Alle inzendingen van Annemieke Wetting

De populieren pluizen en hier in huis is het ook niet terwijl mijn kinds-kind zich naar het daglicht werkt, het vruchtwater twee dagen eerder naar de aarde deed vloeien o goden, geen infectie, complicatie als ik bidden mag, geloof en hoop ik in mijn wetenschap over mijn eigen zekerheden vertrouwen heb ik in mijn kind, mijn kleinkind kan…

Een gegeven leven kijkt men niet in de bek, al spert het deze nog zo open dit leven heb ik negen en vijf- tig jaar geleden als geschenk gekregen waar zijn de vlinders in mijn buik gebleven, al die jaren die verstreken neem mijn verjaardag, maar geef mij dat opwindende gevoel terug misschien verwacht ik nog teveel van wat ik dacht tegoed…

Op deze mooie zomeravond maak ik, terwijl ik planten giet, de som op van mijn werk en vrijetijdsbesteding en ik kom tot de conclusie dat mijn baas een aso was toen hij me plotseling ontsloeg hoe langer het geleden is hoe meer ik hem ga haten hij, met zijn doktersaspiraties, zijn mooie ogen en zijn lieve lach en binnen willen zijn op zijn…

Verliefdheid maakt meedogenloos diegenen die er door bevangen met roze vleugels zijn behangen en niet aanspreekbaar zijn, een poos waar alle anderen staan te springen laat Amor liefdes snaren zingen voor slechts die ene nog die telt die daarmee alle anderen velt hij weet het niet, het blijft verborgen tot het niet meer onzegbaar is: zo…

Clara is langs geweest het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgezaaid in de verstuurde brief die wij van haar ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief .... en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd, de schemering haast donkert, dan lícht er aan de kant een vonk, een niet-verwachte…

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…

betreft: achter de regels een gezicht, een leven en een lijf, bijna pathetisch aangeboden doet het ter zake, een c.v. over voltooid verleden, opgesomde jaartallen, afgeronde wapenfeiten neem mij niet, laat mij met rust ik wil u niet eens kennen zoals u mij niet nodig heeft ik red mij zonder u uitstekend dank u; en met u, ziet u de…

Elk in haar waarde gelaten niet tegen maar naast versterkend wat samenhang bevordert monden praten oren luisteren ogen kijken hart bereikt bouwstenen stapelend stapelend tot een gebouw van solide vriendschap met specie van aandacht en liefde daar mogen de stormen des levens aanval op aanval waaien zon en regen vat op hebben maar ramen…

Ver van jouw graf in de grond der geest dichterbij, sindsdien ben ik hier denk ik daar dag paThé, hier zijn mijn bloeiende woorden…

Dit land verlaat ik mijn geboorteland ik ga een verder-weg uit olifantsdracht volslagen voldragen schreeuwend om zoveel licht en ruimte, ander leefklimaat bevrijding van de navelstreng die mij dreigt te verwurgen vader/moederland herinner mijn ontstaan en warm verblijf tijdens mijn rijpingsproces ik ga nu, los van wat mij bond ik…

Dág zondag met asperges met Riessling uit de Elzas Rosé-des-Côtes de Thau, met aardbeien, meloen en room met geitenkaasjes en bonbons en praten met elkaar de kaarten zijn geschreven aan wie ons heeft gesteund toen pappa werd begraven; het is alweer vier jaar nadat jouw moeder overleed wat maken wij ons zorgen om wat we niet begrijpen…

Als je niet wordt als het kind staand op de brug in de wind en je vergeet hoe het leven toen was eens aan de rand van de plas als je niet wordt als dat kind dat je ooit was, teerbemind, mis je het beste wat je ooit bezat weet je niet meer wat je had als je niet wordt als een kind dat zoekt en wonderen vindt zingend en dansend het leven ontdekt…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…

zei de man die nooit concessies doet, hij die bedenkt wat een concessie inhoudt wordt een twijfelaar nooit doen, vermijdt hij twijfel, zaait hij geen hoop en verwachting is één en één twee en niet anders is zwart zwart, is wit wit, stelt hij is kleurloos versus kleurtotaal zevenmijlslaarzen-stappend door een oerwoud aan gevoeligheden…

Het regent maar de merels zingen ik fiets mijn zorgen weer naar huis dit zijn de nadagen van 'thuis' zij zegt aldoor dezelfde dingen al zou ik 't nét zo vaak herhalen geen papegaai snapt nachtegalen…

'Nu onze ouders het huis uit zijn', zullen onze kinderen zeggen, 'krijgen we ruimte voor onszelf' 'Geen gezeur meer over: zou je dat nou wel doen eet je wel gezond, kind zijn jullie thuis vanavond werken jullie niet te hard zit die dakkapel er al in waarom altijd die speen neem die kleine dan gewoon in bed dat komt vanzelf wel goed -ja…

kortstondig vervuld verlangen ademloos op elkaar geworpen na de verhalen in elkanders armen liggend, stilgevallen…

En terwijl de maan roerloos boven de velden hangt terwijl de zee haar damp uitblaast over het land terwijl de bomen staan te dromen van de zomer die nog komen zal, terwijl radio Pandora haar klanken strooit in de ruimte van de caravan die nog gevuld is met woorden woorden en bol van woorden- wisselen en luisteren, terwijl Witje zich…

Deze morgen wakker opstaan, luiken open die van Rolande zijn nog dicht de geur van vers-gezette koffie opstarten met 'TéléMatin' (koningin Beatrix krijgt applaus op UitzendingGemist.nl) 5 mei is hier 8 Mai en in de opmaat naar Bevrijding worden grenzen zichtbaar deze morgen ben ik wakker praat ik MSN met zussen die roepen…

Het leven heeft hem uitgeblazen zijn adem stokte, 't hart kapot ondanks de operatie; reparatie mocht niet baten in dit zere lijf waar in het hoofd verstand moest huizen woedde de oorlog om het zijn vanaf dag één tot aan het eind. En niet een uur, een dag, een maand maar achtenvijftig jaren lang fungerend als projectiescherm als evenbeeld…

Daar zat hij, in de stoel bij het raam glazig kijkend, thee verliezend uit zijn rechtermondhoek, weet ik nog in lichtblauwe pyjama, als bevroren kan je me horen -knikje- kan je me zien knik. Dan ga ik nu de ambulance bellen geen tegenwerping meer, na vier minuten werd hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht, zijn vrouw wist hij als…

'Le soleil brille sur Paris' zei de dame van het nieuws op FIP na de meldingen van files voor de Porte d'Orléans om acht uur vijf-en-veertig in de morgen en na het vioolconcert zag ik onder 'prochains titres': Elvis Costello 'allmost had a weakness'…

Ging zij ooit open in het oosten, het noorden wachtte op de zon de terugkeer van het licht symbolisch in het dennengroen in deze koude winternacht bedenken dat het zuiden straalt en onze nacht in 't westen daagt: het is nooit overal hetzelfde de maan is rond, de maan is rond en uit het donker stralen sterren als alles zo om alles draait…

Hij sluit geen deuren achter zich. De jongen die hij is geweest verlaat de ruimte die hij kent het onbekende tegemoet. Hij houdt zijn adem even in dan, even dralend bij de poort waarachter al het andere is, besluit hij, ('hartstikke bedankt'), dat hij zijn eigen weg moet gaan, ons, die het weten kunnen, latend bij waar wij ook weer waren…

mooi is mijn mandarijnenboom die naast de vruchten bloesem draagt mooi in de schaduw, in de zon en als het avondrood vervaagt mooi is mijn mandarijnenboom oranje naar de zon gericht toch zag ik hem nog nooit zo mooi zo mooi als in dit prille licht…

in memoriam Ed Leeflang Ik zie je lopen op de kinderhoofdjes die altijd glimmen langs het plein je stopt, gaat de Auberge binnen Madame, die altijd thuis zal zijn, verwelkomt je: je bent 'te laat en nooit te vroeg', zo zegt haar tegel (ze ging je voor in eeuwigheid dit blauw fluweel dat wacht op dichters, op hun palet veelkleurig woord…

Bloemkool is niet te betalen aardbeien zijn klompjes goud maar vandaag ga ik ze halen omdat ik er zo van houd 'beter duur dan niet te krijgen' de bekende hinderlaag om van liefde maar te zwijgen: die gaat immers door de maag ergens moet ik op besparen dán maar geen vakantiereis minder kapper voor mijn haren en geen lot, dus ook geen…

Caravannetje hondje, vrouwtje, mannetje poesje, potje, pannetje alles kan erin 'caravannetje' vloeit het uit mijn pennetje en straks bij een vennetje heb je 't naar je zin caravannetje jij hoort bij ons plannetje ál in kruik en kannetje met wie ik bemin caravannetje boeddhatje en zennetje we gaan op een rennetje naar een nieuw…

Het staat er met zwarte viltstift op het ei in de witte vijzelkom voor grof zeezout als daar geen liefde uitspreekt weet ik het niet meer…

die éne dag, waarop het hemelblauw dwars door de toppen van de hoge peppel schijnt die éne middag wanneer alles in een grote harmonie passeert de zon, de bootjes door de Vliet voor het Archief van de Gemeente langs de kat die als een sfinx blijft zitten op een steen de hond, die schaduw zoekt en ik, in schommelstoel met plaid, die warmte…