572 resultaten.
Marmer
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 575 Wat voelt als kale zachtheid
blijkt een brok verdriet, intens
verdiept als meteoor gehard.
Binnen bonkt een grijze herinnering
als holle echo doorheen
een blakende stilte.
Rusteloos stroomt het
als vergeten
door gletsjers van verleden
sterft
een duizend doden
op het schrift van het gemiste lot.…
Palm van ontwaken
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.103 Op een wakkere morgen
waar klaarte op de toppen ligt
herhalen wij de nacht
met mond over oor
wordt er gefluisterd
met een lichtende adem
over tedere ongrijpbaarheid
en een zachte stilte.
Zo rekken we nog even
ons en de morgen
tot een zichtbaar genoegen
en koesteren meermaals
de prille ochtendzon.…
Zomerse regen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 479 verhitte gevoelens branden
verwarren
in gedachten
verloren
als dan de bui loskomt
stromen tranen
over
een opgelucht gezicht
zomerse regen
verkoelt en verzacht
de emoties
geblust…
Voorbij de schemering
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 210 Neem mij
bij de hand,
beweeg met de getijden
en dans je hart uit je borst.
Kom, laat ons de wereld
voorbij
en toon je ware gezicht
in mijn dromen.…
Doodstil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 312 De tijd tikt achter vreemde muren,
een ekster pikt kruimels brood
van een bevroren vensterbank.
Het licht verzamelt moed om
zijn bestaan te vullen.
Lege gedachten zijn waardeloos geworden.
Onder het balkon is het doodstil.
Soms springt er iets wit op,
maakt afdrukken in zijn hoofd,
rent rond in gekwelde gedachten.
Er tikt iets achter…
Vogelgeluiden waaien
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 178 over de wind
een hemelsblauwe kus
op mijn rug schrijf ik wolken
kleur de seizoenen met schildersoog
de woorden fluisteren
onder mijn huid
zoals ze altijd hebben gedaan
onder de spiegel is het stil
daar drijven dromen langzaam
voorbij
vandaag ben ik een meer
morgen een oceaan…
Nieuwe aarde
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 197 De zee heeft zich verder
teruggetrokken,
haar herinneringen waaien
over het verweesde land.
Het landschap
- alleen met zijn geheimen -
golft zichzelf naar een andere tijd.
Een nieuwe ochtend
breekt aan
en de zon verwondert zich
over zoveel stilte.…
Eenzijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 We vergeten niet
hoe licht we wegen
hoe de sterren lonken
naar de glans van onzichtbaarheid.
We raden niet
naar ons evenwicht
de lichtvoetige dans
van onze oorsprong.
We staan op
en ergens raakt onze passie
verstrengeld.…
Windkracht 12 (en een half)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.515 Met zwaar weer in ’t vooruitzicht;
hel op aarde, je weet niet wat je ziet
- handen in de zij, uit haar ogen schiet
een bliksem en ik zie het licht
(en heel veel sterren) voordat een pan
mijn arme hersens klutst
haar even aanstaar heel onthutst
en me erbij neerleg (een uurtje of zes) - dan
bid ik nog even tot mijn lieve heer:
bewaar me,…
Wintersprookje
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 566 de winter traint zijn stembanden
een lied van kille noten maakt
het sprookje verrassend eenzaam
de wandelaar waagt
zich stiekem op glad ijs
een dunne laag een bleke zon
en enkele dappere volgelingen
rond zijn voeten
terwijl de vijver
huivert in haar ijzige zelf
vinden eenden hun weg
naar elkaar tussen
broodkruimels
ligt er hoop…
Tegenlicht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.179 Hoe het licht druppelde
tussen onze bedekte handen
heimelijk weggestopt om de zenuwen
te bewaren waar ze hoorden.
De dag was grauw en tekende
het donkere gevoel van afscheid
verpakt in grote glanzende tranen
onze gedachten alsmaar dwalend over
het wegsterven van voetstappen
en haast vergeten stemmen.
Toch blijft de herinnering levend…
Engelenzang
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 573 Zelden begroette ik zo enthousiast
de stemmen van de achtergrond
wier resonante klanken mij inspireerden
in hart en ziel tot hemelsfeer
naar beheerste pennenstreken
in ganzenvlucht.
Met open armen verwelkom ik
deze zoetgevooisde engelen
in een overgave van openheid
en laat me onderdompelen in een wereld
vol poëtische schoonheid.…
Mistvingers
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 122 Ze grijpt naar mijn venster
wil meer dan alleen
de ochtend strelen
wil doorleven in
een laatste maand van missen
niet slechts spelen met het gevoel
maar met de morgenvogels
verschil maken
een fluistering van aandacht
een muze van verlangen
een schildering zijn.…
Een drempel te ver
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 493 Ik vang mijn hoofd
nog net tussen de kussens
zo zwaar de zomer
op mijn netvlies rust.
Zo even nog
toen ik mij zwalkend
naar de keuken toog
de koelkast open-boog
en met een glas ijskoud
glibberend tussen mijn vingers
met een geluidloze schreeuw
want het is te warm
om woorden te verspillen.
Straks stroomt het hongerige leger
muggen…
Nachtspoor
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 637 Nu spoor ik tussen grind en grond
waar weg de nacht inboort
en luister langs het talud
de glooiing van de einderstond, zo
verkennen we het verstomde leven
als een lange reis richting horizon
verdwijn in het gras, klaprozen
verstilde klokjes in de verte
en soms een veertje
eenzaam dwalend langs
het silhouet van de statige wachters.…
Tertiair, ingesloten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 321 Een klein insect
door vloeibare hars omgeven
tot in de kleinste details
in zijn oorspronkelijkheid weergegeven.
Door golfstromen verspreid
uit verleden bewaard gebleven
teneinde zich in barnsteen afgezet
en ingebed.
Ergens uit oertijd
wacht een week skelet
misschien in klei of zand
op oog en hand;
een teken van leven.…
Oneindig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 719 Wanhopig tot op het bot
wachtend wanneer de realiteit
zal komen in zijn schulp van spijt
en hopen lege dromen verblijft hij
tot hier waar mist zijn dagen
blijft bestoken, dronken in licht
en donker richting onbestemd.
Elke regel is een nieuw begin
elk midden blijft erin en
elk einde verlegt wederom zijn zin.…
Sluitingstijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 670 Tot hoe laat
zwerft de dag in heden?
De beeldbuis kent geen rust,
verhoort gebeden
blijft bewust onbewust.
Ik wimper even
in het licht, sluit dan
mijn slaapkamerogen
en dicht een bleek gezicht
uit mededogen.…
Rêverie
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 688 Kom dan kleine melodie
speel nog eenmaal je maanlicht
op mijn bevroren vingers
geef je nachtkrijt aan mijn dromen
bedek het wit, het wit van stilte
op maat gezwegen, eenzame
uren van voorbije levens
laat de geplooide tijd weer spreken
tot de essentie in mijn adem rust
bewaar me.…
Proeve
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 863 Met de kruiwagen in de achteruit
de berg op, de heuvel af, de sloot in
geschiedenis schrijven op het dashboard
gedachten knijpen, vleugels rijpen
in het late zonlicht, er ligt nog zoveel
te wachten op
een buiging in het natte gras
toverbloemen hangen te buiten
naast de witte kippen dansen spruiten
wegmaaiers, eierdopjes, regenwater, stop.…
Oude was
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 676 Twee merels dansen om een boom
als indianen om een totempaal.
Het vuur van de avond
brandt in mijn netvlies en ik reik
naar het beeld achter mijn ogen
om te vergeten.
Ik hang mijn was over de leuning
van een oude brug, het water
zwijgt in al haar vormen.
Straks kom ik thuis
dan zwem ik weer
mijn rondjes als vanouds.…
Buikvlucht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 764 Weet je mijn blik, gevangen
in je net van vrijheid
een sprong in het diepe blauw
van ogen, aandachtig
streel ik je lijnen, oneindig
geschonken glimlach
in het azuur der levens.
Tot aan mijn enkels in de golfslag
zijn het maar gedachten
schuimend in je kielzog
zo groet ik u, tuimelaar van dromen.…
Af en toe
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 488 glipt het hart
zomaar uit mijn handen
vandaan
ben ik te traag
tussen eenzame wolken
van bestaan
dwaal ik maar wat
tussen levens
in
vangt de kat
de tijd met haar
gespin…
Verborgen tuinen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 214 Ik had willen dwalen
in tuinen die niet de mijne zijn.
Ik had willen dansen
onder het oog van de zon.
Ik zou me onderdompelen
in een plantenrijk
haar dauwtranen kussen
me neervlijen in een groene nevel.
Voorbije vlinders uitnodigen
en een lieveheersbeestje
dat haar leven uitstippelt
mischien mijn dromen laat leven.
~ ~ ~ ~ ~ ~…
Met schrijven word ik alles kwijt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 252 Mijn gedachten, mijn woorden
en op papier herleeft mijn moed
hier binnen
ben ik van mij
en mij alleen
met al mijn liefde
schrijf ik mijn dierbaarste bezit
tot een boek
en mijn dromen
nadrukkelijk als verlangen.
Voortleven zal ik,
ook na mijn dood!…
Tot hier en niet verder
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 758 Op de schaduw leven, voorbij
de stappen die onze dromen
najagen.
Het lichaam verzwijgen. Tot tien tellen
(in stilte)
en dan tot honderd schreeuwen.
Je naam schrijven in gedachten
en dan voor eeuwig ronddolen.
IJsberen maken hun rondjes
steeds klei-
ner.
Hoe dicht komen we bij ons zelf?…
Slaapschaduwen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 354 In het sluimervertrek
creëert de droomstad golven
die mijn beleving versnipperen
tot vage contouren.
Het is de tong van oneindigheid
die de tijd likt uit mijn gedachten
terwijl ik mij naakt te luisteren leg
tegen het glas van mijn geweten
koel en dauwbewust van de parels
die zich spiegelen in het late licht.
Strak trek ik de huid over…
Doorgronden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 491 De dag nooit hetzelfde
of elk uur
of elke minuut dat telt
raakt het ritme nooit de
grond van ontelbare gedachten
ruimte is altijd aanwezig
ook al is ze beperkt
nieuwe mogelijkheden maken
de drang naar het ontdekken
een levendigheid van
natuur.…
Weelderig wit
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 966 Zwierezwaaien op een been
nog één pijp
wees me genadig zwaartekracht
laat me maar klagen over
steen en beenzaam ouder worden
blaas de moedeloosheid uit je oren
en lach de spiegel in scherven
wordt de oude mens geboren
wanneer het geheugen gaat zwerven
stram van leden maar nog vol geest
ik ben nog nooit zo jong geweest
grijs haar…
Nachtlicht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 556 Als een lichterzwart
bedwingen je woorden
onherroepelijk mijn huid
niets te verzwijgen
maar met de stem van een vreemde
beelden bevrijden
uit het web van mijn dromen
de overgave
van een eenzame vlieg.…