73 resultaten.
Een collage
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Tijdelijk heette het: waren wij
niet als golven, telkens weer
stukbrekend op de verweerde rotsen?
Als een schaduw gleed het leven
langs ons heen, alles vermalend tot
herinnering, waarover de levensnevels
nog hingen; een warme aangename deken.
Zo er nog daglicht was, bleef de idylle,
alsof het zich in dag en plaats vergist had.…
Gemengde gevoelens
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 328 Hij was een iets andere versie mens,
ontstaan in het isolement.
Dankbaar maakte hij gebruik
van deze dubbele betekenis.
Men hoeft het niet als belemmering
te zien; hij was vervreemd van
zijn eigen vaagheid, liep in
paniek langs de afgrondsrand.
Voor er een woord was opgeschreven,
werd het al te vaak verkeerd
geïnterpreteerd; hij maakte…
Geheim verlangen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 185 Kijk eens naar je 'zelf';
de grond van jouw natuur,
een lichaam sterft,
waarheid is innerlijk.
Wat volmaakt is;
een louter zijn, een gevoel
dat 'het' er is, rijkdom
na een periode van winter.
Mensen houden de tijd bij:
gevangen in uren, maanden, jaren;
nieuwe vrijheid is blijvend,
zonder toekomstige gevaren.
Hoe hoog is hoog,
hoe…
Vogelvrije
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 165 Ik heb een gillend hoofd;
onaangeraakt laat ik het
de vrije hand; de woorden-
stroom uit de lucht vallen.
Ik heb een gillend hoofd;
tot uiterste gedreven
verlaten bezielde gedachten
mijn argeloos geopende mond.
Ik heb een gillend hoofd;
met dubbele tong geeft
het een onverhuld beeld, een
krachttoer van een vogelvrije.…
De laatste hand
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.057 Omdat hij zich eenzaam voelde;
met zijn rug tegen de muur,
niet kon voldoen aan de te hoge
verwachtingen, eindeloos heen
en weer gestuurd, als een vogelvrije
met altijd de wind van voren,
kreeg hij pas vaste grond onder
zijn voeten na het voornemen
een taal te spreken die iedereen
verstond; hij deed het openlijk,
ongewild de schijnwerpers…
Zeewinden
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 377 De zee, de zee, de zee,
brengt alle winden mee;
van noord naar zuid,
van west naar oost,
vanuit het noorden
is zij doorgaans het boost;
zij hapt dan brokken
uit de kust, vervuld
van woede, pure lust,
dikwijls is zij op haar best,
al waaiende uit de west;
zij laat de golven rustig
neer, ze deinen ritmisch
heen en weer: aflandig
komt…
Voor het donker werd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 438 Je stampt je voeten,
je stampt de aarde warm,
onder een loodgrijze lucht
is je hart veel te koud.
Voor altijd verliezen;
onthoofd door een
snijdende wind, die
de kop op stak.
De roepende stem
uit de woestijn,
golven van verwondering:
een medestander, die doordrong
tot de verstandsverbijstering:
onvoorwaardelijk de overgave,
een uitputtend…
Vader
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 944 Vader, heel snel was je vergeten,
waar men je zoekt, vindt men
geen steen, anoniem, omringd
door vreemden, lig jij, verdween
met een klap uit ons leven,
zonder afscheid, de eeuwigheid
in, voor mij een regelrechte zegen,
voor jou, hopelijk een nieuw begin.
Vader, met jou viel niet te leven,
hoewel ons niets ontbrak, vergat
jij ons te geven…
Ontmaskerd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 Zij zingt met haar hele lichaam,
argeloos, alsof zij niet meer terug kan:
één van de raadsels van de wereld,
om eens volledig in de schijnwerpers te staan.
Ik zou graag eens langskomen;
reizen is duur; wat mij drijft, is
het beleven van wind, slapend en dromend,
waaruit wij niet meer terug kunnen.
Wij zullen ons er met moeite doorheen slaan…
Genezingsproces
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 121 Hij erkende geen grenzen;
wist niet wie hij was,
waar hij vandaan kwam.
Nu het stof was opgetrokken
na barre omstandigheden,
kwam hij thuis in een andere
geestesgesteldheid, bij Haar,
warm en levend, hemelhoog.
Na een lange tijd van zwijgen, werd
wat uitzichtloos en onoverbrugbaar
scheen een lichtend voorbeeld:
het was alsof hij opnieuw…
Aankondiging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 Schimmen waren rond zijn bed;
aankondiging van verval en ondergang,
een gevoel van vergankelijkheid groeit
met de dag: dit vluchtig beeld
waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan;
een lange wandeling door de mist van
het onbekende, zonder doel, zonder huis,
niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…
Grote woorden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 900 Iets van zelfvernietiging:
een protest
om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden,
daar klampt hij zich aan vast
bij wijze van vertaling naar
daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn,
zijn: om het beter te leren kennen
betreedt hij het slagveld in afzondering,
zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…
Taalmuziek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Diep in zichzelf verborgen
lag zijn taalmuziek; de
onvermoeibare bron,
met zijn wezen verbonden.
Hoe ver kon hij daarin gaan,
om opgefrist iets opzienbarends
de ruimte te geven; buitenaardse
wartaal uitslaand, als een
ongetemd beest. Hij wou het
leven ontraadselen, benoembaar
maken, wat onbenoembaar was,
zonder de dans te ontspringen…
Muze
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 Ik benoem je tot morele steun:
jij vult aan waar nodig,
legt woorden in mijn mond
die zich als een olievlek uitbreiden.
Van alles wat bestaat,
ben jij graag bereid te vertellen:
die onvoorspelbaarheid, geen
onderdeel van een systeem te zijn;
dat zal ook meegeteld hebben:
onder beleg zal het zijn weg vinden,
zullen wij onvermoeibaar lering…
Contouren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 Het was het geluid van een merel,
kerel, een prachtkans om kleur
te bekennen, onder ijle gijze luchten:
de dag binnen te glippen onder
het gedeeltelijk verborgene; een flauw
schijnsel omhoogkolkend tot aan
de rand, geschilderd door de eerste
zonnestralen, als een vluchtig portret.
Er begon iets te groeien wat leek op
verbroedering; uitgebannen…
Seinen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 86 De wereld is een levend schilderij
met wisselend perspectief,
dat steeds verschilt voor jou en mij,
maar dat is subjectief.
Steeds opnieuw komt er iets bij
of gaat er wat verdwijnen,
is een mens wel echt zo vrij
of zijn wij net als seinen,
die aan en uitgaan telkens weer,
totdat een lampje het begeeft.
Ik vraag mij toch weer telkens af…
Merktekens
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 109 Het leven is als
wegvloeiend zand;
onafwendbaar op weg
naar het tijdgat;
een tweede droeve dood
een van de raadselen,
het verlengstuk van een
gebaar uit de ruimte.
Vloeibaar en open
worden merktekens van
nieuw geestelijk vuurwerk.…
Maatstafmens
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 86 Maatstafmens
Wat te zien is,is niet altijd te vinden.
Wanneer ik door mijn verbeelding wankel
met een geweldig oog voor details,
valt er geen onvertogen woord.
Ik ben van de oude en de jonge wereld;
het verlengstuk van oneindige herhaling,
steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening,
niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk…
Zwaar en pijnlijk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 615 Hij schreef het voorwoord:
zij lag stil, haar ogen keken
hem voorbij, gebroken licht
zonder menselijke activiteit;
toch lag ze ijselijk mooi;
ver te zoeken vers van
onalledaagsheid, een compositie
met flarden eigenzinnigheid.
Deze oneindigheid van het
eindige, met haar uitwaaierende
vleugels, was het signaal om grip
te krijgen op zijn…
Schoenen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 119 Schoenen
Plotseling merkte hij dat
hij naast zijn schoenen liep:
dat zijn stap nieuwe werelden schiep.
Ineens merkte hij dat zijn gehoor
doordrong door de dikste muur,
werd het verheven tot tweede natuur.
Plotseling stond hij op een berg,
werd daarvoor rijkelijk beloond;
door de critici weer weggehoond.
Ineens werd hij wakker naast…
Ik ben die ik ben
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 142 Ik ben die ik ben
Een krans uit respect
aan jouw voeten neergelegd,
als ode aan een teloor gegegaan tijdperk;
jou aan het denken te zetten.
Jij kan mij krijgen zoals je mij
hebben wil:groter en meer omvattend,
in zekere zin briljant,
ware het niet,dat ik in mijn hoofd ben beland.
Het vrije woord in bloed gesmoord,
als een windvlaag des…
Uitgekleed en ontdaan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 901 Uitgekleed en ontdaan
Een ouder wordende geest;
iedere hamerslag van het lot
bracht hem dichter aan de rand
van zijn bestaan;ongemerkt
wat afwezig,soms gemakkelijk
leunend op zoek naar geborgenheid:
wereldvreemd,grenzeloos als water
kwam de eerste omslag,herkenbaar
afwezig:verlammende gedachten
probeerden zijn zucht naar vrijheid
aan…
Schouwspel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 106 Schouwspel
Op excursie door zijn leven;
een schouwspel,meer niet,
als een afgelegde huid:maak
de geest los,spreidt haar uit,
zoals vleugels fladderen in volle
vlucht door de vrije onbegrensde
ruimte;naar zee,op zee:
uitgemergelde vrede van het
woelige water,niets meer dan zee:
hetzelfde als een doodsverlangen;
rust,van de wijde watervlakte…
Faillissement
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 212 Faillissement
In dit huis voel ik mij gevangen;
heb het tot een bouwval laten
verworden,levend van de wind;
wind is gratis,weggestuurd door
eindeloze velden,doods en desolaat:
wat wil ik nog meer;de garantie voor
geluk,is bevrijding uit de ijzeren greep
van een onrustig leven;een stap verder
dan zelfdestructie.Er komt altijd wel
iemand…
Tenietgedaan
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.226 In de grond wortelen
gekostumeerde bomen:
goed gekapt, in een park
aangeharkt en rechtgetrokken.
Het is alsof ze zweven
in de mist, hunkerend
naar een vertrouwd gesprek
met het verblindende licht
van een overspannen zon;
een glimp van verstandhouding
voor het geheel, gesloopt,
verwordt tot groot boeket.
Goed gekapt liggen de bomen…
Ademruimte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 217 Ademruimte
Ruimte om te ademen,vanuit
het kreukelwoud van mijn
gedachtenkronkels;een denkbeeldig
briesje,opdwarrelend vanuit
onzichtbare etherische sferen.
Een uitlaatklep,als een wervelwind
van vage ideeen uit het schemergebied,
aan de andere kant van mijn natuur;
deel uitmakend van het stromende
water in het hart van het bestaan.…
Vloedgolf van gevoelens
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 154 Vloedgolf van gevoelens
Rondhollend, om mijn gevoelens
kwijt te kunnen, kwam ik aanvankelijk
niet verder; men heeft een beperkt
gezichtsveld met een beslagen bril.
Het gaat altijd razendsnel, van
dag tot dag; dat onvervulde gevoel,
immer herkenbaar aanwezig.
Als jij een geheimtaal spreekt, zal ik
mij laten inspireren door jou; neerstrijken…
Ik heb vannacht al jouw ribben geteld
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.447 Ik heb vannacht al jouw ribben geteld;
niet langer kon ik wachten,
jij lag daar roerloos uitgeteld,
geveld door vreemde krachten.
De sterrenhemel was ons bed;
de maan, toegangspoort tot vrede,
het heeft ons echter niet belet
o, vrouw van goede zeden.
Jij bent nu kundig bijgezet
in het pantheon der goden,
al wat rest is eeuwigheid,
osmose…
De Staat
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 407 De Staat
In staat van verwarring;
Staat, een brede naam,
altijd en overal regels;
voortdurende controles,
van de wieg in het graf,
geen simpele benadering;
intens, zonder opsmuk:
we zijn verdwaald,
stuurloos, zonder samenhang
drijven wij rond, een en al
onzekerheid; we gaan allemaal
het pad dat naar het water leidt.
Deze doodlopende…
illegaal
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 933 illegaal
Haar maan is illegaal;
van buitenaf gezien,
haar schaduw heeft
geen status, neemt veel
gedaanten aan, in een
poging om hier thuis te
horen; gestalte te geven
aan het nut en noodzaak
van haar bestaan, hier
aan de zijde van hem;
zij, die hem wenkt om
de kwelgeesten van zijn geweten
tot rust te brengen. Hij
werkt keihard;…