Alle inzendingen van Claudine

Zangerig laag spreekt zij van bomen, wortels en grond. Er ontstaat contour en heldere contrast. Een onbewaakte overgang brengt wonderlijk land in deze yogakring, onaangetast door stortregens van duidingen. Woorden heffen slagbomen voor even.…

O, heilige van de stad, gesluierde prostitué: je hebt de anderen bewezen, maar voel je je over jezelf iets beter? Kom, ga mee, de waarheid tegemoet! Iemand zal toch moeten helpen jou in het licht te leren leven.…

meneertje mooiprater werd de mond gesnoerd en duizend woorden vielen zonder echo's om weer op te rapen…

Vergeving is een lang en moeilijk woord In waarheid leven In liefde voor het zelf In liefde voor de mens In liefde voor het leven Vergeving is een lang en moeilijk woord…

men roept nacht maar ik weet dat het dag is men zegt dat de wilde dieren het park nooit zullen verlaten ik kijk naar buiten en zie de fabeltjes verdwijnen men fluistert dat je te laat bent maar ook tijd zal ons niet scheiden…

En toen kwam de dag -ik had er maanden op gewacht- dat ik je naar je levensbeschouwing mocht vragen gratis en voor niks. Je zei: Mijn leven? Dat ben jij. Ik draag voortaan een bril zo kinky, het enige wat ik zie is: wij.…

Je zegt het leven is een leerschool maar lieve hemel wat zijn de lessen onwaarschijnlijk ingewikkeld.…

Zoek ik het water op geborgen in haar schoot dan wordt het licht -een zinnelijk genot - en alles komt tot leven.…

Als een junk met aanzien zocht jij naar de kick van een vrouw. Gevangen in leugens op de vlucht voor je hart. Ik wilde slechts liefde zien, jouw onschuld. En proostte het glas op ons samenzijn. Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen…

Onverwacht staat hier dan toch de tijger voor z'n prooi, die uiterst rap de jungle had verlaten. Nu het geheim van ontzieling dit roofdier van al z'n krachten had ontdaan, kreeg de tot leeuw gevormde buit pas echt zin om te leven.…

de buurman van weleer zo sprak mijn hartsvriendin zou zich rot hebben gelachen als jij je had op ge han gen ik wist dat zij de waarheid sprak want ook ik doorzag hem reeds…

Waarom ben ik er? vroeg het kind in mij. Ik antwoordde haar: Je bent er om elke dag meer van jezelf te gaan houden.…

Je hebt nu deze stad verlaten, met alle pracht en franje. Ook het stadhuis vindt je naam niet meer terug in haar bestand. Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Men leerde mij wat er in dit leven uiteindelijk allemaal toe doet: Wat waar is, mooi en wat goed. Dit waren jouw antwoorden: Er bestaat geen empathie, alleen voor zover ze jou aangaat. Het is goed om in de spiegel te kijken, maar ik heb hem al jaren op Marktplaats gezet: Niemand wil hem hebben?! Ach, over wat mooi is zal ik…

Ik sprong van de rand van het bad en vond het zoete water Ik dook van lage planken soms wat bang dan weer vol vertrouwen En toen nam ik de hoogste duik: het water bleek een glasplaat…

na al die jaren na al de vragen zijn het nog steeds de tranen die mij herinneren ik heb je zoveel liefgehad lief, zoveel maar kan de stukjes jij niet meer ontwaren in schimmen van leugens verknipte verhalen van verlangen…

Connecties met boven bleken wegen naar de hel. Je wist je beschermd door een netwerk. Maar ik heb weet van je angst door mooie woorden heen.…

We hebben samen een vroeger al achter de rug en toch vraag ik je: zusje, wie ben je Wat heeft jou doen besluiten om jezelf te verliezen Was het de dood die z'n intree nam Of waren het de lasten die je dragen moest te groot voor kinderschouders…

Jij zegt: Ik kan niet. Ik zeg: Je wilt niet. Zo draaien wij jaren, maanden en uren om elkaar heen. En dan is er geen kunnen of willen meer: Wij zijn.…

Dans maar, doe maar, op mijn graf. Dans van woede, dans van bevrijding, dans van heel diep weggestopt verdriet.…

Wat zou je toch een aangenamer mens zijn geweest als je die artiestennaam naar het grof vuil had gebracht en die verkleedkleren op zolder had gelaten.…

Na het lezen van de laatste redevoering ben ik langzaam verder getrokken met kracht die ik verzamelde de toekomst dood het vertrouwen geschonden jij was bang dat ik zou vertellen over sadistische daden: je kracht was immers je imago ik ontwaak en heb de nachtmerrie ontdekt van diep verborgen beschadigd leven…

Een hard gelach om het geloof in de goedheilige man. Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Je nam geen kinderen, je kreeg ze, zei je - tegen beter weten in om er anderen mee op te zadelen, in de maag te splitsen en oh, wat zijn wij hen nu dankbaar en jou niet in het minst..…

Tot daar zal ik je brengen, zei je, terwijl je wees naar een plek voorbij de horizon. Het verleden, we laten het rusten in de armen van de nacht. De wind zal ons meevoeren, terwijl we verder spelen, onze handen gevuld met een laatste troef; niet bang meer nu voor de dag van morgen.…

voor mijn vrouw de liefdeloze liefde voor mijn ex de liefdevolle sex geen van beide voldeed en ik wil verder…

ster met menselijke trekken zoekt vrouw voor leven in schaduwbestaan let op wij zijn er niet om gezien te worden…

Want als ik vragen had over zwart antwoordde jij met grijs en ik zag zilverwit Zo zit dat dus met kleurenblindheid: alles verdwijnt zeker in het niets.…

Je zinnen begonnen steevast met een koninklijk WIJ: Ballonnen die je opblies maakten je groter. Projectieschermpjes waarmee je rotzooide minimaliseerden verantwoordelijkheden.…