Snelsonnetten
snelsonnet (nr. 6.408):
finaal
het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen om me heen
op het werkvlak van zwijgen
alsof er een oude stiel is
bewaker van een leeg bed
en op de rand van het bed
het sprekende afgeschoten
de oneindig definitieve finaliteit
onuitsprekelijk oneerlijk
Schrijver: Emiel Warswater, 23 december 2018
Geplaatst in de categorie: filosofie
2.0 met 3 stemmen 101 Er is 1 reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: