Alle inzendingen van Bert Weggemans

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

Hitte die alles Verzengend is En zelfs het Asfalt smelten Doet - Hersens, gefrituurd In deze voortijdige Zomerstorm, die de Kracht niet meer hebben De persoon te sturen Waartoe zij behoren Het wegdek waarlangs Ik mijn weg wil gaan Dat opensplijt en Mijn hele lichaam En alles wat daar Bij hoort in blinde woede Omvat…

Is zo gemakkelijk Gevonden, een term Om aan te geven Dat de angst Van de Groningers Niet is terug te leiden Tot de aarde die moe Is van de miljarden Kubieke meters gas Die aan haar schoot Onttrokken zijn - Maar eerder zijn Oorsprong vindt Tussen de oren Van diezelfde Bescheiden grunnegers - Was het nu een beving Die…

Een klein kind Ben ik nog, Ik kan net Zo' n beetje Lezen, ook al Is het niet veel Meer dan dat, Op de deel Sta ik als Eenzaam kind Bewonderend te Kijken naar die Grote kleurenkalender Die de naam van De gever ervan onthult - Met diens adres, hier Ver weg vandaan bij Een grote stad waar Ik het bestaan niet Van…

De klus geklaard Het werk zit erop Daar loop je Dan in vrijheid Van je menszijn Te genieten - Gewoon een mens Zoals iedereen Je man en je Zoon laat je Hier achter als Gaten in je hart Maar je gaat Weer naar huis, Op het kleine Drakesteyn waar Je ooit in je eentje En later met Claus Aan je jonge leven Begon en op…

Vlekkeloze natuur Schoonheid in Vleugels gevat Door meedogenloos Blik goeddeels Uit elkaar gereten Maar je hoofd Doet het nog, Je kraaloogjes Kijken nog vol Levenslust de Wereld in, en ik Die door jou Geraakt word, Je behoedzaam In een plastic Jasje vlij En je in Veiligheid geborgen Afgeef bij mensen Die goed…

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

Winter die al Goeddeels verdwenen Is, vorst die Al lang en breed Zijn hielen heeft Gelicht, zon die Het bevroren hart Zo op het oog Ontdooid heeft - En toch kom ik Nog ijsresten tegen Die onvermurwbaar Zijn, uit sneeuw Geboren ijskristallen Die van geen wijken Willen weten - Het verlies dat zich Als ijssneeuw In…

I.M. Rieks Haan Twee klompen Staan nog als Stille getuigen Beneden aan de Voet van de ladder Die je zo vaak Naar boven bracht, Om hoog in het Hooivak alle Ingehaalde hooi En stro in schoven Maar ook in balen Zorvuldig tussen De hanenbalken te vlijen - Nu staan alleen je Klompen hier nog als teken Van je bestaan…

Het hoofd nog Fier op het Geschonden lichaam Oogjes die kralig In de rondte kijken Terwijl je rechtervleugel Bloederig losgereten Op de kruising ligt - In de berm lig Je op het groene Gras, in de zonnige Vrieskou, niet begrijpend Wat tot voor kort Je lichaam was - En ik die je ziet, IJskoud warme vogel Breng je naar…

Van de daad Was het jammer Genoeg niet Meer gekomen, Hoewel de locatie Zorgvuldig was Uitgekozen - Ligt het kapotje Hier onuitgepakt Op de carpool Te dromen van Wat allemaal Had kunnen zijn - Helaas heeft het Zo te zien niet Zo mogen zijn…

Waartoe is de Mens anders op Aarde dan om Simpelweg te Overleven - En in de tweestrijd Met Troye aan het Langste eind te Trekken, nadat de Vijand onder de voet Is gelopen, verpletterd, Vernietigd gewoon door Ons, die alle tegenstanders Hebben gedood, die nu De nieuwe Koning Ontvangen, Agamemnon In hoogsteigen persoon…

Vaak door velen Over het hoofd Gezien - met Maar een enkel Doel in dit leven: Zo veel status Verwerven dat Iedereen naar je Opkijkt - zo rijk Als jij is er in je Je gedachten geen een - Geld vergoedt Veel, maar beslist Niet alles - als Je gelukkig wilt zijn Moet je ook kunnen Verliezen, want Zonder donker geen licht…

De twintigers van Nu hebben alle Keus van de wereld Ze kunnen doen en Laten wat ze willen Met maar een enkel Doel - het hoogste Bereiken dat bestaat Eruit halen wat Er in zit - Toch is meer niet Altijd beter, Hoger niet altijd Verhevener, althans Niet om er gelukkig Van te worden - Doe eens anders, Doe eens nieuw,…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Langzaam ebden De nachtmerries Weg, toen ik Ze elke ochtend Met woorden Beschrijven kon, Angsten elke morgen Opgeschreven in Mijn dromenschrift Werden tastbaar En ik kon afstand Van ze nemen - En nu ik elke Dag de woorden Van pijn en Rouw angstaanjagend Met verf hun vorm Kan geven Laat ik ze achter, Doen ze geen…

Vreemde wereld Toch, in een land Te wonen waar Je vanaf je Allereerste dag Leert dat je Moet wachten Op je beurt, Netjes in de Rij moet staan In de winkel, Bij trein of bus, Zodat je letterlijk Alle dagen van je leven In de file staat Tot je eind aan toe, Want zelfs bij De euthanasiekliniek Tref je het weer niet,…

Glimmend glas Glanzend als helder Kristal in dit Winterlicht dat Een zomertwinkeling In zich draagt En zich eerbiedig Buigt uit respect Voor allen die Onschuldig vielen Is ondanks al Dit goeds toch Gevlekt, gescheurd Door hen die niet Beseffen wat er In Auschwitz is gebeurd…

Als de dood Het hek uitrijdt En mij met zijn Wapperende linten Stervens alleen Achterlaat op deze Kale steppe Ben ik blij Dat het eindelijk Zo ver is - Dat hij nooit meer Naar mij hoeft Om te zien, Ik die van Mijn geboorte Af aan zijn Kind ben geweest…

Auto's volgepakt Met wat vakantie- Hartstocht zoal Vereist, strandbal En parasol keurig Ingevouwen en tegen De achterruit geplakt, Het zicht tot een Minimum beperkt, En wij zijn reizigers Langs dezelfde weg Aan wie alle verre Doelen zijn ontnomen Door het kwaad Dat aids genoemd wordt, Vieren vakantie Niet in de verte…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Min zoveel Is het, Een behoorlijk Aantal graden Onder nul - Ongeveer zo Als mijn hart Zich van binnen Toont op dit Moment, bevroren Tot in alle hoeken En gaten - En dan zie ik Plots jou hier Voor me dansen In de ijskoude wind Je vleugelslag Verraadt zoveel Gratie, beweging Die als vanzelf Lijkt te gaan, Zonder…

Ben verdwaald tussen Dolers en Orken Vannacht - het Landschap dat Tolkien Louter in gedachten Tot leven bracht - Jij bent bij mij En ik leid jou Door het zwartste Van de nacht Naar het oudste Huis op deze Midden-Aarde, waar ik Eeuwen geleden Nog woonde - En wijs je op De grote zolder Van mijn ouderlijk Huis het landschap…

Als de nacht Meester is in Mij, de dag Het gevecht Om het licht Verloren heeft - Het donker Mijn gedachten Knecht, en ook De slaap zich Overgeeft aan Het onderbewuste, Het ondermaanse Van mijn eigen ik, Zie ik dat Ik wezenlijk verander, Dat ik mezelf Niet meer ben, Hooguit nog iemand Van eeuwenlang geleden…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…

Er was iets om met Lood in de schoenen Te betreden - Hemelse oneindigheid Zo licht, zo mooi, Zo vol klanken van De schoonste muziek En ik die angstig Schuif'lend hier Binnenkom in het Voorportaal van de Eeuwigheid, met lood In schoenen en gedachten Bang om toch ook Hier weer gewogen Te worden en daarna Te licht bevonden…

Van huid en haar Ontdaan, voorgoed Geveld, staart Die roemloos in Een buitenbak Verdwijnt - lucht Die zinloos aankomt Nog in dode longen Leven dat voorbij Ging aan de kern Die geen liefde Was, doch louter Aanhankelijkheid Die voor geld Gemakkelijk werd ingeruild…

Edel dier dat Dartelt in het Onafscheidelijk Gezelschap van zijn Eigen schaduw - Licht en donker, Zwart en blond, Manen en staart Die wapperen In zon en wind Het licht wendbaar Als het morgenlicht Het donker duwt Haar naar de buitenkant, Een onafwendbaar Zwart verdriet…

Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…