Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

ik was verward, de wijzers van de klok vertraagden, waren niet vooruit te branden ze stonden stil en ik stond voor het blok toen niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had eens een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken…

we speelden onze openingsakkoorden met lichte toets als fris aperitief er borrelde iets op, een nieuw motief het klonk bekend, een liedje zonder woorden het nam ons mee naar onbekende oorden wat eerst gesluimerd had, werd nu actief je exposeerde beide thema's, hief de beker met een blik die me doorboorde het leek alsof we symfonieën hoorden…

terwijl de zon de laatste boomtop kust laat ik de dag voor wat ze is een eendagsvlieg ik maak een onderscheid tussen vlieg en mug en meet de tijd af aan de afstand die een vogel vliegt en daarna rust zolang is een dag ik giet haar in brons plaats een voetafdruk in nat cement en leg mijn hoofd neer op een verenkleed van dons…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had ooit een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken af,…

ben vanochtend langs gereden vond er niet meer hoe het was ik zat in een andere klas maar dat is al lang geleden liep van boven naar beneden steeds te zeulen met die tas sprong soms even op het gras keek niet naar het 'niet betreden' ben vergeten wat we deden dacht dat het belangrijk was afgeleiden, vlammen in een glas tot er distillatie…

zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet en ik verlang zelfs naar iets anders niet zolang ik er maar woorden voor kan vinden hoeveel teleurstelling het leven biedt ik speel per slot van rekening steeds quitte zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet…

we zijn op zoek naar de ultieme grens hoevaak al is de droom uiteen gespat maar onvermoeibaar leggen we de lat steeds hoger, want zo is eenmaal de mens we stellen scherp, maar stof op onze lens beperkt het zicht, niets kruist ons pad zo blijft het antwoord uit waar men om bad een spiegelbeeld is onze diepste wens zeg me wie er geen rib voor…

was het leven zoveel anders van farao's en keizers? ze kenden alle druiven het zoet, het zuur de zonnewijzers en wijn die vreugde bood de dood was ook voor hen het einde o, dat we kijken konden hoe ze zich aan voedsel laven het vlees van botten kluiven hun bekers reiken aan hun slaven het vet nog langs hun monden ze zijn als verre vrienden…

De Nederlander heeft de smaak te pakken. Hij gaat uit eten, laat zijn vis en vlees bereiden door een zwetende Chinees en zit dan heel de avond weer gebakken. Verdonk, hou toch het wokken in de running: geef elke kok uit China een vergunning! -------------------- Door de stijgende populariteit van wokrestaurants is er een tekort aan Chinese…

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…

ik verzamel wat bijeen hoort verspreid wat niet dan hoort bijeen wat is verzameld wat verspreid ligt niet daarna ga ik verspreiden wat bijeen hoort en verzamelen wat niet zodat wat is verspreid bijeen hoort wat ligt verzameld niet…

ik was een visser in een ander leven en wierp mijn aas uit in het koele meer of nee, een veerman en voer heen en weer van oost naar west, was eindeloos omgeven door bergen die als hooggeëerd publiek op spiegelingen staarden van het water hun hoofd op hol gebracht door zacht geklater dat tegelijk applaus was en muziek de vakjes blauw verschoten…

zo nu en dan ontbloten we de tanden uit angst, om wat als grapje wordt gezegd en ook al zijn de meeste moppen slecht we klappen, wringen zweet uit onze handen gelach in overvloed, het wil ons knechten het snoert de mond, op onze lippen brandt een woord dat verder voert, tot op de rand waar je moet kiezen tussen vluchten, vechten de conversatie…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

de woorden figureren in de zinnen de hoofdrol wordt hun immers nooit gegund ze mogen slechts invallen voor een stunt en liggen dan in stukken op het linnen de juffrouw had het al op hen gemunt ze leerde ons de woorden overwinnen: "met schrijven moet je bij 't begin beginnen, we zetten achter elke zin een punt" ze komen los van het papier…

In Leiden kom je niet meer aan je trekken. De spermabank wordt niet langer begroot en donors zijn al tijden op hun dood, dat men ontdekt wie daar zichzelf bevlekken. Maar wie ooit stortte voelt zich nu getild. Diens zaad wordt voor de tweede keer verspild. ------------------------------ ...de spermabank van het Leids Universitair Medisch…

dichtte met dunne draadjes mijn grootste dromen kleinste zeer van duizend vrouwen honderd zonen en één koninkrijk maar wind stak op en losse blaadjes hadden geen verweer verzoek de vinder ze voor altijd dicht te vouwen gooi ze weg of maak een prop en slik het in…

het werk van de te vroeg gestorven dichter sproot voort uit het te laat verwekte kind en waaide weg op de te harde wind de wisseling van woorden maakte lichter hij leek niet ter bestemder tijd geboren zijn reis was vatbaar voor verbetering maar alles liep volgens de regeling zijn plaatsbewijs ging onderweg verloren de seinen stonden al…

met ingehouden adem, voortbewogen door diepe oceanen, brengt in kaart de zee waarin hij thuis is en aanvaardt zijn lot, hij komt omhoog, raakt opgetogen als verse lucht zijn longen vol vermogen blaast, water spuit op water, plots ontwaart hij een omgeving die hem zorgen baart, omdat hij ongemerkt is afgebogen zijn wezen is van dichterlijke…

Bestuurlijke vernieuwing is 'het woord' waarvan De Graaf veel wonderen verwacht. De kiezer die zijn stemrecht heeft veracht, wil wèl, zo heeft hij kennelijk gehoord, want hij houdt het al jaren in de smiezen, dolgraag zijn eigen burgemeester kiezen.…

Als ik des ochtends schone sokken pak dan vind ik, om het even van welk paar, hoe ik ook zoek, geen tweede exemplaar en neem verschillende voor het gemak. Soms denk ik: "Deze zijn toch beide groen", maar die nuance past niet in de mode en bij de afgegeven kledingcode. Je mag beslist niet iets afwijkends doen. En geven op mijn eigenwijze…

Op school zocht ik naar snijpunten, gedreven schreef ik in logaritme schriften vol. Mijn jongensbrein stond van formules bol, maar veel is mij er niet van bijgebleven. De leerstof was niet bruikbaar in het leven en bracht mij af en toe het hoofd op hol. De vraagstukken eisten een hoge tol, oneindig meer dan ik had willen geven. De functie…

De mensheid is niet uit het niets geschapen. We weten immers allemaal heel goed, dat niemand is getoverd uit een hoed, we stammen plat gezegd af van de apen. Dat soort verklaringen kan ik wel zonder. Het leven is niets minder dan een wonder. ------------------------------------------------- ...de oproep van minister Van der Hoeven tot een…

Voor dreigementen en wat al niet meer wilde de Zweed zijn dierbaren behoeden. Frisk had genoeg van lopen door spitsroeden dus legde hij het bijltje erbij neer. Wanneer supporters tot terreur besluiten, kan iedereen straks naar het voetbal fluiten. ------------------------------------------------------------------- ...De Zweedse scheidsrechter…

De uitgevers verkleinen het formaat en werken toe naar enkele edities. Daarmee beëindigen ze veel tradities en staan de journalisten straks op straat. Waar het tot slot op uitdraait laat zich raden: de kranten heten niet voor niets: dag, bladen! --------------------------------------------------- ...eind augustus starten de uitgevers PCM…

De doodshoofden, die ons voor raadsels stellen, geven steeds meer van hun geheimen prijs. De voorouders waren al eerder wijs en konden ons blijkbaar nog meer vertellen. De vorderingen lijken te versnellen. Ooit vinden we als het ultiem bewijs Adam en Eva uit het paradijs en gaan we daar een oordeel over vellen. De oorsprong zal ons blijven…

Een oud-tennisprof uit Sankt Gallen was in een match wijdbeens gevallen. Hij wilde toch door, want hij stond ruim vóór en riep daarom hoog: "Nieuwe ballen!"…

In Nederland voelt iedereen het juk van Zalm met zijn beperkte huishoudboekje. In stilte uit soms menigeen een vloekje. Toch zwichten we voor Europese druk. Maar is de norm de Oosterbuur tot last dan wordt die plotseling toch aangepast. ----------------------------------------------------------- ...omdat Duitsland niet kan voldoen aan de…