Poëzie

1870 - 1943

poëzie (nr. 4.838):

Lethe

‘Hoe over 't brandend blind bazalt
Vind ik de weg naar Lethe? -
O alles te vergeten
Eer de avond valt!

Ik weet dat dood en donker komen
Als dit schel daglicht is geblust,
Maar ik wil diepe klare rust,
En zonder dromen.

Voor wie als ik van kind tot knaap,
Van man tot grijsaard derven,
Voor die is dood en sterven
Maar verontruste slaap...

De zoete macht tot lach of traan
Gaf mij en nam mij 't leven.
Alleen mijn ogen bleven
Kijken, mijn voeten gaan.

Hoe vaak sindsdien waar 'k zat en ging,
Is langs mijn wakende ogen
De lange trein getogen
Van aller lust herinnering.

Wat moet ik aldoor zien wat 'k weet?
Al 't reddeloos volbrachte,
Al 't reddeloos gedachte:
Gelijk is wat ik liet en deed!

O eer de dood mijn leden bind'
En hen voor eeuwig bedde, -
Wat zal mijn ogen redden
Van deze droom die immer nieuw begint?

O blanke ziel, o rode bloed,
O hart verdwaald daartussen, -
Wie zal in slaap u sussen
Tezamen en voorgoed?

Mijn voet kan vóór de avondval
Nog vele mijlen reizen,
Wil één de weg mij wijzen
Naar Lethe's dal.

Wie over 't brandend blind bazalt
Brengt mij naar Lethe? -
O alles te vergeten
Eer de avond valt!’

-------------------------------
uit: Stemmen (1907)

Lethe - rivier van de Vergetelheid

De Griekse mythologie vertelt ons dat we van de wateren van Lethe – onbewustheid, vergetelheid – drinken waardoor zoveel van onze herinnering van het verleden wordt uitgewist dat we de aarde betreden met een schone lei om daarop de gedachten, emoties en daden te schrijven die de kwaliteit van het toekomstige leven zullen bepalen.

Schrijver: P.C. Boutens
Inzender: Redactie, 22 januari 2023