84 resultaten.
De vreemdeling
poëzie
5.0 met 4 stemmen 4.621 Laat mij alleen.
dit is de tweesprong onzer wegen.
gij hebt mij tot de verste rand geleid.
maar keer hier om, ween niet.
gij kunt de laatste tocht naast mij niet schrijden,
noch ik met u, gij gaat hem eens alleen.
gij zijt mij nochtans onverdeeld verpand:
ik heb uw bloed de donkre kus gegeven
van hen, die boven dood en leven
ontstegen zijn…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.704 LI
'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif
dat stand houdt als de vloed ons overvalt
en de cultuur gelijk Atlantis zinkt;
hier alleen scheert de wiekslag van het licht
de kim van het drievoudig continent
dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt
van zacht ivoor en koolzwart…
PENTHESILEIA
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.048 De bronzen kling
omheuvelt ademend het schemerdal.
daarachter zingt de zee een zachte dood
wuivende zeilen,
dromend aan de voet der weke heuvlen,
deinen de tenten van het maagdenkamp,
Penthesileia slaapt
een laatste vrouw die haar omarmen mocht
en sluimeren in ’t warme schaduwrag van hare flank,
bezweken en ineengeworpen, ergens in de…
Zinkend schip
poëzie
4.0 met 44 stemmen 6.159 De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.
- o, hartstocht
van dit kil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.
"en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,
is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?"
- ik heb geleerd
dat in de dood
de ziel zal stijgen
levensgroot…
DE GRIJSAARD EN DE JONGELING
poëzie
4.0 met 30 stemmen 6.651 Groots en meeslepend wil ik leven!
hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis!
'ga dan niet ver van huis,
en weer vooral ook het gespuis van vrouwen
buiten uw hart, weer het al uit uw kamer;
laat alles wat tot u komt
onder grote en oorlogszuchtige namen
buiten uw raam in de regen staan:…
Paestum
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.192 De zuilen zijn vluchtig verguld.
een oeroud zwijgen heeft zich opgericht
uit de getijden der vergankelijkheid.
en onberoerd staat dit verweerd geweld
boven de wirwar en het gekrioel
der mierennesten, en het zichzelf
verdelgend menselijk gewoel.
geen bloem, geen schaduw zijn gebleven
gelijk zij waren op de eerste dag
en elke nacht…
Herinnering aan Holland
poëzie
4.0 met 99 stemmen 14.316 Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
De lucht hangt er laag
en de zon…
Voor het inslapen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 3.265 In deze kleine kamer vind ik soms nog vrede.
al wat daarbuiten ligt heeft voor mij afgedaan;
wat rest mij nog, dan ‘Krieg und Frieden’ lezend,
tot mijn verwoeste dromen in te gaan?…
DE STERVENDE
poëzie
4.0 met 11 stemmen 4.103 Van hare handen
die zijn hoofd namen
en het wegborgen binnen haar schoot
is toen het kale glanzende strelen begonnen
als een ijl sneeuwen over een groot, somber land.
en toen hij de ogen sloot
over een leven, tot de dood toe vermoeid,
was wat het donkere bloed had misdreven
in een blind brandend wenen vergeven
en uitgeroeid; en behoed
door…
DOODSSTRIJD
poëzie
4.0 met 12 stemmen 4.234 Ik lig zwaar en verminkt in een hoek van de nacht,
weerloos en blind: ik wacht
op de dood die nu eindelijk komen moet.
het paradijs is verbrand: ik proef roet,
dood, angst en bloed.
ik ben bang, ik ben bang voor de dood.
ik kan hem niet zien,
ik kan hem niet zien,
maar ik voel hem achter mij staan.
hij is misschien rakelings langs mij gegaan…
De hand van de dichter
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.747 Glazen grijpen en legen;
veel jagen en reizen;
vrouwen omhelzen en strelen;
strijden op felle paarden
en blinkende wateren splijten;
spelen met licht en donker;
de dag en de nacht doorrijden
onder fluweel en schaduw en
flonkrende sterrenbeelden.
het staat niet in mijn hand gegrift;
en een hand is een leven, een lot;
ik lees slechts…
Kerkhof te Carmona
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.576 De doden liggen hier goed.
een jongen heeft mij er binnengeleid;
eerst rende hij naast mij en voor mij uit
als een jonge hond in de voorjaarszon,
tot ver buiten de poort,
waar de heuvelrug als een havenhoofd
plotseling afbreekt,
een brug van basalt,
hoog boven het andalusische land
dat golft als een zee, tot de einder beplant
met…
De liefde slaapt in haar hart
poëzie
4.0 met 6 stemmen 4.362 "De liefde slaapt in haar hart
als de lente in de winterse grond
die in koude en duisternis wacht
als een vlinder in haar cocon.
in het dorp waar ik nu overnacht
schijnt morgen een schuimende zon
in een hemel met palmen bevlagd!
geen regen, geen schaduw, geen sneeuw,
geen dooiende schemering
die als een zwavelen zon
in de rafels hangt van…
Breek op
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.236 Breek op
en verdwijn in de nacht;
zie niet om naar het huis
van uw hart.
laat uw leven liever vergaan
en verbloeden in eenzaamheid
dan nog langer de wegen te gaan
waarvan iedere steen u weer zegt
wat gij hebt misdacht en misdaan.
ga heen en weiger te staan
voor de bloedraad van een gericht
waarin gij uw jeugd hebt verteerd,
uw gloed en uw…
HEERSER
poëzie
4.0 met 16 stemmen 3.514 Hij schreed
en ruimte was hem soepel kleed
aan 't koele lijf.
de gladde luchten spatten uit elkander
en rode sterren walmden àl hun wonder
in wankelende nacht.
hij schreed
en ruimte brak aan zijn metalen tred
en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht.
leven was enkle vlokken violette geur.
hij at
en aarde trok haar gillende spiralen…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.764 "Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan…
Tederheid, leg nu uw hoofd
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.647 Tederheid, leg nu uw hoofd
aan het ademend schoudergewelf -
deze man verloor het geloof
in wat sterker was dan hijzelf.
hij reisde de wereld rond.
doch hoe weinig baat het de mens
of de ziel haar zaligheid won
nu de wereld te gronde ging.
hij stond op en liep naar het raam;
van walging vervuld en vermoeid,
zag hij neer in het pompende…
Lex barbarorum
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.741 Geef mij een mes.
ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.
ik heb mij langzaam recht overeind gezet.
ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker beven:
ik erken maar één wet:
léven.
allen, die wegkwijnen aan een verdriet
verraden het en dat wìl ik niet.…
Annie
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.987 Haar lichaam golfde in het bed
- de herten traden uit het woud
van berkenzon en beukengoud -
en in het deinen van haar schoot,
gevangen in het gouden net,
verging mijn lichaam in het wed
tussen haar schouders en haar schoot.
in ’t zachte golven van haar buik
verging de ziel en stroomde uit
in ’t donker, wijnrood golvend dal,
en samen, hemel…
Zonder weerklank
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.502 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…
Regen
poëzie
4.0 met 4 stemmen 4.122 De regen valt in de nacht
in het dal, tussen donkere bergen;
uw haar en uw handen zijn zacht,
maar waar, waar moet ik mij bergen
in die laatste verwilderde nacht
als de hitte de overmacht
zal verkrijgen op al het zijnde
en de dood in de vlammen ons wacht.
nu kan ik nog wel bij u schuilen
maar hoe zal het zijn in die nacht
als de winden als…
'Paradise regained'
poëzie
3.0 met 40 stemmen 7.386 De zon en de zee springen bliksemend open:
waaiers van vuur en zij;
langs blauwe bergen van de morgen
scheert de wind als een antilope
voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht
en langs de stralende pleinen van 't water
voer ik een blonde vrouw aan mijn zij,
die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijk-meeslepende…
Wie zegt mij dat het verraad
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.794 "Wie zegt mij dat het verraad
niet herleeft in een ander land?
waarom vluchten uit weerzin en leed,
waarom hopen dat men vergeet
wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt?
slechts zolang de herinnering nog werkt
is mijn leven mijn eigen bezit,
onverschillig of het bestaat
uit vervoering of nederlaag.
als ik opbreek en wakker word
in een nieuw…
Drie verzen voor een dode I
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.427 De avond daalt;
er valt een vage schemer.
ik zoek de vrede die de dag mij nam;
en onweerstaanbaar brengen mij mijn schreden
naar 't stille kerkhof waar ik na uw sterven
berooid en eenzaam iedre avond kwam.
waarom? ik weet te goed dat ik u niet kan wekken
en dat gij daar zijt en ik hier en dat dit graf ons scheidt;
dat ik aan deze steen niets…
Brief aan een vriend
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.142 Tracht, na uw vijftigste jaar,
langzaam te leren, dat het goed is
als de bladeren vallen;
de sterken worden dan toch nog lang niet gerooid;
zeg tot u-zelf: ‘ik wil pas vallen
onder de winterstorm’. -
mij kan soms nu het verlangen al overvallen
naar onze latere jaren,
als ik niet meer gekooid
in dit zwerfziek verlangen
wonen zal in…
Tweede voorschrift
poëzie
3.0 met 6 stemmen 779 Wie kent zichzelf?
ga zitten in een nieuw gewelf
en neem een korte, scherpe stift
die voor de drift en 't vliegend weer
van het gevoel niet aanstonds zwicht;
die wachten kan tot 't vergezicht
en 't donker landschap van de ziel
naar alle zijden openligt
onder het koopren avondlicht.
en als dan vogels zonder tal
zijn neergestreken…
Vooruitzicht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.521 Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven
aan de warme schijn
van wijn en hartstocht;
maar wat is wijn,
wat kan de duiz'lende
verrukking der liefde zijn
naast het geluk
van dertig woorden,
stuk voor stuk
gezuiverd van de tijd?
laat er geen wrevel zijn,
bewaar mijn mond
voor de jaloerse smaad
en het…
De zon hing laag.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.124 De zon hing laag.
tussen de witte muren
verbloedde goud en zwart
het avondrood.
hij, van zijn hoog terras,
volgde de lange strepen,
het vluchtig zog
van nooit geziene
nooit gedroomde schepen
door het gemarmerd
zilver van de zee.
de huiveringen
van 't geschubd metaal,
door 't stijgend maanlicht
rimpelend beschenen,
waren…
ONTWAKEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.491 Ik lig nog te bed in de blinkende morgen
en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee,
reuken en blijde geluiden
en de bloeiende geuren der kruiden
vervliegend als schuim in het zonlicht
en op de wind drijft het mee.
nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht;
voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom
een onpeilbaar…
CRUCIFIX
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.522 Tussen het venster en de donkre wand
een eenzaam man, een kruisbeeld in de hand.
zijn hart wordt stil en bovenwerelds wit:
het hoort hoe hij in duizend angsten bidt.
en het ivoren Lichaam van de Man
tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam,
die het beslagen duister diep doorlicht:
een weergaloos, doorschijnend vergezicht:
over…