49 resultaten.
Slachtveld
poëzie
4.2 met 12 stemmen 4.092 De heengelegde lijken der soldaten
Zijn aangeraakt door de goudpaarse nacht,
Er kruipen lijnen over de gelaten,
Waarop de Dood zijn teken heeft gebracht.
Sommigen hunner liggen als bedronken,
Het was ruim véél, de wijn uit déze kan,
Hun arme lijven werden volgeschonken,
Zij dronken zich de eeuwigheid daaran.
Eén hunner ligt verdwaasd omhoog…
Diepe verachting...
poëzie
3.8 met 11 stemmen 3.852 Diepe verachting is in ons gekomen
Voor de bloedbruiloft in wereldzaal, -
En de vernedering: dat niet voorkomen
Werd dit aanzitten ten dodenmaal; -
Diepe verachting en de bitternisse
Dat wij de beker dronken van het bloed
En toch de hand niet vloekten, de gewisse,
Die beker doopte in de rode vloed.
Afkeer van ons, die met ons denken reikten…
Ik wilde dit voor uw leven
poëzie
3.2 met 16 stemmen 3.592 Voor mijn kinderen
Ik wilde dit voor uw leven geven,
Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn,
En wolkenspel en blanke maneschijn.
Ik wilde dit zoet weten u toebrengen,
In lucht en zee en aardrijks diepe schacht,
Woont een geheim, dat op uw komen wacht.
Ik wilde dit licht schenken aan uw ogen,
Waar gij ook wacht of aarzelende staat,…
De donkere verroeste blaren...
poëzie
3.3 met 11 stemmen 3.545 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven
Naar…
DE STRAATVEEG
poëzie
3.7 met 10 stemmen 3.417 Is geneigd om alles aan te bijten,
Loopt, wanneer men haar te lopen zegt,
Komt haar voeten aan de straten slijten,
Heeft zich voor de heren heengelegd;
Draagt uit kroegen kruiken drank voor mannen,
Kraait, wanneer men borrels in haar giet,
Lacht, in wezenloze sfeer gebannen,
Danst, wanneer men haar te dansen stiet;
Werd geschopt en vroeg…
Als gij mij leest, dan moet gij mededichten
poëzie
3.6 met 20 stemmen 2.876 Als gij mij leest, dan moet gij mededichten,
En algeheel in mijn gedicht opgaan,
Het moet gelijken op een zelf-verrichten,
Alsof niet ik, maar gij het had gedaan.
Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan,
En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; -
Het is een kleinigheid, een vers te dichten,
Al lezende, is het in u ontstaan.
Ik las het…
GEBED TE WAALWIJK
poëzie
3.5 met 15 stemmen 2.847 O Christus met Uw zacht gelaat,
Maria, die daarneven staat,
Wil U tot ons bezinnen.
Gij, die de hemel overziet,
Van daar uw milde ogen biedt,
Zie onze wereld binnen;
Verhef Uw eens gehoorde stem,
En Uwe hand, en ga tot hem,
De meester in de zalen,
Die over onze dagen wikt,
Die over onze nacht beschikt,
Van Wie wij arbeid halen.
Zeg hem…
De avond valt, het wijde land wordt donker
poëzie
4.2 met 11 stemmen 2.654 De avond valt, het wijde land wordt donker,
Maar in mijn doffe hersens brandt een licht,
Was het der zonne scheidende geflonker,
Die als een schat in mij gezonken ligt?
Ik zie mijn beeld zich aan mij openbaren,
Ik zie mij bukken als een dampend beest,
Ik zie mij spitten tussen wonderbare
Kleurspelingen van een wegstervend feest.
Mijn handen…
ER IS DE STANK VAN GELD
poëzie
3.8 met 15 stemmen 2.109 Er is de stank van geld, de geur van gas,
De laagheid van het woord, de veinzerij,
En de oude penningen van het verraad.
Er is het altijd dragen van een last,
Er is een mompeling van de verkochte,
Er is het clownschap van de kunstenaar.
Er is – Niets Is – Er is alleen het woord,
Het machteloze, het verkondigde
Van kameraadschap op de rijke…
Voor het Vaderland
poëzie
4.1 met 10 stemmen 2.070 Wij zijn gedaald, het licht af, naar beneden,
Onder de gronden; tot het klein geboeft' -
Dat, om te leven, vijanden behoeft;
Van hen te leren - zijn wij afgegleden.
Wij hebben onze broeders tot vijanden
En onze moeder tot slavin gemaakt;
Het kostbaar zoete leven aan te randen,
Gedijde onze ziel en heeft gesmaakt.
Wij hebben huis en hof…
Liever dan een mens te zijn...
poëzie
4.3 met 9 stemmen 2.040 Liever dan een mens te zijn, werd ik een wolk,
Te drijven tussen woeste vlammenzeeën;
Zij groeien aan het ochtendfirmament.
Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom,
Hij staat hoog op in het heet licht te kijken,
Iedere gedachte is een blad.
Liever dan boom te zijn, werd ik een zee,
De zee wordt door oud gouden licht begoten,
Duizende gestalten…
Dit zal het einde zijn
poëzie
3.8 met 16 stemmen 2.040 Dit zal het einde zijn: een witte doek
Wordt over mijn lichaam uitgevouwen,
Ik lig languit, de handen saamgevouwen,
Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.
Ik moet daar lezen een oneindig boek
Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen,
Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen;
Het wordt al donkerder in gindse hoek;
Ik zou wel willen,…
Zoals gij
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.028 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud’ gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav’ niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed noch…
Zijn wij tezamen, God?
poëzie
3.8 met 12 stemmen 1.946 Zijn wij tezamen, God? Het overkomt
Mij in de nacht, of aan de lichte morgen,
Wanneer ik lig van alle dingen weggeborgen,
Dat iets opstijgt in mij, en ik wacht
Te worden toegesproken door een naam,
God, of natuur, - één wie ik mij niet schaam
Te zeggen, dat ik ben het dwaze ding,
Dat zich een God weet, en een nieteling.
Oproer is in mij…
VOLKEREN DES KRUINS
poëzie
3.4 met 11 stemmen 1.886 Volkeren des kruins, de komende,
De straks geboren wordende, hoort hij.
Ik wil, zegt hij, en bij de adem van
Zijn mond, verschuift de atmosfeer,
En maakt een jaagpad open voor zijn woord.
Ik wil ontvangen van de nacht en schemer,
En van de gouden ochtend het geheim,
Ik wil het nog niet zichtbare doorzien,
Ik wil doordringen dit oneindige…
Die na mij komen, deze zullen weten
poëzie
3.1 met 10 stemmen 1.488 Die na mij komen, deze zullen weten,
Het diep geheim, dat in de woorden leeft,
Die er geschreven staan in de planeten,
En in de bloem, die op de velden beeft.
Zij zullen uit het kruid, het denken eten,
En de vervoering drinken, die gij geeft
O ochtenden, aan holen en aan spleten,
Wanneer uw licht de duisternisse zeeft.
Zij zullen u begrijpen…
Voorjaar
poëzie
3.1 met 10 stemmen 1.375 O de verrukkelijke, de gele en de bruine landen
De bruidgetooide landen van het voorjaar,
Daar zij de lichtgod wachten, die het zaad
Dat in hun schoot rumoert, zal stuwen naar de hemel.
De hemel zelve, in oneindigheid
Staat hij luid ademend over de aard’ gebogen
En voelt de voeten van de sterren gaan,
Tussen de wolkenvodden om zijn lijf.…
KOM SOCIALISME
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.315 Kom, Socialisme, draag het witte licht,
Dat in de harten brandt der lichtvertederden,
Boven de hoofden van de diepvernederden,
Dat zij het zien en worden opgericht.
Kom, Socialisme, steek opvlammend aan
De lampen in de hoofden der arbeiders,
En in de harten van de kleine lijders,
Die als vergetelheden ondergaan.
Kom, Socialisme, stoot de…
DE GEEST RIJPT
poëzie
2.5 met 6 stemmen 1.203 De geest rijpt aan de stof, zoals een bloem
Die zich voelt, door de hemelstof begoten,
En hoort het kloppen aan haar donkre doem,
En springt de kelk uit, die haar hield besloten.
Stof is het Al, de geest is hare roem
En alderfijnst sieraad, uit licht gegoten
En zwevend erts dat ik te zamen noem
Muziek, der aarde zee en lucht ontvloten,
Hoort…
LENTE
poëzie
3.5 met 8 stemmen 1.151 Wanneer het lente worden zal?
Reeds bloeit de vlier en ritselen de gronden,
De trage beken krijgen duizend monden...
De lente, lente.
Wanneer het lente worden zal?
Aan strakke lucht een helle ster gaat lopen,
De heide legt een blad van purper open, .. .
De lente, lente...
Wanneer het lente worden zal?
Hoort gij de nacht? de schemering…
MATTEN VLECHTEN
poëzie
3.8 met 6 stemmen 1.077 Het kleine vrouwtje, rond gebukt,
Het mannetje, in stoel gedrukt -
Ze grijzen in het kotje;
Hij rukt de biezen uit de schoof
En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,-
Zij reikt naar het schavotje.-
Schavotje is een hoog toestel,
Daar schuift men biezen aan, op tel.-
De biezen groeien aan de kreek,
In 't binnenland, de heidestreek,
Nabij…
TOEN BLIES UW ADEM,
poëzie
3.8 met 6 stemmen 1.058 Toen blies uw adem, en de zee sloeg stijf,
En open stond de donkre muil der aarde
En slikte het alom gepantserd lijf,
Des jagers die uw adem achtervaarde.
O Heer wie blonk als gij in strijdbaarheid,
O Heer wie ging als gij door de aonen
Gij zwevende, die voor ons heeft bereid
De uittocht door het land der Faraonen.
De volkeren hoorden '…
In de kamer
poëzie
3.4 met 8 stemmen 1.015 Naast de jonge moeder is het kleine
Kindje en het slaapt nu in de reine
Sfeer van lichtlijk-amber moesselien,
Waardoorheen gij nauwelijks kunt zien;
Kindje ligt daar in een schoonheidsdal,
Kindje ligt daar in een wit Heelal
Van donzen dekentjes en kussens puur,
Kindje ligt daar in het morgen-uur
Zijns levens, als een nieuw ontdekte bloem;
Uit…
VAN DE NATUUR
poëzie
5.0 met 1 stemmen 974 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…
DE VERWORPENEN
poëzie
4.2 met 4 stemmen 928 De verworpenen, die denkend worden,
Zullen ingaan tot een nieuwe dag,
In wier oude hoofd de ogen dorden,
Deze worden blinkend van gezag.
In wier leven armoe heeft gesproken,
Gore stem van tellend kopergeld,
Deze zullen horen, de ontloken
Gouden klokken van het voorjaarsveld.
Zij, die voor de meester bogen neder,
Handen opwaarts…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.
Des ochtends komt uw hemelse…
NIEUWE JEUGD
poëzie
2.8 met 5 stemmen 814 Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten
Gele wijn, gist mijn schedel binnen
En ik voel mij opgeheven en gestoten
Naar de wisseling van een nieuw beginnen.
Lachend ligt de wereld, en volkomen
Weet ik mij aan al wat leeft verbonden,
Wat mij scheidde werd mij afgenomen
En ik heb mijzelve teruggevonden.
Is nu ene godheid nog van node,
Met mijn…
Een dromend kind dat met de sterren speelt
poëzie
4.0 met 2 stemmen 812 Een dromend kind dat met de sterren speelt,
En lacht en reikt en tast met beide handen
Naar ’t blauwe niet te vatten stromend beeld,
Verschenen aan de weke hemellanden;
Een stille dwaas die in zijn waan verbeeldt,
Dat hij kan groeien naar de hoge wanden
Van ’t eeuwig ruim en daar zal kunnen randen
De wolken aan, waarmee de zonne speelt.…
De dood, dat is, niet meer de zon zien
poëzie
4.4 met 5 stemmen 762 De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
De ochtendschemering, de duisternis.
De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
Weg, te worden tot een ander zijn.
De…
DE DAG STOND STRALENDE
poëzie
3.0 met 4 stemmen 713 De dag stond stralende, gesponnen klank,
De hemel lag, schedel van God, vol wonderen,
De zee zette zich om, en goot zich uit,
En joeg zich op, en stond, en bolderde.
Het was al vreugd', een mild geraas ging uit
Van golven, die de castagnetten sloegen,
Van wolken, die het zijd gewaad verschoven,
Van onzichtbare strijkers door het Ruim.
De…