7 resultaten.
Volste lente.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 434 Gans de Dag is klare kracht,
late lente - zware vracht
groen de bomen dragen -
klaar de blauwe lucht op 't sterk
daken-rood, geducht bolwerk,
blaak'rend in de Dage!
Weke jeugd van tastend stréven
fijner twijgen, blader-beven
trillend op de teed're lucht,
is vol-groeid tot sterke jeugd-kracht,
die Verlangens volste vreugd bracht…
HET SCHONE STERVEN
poëzie
4.0 met 5 stemmen 789 Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft
Zijn gouden waas over de oude grachten
En onder 't gulden loof een stemming zweeft
van sterven in deze oude en gouden prachten,—
Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten
Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft
En henenzweeft in de eerste koude nachten
waarin alleen één zilvren stemklank…
Het Smeulend Vuur
poëzie
4.0 met 3 stemmen 341 Ik min u, smeulend vuur,
ik min uw stille dichtheid,
waarin het sluim'rend licht leit
te wachten op zijn uur!
Ik min u in de morgen,
die in het Oosten staat
met aarzelend gelaat
en houdt haar gloed verborgen.
Ik min u in de avond,
die sterft in lang verbloeden,
met diepe en diep're gloeden
zijn duistre moorder lavend.
Ik min u in de…
O dagen van oktober.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 122 O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teerste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen....
O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu goude' oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toch in u?
wat schreit er toch in u?
wat jubelt er…
Zij komt...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 709 Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel
duft het papier en rins ruikt de inkt;
de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt
dit kirrend schreien niet tot heel
hoog gillen op, kreet van een veêl,
schriel tot te fijn gekrijt verminkt?
Ik zit geboge' en schrijf, - er wringt
moeilijke wrangheid in mijn…
O dagen van oktober
poëzie
3.0 met 2 stemmen 419 O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teêrste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen...
O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu gouden oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toch in u?
wat schreit er toch in u?
wat jubelt er, ik ben
ontroerd…
L1CHT-SPEL1NG.
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 241 Het noodweer week, en onderdoor de donkere,
zo dikke wolken-dam, dat de avond scheen
gezonken in de vroege middag, blonk er 'n
reep wit-blakende zonne-hemel heen!
De zacht-gelende lamp lijkt vreemd verlaten
van 't schemeren, waar zij de kern van was;
't wit licht slaat binnen! Zie, hoe bleek zij staat en
sterft in goudig gesmeul en grijzige…