205 resultaten.
Schuldeloos blommeke lief
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.159 Schuldeloos blommeke lief,
dat op mijne weg ik ontmoete,
laat mij een stonde bij u
toch, laat mij een stondeke staan!
Schuldeloos blommeke lief,
zou immer een mens op u treden,
u, die God zelve gepeisd,
geschapen heeft ende gemaakt?
Hij was uw schepper, Hij dacht,
Hij schikte uwe blaarkes, Hij woef die
blinkende krans om uw hoofd…
DE NAVOND KOMT ZO STIL
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.950 De navond komt zo stil, zo stil
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de dag
of waar hij is geleden.
‘t Is avond, stille... en, mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend, zegt:
'‘t Is avond en ‘t is rustens recht.'
De bomen dragen gans de locht
vol groen, nog onbestoven;
en ‘k zie, zo…
HET ZONNELICHT IS NEERGEDAALD
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.642 Het zonnelicht is neergedaald
en ‘t gaat bij andere lieden,
verwacht en welkom-weer onthaald,
de dag hun doen geschieden.
Het morgent daar, het avondt hier,
en wonderschoone verven
zie ‘k wentelen in het westervier,
en stille, stille sterven.
‘t Was rood eerst, helder peers weldra;
en, blauw- en blauwerwendig…
Brand los, mijn hert
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.356 Brand los, mijn hert, van al dat uw
gevlerkte vlucht ombindt;
brand los van kot en ketens, nu
de wenende oge ontblind;
brand los, mijn hert, 't is nu, 't is nu
dat de hemelvaart begint!…
De koning is gekommen!
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.063 De grote zon, de zomer is
ten oosten uitgeklommen,
bezoekende zijn koninkrijk...
De volkeren, de groten en
de klenen, alle lieden
hem koninklijk begroeten gaan
en blijde inkom bieden.
De mannen zijn veel sterker nu
ten arbeide, en de vrouwen,
ze slaan wel nog zo dapper, met
de la, de weefgetouwen.
De jongens…
DUIVEN
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.354 Klap-klap-klap,
m’n dertien duiven
slaan hun vlerken, de ene op de aâr;
klap-klap-klap,
en henenschuiven
doen ze, van mijn dak mij daar.
Klap-klap-klap,
ze spelevaren,
rinkelrooiende, altemaal;
klap-klap-klap,
van harentaren
ommenton, in éne haal.
Klap-klap-klap,
zij zijn daar weder;
hoort ge vlug hun vlerken slaan?…
‘k Hore tuitend' hoornen
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.002 ‘k Hore tuitend' hoornen en
de navond is nabij
voor mij:
kinderen, blij en blonde, kom,
de navond is nabij,
kom bij:
zegene u de Alderhoogste, want
de navond is nabij,
komt bij:
‘k hore tuitend' hoornen en
de navond is nabij,
voor mij!
(8/8/1860)…
WIEROOK
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.769 o Wierookgraan,
geronnen traan
van ceder- en van lorkenstammen,
gebedenbeeld,
daar ‘t vier in speelt,
en ‘t vonkelen van ‘s herten vlammen.
Geen gave van
fijn goud en kan
mijn hand de Heer, geen myrrha bieden,
maar wierook zal,
en overal
en allen dag, Hem dank bedieden.
o Wierookgraan,
in…
DE WILDE WIND
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.210 Door ‘t haaghout raamt
de wilde wind,
verblind,
zijn reuzensprongen:
en al dat ooit
hem tegenstaat
verlaat
hij, losgewrongen.
Gebogen hier,
gebroken daar,
malkaar
de bomen schenden;
die, scheurende uit
de gronde, huis
en thuis
de gruw inzenden.
Nu maalt hij…
V U I S T R E C H T
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.499 Ellendig al me' leven,
zonder oost
of troost:
van iedereen verlaten
en verraân,
voortaan,
waar wil ik me gaan lopen,
om de liên
te ontvliên,
die, zegezingend, zoeken
mij die hals
onvals
te kerven, die de leugen
hun, te leed,
verweet?
Ik vare en heb noch…
Meidag
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.385 De kerzelaar zijn trouwgewaad
heeft aangedaan:
vandage moet hij, meidag is ‘t,
ter bruiloft gaan.
Elk taksken is een priem nu, die,
bewonden, wit,
tot tenden, in een witte schee
van blommen zit.
Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer
de winter woei:
veel duizendmaal is schoonder nu
zijn blomgebloei…
DE WAGEN DES TIJDS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.409 Daar kwam er een wagen
vol nachten en dagen,
vol maanden en uren en stonden gereen,
fel trokken en weerden
hen' de edele peerden,
die zesmaal vier hoefijzers kletteren deen.
Al rijdend, al rotsend,
al bokkend
en botsend,
al piepend en krakend, zo vloog hij door stee;
en, als hij was henen
en verre verdwenen,
toen waren de dagen…
Canteclaar
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.723 Gekamde koning Canteclaar,
hoe geren zie 'k u komen daar,
gestapt zo edeldrachtig
als Alexander, Attila,
of Karloman zijn wederga;
heel keizerlijk almachtig!
Gij kraait, terwijl ge uw vlerken slaat,
en 't stemgeluid dat henengaat,
uit uwe hals gedreven,
herwekt het slapend mensendom,
het boodschapt hem de dag weerom,
de dag, het licht…
PEREN
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.859 Gebogen hangt het perenhout,
bevallig, onder ‘t menigvoud
gedrag, dat hem bewonderen laat
alom, en op de bomen staat.
Zo druiven, in malkaâr geklist,
bij grote en dikke krabben is ‘t,
dat top en takken, scheefgelaân,
bezwijkend, van de peren staan.
Hoe schone, als ‘t lieve zonnelicht
daarop zijn mooie stralen zicht;
en, geluw-, groen-…
Maak pompen van kanons
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.493 Maak pompen van kanons
en speiten van geweren,
al 't vechten is voorbij,
't is vrede weere in 't land.…
HEBT GIJ TINEL
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.130 Hebt gij Tinel,
Edgar Tinel gezien,
gezien, gehoord, gesproken?
En heeft hij u
dat overstoflijk brood
van zang en spel gebroken,
op zijn klavier?
En heeft hij dit klavier,
bij felle meesterstreken,
schier levend doen
zijn woord, zijn hart, zijn ziel
en zijn gedacht uitspreken?
Hebt gij Tinel,
Edgar Tinel gezien,
gezien en hem verstanden…
Slapende botten
poëzie
3.0 met 4 stemmen 3.376 Ten halve afgewrocht,
ontvangen, niet geboren;
gevonden algeheel,
noch algeheel verloren,
zoo ligt er menig rijm
onvast in mij, en beidt
de aangename tijd
van volle uitspreekbaarheid.
Zo slaapt de botte in ‘t hout,
verdonkerd en verdoken;
geen blomme en is er ooit,
geen blad eruit gebroken;
maar blad en blomme…
‘t Viel water nu genoeg, of nooit!
poëzie
4.0 met 1 stemmen 2.031 ‘t Viel water nu genoeg, of nooit!
De wolkenschepen dragen
hun lijnwaad al ten toppen uit,
die hier gewinterd lagen,
de al te lange regentijd:
vandage gaan zij varen
en vluchten voor de westerwind,
die rotelt in de blâren.
‘t Is nat alom: de zoden zijn
doordronken; al de paden
zijn modder, moze en vuiligheid
geworden; overladen
is ‘t loof…
Een dreupel poësij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.933 Aan Gustaf Verriest
Hoe blij is de arme vogel toen
hij, lange lang geboeid,
weerom zijn vlerk mag opendoen
en in de hemel roeit!
En hoe is 't arme viske blij,
dat, in mijn net gepakt,
half dood gesperteld, los van mij,
weerom in 't water smakt!
Het gouden vliegsk' hoe blijde ruist
het, werk- en worstelensmoe,
wanneer ik…
DE VLAAMSE TALE IS WONDERZOET
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.481 De vlaamse tale is wonder zoet,
voor die haar geen geweld en doet,
maar rusten laat in ‘t herte, alwaar
ze onmondig leefde en sliep te gaar,
tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank,
te monde uitgaat haar vrije gang!
Wat verruwprachtig hoortoneel,
wat zielverrukkend zingestreel,
o vlaamse tale, uw kunste ontplooit
wanneer zij ‘t al vol leven…
De Profundis
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.554 De profundis! klonk de bede,
De profundis! zuchtte 't huis,
't huis, en al die knielden mede,
in godvruchtig stemgedruis.
Uit de diepten roepe ik, Heere,
hoor, ik bidde u, naar mijn stem!
wil uwe oor te mijwaart keren,
die om bijstand biddend bem!
Sloeg gij al mijn zonden gade,
Heer, wie 'n zou niet ondergaan?
Neen, bij u daar is genade…
Drank
poëzie
3.0 met 3 stemmen 3.392 Daar is een wondere drank die elkeen schuwt te drinken,
want bitter is de smaak en doet de mond geen deugd.
Elk ziddert die hem ziet, want zwart is hij van verwen,
noch spegelt ooit het licht zijn helderheid daarin.
Zeer dikwijls is de kelk, waaruit m' hem komt te drinken
met doorenen gekroond, ofwel met bloed getint.
De Godmens heeft hem…
DE WERELD IS EEN ZEE
poëzie
4.0 met 7 stemmen 4.548 Beminde echtgenoten
De wereld is een zee
vol wilde en woeste baren,
daarop eenieder zal
te schepe gaan en varen.
Daar zijnder die alleen
die zee bevaren moeten;
daar zijnder die de vaart
door meegezelschap zoeten.
Gij lieden zijt, getweên
in ‘t Sacrament gebonden;
zij heeft de bruidegom
en gij de bruid gevonden.
Ons Heere wilde…
Aanroepinge
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.597 Blomkes, lieve blomkes zoet,
die uw hartjes open doet
bij de eerste morgengroet,
schitter in mijn zangen;
Beekske, klappend beekske klaar,
dat uw blanke waterbaar
over 't zand laat varen, dáár,
vaar ook in mijn zangen;
Hellemende nachtegaal,
gij, gij spreekt de dichtertaal,
laat uw bossen, kom eenmaal
helmen in mijn zangen;…
SPREEUWEN.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.840 „’k Zie-’t!” zo vliggert, vlug te vlerke,
recht de torre in van de kerke,
daar ze is nest aan ’t bouwen!... „’k zie-’t!”
piept de spreeuwe, en anders niet.
Maar wat is mij, scherpgebekte,
zwart-halfgroen gevliggervlerkte,
vage vogel, dan ’t bedied
van uw eeuwig zeggen: „’k zie-’t!”
Ziet gij, daar omhoog aan ’t broeden,
ziet ge, aan…
Het kruis
poëzie
1.0 met 13 stemmen 2.987 Het kruis ontliet de mens
uit 's vijands helse banden;
met 't kruise wijden hem,
in 't doopsel, 's priesters handen;
gebiecht, gevormd, berecht,
getrouwd, gezalfd in 't kruis,
nog wijst hem 't kruis de weg
naar hier, zijn laatste thuis.
o kruise, dat daar staat,
och, of zij 't allen wisten,
gij zijt het teken en
de hoop van elke…
HALF APRIL
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.860 Gij blauwgekaakte wolken daar,
halfwit, omtrent uw boorden,
die gruwzaam in de hemel moêrt,
en grimt in ‘t gramme noorden:
hoe lange speelt gij, koud en kil,
de baas nog hier? ‘t Is half april!
‘t Is onbermhertig koud; en ‘t kan,
de zonne ondanks, gebeuren,
dat, ‘s morgens, al dat gers is, wit
geruwrijmd, staat te…
Tempus edax...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.990 't Is stille! Neerstig tikt het ongedurig
hangend wezen,
waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen, staat te lezen.
't Is stille en middernacht! Alsof
ik blind ware, om mij henen,
in donkere diepten schijnt het al
verduisterd en verdwenen.
't Is stille! Niets te zien en niets
te horen, 't doet mij beven!
als 't altijd…
De macht ontvalt de mense aleer hij 't weet
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.212 De macht ontvalt de mense aleer hij 't weet;
wat baat hem dat hij werkt, en leeft, en eet?
Het leven zelf doet 't leven dood, en 't is
dat wij geen duur en hebben, 't grootst gemis
van al dat ons ontbreekt. o Duurzaamheid
oneindig, al omvattend, uitgebreid,
die, onbegonnen, nimmer sterven zult;
die 't wezen van het wezen heel vervult…
Door ongebaande sneeuw te gaan
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.580 Door ongebaan-
de sneeuw te gaan,
Hoe lustig is ’t,
hoe leutig!…