Alle inzendingen van Han Messie

De fraaie metgezel van diepe droefheid om iemands heengaan siert rouwend papier, bekleedt en vult dodenkamers, toeft hier als gevangen schemer, die verdriet vredig leidt, beleeft overgelukkig zijn vrijheid aan de avondeinder, waar loom blank bier door kersendrank vloeit, verijlt bij 't luchtvertier, verspreidt zich traag _ voldaan _ onnoemelijk…

Reine adem daalt blij zuchtend uit een sneeuwhoofd van hoge Alpen neer over hun borstkas vol bloemengeur en harde buik met sparrenschaduw glijdt zacht langs een bewoonde voet geeft het ingetogen dorpsleven zingende herboren arbeidslust danst blozend door het ruime bergmeer vergezelt het vaartuig der Zwitserse weermacht dat ronddraait gelijk…

De directeur stapt met lange lome passen vermoeid van zijn werk en zijn spanning de huiskamer uit, over het terras de tuin in. Reeds daalt de schemering en vormt zich een dunne nevel tussen de struiken achterin de tuin, zo ruim. De directeur schrijdt verder over het gras naar het verborgen en veilig ruim binnen de dichte struiken, gelegen…

Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg waait koelte van dichte beukenkronen, die zich, statig als hechte groep, tonen, omgeven door een hoge, waakzame heg. Uit de bomen zakt reine adem weg op lager lover, verfraait de tonen van 't gevederde koor dat hier mag wonen, vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg! Luchtig gras geeft alle zerken…

De geliefde ster van Bethlehem verschijnt ieder jaar weer in huis en winkelstraat, brengt overal knusheid, lust tot goede daad, waar zij met vuur, stroom of schitterpapier schijnt. Dit licht bracht een boodschap, die langzaam verdwijnt. Gaf het de drie wijzen gewenste raad? Want door hun dwaling werd Herodes kwaad. 't Vereerde hemellichaam…

Gedachtenloos slof ik steeds verder ga mee met wind en geuren opeens sta ik voor een paleis waarin heel druk wordt gewerkt ontelbare bedienden snellen door de gangen en zalen willen hun onzichtbare vorstin verwennen en vreugde geven O, om zelf naar binnen te gaan en meedoen aan die daagse bezigheid vol zegen en goede eenvoud... heel gewoon…

Goede voornemens bij de kerstnachtdienst gezellig samenzijn bij kaarslicht en heerlijk eten deze huichelarij kan mij weleens het bloed uit de nagels halen laat die kleine nietige bescheiden sterrenvonk alle kracht in zich hebben om zonder sier door ieders ziel te waren voor alle dagen.…

Het liefdevolle kerstfeest geeft gezellige lichtjes bonte versieringen die ieders oog mogen strelen heerlijke spijs en drank vol vrolijk genot geweldige weelde geritsel en gerinkel van voortdurend rollend geld fleuren decemberstemming op wellicht een belediging voor God Heiland en Geest?…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

De ster van Bethlehem leidde de drie wijzen naar het westen vol belofte maar misleidde hen te Jeruzalem eer zij tevreden stilstond boven de gezegende stal dit geëerde hemellichaam verloor ooit een spitsje het doolt nog door de wereld lopend in grillige schemer zie ik vaak die vonk verschijnen soms brandt ze als smidsvuur binnen mijn…

"O, wat pret zal het zijn te spelen met die bonte harlekijn," horen we steeds weer kwelen bij 't vijf-december-smulfestijn. Dat allereenvoudigste speelgoed hield kinders uit vroegere jaren vele aangename uren zoet, mocht hun wilde gedachten baren. De nieuwe jeugd kan zich vermaken met verbazende uitvinding, zal dan nog blije kreten slaken…

De kerstavond valt; een lieverheersbeestje wacht eenzaam bij de deur. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ik veeg het schuurtje: bonte snippers stuiven op: eens een dagpauwoog... Luide vogelzang vult de vochtige leegte van het maartse bos. Tussen dor lover flonkert het frisse groen van bosbessenstruikjes…

Als slaafje lag ik lekker lui op mijn rug Meesteres Carla zat bovenop mij bewerkte me overheersend maar minzaam noemde mij strelend haar eigendom.…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

Ik zit tussen ruwe houten wanden ruik levende hars doop een stukje plumpudding in hete pruttelwijn boven levensmoede vlammen de kruidige damp zwelt doet me loom zweten is een dichte wijde nevel waarin een duister doornenveld vol scherpe keien spookachtig siddert onder suizende hemelstenen die zwak schijnsel geven elkaar wild verdringen…

Zwaarmoedig hangen zijn lange takken neer op graven en kleine schaduwbloemen. Maar hij mag zich de opwekker noemen voor gevleugeld leven bij stralend weer. Binnen dicht lover zingt vogellied teer, begeleid door vrolijk meerstemmig zoemen van kevers, die luid hun woning roemen. Doodvonnis: woest zwaait de bijl heen en weer. De kapel zendt…

Terwijl de smid het ijzer lustig zwaait, kijkt hij blij naar zachtgroene hellingen: glooiende wouden en weiden omringen heel zijn leven, waarin de verte ronddraait. De rappe stem van hamer en aambeeld waait over de heuvels om mee te zingen met roepende bomen, danst in kringen onder jong avondrood, dat lokkend laait. Traag verzinkt het lied…

Met een lantaarn zonder licht en voeding de koude duisternis van de wereld doorvorsen vol wachtend vertrouwen steeds de onaardse witte kapel zien wier kleine fonkelramen een straal van Goddelijke glans zenden naar je lege vragende handlamp die dit geschenk nooit kan bezitten maar altijd in zich houdt en verder geeft.…

Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen als het kuikentje, dat zijn ei verlaat. Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen... Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen: "Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad met kunstminnende taal? Verlang…

De oude kluizenaar woont al tientallen jaren bij het afgelegen moeras ziet 's avonds een dwaallichtje uit de modderpoel komen hij volgt de kleine vlam die langzaam voortzweeft hem over stevige grond leidt langs de nachtelijke dreiging van vage zwarte gedaantes windvlagen stoten tergend de grijsaard loopt onvermoeibaar achter zijn vuurgids…

Een wilde hummel verblijft tijdens warme dagen vlakbij de zee ervaart vluchtige lusten al rondwentelend duiken in zwaar brullend scheerzeep waarmee reuzen uit verhalen hun stoppelbaard doen schuimen en over hoog helmgras springen terwijl luchtige duinrozen zacht wuivend lokken "blijf even snuivend bij ons staan klim op de zandtop voor…

Het warme gouden licht, dat de krib omringt, siddert met ijle vlammen en stralen, die dooreen draaien, in elkaar verdwalen. Hoor wat hun dansende stem nodend zingt: "De wereldgeest berekent, stuwt en wringt. Laat allen hier komen zonder dralen. Bij dit kind hoef je niets te behalen. Het lied van onsterf 'lijke genade klinkt." Een klein vonkje…

Gedwee laat de verbrokkelde muur met zijn ronde ingevallen toren zich door harde wingerdranken doorboren. Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur! Over verweerde stenen zing het uur van drifig minnende vogelkoren. Kleine holtes doen licht getrippel horen; krioelend leven heeft groot avontuur. Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval.…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

Tot veel jongens spreekt het witte schuim aan de kust: "Zie je toekomst in de spannende vrijheid. Wees vertrouwd met de golven zonder tijd, waar geschiedenis bezinkt als verijlde lust. Mannen op het schip zijn zich elk uur bewust van verrassend gevaar, straffe arbeid, ofschoon de purperzee hen kinderlijk verblijdt, wanneer de zon bij 't gouden…

De alom geliefde kerst glanst warm en verdwijnt dan ras gelijk oranje avondgloed omringd door blauwgrijze lucht moge dit feest ieder jaar in elke mensengeest een kleine spijker laten die zich somtijds laat voelen als aangename pijn van beschouwend voelen.…

Bij warme huis'lijke gezelligheid van een plechtig of knus ervaren kerstfeest wacht de vage toekomst, die men mint én vreest, als nevel door vragende schemer verspreid. De koude duisternis voert een stille strijd, hangt over het woonoord van een bosgeest. Schuilt onder zwarte dennen een schimmig beest, dat mensen aanspreekt, naar het moeras…

Door deze kleine, graag bezochte stad lopen krijgslui gewapend rond, steeds waakzaam. Menig smal, schaduwrijk, geldminnend raam bergt bonte beelden van Jezus' levenspad. Smakeloos werk én verfijnde kunstschat roepen zoekende gelovigen tezaam in winkels en kerken vol grote faam. 't Geweldige heeft een onaantastbaar "wat?" Mocht hier toch…

Langzaam stappen door de zoele avondwind vader en moeder met kleine jongens voort. Peinzende bomen zuchten hun weemoedig woord; schaduwen strelen loom, de wandelaars gezind. Vriendelijke schemer, die kruiden mint, vindt blaadjes vol kracht, schept een geurig oord, wekt neuzen, terwijl hij ogen haast versmoort. De vrouw snuift diep, knielt neer…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…