Alle inzendingen van Eric Eggen

ik zwijg tussen de regels door meer en meer klinkt haar stem minder zoet- geveinsd…

Vrijdagnacht 4 uur een paar weken terug bezopen op de fiets koplampen recht op me af Stoeprand toch dichterbij lig ik daar koplampen voorbij slappe duim incluis Dag later, weg kater lever heeft z'n karwei geklaard weer op de fiets traumapoli in, gipspoli uit Loze belofte aan mijzelf: niet uitwijken voor koplampen…

Het is verrot vanbinnen moet moeite doen voor het onbetwiste alle ongerepte delen worden langzaam zwart, alles seropositief Verpulver de scheidingsmuur want zonder draagbalken bouw je toch voor niets Deze obstructieve constructie is genadeloos mislukt…

De klok draait in al zijn routine steeds hetzelfde kunstje af Ik draai in al mijn routine steeds hetzelfde soort sjekkie Rook het op gebonden aan nicotine, mijn tijdsbesef realiseer ik: dit is dus sleur…

Steeds meer dagen behoren tot historie de klok tikt het heden weg last van inhoudsloosheid, inwendige tweestrijd Of dit etmaal wat aanreikt, valt te bezien Opgesloten in oneindige, lege dagen Kans op verandering: geen ik zonder jou laat me niet alleen…

Een leven zonder liefde is als een landschap zonder zon dat was al geschreven, nu mag ik het beleven Mijn invulling daarvan jij hebt het kleurenpalet geeft mijn landschap kleur laat het groeien, bloeien Jij bent mijn zon…

een enkeltje naar de klote na een retourtje Sziget, een eiland in Boedapest afgespleten door de Donau met daarop zeeën van mensen het water, aangevuld door zweet of het stinkende Dixie-vocht voorgestuwd door een dreunende bass alcohol en genotsmiddelen lopen hand in hand over de paden in het park op het festival in het oosten van Europa…

geen dag zonder jou mijn liefste straks in het midden van de lage landen denk ik aan jou in Delft, de prinsenstad het stadse dorp met zonder mij jij blijft er wij blijven verbonden in onze harten, of via enen en nullen door koper en glasvezel of de Nationale Spoorwegen hopelijk blijf ik op die manier jouw meest ontvangen gast want…

de brandende woede een vuurzee van stress en frustratie het brandt mij van binnen af vertrapte hoopjes smeulend begrip vervliegen, ver van hier ondanks het vuur blijft het koud onderkoeld ben ik, met mentale brandwonden wanneer jij mij toedekt, met de warme deken van je liefde dan realiseer ik weer hoe fijn het leven kan zijn elke…

Zullen we samen dronken worden is dat goed? Eerlijkheid voorop Dronken mensen spreken de waarheid Kapot ging ik toen een vriend overleed Zelf uit het leven stapte (gewoon ging liggen) en wachtte tot de trein hem overreed Wat me het meest raakte was mijn huilende moeder Moest me groot houden een vent zijn Soms vlieg ik hoog Een lijntje…

Ik moet veranderen of blijf een hondsdolle Sla tegen de muur trap een gat in de deur Worstelend als een veteraan ben ik bezig door te gaan met dit bestaan Sinds ik ben geboren in deze wereld Nu is het tijd om los te laten en opnieuw te starten De staal-geneusde schoenen laten zien knokkels kraken Alle obstakels vermijden En zoals…

Aangemeten kwaliteiten of toch natuurlijke rariteiten Bovennatuurlijk bewustzijn gecombineerd met ingenieuze hersenen resulteert in complexe denkprocessen en toch werken wij tot zessen Kunstmatige intelligentie zonder invloed van buitenaf Evolutie zonder mens Hopelijk kunnen wij, met onze haast magische breinen de natuur het nakijken geven…

ik ben zo wakker als de kringen rond mijn bloeddoorlopen ogen de wallen steken af tegen de frisse blos op mijn wangetjes gekleurd als de pasteltinten van mijn geelzucht…

een verslaafde is een mens die denkt dat de meester weg is controle is de sleutel en het verschil tussen recreatie en afhankelijkheid de meester is de mens zelf de sleutelbewaarder van de eigen psyche…

Het glipt als los zand door m'n hand en de parasol voor de zon verbergt de luchtballon waar ik in zat, toen het allemaal begon…

Als je blijft dromen heeft de maan ook een baantje Draait wat rond reflecteert licht hierheen Altijd wakker als ik slaap een echte nachtbraker: de nachtportier…

'n Typisch gevalletje van huisje, jointje, spacen Zittend op de bank kijken naar de wazige werkelijkheid De herfstkleuren vervagen tot stof gedachten vervagen…

Wildvreemde in het onbekende dit is zo'n stad waar vrouwen lachen en mannen grijnzen Geen idee waar te staan of te gaan het is namelijk onbekend Onmogelijk om te verdwalen zonder bestemming laat me meevoeren door het nog niet bekende De grijns en lach wijzen mij waar te gaan of te staan en stuurt mij naar de bestemming om te kunnen…

Stapstap in 1 richting onwetend waar ik eindig m'n bestemming niet hier maar daar het enige wat ik weet is dit rondjes loop ik niet en eindigen dat doe ik daar.…

Op de eenzame bergtop van waar ik mijzelf overzie, fluit ik naar de dinsdag en kijk op naar de wolken waar ik me bevond. De eindeloze oceaan wordt gevoed door de stortvloed uit het tranendal waarop ik toekijk. Eenzaam op mijn bergtop.…

Loop over de brug Kijk over de railing Werp een blik onder je een reusachtige watermassa Het kan je opslokken of meesleuren Maar zo lang je veilig staat stevig op de brug Kun je genieten van al die mooie bewegingen onder je Water heeft soms rimpels maar kent toch geen echte leeftijd Blijft even adembenemend Stevig op de brug.…

Niet alles is wat het lijkt Schone schijn en schijn bedriegt Illussies zijn overal Het is hoe je iets bekijkt Of iets afwijkt Of gewoon anders ís Maak je eigen droomwereld Of blijf hier en leef in realiteit Vlucht er voor of stap eruit Maar de wereld Het blijft een zelfgecreëerde illusie…

Open alle deuren in je hoofd laat niets gesloten dat is de sleutel Sluit de vensters van je zicht voor even Een fris briesje jaagt langs Tocht moet je verbannen Zet de vensters op een kier Dan waait het lekker door Gun de wind ook een kans om het chagrijn mee te voeren.…

Het meeste van vroeger is vergaan De diepe leegte van het bestaan Ervaar ik op dit moment; een deel of de volle honderd procent? Geen prettig gevoel Als ik van mijzelf al niet snap wat ik bedoel Genieën zien het antwoord voor de vraag Anderen willen iets gewoon té graag Maar ik weet niet wat ik wil Misschien heb ik niets te willen En moet…

Ik ben een diepzeeduiker. Eentje die in het donkerste water duikt. Van de kale rotsen, zonder de bodem te zien. Niet vergeten hoe de zee ruikt. Dit water, een stroming van gedachten en emoties. Soms duik ik te diep. Snakkend naar adem kom ik dan boven, was er misschien een stem die mij naar boven riep? Want luchtflessen zijn er in mijn…