Alle inzendingen van Constantijn Huygens

Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten: Ik hadd' er liever een te leren van vergeten. Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet In lijden of in vrees; het waar een pak van leed Dat and're schouderen als mijne moesten dragen: Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn Moest…

'Opblijven' noemden wij ’t in onze kinderdagen Niet vroeg te bed gaan, en ’t was hard te verdragen Te moeten rusten als de zon pas onderging. Die kindsheid komt weerom; is ’t niet een wonder ding? Hoe dat men ouder wordt, hoe m’ouder zoekt te wezen: Opblijven is de vreugd, te bedde gaan het vrezen Van alle menslijkheid! ’t Schijnt dat de tijd…

Al is het vliegje nog zo klein het werpt zijn schaduw op het plein.…

Trijn biechtte onder meest haar zonden, dat z’ in ’t hooi Geraakt was, with a fine English boy. En wat gebeurde daar? zei Heeroom; biecht terdege. Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

Hofwijck, 25 oktober 1682 Dit is mijn hondjes graf. Ik zeg er niet meer af dan dat ik wenste (en de weer’ld was niet bedorven), dat mijn klein Gekkie leefde en alle grote storven. ---------------------------------------------------- niet meer af - niets anders over en de weer’ld was niet bedorven - en de wereld zou er niet slecht mee…

Wij woelen zonder end voor kinderen en erven, En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't gewiegde kind: Wij woelen ons in slaap door allerlei bewind, En vallen moe daarheen, met d' ogen toe, en sterven. ---------------------------------------------------- bewind - bewegingen, beslommeringen…

Een Godloos mens in nood is een blind bedelaar: Hij bidt om hulp en heil, en weet noch wie, noch waar.…

Pier scheidde midden uit het schaken En zei, hij was het spelen zat. Maar 't was de minste van twee zaken: Hij was het spelen moe, én mat. [15 december 1647]…

’K en kan ’t niet weigeren', zegt Pieternel, 'aan Heren Van aanzien en gezag, die vreugd van mij begeren.' Zij kan ’t niet weigeren, ’t is waar; maar vat het wel: Die zij ’t niet weigeren kan, heet Pieternel.…

Trijn ligt Jan in zijn hoofd bij dagen en bij nachten; Trijn ligt hem op zijn tong, Trijn ligt in zijn gedachten; Trijn ligt hem in zijn weg in ’t slapen altemet; Trijn ligt hem alleszins, behalve in zijn bed.…

Bedil mijn Dichten niet, besteed er geen verwijt aan, Zij hebben ’t niet verdiend. Ik hang er toch geen Tijd aan: ’t Is een klein buiten-werk, een bij-werk, zeg ik 't best, Van beter bezigheid; ’t is kakelen op ’t nest. Kunt gij of timmerman of wever niet vergeven Een deuntje uit de borst bij ’t schaven of bij ’t weven?…

Hier ligt de droge romp Van d’oudste lieve Tromp, Die alle man beschreide, Behalve zij, die scheidde. ’t Lijf was te nauwe kas Voor zulke ziel als ’t was. Wie z’ aanneemt te beschrijven Zal in de arbeid blijven, Het zij de kloekste pen Die m’ in de lande kenn’. Best zal men met beschreien Die zoete naam verbreien. Schreit, Jofferen, uw leed…

Wat zei hij 't naar mijn zin, Eén van de slimste wijzen, Ik durf geen vrouwen prijzen; De beste die ik ken Mocht licht veranderen terwijl ik bezig ben. ......................... te onstade: op een ongelegen tijdstip (verouderde uitdrukking)…

Schoon kinderen in de wieg, schoon weder op de straat, zijn bei van één gelaat. Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

Besteed de diere tijd bij dagen en bij nachten, terwijl gij in uw krachten en onversleten zijt. Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

GRAFSCHRIFT VAN EEN DRONKAARD T’AMSTERDAM IN EEN BURGWAL VERZOPEN Daar leit een vuile vent in deze put gezonken: Hij stierf in ’t water; maar hij was op ’t land verdronken. 5 oktober 1653…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

Die overlijdt, is over lijden; En vreest men nog voor overlijden?…

Is mij een vodderij gevallen uit de pen, (Weet, lezer, dat ik al mijn vodden daar voor ken) Ik sluit ze van mij af en laat ze liggen rotten: Lang, lang na haar geboort onthaal ik ze de motten, En val der met de keur van een vers oog op aan. Gevalt mij 't kind dan nog zo 't eertijds heeft gedaan, zo houd ik 't voor zo schoon als ik er een…

Hoe ouder, zegt Andries, hoe ’k meer begin te malen En krijg mijn wijfje lief, zo ’t schijnt, hoe langs hoe meer. Ik wenste menig maal, de Duivel mocht ze halen, Nu wens ik z’ alle daag bij onze Lieve Heer.…

Mijn evennaasten als mij zelve te beminnen? Ik weet het is de helft van 's Heren groot bevel. Maar hoe besta ik met mij zelve te beginnen? 'k Bemin mij zelve niet, ik ken mij al te wel.…

Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen? Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet. O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen? De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid…

Dat hier ligt, was een mens, daarin des Heren hand handvollen over hoop van gaven had geplant: vernuft en wetenschap en overvloed van reden, bevalligheid in schoon en recht geschapen leden, beleefde* vreugd en deugd, en ongemeen verstand van zoete bezigheid en zondeloze zeden, en al wat in een…

Die overlydt, is over lyden; En vreest men noch voor overlyden? Moderne versie: Die overlijdt, is over lijden. En vrezen wij nog te overlijden?…