Alle inzendingen van Emanuel Hiel

Sibylla, aangebeden kind - zoo wispelturig als de wind - die louter zielenvreugde vindt met herten doen te smachten, die gij door uwe schoonheid blindt en aan uw zegekarre bindt, terwijl ge toch geen een bemint, hoe zij naar u ook trachten. Is ‘t niet uw blauwig ogenpaar, uw blond gestruiveld fulpenhaar, uw stem, als ene harp zo klaar…

Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld, Geboren op de Vlaamse wei, Gij, die gemoed en harte streelt, Als de eerste schone dag van Mei, Zo zoet! De gele golven van de Scheld' Gelijken uwer lokkenpracht; Uw wang, een geurige roos uit 't veld, Waarop de zielenvrede lacht Vol gloed! Uw gang is licht gelijk de wind, Uw lichaam slank…

Vrijheid, wie heeft niet aan u gedroomd? Als de zonne de aarde kussen koomt, Stijgt de vogel zingend in de lucht: Vrijheid! kweelt hij, vrijheid, wees gegroet! Doch de mens ontwaakt, hij blikt... en zucht. Heet als zonnegloed, Bruist door zijn gemoed, Vrijheid, uw geliefde vlammenvloed! Doch de mens ontwaakt, hij blikt... en zucht. Ziet…

Stout strandt de Wiking Harald Op Vlaandrens grijze kust, Met zijn ontembre Noren, Op goud en wijn belust. Doch Vlaandrens Grave, Baldwin, Nog jong, reeds wijd vermaard, Toont ras zijn heldendaden, Zijn kloeke Vlaamse aard. Hij rent door Vlaandrens wouden, Springt over stronk en gracht... Hij houdt op Vlaandrens duinen, Met ijzren…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij erven zonglans en dauw. Zo zingt…

Waarom gevlucht verschrokken Voor mijne grijze lokken? Terwijl ge in lentepracht Nog jeugdig staat te blozen, Mijn gaven niet veracht! Ziet gij niet in de kransen Hoe lieflijk leliën glansen Gestrengeld tussen rozen?…

Al die willen te kapen varen Moeten mannen met baarden zijn. Tartend stormen, strijd en pijn, Wild als de baren! Vliegend als schuim over de zee, Mannen met baarden, die varen mee! ‘t Mastje te schrapen en kabels te scheren, Stuurman, de kapers vervloeken die stiel… ‘t Scheepje te teren en zeilen te smeren, Hale de duivel dan liever onz’…

Zij was liefdevol en fris als een verse kriek; niet te wulps en niet te nis, niet melancholiek. Neem een vrijer, zei ik haar, wie ge uw herte wijdt. - 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar, want ik heb nog tijd. Hij was struis, gezond en kloek, rein van ziel en lijf; nooit liet hij zich op de zoek voor een vroom bedrijf. Neem een liefke,…

Bruisend zwalpt me over 't hoofd ene zee; Wervelwind warrelt woest, rukt me mee... En de sterren verzwinden, verslinden elkander. Gans in gloed staat 't heelal, Doodsgebrul, angstgeschal, Klinkt overal! De zon alleen, die hemelsalamander Vonkelt tevreên op mijn vreeslijke val. Uilgekras, slanggesis mij begroet, 't Spuwt naar mij, al wat…

De nacht is stille, geen gerucht Verneemt mijn luistrend hart; Het lover hangt, de staande lucht Is als bevrucht met smarte. De bloemen dromen, fluisteren niet; Ze schijnen lang gestorven. Gene starre door het duister schiet: Ach, zijn ze ook gestorven? Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom Zou niets in mij meer blaken?... Mij drukt…

Daar, waar het onrecht troont, Klinkt luid de stem des Dichters, Waar waarheid wordt gehoond, De baak der volksverlichters... Waar men de frisse jeugd Vertrapt, als 't rein gebloemt, Waar men de logen roemt, Waar men bespot de deugd... Daar klinkt zijn stem, met macht, Vol kracht: Godsloochenaars gedoemd! Waar men een neerstig…

Psalm I. WEL zalig is de man die niet de baan des bozen Betreedt, hij, die niet volgt de raad van goddelozen, Noch in de stoel van spotters zit. Maar vreugde vindt des herten in de wet des Heeren, En dag en nacht, daarin de wijsheid zoekt te leren, Terwijl zijn geest aandachtig bidt. Gelijk de kloeke boom, geplant aan waterbeken,…

Met mijne jeugd zijn eveneens verdwenen De zangen van het zoetste minverlangen; De liefde ging daarom van mij niet henen: Zij blijft mij aan de warme boezem prangen. Door teedre dromen wil ze mij verleiden, Mij de ogen sluiten voor het aardse streven; Doch van de rede kan ik mij niet scheiden, Die wikkend weegt het wel, het wee van ’t leven…

Gene wolken drijven, gene zonne schijnt, Slechts nevels klimmen en dalen; Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt, Ach, zal ik het nooit achterhalen? Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht, Ze is mij als de zon ééns verschenen; En toch verkeert mijn gemoed in de nacht, En nog is de liefde niet henen. Want wat er ook nevelt in mijn gemoed…

Door hageljacht en wind, In de overgrote stad, Een lieflik bedelkind, Zong, 't oog van tranen nat... Haar lied voor 't beetje brood, Drong dwars door been en merg: Wie helpt haar uit de nood? Het is te zwak voor 't werk! Een rijke loopt voorbij, Misschien vol medelij? Een volksstroom rolt voorbij, Gevoelloos als de tij! Geen herte wordt…

Geen kroon bevlekt zijn machtig hoofd. geen scepter houdt zijn hand; hij wordt nochtans geliefd, geloofd, in 't schone vaderland. Wat geeft hem koningschap en macht, naar goud heeft hij geen dorst; wat is de ster, bij zonnepracht, bij hem, wat is een vorst? Hij heeft zijn lief, hij heeft zijn lied, zijn volk, zijn vaderland; hij…

Wat zingt het hupplend koninkske In onze doornenhaag? – Het heeft zo fel gesneeuwd vandaag, En toch zal ’t lente worden! De takken missen blad en bloem: Daar tussen fluit de wind; Doch immer zingt het welgezind: En toch zal ’t lente worden! Al zijn de velden doods en stil, Ik blijve welgemoed, En roep gelijk de vogel doet: En toch zal…

Psalm XVII. Hoor, o Heere, mijn gesmeek, Waarheid uit mijns herten grond; Valsheid is 't niet, die ik spreek, Geen bedrog besmeurt mijn mond. Hebt ge niet beproefd mijn hert, Heer, het onderzocht bij nacht, Toen er niets gevonden werd, Heb ik op uw recht gewacht. Loutrend mij door reine gloed, Daar Ge in mij niets bozes…

Een jongeling, voor mij in 't stof gebogen, Sprak: ‘Ik bemin; O lieve maagd, nooit heeft mijn mond gelogen, Wees mijn vriendin! O weiger niet uw liefde mij te schenken, Word mijne vrouw; Ik zweer het u, 'k zal nooit mijn minne krenken. 'k Blijf u getrouw, O ja, 'k blijf u getrouw!’ Zijn lief gelaat en minnelijke lonken Bekoorden…

Haar lied is lang verzwonden; Mijn hart is ongerust, Maar van zijn leed bewust Gevoelt het bittre wonden… Haar lied is lang verzwonden, Mijn hart is ongerust. Het gloeit nog, als de vlamme, Voor haar, die mij verliet; O, kon haar spottend lied Mijn hijgend hart verlammen… Maar ’t gloeit nog als de vlamme, Voor haar, die mij verliet.…

Heisa, lustig moet men zijn bij gezang en koele wijn, want waarom toch beven? lach de duivel in 't gezicht, vrees de schaduw noch het licht en bemin het leven. Nu welaan! alleen de vreugd kent geen list, vereer de deugd en durf 't goede wagen; want wie lustig is, is braaf en blijft nooit gelijk een slaaf, 't juk der smert verdragen.…

Hoe is het mooglijk dan Dat men u vangen kan Vogel, gij licht van pluim. Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang. Gij zit thans in de kooi Treurig, niet half zo mooi Als toen ge door het bos Vloog blij en los; Spreken dat kunt gij niet, Maar wen ge uit ’t kooitje…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken. Klaar lacht me toe…

Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer gij in het kruid verscholen, waar vogelen vol liefde…

Hoort gij het heldere fluiten der vinken? gadekens winken hun zacht en zoet; ’t jonge gebroedje begint, om te paren, ’t liefdeverklaren, want minnegloed glimt in hun gemoed. Noem me niet koekoek, o lustige vrinden, haast zult ge vinden een lieflijk kind; haast zult ge heimlijk aan hoeken en straten fluistren…

De bloemen, die slank daar rijzen, zijn bleek gelijk de dood; ene enkle staat in 't midden, als bloed zo vurig rood. Doch kuste haar niet de zonne: nooit zag zij die stralengloed, de bloeme is de aarde ontsproten en die dronk mensenbloed...…

Is het waken, is hert dromen Heimlijk zuchten, vurig minnen, Dwaas de driftenstrijd des levens Alle stond te herbeginnen? Bang te blikken als een weekling Naar de wenken heurer ogen, Of te dwalen, droef te peinzen: Word, ach, word ik niet bedrogen? Is het waken, is het dromen, In de roes der vlammenkussen, ’t Manlijk handlen, ’t krachtig…

Ik ben wat grof en ongeslepen, ik spreek het Vlaamse hert rechtuit, ik ken ook gene Franse knepen, waarmee men hier de burgers snuit. Nochtans de blijdschap is mijn leven; en waar men zingt een vrolijk lied, daar durft mijn zang ook medestreven, daar zwijg ik niet. En spreek ik tot de lieve schonen, ik zwem in genen frasenvloed,…

Ik zong zo menig minnelied! Dan zag ik naar de mensen niet… Want toen ik henwaarts heb gekeken, Verstomde ’t lied voor hunne valse streken. De daad voor ieder schoon gedacht, Daar heb ik altijd naar getracht; Maar toen ’t gedacht begon te schijnen, Moest het weldra voor dom geweld verdwijnen. Een eedle ziel in elke borst, En troost aan…

Kom lieve lente, tover de bomen weder groen, dan kan ik, onder 't lover, een wandelingske doen. Laat weer aan 't beekje groeien de kleine violet, ik zie zo geerne bloeien wat zedig is en net. 't Is waar, de winterdagen verschaffen ook plezier, men kan door 't ijs dan jagen in tomeloze zwier. Maar de arme mensen strijden zo…