Achterstevoren
rijd ik
in een trein
het landschap volgend
naar de einder
mijmerend
peins ik
over fouten
in mijn leven
steeds kleiner
word ik
inzicht
wordt me niet gegeven
wanneer details
naar achtergronden
vervloeien
vooruit
ga ik rijden
in de trein
focus
krijg ik
op het landschap
de horizon
zet zich uit
komt razend…
Bij een ieder
ver voorbij de jeugd
met een vertrokken grijns
van vergane glorie
de kille mondhoeken
moeizaam opgetrokken
tegen de zwaartekracht
moet staan
een dapper dollend zonnetje
dat zijn omgeving kan verwarmen
dat spelend en ongedwongen
met heel zijn lijf en leden
naar jou schaterlacht…
Voor ik Frans sprak
zag ik
heel ver hier vandaan
op een tegel
in het raam
een tekst
onbegrijpelijk
wel krachtig
“””””””””””””””””
Soches En Savons
Sachies Belle
Se Nu Pas Jent
“””””””””””””””””
maar nu
zo vele
jaren later
nog steeds niet echt
het Frans machtig
gaat de schel
en
versta ik
de tekst wel…