Alle inzendingen van Cor van Vliet

We kunnen onze authenticiteit zo goed maskeren tot het moment wanneer we ontdekken dat we nooit meer in staat zijn ooit onszelf te profileren…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

Als er een ontwerp is is er ook een ontwerper achter ieder bedenksel zit een bedenker in verlegenheid benoem ik wat ik niet benoemen kan een Bewogen Beweger…

Ik sta aan de kant s’morgens vroeg de waterlelie moe van haar dag die is omgegaan heeft besloten zich te sluiten dan gooi ik doorzichtig een kiezel in het water zodat de kringen haar doen besluiten voor mij weer open te gaan…

Niets in de wereld is absoluut ook ik niet als je deze armoede eenmaal hebt ontdekt begint de toegang tot dat éne dat blijft als alles weg valt soms in een vertrouwde nabijheid soms als een pijnlijke afwezigheid soms de stem die mijn geweten wekt soms een geheim tegenover die mijn woorden doen verkruimelen mijn…

Het zonlicht lonkt naar de aarde vraagt haar ter dans plantjes nog maar net gepoot ruiken hun groeiende kans manen stralen kussen de zee maar vertel me liefste wat heeft dat lonken en kussen voor waarde weet je als wij dat niet zouden beleven neem ik al genoegen met soms even onze gevoel voor natuur is zo weergaloos groot…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

De ergste pijn na een ruzie gaat vaak allang niet meer om de oorzaak of het feit maar dat je niet kunt zeggen dat het je spijt…

Ze stonden in gelid erekruizen en medailles sierden hun uniform zo goed te zien een dierbaar bezit bijna in de strijd waren ze bezweken God inspecteerde groette ze allemaal wat waren ze fier op hun bevochten vrijheid O ja trots was Hij ook maar had ook naar hun verborgen littekens gekeken een heel andere norm…

Zoals de zon dagelijks trouw over de horizon komt op haar gezette tijd omdat ze niet weigeren kan zo zal ik er zijn voor jou als een vanzelfsprekendheid die dan toch ook steeds opnieuw verrast…

Besef je wel het grote voordeel als jij mij ziet dat genoegen heb ik niet misschien zie ik het verkeerd maar mijn zelfbeeld vermoed ik alleen in een spiegel dus jouw inzicht heb ik nodig want dat van mij is gelimiteerd…

Hier beneden is het soms moeilijk om met bidden te beginnen maar toch blijft het steeds afronden naar boven…

Ben ik het of jij die steeds over schuld struikelt een gevoel dat nooit verdwijnt is dat van belang want wie als eerste opstaat helpt die ander toch weer overeind…

Thuiskomen doe je niet tussen twee muren of in een enkele stad op een kaart maar overal op de plek waar liefde is en was op haar best ook bij verdrietig vertrek het is geen plaats maar soms een moment dat is misschien wel op elkaar stapelen van bouwstenen voor een veilig nest wat je koestert en voor elkaar bewaard als…

Nagenietend van pindakaas duin zee en zand de sacrale geur van heilig hout straalt de moeder Gods achter een lichtpiramide in een zee van kleur nog mooier dan ze ooit was dan bestook ik haar met vragen waarom is nu altijd maar even gisteren legde een vriend het allemaal zo goddelijk vast bij alle foto, s die zij heeft genomen dacht…

Onderweg naar een goede balans voor vrede en vreugde zie je eerst aan de bloesem dat er liefde is de vruchten die later op je pad komen is een tocht in herkennen en vinden van manieren die ander te dienen…

Het verleden wil ik niet afsluiten door terug te kijken zo ver als ik kan zal ik misschien moe gestreden mijn doel bereiken door elke dag die komt verwachtingsvol tegemoet te gaan zien…

Verkregen vrijheid is standvastiger dan de grootste tanks of het hardste beton genieten van vrijheid is krachtiger veel zachter dan de uitstraling van de zon…

Die dag dat jij buiten jezelf was getreden was het voor mij even wennen want eindelijk leerde ik je binnenste kennen het antwoord op mijn gebeden…

Is voor mij het kennen van mijn hart erkennen dat wat zich soms als harde werkelijkheid voordoet ook een diepere dimensie heeft die mijn verstand verwart om deze hartkracht te ontdekken laat ik stilte in mij opwekken ontwaren dat achter de tragisch lijkende realiteit geen afgrond op de loer ligt met absurditeit…

Nu vijf jaar later weet ik nog niet waarom ik kniel bij de rozen in de winkelstraat want ze verbloemen niet wat ik voel in mijn ziel God ik ben nog zo kwaad…

Er zijn wel eens dagen dat ik besef bij elke aanval van jaloezie wrok of woede ik het hart van mezelf zou moeten veranderen maar nooit dat van die andere ik ben dus op mijn hoede want zo ontneem ik hem of haar en zelfs mezelf alle energie die zo nodig is om samen door dik en dun elkaar te blijven dragen…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

In mijn denken over waar anderen mij doen twijfelen of ik ben ben ik nooit klaar vanuit mijn twijfel door mijn denken blijkt dat ik gewoon een twijfelaar ben…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt bij mij de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt…

Sorry schoonheid het ligt aan mij vol verwondering als een kind zo blij stond ik gisteren bij je stil maar vandaag liep ik je mooi voorbij en weet ik echt niet wat ik wil wacht op mij want morgen ben ik er weer bij…

Anderen zeggen het leven staat niet stil dat blijft maar in mijn hoofd spoken omdat ik niet altijd kan dealen met de pijn zal ik steeds die naam reciteren mijn hart is niet stuk er is een scheur geslagen zo plotseling onderbroken totaal tegen mijn wil is er een rouwopleiding waar ik dat gat kan leren repareren misschien door niet…

We hoeven onze beperktheid niet te verbergen door ons steeds maar groot voor te doen de goddelijk vonk in ons doet ons groeien in kleinheid om volwassen te worden…

De grootste zonde die we kunnen begaan in deze tijd als het gaat over onze medeschepselen is niet door ze te haten maar door onverschillig voor hen te zijn ze als pionnen op het schaakbord van het politieke spel te verplaatsen en in wollig taalgebruik hun pijn weg te praten dat is de essentie van onmenselijkheid.…

Als jij ontwaakt mijn lief laat mij dan je spiegel zijn stap gerust uit je dromen ga dan voor me staan in mijn ogen laat ik je thuis komen kus me ik zal altijd met je meegaan voortaan…