Alle inzendingen van Elize Augustinus

zie daar! een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

Hier is voor jullie een esdoornblad het lijkt een beetje op mijn hart leg het in een bundel poëzie uit een koffer vol met gedachten los gelaten op ijle lucht van de hoge top inkvisbotten imposanten lyriek klanken onder de kemi'riboom een dichtlippige mossel op speurtocht woorden worden geboren soms een miskraam…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

Dans ik het leven als een bloem zingend kind zwevend op de wind waarheen hij blaast daar zal ik gaan al verduisteren zon en maan met het licht in mijn hart de zon steeds weer zien opgaan in een reeds vernieuwd bestaan…

Je slaat de plank weer helemaal mis alles op aarde is onzeker, zeker en gewis voor een visser die achter de netten vist Het zijn de destructieve machten die de mensheid verkrachten Ik schommel in het bootje van de bootsman op hoge zee met de Heiland alleen die op de demonische golven blijft staan , wie wil gaat met…

In een portret op de ezel gezet Tussen het gras de boterbloemen en de Koeien is de tijd stilgezet onderhevig Aan veranderingen met ogen van de tijd Kijk ik met een zucht en snuif de Onzuivere lucht de geur Van rook in mijn longen en Als ik naar de oren kijk dan denk Ik aan 't doolhof van de tijd waarin Zoveel oren stokdoof zijn geworden…

het was storm en regen wat wij te zien kregen met Pasen dit jaar de wind rukt aan de bomen alsof de herfst is gekomen de kosmos is in de war Heilige worden gezien als nar en de wereld is nog steeds bar en boos nadat Hij voor ons koos na al die jaren dat de Heiland aan het kruis geslagen maar een blij feest voor al de kinderharten…

alleen de merel in de boom voor het venster was aan het verschil der dagen niet voorbijgegaan en begon een lied te zingen onder de zon waar ook de paarden draafden alsof hij zelf de teugels in handen hield het zoete licht en het op hol geslagen hart bedaarde…

Liefde is wijsheid het geduld van een moeder hooglied van man en vrouw schone poëzie luister ik wat niet gezongen kijk wat niet geschilderd als in een mooi mysterieus schilderij zijn strelende vingers op de plaats van haar hart O heerlijke liefde tere roos in knop bloem die langzaam openbloeit!"…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…

de enige manier van bij elkaar zijn in stilte op het hart gericht zing ik je toe in mistige dagen grijs verzilvert tot licht wanneer zon je haar komt strelen in stilte op het hart gericht zing ik je toe als vreugde door verdriet in avondrood verdrinkt begrensd in onze horizon iedere morgen kijken naar de…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

Druppels glinsteren als ijskristal schaduwen van zwarte waaiers metgezel op reis een bevroren rivier die wacht op zon voorbij naakte bomen met witte uitgestrekte armen in de wind met slechts de liefde in kleuren - klanken in een onstuimige zee droom ik jou zoete kussen sap van mango's en papaja's…

Met een hart vol achterdocht staat hij op de brug leunend op de balustrade Vecht hij tegen wanhoop terwijl de avondzon het golvende kronkelende landschap kust O hartstochtelijk vurig schouwspel, vulkaan Krakatau De schreeuw, O rode lucht met gouden gloed Stroomt kokend bloed het duizelig gemoed…

Vannacht kus ik de maan en doop mijn pen in room, schrijf een liefdeslied Ode aan muziek zo vurig als de rode roos Teder wit de orchidee tussen Brussels kant en zilver Blauwe seringen tortels zingen bruidsboeket op bed De tirannie buiten spel gezet…

Bisschop Nicolaas van Myro Leefde in de vierde eeuw na Christus zero Kerkgangers met een warm hart en veel poen Gooiden het geld in de kinderen hun schoen Alles werd verdeeld onder de armen In het huis met het kruis van erbarmen Zo reisde Sint Nicolaas de wereld rond Tot hij dodelijk vermoeid een hulpje vond Verkleed als grappige clown lenig…

Onderweg klampten we ons vast aan de oeroude bron zoals alle zwervende kinderen van zoveel dagen geleden met de herinnering aan overgave en vergelding Wie onderweg zo is gekwetst en denkt daardoor te zullen sterven verdraagt de belasting niet als gebruiksvoorwerp voor de maatschappij te worden ingezet met het vuil de virussen…

Kind van mijn bloed zoek genezing en herstel In vrijheid die gebonden is aan de bootsman En zijn woord " Hij zegt " Ik ben de opstanding En het leven; bij deze bron dit heldere water Vind mijn nageslacht elkaar steeds weer terug Zachte wind verjaagt de donderende wolken Als het voelt alsof je onder deze angst en pijn Bedolven bent " zegt…

Als ik neerhurk in het roodgekleurde avondlicht mij de tranen druipen langs ‘t gezicht Ga ik als een volwassen bruid naar mijn geliefde uit Zo vurig heet dat ik mijzelf vergeet de hemelgloed die alle heiligen stralen doet…

De woorden uit jouw mond lijken op dierlijke uitwerpselen Mest dat de bodem vruchtbaar maakt Niet de dichter.…

Uit je hand valt de macht die je had op stenen die je niet kon tillen sappig gras ertussenin we kijken ernaar vol verbazing onder modder liggen varkens begraven regenboogcirkels van hoop het zwart wordt geschild een zacht briesje geurige lentewind waait over de rimpelige oceaan richting woestijn…

dat wat niet koosjer moet er tussenuit zei je langs je neus Weg. onderweg van Rotterdam naar Amsterdam terwijl de trein over sporen van verleden raasde…

In de koperen deurknoppen kun je je spiegelen; brandschoon Het huis vol idealen; met de deur dicht Loom sluipt de kat rond de boom; op flanellen sokken Tijgerslank langs de dagen van onbehagen; talrijke dode vogels Wij wetende van hun zingen; gefluit in' t ochtendlicht Dauw schittert op hun veren De kosmos waar we doorheen moeten; de vreemde…

de storm rukt het vale herfstblad rolt over hobbelige keien tussen de hongerige honden hun valse tanden in gescheurde lompen likken ze etter en bloed uit wonden van de bedelaar zittend aan de hemelpoort de zon houdt zich schuil achter sinistere grijze wolken terwijl hemeltranen het land teisteren…

Bezield gaan ze op weg door liefdedrang gedreven om de mens in nood een mooi uur te laten beleven geen uitstel meer voor het kwetsbare en grijze lijden op weg om terstond hun eenzaamheid te bestrijden in de nieuwe jaargetijden een beker chocolademelk met rozijnenkoek en een bladzijde uit het boek de melk om van corona doem te bevrijden; wat…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

luister hoe het licht ivoren toetsen laat zingen in een gedicht vlinderblauw zich afsteekt tegen wolkengrauw -jij- oh zon van paarlemoer…

Je ogen, je lach, die koude winterdag zo anders opeens alsof je even boven jezelf uitsteeg tussen al dat maagdelijk wit toen harmonie de eenzaamheid verdreef en we even rusten in de naakte armen van het leven…

De dag sluit de nacht en de schaduwen op het behang, het carillon laat zijn zuivere klanken horen, zing mee: hoor ze roepen! zing luidkeels mee: tot angst verdwijnt, dans , dans naar het einde van de straat, tot het vredesplein om brood te strooien voor de duiven, laat zien dat de aarde vruchtbaar is ook al vreet pijn diep, littekens…