inloggen

Alle inzendingen van Ellen Deckwitz

4 resultaten.

Sorteren op:

Een paar opmerkingen

gedicht
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 4.272
Wat valt er nog te bergen als alles is teruggezonken, vaders, broers, Sophie? Door het plafond wenken wormen. Bomen pompen hen vol. Zerken vastgelopen rookpluimen boven een stad, huizen waarin mag worden geleefd. Gras groeit nog een paar dagen nadat het is gemaaid. Alles weggestopt, keurig zoals de kelders die in dochters worden verborgen…

Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit

gedicht
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.487
Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit en stilte trekt op als slaap. Geruisloosheid zoals thuis, daar zijn bleke dames. Ze dragen dolle kervel in hun haren, ze kolken beneden je stuur. Flarden komen op als een steigerend ros. In de verte zie je dat boven in de mist een luikje opengaat. Een mensje eruit staart. Het nog even zwaait. -…

Kaarsje

gedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 8.848
De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag machteloos toe hoe ze terecht werd gesteld. Iedere keer wanneer hij een licht opsteekt, ziet hij een geblakerde, terugstaren vanuit het vuur. Neemt waar dat hij toekijkt en wat hij ook lijkt, het is niet voldoende. ---------------------------------…

Hut

gedicht
2.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 3.032
Toen ik de hut verliet waren er mensen tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het. Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om. Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat waterpsalmen af. Ik dein op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat te hard. Weinigen komen onder…