Alle inzendingen van Claudine

Je zegt: laten we vieren dat wat ons verbindt. Maar ik voel uitsluiting. Je zegt: laten we dansen op het ‘nu’. Maar ik wordt gekweld door herinneringen. Je zegt: laten we proosten op het leven. Maar ik voel dood in mij. Je zegt: je oogt zo content. Maar weet je: het kost zo verdomd veel inspanning om me groot te houden.…

Ik droomde deze nacht over een strandbal, doorzichtig en met geel/oranje strepen, bekrast door een wild kind, maar lek kon het dit speels geluk niet steken. Met onze adem bliezen wij de strandbal rond, hij was niet meer te sturen. Het leven werd een zomerdag toen wij als door een wonder voorzichtig werden meegenomen.…

Tot daar zal ik je brengen, zei je, terwijl je wees naar een plek voorbij de horizon. Het verleden, we laten het rusten in de armen van de nacht. De wind zal ons meevoeren, terwijl we verder spelen, onze handen gevuld met een laatste troef; niet bang meer nu voor de dag van morgen.…

Niet dat je weg wilt lopen - Waarom zou je- maar iets in mij blijft bang voor leven en vertrouwen De schaamte om het verlangen was al te lang zo groot En ik wilde dat ze voor me op waren gekomen Dat het goed was wat ik wenste toen het er gewoon mocht zijn…

Dat het ons lot is onze eigen dood te sterven, lieten ze weten. Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

Natuurlijk weet ik het wanneer de voorstelling voorbij is. Zo helder is het wel. Maar de kat hoe lang wil hij nog leven samen als er meer dan nu zou zijn.…

Je gaat verhuizen naar een woning met ruimte voor een verjaardag en je dochter. De vrouw vroeg of ook ik weg wilde van hier. En ik twijfelde over het antwoord. Want -inderdaad- ik ga het pand verlaten in de verwachting dat stenen omvormen tot vlinders. Maar nu wil ik de oude kat nog vergezellen Hij vroeg hier verdomme net zo min…

Je bonkt met een bord op het aanrecht en neemt een glas teveel. Je sluit de gordijnen, steekt er een teveel op en legt zonder wat te zeggen de hoorn op de haak. Het spookt in de nacht en slaapt in de dag. Je speelt met je leven en toch ga je door. Is het de kat op je kussen of het verkeerde lied waardoor je hart klopt? Ze vertelde…

Je komt naar me toe als ik denk aan dood: moe en grijs ben ik van binnen. De liefde van toen: Laat het zo sterk zijn dat ik strijden kan en richting weer kan voelen.…

Alpinopet af en vloeiend sprak je de kattentaal Ik zag je gaan in dat dikke boek en verwonderde me. Je sprak over jezelf in de derde persoon Misschien dat daar een reden voor was.…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

wat is dat toch die verwarring steeds als blijkt het mooiste meisje van de klas had geen bevoorrecht leven…

Je zegt het leven is een leerschool maar lieve hemel wat zijn de lessen onwaarschijnlijk ingewikkeld.…

En ik weet wel dat er woorden zullen vallen die alles open breken of zijn het alleen de oude kalveren te zwaar om geslacht te worden. Misschien steek je er nog een op als de spanning maar dan nog ik zal het zwarte stuk papier in de lucht houden zodat je het te zien krijgt.…

Lief kind van mij het is een misvatting geweest te denken dat je klein was sorry daarvoor. Ik wil je je ruimte weer teruggeven in en om je wezen heen. Ik beloof je een helpende hand te zijn in het grote huis waar je nu mag wonen. Toe, kruip niet weg, hier is het veilig ben je van waarde.…

Ik heb je gevonden op een winteravond de deur ging open en daar zag ik je, ondergedoken in het zachte geel. Ik hoorde je zuchten en vroeg waarom je zo bang was. Je liet me je oorsprong zien - recht tegenover de plek waar je terecht was gekomen. En ik dacht: wat ijzig ver heb jij hier af moeten dalen.…

En nu je er toch bent vertel me je verhaal als jij dat wilt van wat je is overkomen en de keuzes die je maakte ik heb geen trek in poppenkast of uiterlijk vertoon - mijn tijd is gratis…

Laat me je gastheer zijn in het huis dat het mijne niet is. Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

We hebben samen een vroeger al achter de rug en toch vraag ik je: zusje, wie ben je Wat heeft jou doen besluiten om jezelf te verliezen Was het de dood die z'n intree nam Of waren het de lasten die je dragen moest te groot voor kinderschouders…

laat me deze stad ontdekken het dier en de god in jou ik heb geen zin meer om op andere verbindingen te wachten of te buigen voor de verkeersborden alom laat me ons ontdekken ga met me mee op reis en gids nog wat dan vinden we vast de weg terug…

Ze tovert liefde - duizelingwekkend en kent geen twijfel in de hemel die naar haar knipoogt. En als het nacht wordt zullen de goochelkunsten blijven om alle angsten weg te wuiven.…

We zagen de hel in elkaars ogen - de woorden die je sprak toen je je Vlaamse schone introduceerde. En ik hoorde haar accent en zag geen hel maar een steen en ik dacht hier liggen twee stenen te wachten op wat licht.…

men roept nacht maar ik weet dat het dag is men zegt dat de wilde dieren het park nooit zullen verlaten ik kijk naar buiten en zie de fabeltjes verdwijnen men fluistert dat je te laat bent maar ook tijd zal ons niet scheiden…

Ik wenste dat het drama nogmaals de keuze liet.…

Voor ik dood zal gaan, wil ik je vragen om samen langs het strand te wandelen, onze armen om elkaar heen. In stilte kijken naar horizon en ogen. En als we dan weer praten, laat het over morgen zijn of over schelpen op het zand. Ik zal vergeten en verdwalen, dronken worden deze laatste dag met jou.…

Ik heb je toch weer opgezocht al was het niet van harte. Je ging zitten en vertelde over reizen naar de andere kant van de aarde: Hoe 's ochtends de zon onderging en het licht niet te vangen was. Geen spoor van euforie op je gezicht. Ik zei: Ik moet verder.…

Vergeving is een lang en moeilijk woord In waarheid leven In liefde voor het zelf In liefde voor de mens In liefde voor het leven Vergeving is een lang en moeilijk woord…

Connecties met boven bleken wegen naar de hel. Je wist je beschermd door een netwerk. Maar ik heb weet van je angst door mooie woorden heen.…

Pluk de dag Ruk je af Gevangen in verlangen…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…