49 resultaten.
Herdenken
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.115 De laatste gele boterbloem,
Die bloeide tussen 't dorrend gras,
Deed mij de tijd gedenken toen
Het Lente en zij nog bij mij was.
Die Lente-tijd keert nimmer weer,
O, Leven, wat is uw droefnis groot,
Al wat zo schoon is, is zo teer
Zo broos, — zo wreed de Dood.
Die kent geen bloemen en geen licht,
Die geeft alleen—mag 't zijn—de…
Het kind
poëzie
4.0 met 2 stemmen 927 "Het schoonst geluk, dat gij mij ooit kunt geven
Zal wezen als eenmaal een nieuw gelaat,
Uit u en mij geboren bloeien gaat,
Maar toch het meest heeft van uw stralend leven;
En, zoals naar het gouden pracht-sieraad
Een kleiner wordt in fijner goud gedreven,
Zal 't flonkrend blond zijn voorhoofd-blank omgeven
Als 't graan, dat in de zon…
Hel en Hemel.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.188 "Ik kan u niet van mij weren
Die mijn Hel en mijn Hemel zijt,
Ik moet uw omarming begeren,
Tot de dag, dat de Dood mij verbeidt:
O! neem, als een vrucht, die levend
Rijp-rood voor u is gegroeid
Mijn mond, waarin, zich gevend,
Mijn hartstochtleven vervloeit!
En, kwam al God daartussen
En wees op zíjn Hemel, zíjn Hel,
Ik zou u kussen en…
Zomer
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.278 Ik zat waar zon op 't warme water scheen
En gele bloemen bloeiden aan de kant;
Het grazend vee ging door de weiden heen,
De zomerlucht hing walmend over 't land.
De wilgen waren zilverbleek en stil
Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij;
Een glazenmaker vloog, met lichtgetril
Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij.
De schuwe…
Rust
poëzie
4.0 met 3 stemmen 639 De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt
Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen.
Uit een ver dorp rijzen de stille tonen
Van de avondklok, hoog in de lucht verreind.
Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind'
En ver de wereld in de glans van 't schone,
Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen,
Aan d'einder 't scheem'rend…
het Kasteel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.428 Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel
Met hoge toren tussen iep en eiken,
Waar duizend bloemen stonden stralend geel
Op 't groene grasveld in de zon te prijken.
Die zware wanden zagen de eeuwen wijken,
Trotserend Tijd en Stormwind en Houweel,
Geslachten sterven, val van koninkrijken,
Als viel slechts hun de onsterflijkheid ten deel…
Druilende Dag
poëzie
4.0 met 3 stemmen 517 Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen
Liggen te domm'len langs de kade-lijn
In regenschemering, als donk're klompen,
Die kinderlijk getuigd met lompen zijn.
Een vlagje rook, van diep ultramarijn-
Blauw, dat de vochtbezwaarde nevels dompen
Waar 't even wappert, wimpelt uit het stompe
Vierkanten houten schoorsteenpijpje; een klein…
In Zwitserland.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.773 Alleen met mijn eigen verlangen,
Alleen met mijn eigen lied,
Alleen met een bloem aan de afgrond,
Alleen met een ster die verschiet.
Lust heeft het hart dat, eenzaam,
In de eenzame zich herkent,
En schoonheid geeft aan zich-zelven,
Den afgrond en 't firmament.
Geen dalen, waar mensen wonen,
Geen massa, maar héél alleen,
Waar de starren…
Eens en Nu.
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.784 Wel ben ik blijde om 't Leven, maar de extase
Der Jeugd was nu sinds lang niet meer voor mij,
Gegaan ook 't nauw doorworsteld noodgetij,
Waarmee der wereld stormen om ons razen!
En 'k zie het Leven als door koele glazen:
Een blauwe stroom, een zonbeglansde wei,
Waar 't bruine paard en blanke koeien grazen,
En een wit zeil drijft, achter 't…
Holland.
poëzie
4.0 met 5 stemmen 798 Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten,
Rivieren blankend tussen 't spichtig groen,
Waar, in de glorierijke zomernoen
Goude' iris, tussen riet en paardestaarten,
En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen,
Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte
— Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten —
Der Schoonheid blijde wederkeer…
ÉÉN WEZEN
poëzie
4.0 met 19 stemmen 3.077 Ik wist wel, dat éénmaal mijn leven,
Dat naast Uw leven zich ontspon,
Zich tot één leven saam zou weven,
Dat niemand ooit weer scheiden kon.
Maar dat het zo volmaakt zou wezen
Ineengevloeid als thans geschiedt,
Twee wezens in één zelfde Wezen,
Dát droomde ik wel, maar wist ik niet....…
Hun lach.
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.692 Zij lopen achter de hagen
In het licht van de glorie-dag
Zij kunnen het niet verdragen
Maar lachen een luide lach.
De landen liggen beneden
Hun zalige voeten gespreid,
En boven hun hoofd is het Eden
Der blauw-gouden oneindigheid.
De wolken beginnen te varen,
De bomen in wiegeling
Hebben gezang van blaren,
En alles - Herinnering,…
Heel mijn leven
poëzie
4.0 met 1 stemmen 995 Mijn lief is blij, zij lacht en zingt
En schittert in de zonneschijn
Als zij zó héél mijn leven zingt
Kan nooit mijn leven lijden zijn.
Ja! zang en lachen duren kort
Als bloemen in de zomerdag;
De zomer sterft, de bloem verdort:
Zo sterft der mensen zang en lach.
Maar nu der zonne gouden val
Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
En zij…
Herfst III
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.033 De wind waait langs de heide,
Waar 't korte daglicht vliedt,
En donkre wolken glijden
Langs 't zilvergrauw verschiet.
Op verre molen draaien
De wieken loom ál-door;
Er zwermen bonte kraaien
Om 't kronklend wagenspoor.
Nu zal het najaar rijzen
Met droevig doodsbegin
En spinnen, met zijn grijze
Lijkwade 't landschap in.…
Mijn lief is blij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 916 Mijn lief is blij, zij lacht en zingt
En schittert in de zonneschijn;
Als zij zó héél mijn leven zingt
Kan nooit mijn leven lijden zijn.
Ja! zang en lachen duren kort
Als bloemen in de zomerdag;
De zomer sterft, de bloem verdort:
Zo sterft der mensen zang en lach.
Maar nu der zonne gouden val
Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
En zij…
Kleine Sonatine
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.074 Dit is een sonatine
Precies voor jou, die zacht en fijn
Met een viool, een mandoline
Een cello moet bezongen zijn.
Ik kon de taal wel voor jou zetten
Op pauk, bazuin en klarinet,
Het klaar klaroenen van trompetten
En dubbel héél 't orkest bezet,
Maar bij die rozen op je wangen,
Die glimlach om je teed're mond
Die wedergeeft in diep verlangen…
Onontbeerlijk.
poëzie
4.0 met 5 stemmen 385 Mij kan geen donker leed genaken,
Mij kan geen lichte vreugde ontvliên
Zolang gij over mij blijft waken
En ik naar U, naar U mag zien.
Gij zijt als brood mijn leven nodig,
Wat regens zijn voor 't dorstig land;
En, wordt mij alles overbodig,
O, nooit de handdruk van úw hand!
O! nooit de gloed der stralende ogen,
Die in des Levens hooggetij…
Dat Jaar.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.205 Dat jaar, dat onvergeetlijke
Kan nimmer keren,
Dat gaf de ziel haar zo onmeetlijke
Vreugd na begeren...
Kus mij nog eens, geef 't onuitspreeklijke
In één Vaarwel...
Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke,
... En 't breke snel.…
Als die daarboven
poëzie
4.0 met 3 stemmen 730 Wij allen zijn als die daarboven:
Wij leven zelden hier beneên;
Wij zien de volle korenschoven,
Geblakerd bouwland om ons heen; -
De blauwe lichtpracht van rivieren,
De gele bloemen aan de kant,
De vlucht van reigers en plevieren
Langs drassig moer en zandig strand; -
De meeuwen op de brede wieken,
Boven de duinpan, verontrust,…
Haar Antwoord
poëzie
4.0 met 2 stemmen 598 Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruid
Met mij zult staan in wit-satijnen kleren?
"Wanneer de stromen naar hun bronnen keren,
De raaf het lied der nachtegalen fluit."
Had gij mij dan niet lief in vroeger tijd,
Was dan Uw hart niet naar mijn hart genegen?
"Mijn hart was vól van U, maar heeft verkregen
Tot loon alleen leed, leed in eeuwigheid…
Blijde Mijmering
poëzie
4.0 met 3 stemmen 432 De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt
Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen
Uit een ver dorp rijzen de stille tonen
Van de avondklok, hoog in de lucht verreind.
Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind'
En ver de wereld in de glans van 't schone,
Hier: bomen met de zilv'ren bloesemkronen,
Aan d'einder: 't scheem'rend…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 419 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!
Altijd in 't leven…
Najaarsochtend
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.484 Najaarsochtend. Wijd en wijder
Wijkt de hemel zilverblauw;
Om de morgen blijde glijdt er
Door 't nog scheem'rig bos-gebouw,
Waar de zon met lichte stijlen
Straks de stammen schoren zal,
Vogelkwinklen over 't ijle
Lover schijnend als kristal.
Op de heide drijft een herder
Langs het vochtig morgenspoor
Vroeg-vergaarde kudde verder
In des…
Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater
poëzie
3.0 met 4 stemmen 932 Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater,
Die steden zet in gloed met nooit-vermoede brand,
Dan terugkeert tot de rust, maar voeden blijft voor later,
Diep, het inwendig vuur onder geteisterd land.
Waar éens de vlammenbrand deed daavren 't zwaar gevaarte,
Gapen met brede wond de bergwand in zijn flank
Ligt thans het rustig…
Maannacht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.548 De maan is achter het huis,
Nu moet gij met mij komen!
Over het bladgeruis
Zijn zilvernachtstromen...
De tuin ligt blank beneden,
Ziet gij het wel?
O! alles was tot heden,
Het héle leven, maar spel...
Kom! en geef mij de hand
En laat mij u leiden door lanen,
Waar bloemen aan de kant
Glinsteren nat van tranen.
Kom! en geef mij uw hand…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.223 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
De Vecht
poëzie
3.0 met 26 stemmen 6.483 Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten;
Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind,
En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten
En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind.
Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten
Daar in de zomer poosden van 't bewind,
En staat en krijg voor…
Judith
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.955 Toen Judith Holofernes' donker hoofd
Zag in de tent op 't gouden praalbed stil,
Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil
En 't oog van laatste leef-glans was beroofd,
Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt,
Veilig bezittend wie zij 't leven nam,
Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt
Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…
Liedje...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 797 Ik zou niet graag
Alleen, vandaag,
Door hoven gaan van love'ren schone,
Als ik niet kon
De lucht, de zon
En waar zij óp schijnt, aan u tonen.
Hoe licht de schijn
Der zonne rein
Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde!
Maar wat zou mij
Dit hooggetij
Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde?
Want uw gelaat
In schoonheid gaat
Der wereld…
Melancholia.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.158 Toen zong er, zonder zorgen,
Daar in de vroege morgen
- En dat klonk zo jong, zo blij -
Een boer die was aan 't ploegen;
Hij zong voor zijn genoegen
Een klein, oud lied daarbij.
En altijd weer van voren
Af aan trok hij de voren
Tot in de verte van licht,
Met de beide willige paarden
Door de rulle wolkige aarde
Naar het zilverig…