Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Een oudgeworden bioloog ben ik. Een uitgedachte filosoof. Zoals gouden vissen zwemmen, wil ik niet overleven. In een kom. Zoals kanaries mogen vliegen. In een kooi. Zoals kippen scharrelen. In een hok. Ik wil, met fouten en gebreken, beslagen ramen open breken. Hersenspinsels laten waaien. Wilde haren groeien laten. Met mijn jaren…

Gisteren, maar vandaag opnieuw, hebben mensen verdriet gevoeld, in het verlangen van violen. In de smart van violisten. In dichterlijke dromen. In poëzie van muziek. Hebben ze de pijn gehoord, in het diepgaand verlangen, naar vrijheid en samenheid, terwijl de jaren klimmen. Goddelijk verlangen ervaren, naar het bewegend stilstaan, van…

Bevers hebben een dam gebouwd, in onze gedachtenstroom, die stil geworden is. Er is een liefdevol meer ontstaan, waarop we samen drijven willen. Waarin we diep willen duiken. In dat bewustgeworden meer, dat onze diepste gronden kent. In dat maanbeschenen water, dat bron van liefde is. Waarin we leren zwemmen, als vissen in het water…

Wanneer twee mensen fuseerden, en deden wat ze moesten doen, was dat heel erg erg, volgens de liefde, van de kerk, van toen. Vandaag de dag voelt het erg fijn, om elkaar aan te kunnen raken. Om elkaar gelukkig te zien, en heel nabij te zijn.…

Kosmisch Galactisch Solair Planetair Globaal Oceanisch Continentaal Nationaal Provinciaal Regionaal Locaal Lichamelijk Organisch Cellulair Organellisch Moleculair Atomair Nucleair Elektronisch Energetisch Amoreel Amoraal Poëtisch Muzikaal Zijn wij. Ben jij. Ben ik. Waar staat ons huis ? Waar wonen onze Goden ? Waar wonen…

Geloven kan ik het niet. Ook kan ik niet ervaren, dat liefdeslicht dooft. Moeder gaf haar geest aan mij, en ik heb haar doorgegeven, aan mijn twee dochters, die ook Moeders zijn. De urn van mijn Moeder, heb ik zelf begraven, in ons familiegraf, waar wij samen, rusten gaan. Zo kan onze levensenergie, die ook levensliefde is, onmogelijk…

Mijn woorden zijn onmachtig, om gevoelens te beschrijven, die mensen delen willen. Liefde vindt geen verhalen, om gevoelig uit te drukken, wat ik vandaag weer voel. Geen gedicht. Zwijgen is de allerliefste taal, die verliefde mensen spreken. Elkaars ogen zien, die praten. Die lachen en kunnen tranen. Die het liefste luisteren, samen naar…

Vandaag werd de toekomst, van gisteren. Vandaag zal de toekomst, van morgen zijn. Wat we vandaag doen of laten, bepaalt elke dag opnieuw. Groen en rood en blauw. Alle kleuren samen. Alle regenbogen. Wat we nu samen doen bepaalt onze toekomst. Hoe we samen kiezen, bepaalt wie of wat we morgen zijn. Onze wereld van later, begint…

De bloedrivieren, die door onze levens lopen, leiden bloed dat ook kruipt, wanneer het niet kan gaan. De zenuwbanen, die mijn gevoelens voeden, verbinden angst met moed. Moed leidt tot besluiten, die ik zelf wil nemen. Blokkeer levensstromen dus nooit, die ons bewuster in leven laten. Laat ons naar woorden zoeken, die elkaar niet misverstaan…

Tussen slapen en waken, bestaat niemandsland. Wat oud geworden is, wordt er weer nieuw. Gedachten kan ik er sturen, terwijl hier niemand stuurt. Zelf ben ik niet aanwezig. Hier is niets en iedereen. Er is hier geen leider, die ons leidt. Tussen slapen en waken, ervaar ik eeuwigheid. Wanneer ik ontwaak, geldt hier tijdigheid, die mijn…

Een avond valt in Limburg. Gebeurtenissen gebeuren, die niet toevallig zijn, in en rondom ons heen. Ik zie en luister. Bomen zie ik elkaar vinden. Een vlucht vogels hoor ik, die niet vluchten willen, maar rustig vliegen. Oneindige sterren verschijnen, die door de schemer breken. Ik hoor geluiden fluisteren, die niet van onze wereld…

Leven is samen leren vallen. Is opstaan met de brokken, die geen gebreken zijn. Is van elkaars fouten leren, die geen echte fouten zijn. Is slimmer verder gaan. Met samenleven.…

Mijn naam is Tokio. Ik kom van heel ver, maar ben van hier, waar teven lopen. Ik ben een reu. Dat de toekomst hier niet is, weet ik zonder dat ik denk. Dat hier losse teefjes lopen, ruik ik met mijn hele lijf. Ik wil hier blijven. Ik zie een blauwe hemel nu. Geluiden hoor ik van veraf. De toekomst is een horizon. Is de zee die ik nu…

De energie die we niet horen, maar die werkelijk bestaat. Straling die niemand ziet. Iedereen ontvangt. Zenden kan. Voelen. Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan. Werelden die blijven veranderen,…

Omdat ik tijdloos koffie drink, neemt koffie me mee op reis, terwijl ik door de ramen kijk. Door het venster van de tijd. Ik droom van oude koffiehuizen, die heden nog in Mekka's staan. Een koopman van de VOC zie ik, opnieuw naar Mokka gaan. Terwijl ik geurige Birdsong proef, hoor ik Panamese vogels zingen. Peet is weer terug in Holland…

Dat mensen uitdrukkingen zijn, van zichtbare materialen. Dat we onbegrepen uitingen zijn, van onzichtbare energieën. Dat we zonder onze toestemming, onze eerste levenslichten zagen. Dat we zonder onze instemming, weer terug moeten keren, naar onze levensbron. Dat zijn feiten. Dat we verantwoordelijk, denken te moeten zijn, omdat we indien…

Tijdens het genieten van koffie, vertraagt de dolgedraaide tijd. Tijdens het proeven van geluk, staan gedachten rustig stil. Verandert mijn koffietijd, in wat ik aandachtig wil.…

Boven de hoge bomen in onze tuin, komen wonderlijke gedachten op, als drijvende hemelwolken, die vanzelf verschijnen. Vanzelf weer gaan. Toekomstige gedachten zijn het. Voorspellingen uit oude tijden. Angsten zijn het. Luchtkastelen. Vannacht, boven dezelfde bomen, lacht een oudgeworden jongetje. Dat dichtertje op de maan, lacht ons…

Wanneer ons zeepaardje luistert, naar de stilte in onze hersenpan, kalmeren onze amygdala's. Angstige mensen worden moedig. Zo kan onze hele mensheid, vredig voortbestaan. Wantrouw elk ondoordacht plan. Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

Eigenbouwer is een tijdschrift, voor mensen met fijne smaak. Met de kennis die ze vergaren, bouwen ze hun omgeving op, in een huis dat stevig staat. De zelfbouwer als centrum. Zelfverzekerd. Vertwijfeld. Middenin. Een zelfbouwer is een mens, die zichzelf heeft afgebroken. Die als een zelfgeworden ui, de wijsgeleerde rokken, zelf heeft…

Licht werd opnieuw geboren. Vandaag mag je, eindelijk, lieve wonderen gaan zien. Mag je Madonna aanschouwen, die je, namens ons allemaal, voor de allereerste keer, in haar armen houdt. Wees van harte welkom kind. Ons leven houdt van jou. Daarom ben je hier gekomen. Alle lieve moeders, lief kind, doen met alle vaders samen, hun best…

Liefdevol koffie maken. Gelukkig laten smaken. Het is een edele kunst, die barista's verstaan. Barista's weten wat koffie kan. Weten wat liefhebbers wensen. Maken hartjes in cappuccino's. Espresso's met moderne kennis, van het eeuwenoude koffievak. Barista's die met passie werken, maken vrienden en vriendinnen. Ze kennen de smaak…

Tobbers tobben in bedden. Ze herkauwen er problemen, met een kop die veel te vol is. Onrustig wakker liggen ze. Koffiedrinkers daarentegen, genieten in koffiehuizen. Ze komen er tot zichzelf. Tot andere gedachten. Tot elkaar. Problemen lossen ze op, in volgeschonken koppen, die leeggedronken worden.…

De nieuwe oogst is binnen. Panamese vogels zingen. Genietend luister ik. Met mijn neus. Met mijn oog. Met de tong. Het is een heel oud liedje, dat steeds opnieuw begint. Een oeroud sprookje is het, dat ik vandaag weer proef. Lang geleden al begon. Birdsong is de smaak. De smaak van koffie. Smaak van geluk.…

De zekerheid van onzekerheden, geven toevalligheden alle kans, om bedoelingen te worden. Vandaag begint een nieuwe dag. Een uur geleden werd ik wakker, alsof ik opnieuw geboren werd. Nieuw is weer: Ik heb een plan. Een plan om toeval toe te laten. Om avonturen de kans te geven, om opnieuw op avontuur te gaan. Wanneer? Elke dag opnieuw!…

Omstandigheden, die we niet zijn. Ervaringen, die ons overkomen. Gedragingen, die ik niet ken. Opinies, die ik niet ben. Jaren, die niet tellen. Weer stap ik in mijn luchtballon, nu ik met aandacht koffie drink. Hier kan ik weer helder zien. Hier durf ik te begrijpen, wie wij van harte zijn. Wie ik ook ben.…

Mensen zijn gehandicapte dieren, die Olympisch willen spelen. Geleerden denken zeer intelligent. Topsporters worden pas superieur, wanneer ze geloven super te zijn. Verliezers die gevallen zijn, denken dat ze falen. Zo denken mensen dat al wat leeft, passende etiketten nodig heeft. Iedereen die abnormaal lijkt, krijgt een valse diagnose…

Rozeblaadjes vallen als woordjes, van roodgeworden rozenstruiken. Rozebottels met rozezaden rijpen, zoals kinderen in moeders doen. Gedichten in dichters. Vaders lezen moeders gedichten voor, die over zaden van liefde gaan. Liefde voor het leven.…

Poorten, die steeds gesloten worden. Muren, waartegen bange woorden, woedend te pletter slaan. Wie open is en blijven wil, laat zich in de ogen kijken. Wie angstig woedend wordt, wil moedig in het leven staan. Kijk! Hoe alles weer nieuw wordt. Zie! Hoe totaal gesloten deuren, liefdevol weer open gaan.…

Succesverhalen zijn geen succesverhalen omdat elk verhaal tegendelen kent. Een eerlijk faalverhaal is een waar succesverhaal.…