Sprakeloos staar ik naar de plek
waar jij zonet stond
aangedaan door jouw schoonheid
en je gracieuze manier van bewegen
m'n verstand wordt beneveld
wanneer ik denk aan de momenten
die we samen zouden kunnen beleven…
op de grond tegen een paal
in een verlaten station
wachtend op een trein
die al jaren op zich laat wachten
de warme zon op mijn huid
alles is wazig, de waarheid verscholen
niet wetend waar naartoe
doch goed wetend vanwaar we komen
nadenken over de toekomst
in al haar aspecten
zoeken naar de juiste weg
en alles in goede banen proberen te leiden…