Alle inzendingen van A. Rivesta

Hun dolle geestdrift is weer niet te stuiten, ze gaan er nog eens stevig tegenaan. De ballenvreugde raast als een orkaan in 't streven van die pezige kornuiten. De toezichthouder holt erachteraan - er glipt al eens een deugnietje naar buiten, waarop hijzelf geëxalteerd mag fluiten tot ook aan zijn behoeften is voldaan. Wie zou die vreugde…

Zij wou zo graag een vogeltje bekijken, hij wou wel eens fleurig bloempje zien. Hun biologisch inzicht wat verrijken, daar hadden ze allang naar uitgezien. Het vogeltje kwam dapper naar haar lonken, ze voelde zich gelukkig en vereerd. Het bloemetje stond voor zijn neus te pronken en voor hij 't wist, was hij al gecharmeerd. Hun kennis…

De bron waaruit de dromen zijn ontsprongen, waar elke fantasie haar voeding vindt, waar grenzeloze hartstocht wordt bezongen en waar de mythe aan haar tocht begint. Een reis doorheen een wereld vol verhalen, op zoek naar dramatiek en avontuur, waar passies en emoties nooit verschralen maar zich verblijden in ’t poëtisch vuur. Een taal die…

De dag dat alles anders werd, waarop de waarheid 't daglicht zag, waarop wat eerst verborgen was, heel openlijk voor 't grijpen lag. De dag dat alles anders werd, waarop de dromen zijn vergaan, waarop de eenheid die er was heel plots de mist is ingegaan. Die dag dat alles anders werd, toen is er ook iets nieuws ontstaan: de vrijheid die…

De mode, dat is best een raar geval. Ze predikt over stijl en welbevinden, en dat wat we tot kort voordien beminden, verwijst ze naar het land van het verval. Gewiekst wil zij ons om de vinger winden, ons lokken in haar luisterrijke val, maar 't blikveld dat ze gunt is klein en smal - al weet zij vlot het grote geld te vinden. Slechts…

Zeg mij, waar zijn de jaren van verstand?’ k Probeer nu al zo lang ze te ontdekken, maar ’t lukt me niet om wijsheid op te wekken en ‘k heb helaas geen trucjes bij de hand. Wie kan mij eens een beetje hulp verstrekken? Hoe raak ik bij die wijsheid aanbeland? Bestaat er soms een bollebozenland en moet ik daarvoor heel ver weg gaan trekken?…

De wereld van de wielen is ontwaakt. De knapperds met de goed gespierde kuiten, die kunnen nu weer ongeremd naar buiten en al dat moois wordt hogelijk gesmaakt. Zodra ze rijden, zijn ze niet te stuiten, en zie hoezeer de fans worden geraakt wanneer er eentje noodgedwongen staakt en pijnlijk naar zijn duiten kan gaan fluiten. Niet dat ik…

Vervuld van hoop hol ik erachteraan, hoewel zijzelf me steevast blijft ontwijken, want telkens als ik haar de hand wil reiken, dan loopt ze vliegensvlug bij mij vandaan. Daar staat ze me dan vrolijk aan te kijken, heel eventjes laat ik haar wel begaan, dan ga ik er weer dapper tegenaan en 'k hoop dat zij deemoedig zal bezwijken. Maar…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan". 't Blad papier heeft dus het woord, en het babbelt lustig voort : "Geef me maar je mooiste…

Een formidabel man is overleden en zachtjes naar de eeuwigheid gegaan, een baken en een rots in het bestaan; hoe moedig heeft hij elke strijd gestreden. Zijn levenslust was nimmer te verslaan, en ook al heeft zijn lichaam sterk geleden, toch heeft hij menig boeiend oord betreden en is vol kracht zijn eigen weg gegaan. De twinkeling van humor…

Blijf niet roeren in de wanhoop, in al wat ellendig is, blijf de bitterheid niet voeden, 't doelloos hangen in 't gemis. Neem de brokken uit 't verleden, alles wat werd stukgeslagen, voeg daarbij ook al het goede dat je ooit hebt meegedragen. Leg dit alles dan tesamen, en begin met veel vertrouwen aan een nieuwe samenhang, aan een nieuwe…

Een veel te korte nacht... Wie heeft destijds het zomeruur bedacht? Wie zorgt ervoor dat wij als arme schapen alweer een uurtje minder mogen slapen? Wie hoort er onze droeve jammerklacht? De aandrang om te geeuwen en het gapen, de rampspoed na een veel te korte nacht, ‘t beroepen op de laatste levenskracht om ’t eigen lome lijf bijeen te…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij zelden gewaardeerd. Die drang om naar de kern te gaan, de zoektocht naar wat telt, waar schone schijn en ijdelheid meteen worden geveld. Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht het hart beroert, toch wordt hij dikwijls genegeerd.…

Zie hoe ze hem toch keer op keer verwennen en hoe hij op zijn wenken wordt bediend. Dat hij alleen de grootste eer verdient, geen dwaas die deze waarheid durft ontkennen. Zijn leefomgeving keurig uitgekiend, en valt er een obstakel te bekennen, dan slaan zijn knechten steevast aan het rennen; de beste zorgen krijgt hij toegediend. Een comfortabel…

De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die wou ik exploreren. Ik dacht dat ik op die manier de toekomst kon beheren. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid wordt genoemd, die ben ik echt gaan zoeken. Ik heb naar wijze raad gezocht in heel wat dikke boeken. De wegen naar volwassenheid of dat wat wijsheid…

Laat kunsten maar groeien en schoonheid ontbloeien, de wereld verrijken; dat wij ze bekijken en voor en door zichzelf laten spreken zonder de volheid ervan te verbreken, eerlijk proberen om ze te doorgronden zonder de schoonheid ervan te verwonden, galant te bevatten in heldere woorden zonder de waarheid erin te vermoorden. Laat alles…

De spierballen zijn weer eens aan het rollen, de leiders steken woest de borst vooruit, begluren elkaars opgeblazen snuit, en doen hun best om heel gemeen te grollen. Zo nu en dan wat met de mensheid sollen, wat maakt het voor een president ook uit? In ’t vuur stuurt hij de anderen vooruit om zelf naar een beveiligd nest te hollen. Als iemand…

De toekomst, die loopt voor mij uit, ik hol erachteraan, maar telkens als ik bij haar kom is zij alweer vergaan. Die toekomst stapt ook naar mij toe, ze wandelt dichterbij, maar van zodra ze mij bereikt is zij helaas voorbij. Die toekomst zweeft ook boven mij, ze dwarrelt zachtjes neer, maar als ik haar dan vatten wil bestaat zij al niet…

De humor, da’s een heel speciaal geval. Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal. Al kan haar glans niet iedereen verblijden, vertoont ze zich maar best niet overal, ontsnapt ook zij niet steeds aan wat verval, ze blijft verheugd een warme gloed verspreiden.…

Ze had echt van die heel charmante ogen, die keken me intens verlangend aan, dus kon ik de verleiding niet weerstaan al strelend haar voldoening te verhogen. Helaas, die diepe vreugde is vervlogen, onlangs is zij heel vredig heengegaan. Ze had het al een tijd laten verstaan. De tekenen, die hebben niet gelogen. Het leek alsof haar ogen wilden…

Als mijn dromen zijn vervlogen en illusies zijn vergaan, als de winter is gekomen en het licht is uitgegaan, als het leven me te druk is en mijn lichaam te vermoeid, als mijn vrijheid werd gevangen en de wanhoop is gegroeid, dan wil ik mezelf bevrijden en gaan stappen in de wind, wil ik net zolang gaan dwalen tot mijn ziel de rust hervindt…

Wat sta je daar versuft en dwaas te gapen? vanwaar die rare trek op je gezicht? Wat heb je nu alweer voor doms verricht? Je oogt in elk geval niet uitgeslapen. Ik wil dat je meteen deemoedig zwicht, probeert om al je moed bijeen te rapen, al ligt je hersenpan op apegapen - hoewel, ze was ook nooit een zwaargewicht. Allée, probeer je nu eens…

Ik heb in Het Journaal iets raars gehoord. Toen Puigdemont de vrijheid is ontnomen, toen zijn er ook wat aanklachten gekomen - want anders was die actie ongehoord. Maar wat me toch een beetje heeft gestoord: dat ‘ongehoorzaamheid’, naar ‘k heb vernomen daarvoor ook als een reden wordt genomen; dat gooit toch wel wat normen overboord. Want…

Waar zal ik mijn papieren eens verbergen? Waar vind ik 't groot papieren-paradijs? 'k Wil ook wel eens een anti-fiscusreis naar landen van fortuin en gouden bergen. Misschien kom ik dan in een mooi paleis waar niemand ooit de zwartwerkers wil tergen, of van de rijken wat fairplay gaat vergen, want wie niet graait, die is er niet goed wijs…

Het is zover, de gekte kan beginnen. De lusten en de passies laaien op, de bierverkoop bereikt een nieuwe top door zij die ’t bal- en benenspel beminnen. En heeft er al eens een een zware kop, of raakt er soms al iemand buiten zinnen, door al te hevig smeulend vuur vanbinnen, geen nood, die komt er heus wel bovenop. Al kan ik zelf die…

Als je praten gaat met mensen over 't leven dat ze wensen, over angsten, over dromen, over al wat nog zal komen, laat hen vrij en open spreken zonder hen te onderbreken, luister dan naar wat ze zeggen, vraag hen om het uit te leggen. Ben je bang om het te horen, zijn er woorden die je storen? Heb je zin om 'stop!' te zeggen, om hen 't zwijgen…

De grote charlatan heeft weer gesproken, de vredeshoop in haat en nijd verteerd. Zolang hij maar zijn entourage eert. De potten worden elders wel gebroken. Hoe heerlijk toch om vuurtjes te gaan stoken, want ja, hij heeft het lesje goed geleerd, de aandacht moet gewiekst worden geweerd van wat hij in 'geniep heeft uitgestoken. Wat maakt…

Als bruut geweld de harten weer doet bloeden, terreurgeweld dat niets of niemand spaart, als god of mens ook nu niet kon verhoeden dat dwazen weer tot beulen zijn ontaard, dat twijfel dan de blik niet zal verblinden, dat angst noch haat de mensheid dan verdeelt, dat 't hart zich met de rede blijft verbinden en solidariteit de wonden heelt…

Politici beleven drukke dagen: ze trekken vlot hun stoute schoenen aan om heel gemotiveerd op pad te gaan en moedig op de burgerstem te jagen. O hemel toch, die irritante vragen van journalisten die hen gadeslaan en hen het liefste op hun bek zien gaan, of lastigaards die eeuwig komen zagen. Het is toch hevig zuchten en veel zweten, opdat…

Verdraaid zeg, een sonnet, hoe schrijf ik dat? Leer mij nu toch eens hoe ik moet beginnen. Wat moest ik daarvoor ook alweer verzinnen? 'k Dacht dat het iets met rijm te maken had. Ik moet me toch eens dringend gaan bezinnen - er zaten toch ook jamben in vervat? Ik vrees dat ik al heel erg veel vergat, en dat ik weer van vooraf moet beginnen…