inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 689):

Ik weet niet waar ik ga

Ik weet niet waar ik ga,
Ik weet niet waar ik sta,
en waar ik waar en vaar
en angstig henenstaar,
waarheen mij feller sart,
hoe lastiger het viel,
het jagen van mijn hart,
het smachten van mijn ziel.

Mijn ziel is moe en krank*
en hoort geen stemmenklank,
en vindt geen vaste baan
in 't ijlend ommegaan,
en wentelt buiten 't spoor,
door 's Eeuwgen hand geleid,
gelijk een dwaalster door
de onpeilbare eeuwigheid.

Mijn God! erbarmen! God,
met dit ellendig lot,
en blus die stage brand
van 't schroeiend ingewand.
Uit 't afgrond van de pijn,
waarin ik redloos viel,
ik roep u: réd, red mijn
onsterfelijke ziel!

--------------------------

krank: ziek

gedichten

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: adm, 31 mei 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.337

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)