Alle inzendingen van Han Messie

De prediker die met eigen oogmerken schijnheilig het Woord verbreidt is benijdenswaardig bespraakt een glanzend opgevouwen kleed waarin duizendpoten huizen tussen stinkend oud roest en verbrokkelde stenen besmeurd met giftige drek mogelijk schuilt in dit venijn een enk'le reine edelsteen.…

Twee rechte stokjes liggen stijf opeengepakt in de reiskoffer, zijn rozen uit Europa tussen Javaanse palmen. Wat ben ik van plan? Gedachten en voornemens komen aanzweven, verdwijnen, duiken weer op: mijn hoofd is een spookkasteel. Frisse morgenzon brengt door het bos lichtvlekken vol zacht gesprankel, die als een smidsvuur wekken:…

Mensen vragen zich voortdurend af waarom God alle kwaad en ellende laat komen zonder het te bestrijden de allerruimste denker staat verlegen om een duidelijk en treffend antwoord welke geheimen zouden schuilgaan achter dat eeuwig durende vraagstuk? de wereld wil dit al te graag weten schept hierover haar eigen denkbeelden overal rijzen…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

De hoogleraar in natuurwetenschappen rust even na zijn vernuftig onderzoek bidt tot God: U milde heerser en liefdevolle Vader over hetgeen bestaat en leeft veroorlooft mij nietig mensenkind steeds meer te bevinden hoe de ons omringende dingen en krachten in het verste verleden door Geesteshanden werden gewrocht _ heden nog werken maar…

Het regent almaar; de beek zonder bedding stroomt door wijd water. Madeliefjes in de rijp: hard en zacht wit door elkaar. Wieden en harken: het kleine leven wemelt, vlucht weg of vergaat. In ochtendnevel staan bomen, half verzonken: ruige eilandjes. Ritsel op zolder. Ongedierte? Insluipers? Vogels doen hun nest. De kraai pikt…

Het boek vol wonderbaar apostelwerk toont Petrus als voortsuizende vuurstraal, die mensen raakt, in klein huis of grote zaal, het Woord wil brengen onder het ruime zwerk. De onvermoeibare Paulus getuigt sterk van de verfoeide, geprezen kruispaal, de nieuwe, blijde Boodschap voor allemaal, steunt al reizend de pasgeboren kerk. Minder naam…

Schrijven op zolder, opgevrolijkt door vogels onder dakpannen. Over de bouwplaats vol machinegeraas waait rijpe kuilvoerlucht. Aan de jachthaven bloeit, hoekig - in spiegelbeeld, een oud-franse tuin. Kaal, stram bos glanst verwarmend vol oranje lichtkransen. Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje. Milde…

De evangelist Johannes vermeldt aan het slot van zijn beschouwend schrijven dat Jezus'woorden, machtig bedrijven te groot zijn voor wie hen telt... Wat de Heiland heeft gedaan of vertelt... Veel daarvan zal steeds onbekend blijven. Wou men die verloren bloemen inlijven bij het vertrouwde, minzaam bloeiende veld? Mocht het schone wonder eens…

Godsdienst is gebaard door spitse vragen van wijze mensen, die beeldend denken: "Hoe zou het Opperwezen ons wenken, geheimzinnig, toch liefdevol dragen?" Geloof kan in ieders wezen opdagen als een beekje, dat verlangens wil drenken, de zoekende drinker soms zal krenken, daarna tot herboren hoop uitdagen. God zelf geeft dat aardse beeldengewoel…

Gemoedelijk drinken viert hoogtij in deze gezellige ruimte waar Drachtens verleden blijft leven aan de wand getuigen oude trompetten en trekharmonica's van straatmuzikanten die hier eens speelden en verbleven allerhande vaten en kannen tonen de vroegere rijkdom uit kundige handen geboren zang en gezamenlijk vermaak doen al deze geëerde…

In 't gewezen huis van Gods dienstbaarheid verhalen ver en nabij verleden, samen met krachtig, verrassend heden, over schone kunst en daagse nijverheid. Beeld en schilderij, geëerd in elke tijd, zijn verblijd door bedachtzame schreden, die ook gaan naar dat wat mensen ooit deden: arbeid zonder roem, maar zeer toegewijd. Peinzende muren omsluiten…

Lees dat Bijbelboek Prediker, besf altijd: al het aardse zwoegen is ijdelheid; een niets ontziend hard zwaard, gedrenkt in honing, scheurt, verminkt, geneest en zoent je denkstrijd. Zonder te zingen blader je in dat liedboek, door geen kerk of godsdienstig koor meer gekend; zijn kaft heeft de kleur van zachte vijgenkoek: bescheiden zielsvoeding…

De sterke gelovigen van vierduizend jaren terug kenden geen geschriften der godgeleerdheid of vrome geschiedenis maar aanvaardden met ruime geest het bestaan van 't Opperwezen en Diens heerschappij aangezien zij zich niet de kern der Schepping voelden maar hun nietigheid als mens beseften een kleine vonk die vluchtig door het heelal zweeft…

Geld met bestemming van zeer verschillende aard ritselt en rinkelt. Zakelijk gesprek klinkt spannend, maar vrijuit bij luchtige scherts Toekomst opbouwen; intussen schoon verleden koesterend eren. Het borrelglas schuift: gedachten doen zich horen als jonge vogels. Al deze stemmen zijn vereend in 't vertrouwde Café het Raadhuys…

Een krijgsman van Romes heerschappij mint de vreemde verte: ijle maar bewogen waas. Aan 's wereldrijks rand is hij kleine baas in het leger, 't horige volk welgezind. Geen romeinse god meer, die zijn geest bindt; 't vaderlandse denken schijnt ouderwets dwaas. Zelfverzekerd speurt een gier naar verhoopt aas, gelijk zoeklust kalm verkent, oneindig…

Avondkoelte glijdt over hellingen van 't Geuldal tussen hoog gras en laag lover waait langzaam je huid binnen geurt als een rol verse geharde room waarin halfzure weke kaas versnipperd is een frisse kaarsvlam flauw schijnt strooit ruime lucht uit verre bergen door deze knusse heuvelplooi loom bezadigd ogenblik na een pijnlijk moeizaam…

De reuze Drentse keien liggen verspreid in nette tuinen of woeste heidevelden, moeten telkens het kinderspel ontgelden, kennen vrolijk geklauter bij felle strijd. Kloeke rovers hebben zich juist bevrijd van sterke wachters, gaan als trotse helden naar hun woonhol, waar ze reeds rijke buit telden. Worden oergraven door de jeugd ontwijd? Eens…

Wellicht aanvaarden mensen moeilijk dat het hiernamaals slechts "is" willen meer horen en weten van dit "wachtende bestaan" God kent Zijn voornemen verbiedt de zielen die reeds bij Hem zijn het de wereld bekend te maken Hij leidt al wie de hemelse Vader minnend zoeken of de rug toe keren tijdens het vluchtige aardse leven naar hun onvoorstelbaar…

De bijbel uitgebeeld als een grote sterke ring niet geheel gesloten waarvan de uiteinden elkaar bijna raken sprekend van de Schriften wier eerste en laatste boek dikwijls samen gaan Genesis' klare schepping de schone paradijstuin zonder leed of kwaad zijn ontsproten uit het heerlijke leven rondom Gods troon genoend in Openbaring…

De opbloei der beschaving was nog jong; Gods Woord klonk als een eenzame guitaar, die ronddoolde met zuiv're, krachtige snaar, door stadsvertier en stille nachten drong. Hoe groeide samenspel van oor en tong! De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong. Steeds vorst…

Voor een leefbare wereld en een goede toekomst zetten veel mensen zich met beloonde moiete in wellicht is hun werkend gemoed daarbij een stormende zee een grillige springbron of een statig gaande stroom doch een gedachte vol zegen: bij al ons streven zijn en blijven we in Gods ogen NIETIG…

Zacht huivert de spits van 't kale ranke boompje: roerloos deint de valk. De regen houdt op. Proef natte lucht in stralend licht. Een zwarte streep damp raakt de ondergaande zon, verscherpt het purper. Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof. De merelsnavel glimt bij winterduister, wijst star…

Na de regenbui tikken bevrijde druppels onder dicht lover. Koud valt de herfstregen; overal glanst helle gloed. Uit grauwe wolken daalt zon op geel herfstloof, dat ijl kleurt. De nacht is heel doods; om een eenzame lantaarn klinkt steeds muggenlied. Vol elfenbanken is de stronk. 't Kind gaat zitten. Welke paddenstoel? Een natuurvorser…

Loom stappend _ kijkt de landloper over een wijd verlaten meer onder dichte donkergrijze stapelwolken die één felle zonnestrook omsluiten gelijk losse diepgeplooide nijlpaardenhuid met GAPENDE SPEERWOND reeds half genezen witgloeiend schoongebrand stil BEZWEREND... ERGENS ver op die doffe watervlakte wiegen verkruimelde eierschaaltjes…

Stijf zeewier steekt recht omhoog uit de golven _ als een drenkelingshand Oudejaarsmorgen: ik wacht maar _ in kamerjas; de dag mag lang zijn. Paarse dophei bloeit, krijgt méér wonderbare pracht onder verse rijp. De rijp glimt en kraakt, doet verlangen naar wat ouds: bepoederd gebak. In de nieuwjaarsnacht spat vuur uit een kinderhand…

De ster van Bethlehem leidde de drie wijzen naar het westen vol belofte maar misleidde hen te Jeruzalem eer zij tevreden stilstond boven de gezegende stal dit geëerde hemellichaam verloor ooit een spitsje het doolt nog door de wereld lopend in grillige schemer zie ik vaak die vonk verschijnen soms brandt ze als smidsvuur binnen mijn…

Triest decemberweer; boerenwormkruid wiegt geurend als in de zomer. De vrouw krijgt weeën: kadetjes kauwen doet haar plezierig lijden. Het meer brult, schuimt woest: zeilen, wimpel en vlag slaan één trillende maat. Voor het zwarte raam staat een elektrische kaars, gloeit sierlijk schokkend. In de winterwei liggen schapen knus bijeen…

't Wereldgebeuren is een krioelende mensenstoet die luid roepend voortjaagt waarbij Gods stem soms klinkt als olifantengeschal door iedereen gehoord of de zang van een vogeltje beeldt wat enkelen verstaan.…

Hoge statige loverkruinen en jonge ranke bomen omhelzen vol heilzame adem Drachtens rustig maar arbeidzaam leven aan de gemoedelijke weg genoemd naar Smallingerlands geliefde burgervader oude bezadigde woningen staan broederlijk en zelfbewust naast huizen waarin vernuftig geld heerst steeds stuwend daadkrachtig denkwerk zetelt de grote…