Alle inzendingen van Bas

Ze is welkom, stiefmoeder, koningin. In het vuur hangen koperen schoenen met hoge hakken: om te eren of te wreken, ze weet het niet zeker. Ze ziet de andere gasten grijnzen, zelfs haar eigen koning, en tot overmaat van belediging grijnst hij iets milder. Nu vergaat haar trotse schoonheid. Hard gevochten, toch verloren. Ze doet de roodgloeiende…

Een vrouw loopt op de markt. Ik schat haar zeventig. Hoe vaak gaat zij naar Albert Heijn? Wie houdt dat van haar bij? En wat zal zij er halen? En hoe zal zij betalen? Doet zij dat met haar pin? En staat haar code ergens in? Ik laat haar lopen, ons geheim, haar tas gevuld met vragen. ----------------------------------------…

Man kijkt naar vrouw, vrouw let op kind, kind ziet de hond, hond kijkt naar kat, kat loert op muis, muis kijkt naar brood. Brood ziet de muis, muis kijkt naar kat, kat let op hond, hond ziet het kind, kind kijkt naar vrouw, vrouw ziet de man. ------------------------------------------------------------- uit: 'Dat zijn zo de dingen…

Woutertje Pieterse En de Max Havelaar Worden gerekend tot Literatuur Dekker schreef niet voor de Espressodrinkenden Want onze koffie die Vond hij te duur…

Jean-Jacques Rousseau zei: Ik denk dus ik ben Feiten zijn interpretaties, zei Nietzsche De tour win je in bed, niet door te fietsen Van Zoetemelk. Citaten die ik ken Zoals Thoreau zei: het zijn idioten Die het allerliefst grote denkers quoten…

Soms hebben geuren kleuren. Neem bijvoorbeeld mij nou: Na een bad ruik ik lichtblauw. Roze geurt mijn tante, rood ruik ik als zij mij zoent. Groen hangt om geraniums, oranje om een gepoetste schoen. Paars snoof ik eens op toen ik naast een opa stond. Wie een toverbal eet ademt gekleurde wolkjes in het rond. Uit een doos kleurpotloden…

Hij staat voor ons huis altijd naar binnen te kijken, de oude eik met de ogen waar vroeger takken zaten. Ik kijk wel eens terug en dan lijkt hij contact te willen maken, hij te zwaaien en het spijt hem dat het niet lukt. Hij heeft als geen ander uitzicht op de weg, scholieren op omafietsen die in lachende rijen door de laan rijden en…

Huismus Vaak te gewoon voor woorden. Van hoopje veren tot een vliegend stukje grijs fladdert rond het vaderhuis. Doodeenvoudig is hij niet. Een mus verbergt geheimen die hem meegeschapen zijn. In zijn ooghoek drukt dat feit. Een vogel met verdriet, die twee keer eet dat wat hij weegt. En toch is hij niet zwaar. Hij torst een licht…

Ben je boos? Pluk een roos. Zet hem op je hoed: Dan ben je morgen weer goed. Helpt het niet? Blijf je kwaad? Dan volgt nu betere raad: Ben je boos? Pak een doos En geef hem een schop of verscheur hem: Dat lucht op! ------------------------------ uit: 'Binnenste buiten', 1986.…

Ik kan vandaag niks hebben, niks hebben om me heen. Ik scheld en schop en schieten kan ik op iedereen. Vandaag kom ik uit bed, maar met mijn verkeerde been. De fiets van onze buren beneden in de hal, die stoort me nu al weken. Vandaag krijgt hij een knal. Vandaag ben ik geprikkeld, een netelig geval. Dat hondje in de Hoogstraat doet…

Hij laat het niet zien maar stiekem kijkt hij naar haar Hij begraaft zijn gevoelens maar stiekem houdt hij van haar Zijn omgeving weet niks van hem en hij weet niks van haar Wanhopig verlangt hij naar haar en zo doodt hij de tijd...…

nu is het mooi geweest als as in de wind verdwenen kus mij liefelijk zoals jij speelt met snaren neem mij mee neem mij mee ik wacht een dag in levenslang patroon ik smacht naar leven van de lust zo is mijn bron…

het leeft in alles onder de tranen in de bomen in het graf het is er altijd ook diep in mij kruipt het schreeuwt ze tot het einde der dagen zelfs dan is ze het ZIJ al dat winnen zal alles is ze ze is er altijd…

Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Stilstaan. Lopen naar de mand. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Zitten. Blaffen Hijgen. Liggen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten…

gordijnen trillen grenzeloos als ik praat tot mijn gedachten vanaf je heengaan in het rood van toen trillend in het midden samen met je streken naar de richting zoals ik enkel kennen zou steeds weer bij het binnenkomen tandenknarsend door jouw stem steeds op feiten geprikt weer sluimert ze weg verder…

ga je mee zei ze nog voordat ik spreken kon ooit zei ze dat…

schone schijn die afgebroken is om haar te laten in de stilte van de storm zodat enkel zij weet dat echte liefde bestaat het leven niet steeds liegt of is bloed toch enkel gif zweef ik slechts in lange dromen die in alle dagen samen komen zo in de spiegel van jouw ogen waar de stille waardig is jij opent deuren die toen niet…

De mens, gemaakt tot eer van God, ging plotseling rebelleren. De relatie gekraakt, dat werd zijn lot, toen hij zich tégen zijn Schepper ging keren. Een gapend graf waar de dood regeert en waar niemand aan kán ontkomen, dát is de straf - door de zonde beheerd - als gevolg van ónze hoogmoedsdromen. God, Die het zag, - in Zijn…

Aan het einde van de tijden brengt God Zijn kind’ren bij elkaar, hen, die alleen Zíjn Naam belijden wijst Hij hun plaats, en zegt Hij: “Dáár… temidden van Mijn and’re kind’ren mag jíj nu met hen samen zijn. Laat je traditie je niet verhind’ren, ook voor hén verdroeg Ik de pijn”. Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn…

Alle mensen zijn geschapen door de Almachtige, onze Heer. En Zijn Zoon, onze God en Heiland daalde zomaar tussen ons neer om voor ons de weg te banen, ons te brengen in Zijn huis. Want de straf die wíj verdienden droeg Híj voor ons aan het houten kruis. Wat zijn wíj, Christenen, dan bevoorrecht dat wij dit zó mogen zien. Dat wij…

gebroken verzopen uitgekotst geslagen afgebrand herrezen geprezen en weer in vergetelheid beland…

stralen in de nacht; je ogen hebzucht, verdacht, macht ik ren naar de gracht; je ogen duister, honds, doordacht geen hoek meer om te huilen ik schreeuw zonder kracht; je ogen veracht, ontoelaatbaar, niet zacht dan trek je mij de diepte in met waterige ogen…

tranen druppelen in het zand ze roepen mij stil te staan ze druipen waar ze blijven glijden daar bedwelmen mijn vergeven huid die innig vraagt naar tedere momenten van ons samen zijn tranen fluisteren de dagen de klanken meedogenloos vertel mij hoe ik kringen in water moet buigen geef mij hoe ik mijn stroom moet stoppen…

je bent met geen pen te beschrijven niet te voorspellen stiekem glad doordacht dat ik niet bang ben is een feit het plaatst mij boven jou ik ontneem je de macht…

zo je spreekt blijf zoals nu in gedachten…

vergeet de dalen en kraters die zijn gebrand in je kern gekerft tot diep in de lijnen van jouw krijsend bestaan leef naar paarse hoogtes als de laatste minuten van lachen en tranen vier je ademen met het stromen van de wind vraag de zee te zingen tot de morgen komt…

ik verdraag de dagen door de lichtbundels die mij brengen naar de dagen met jou ze stralen en dragen de pijn van jouw heengaan in het ochtendrood van toen ze zweven en komen samen in kernen waar ze mijn balans zullen eisen mij zullen wijzen op die laatste kus…

als ik dadelijk anders mag zijn zal je dan vast in gedachten blijven? koester je mijn ziel bekwaam en liefdevol beleef, bemin, besta verbeter je mij nooit? dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

ik schets je uit mijn hart in rijke kleuren en boetseer je in perfectie hoofdje, handjes voetjes, lichaam hartje, ziel ik vorm jouw gezicht in gedicht maak je verlangend in expressie hoe zou het zijn hoe zou jij zijn als je nu eens voor mij stond…

Van jongs af aan heb ik geleerd Mezelf te begrijpen Je eigen kunnen Je eigen doen Niemand die het kan veranderen Blijf jezelf tot aan het einde Blijf totdat je niet meer kunt Dan kun je rustig slapen gaan Om nooit meer terug te komen…