84 resultaten.
'Paradise regained'
poëzie
3.9 met 40 stemmen 7.387 De zon en de zee springen bliksemend open:
waaiers van vuur en zij;
langs blauwe bergen van de morgen
scheert de wind als een antilope
voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht
en langs de stralende pleinen van 't water
voer ik een blonde vrouw aan mijn zij,
die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijk-meeslepende…
LANDSCHAP
poëzie
3.6 met 73 stemmen 13.384 In de weiden grazen
de vreedzame dieren;
de reigers zeilen
over blinkende meren,
de roerdompen staan
bij een donkere plas;
en in de uiterwaarden
galopperen de paarden
met golvende staarten
over golvend gras.
-----------------------------------------
uit 'Verzamelde gedichten'…
AFSCHEID
poëzie
3.3 met 176 stemmen 27.725 Slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht
ons diepst omarmen
heeft de droom omgebracht
donker en zonder erbarmen
zijn bloed en geslacht
slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht.
--------------------------------------------------------
uit: Verzameld werk (1899-1940)
Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…
Herinnering aan Holland
poëzie
4.3 met 99 stemmen 14.319 Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
De lucht hangt er laag
en de zon…
Zonder weerklank
poëzie
3.5 met 31 stemmen 5.112 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
kwatrijn uit Porta Nigra (1934)…
Zinkend schip
poëzie
4.4 met 44 stemmen 6.160 De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.
- o, hartstocht
van dit kil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.
"en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,
is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?"
- ik heb geleerd
dat in de dood
de ziel zal stijgen
levensgroot…
Virgo *
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.653 Morgenmeren.
uw omgrenzing ordent.
bergen klimmen in het tinnen licht
en uw stille, virginale lippen
kuisen aan de sidderende beken
zoete smetten van het groene duister
en uw oof wordt licht.
maar de nacht stort ruglings in de nacht
en uw mond is in zichzelf besloten
en uw bloed is door uw bloed omringd.
-------------------------…
Vooruitzicht
poëzie
3.8 met 11 stemmen 3.522 Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven
aan de warme schijn
van wijn en hartstocht;
maar wat is wijn,
wat kan de duiz'lende
verrukking der liefde zijn
naast het geluk
van dertig woorden,
stuk voor stuk
gezuiverd van de tijd?
laat er geen wrevel zijn,
bewaar mijn mond
voor de jaloerse smaad
en het…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.1 met 10 stemmen 3.765 "Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan…
BLOEI
poëzie
3.7 met 14 stemmen 4.075 O, vrouw,
bloeit schaduw waaierbloem en firmament,
dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds
en nacht de weerklank van de roep der handen
en uit de zoom van mijne donkerheden,
onder de hemelbruggen mijner armen,
het maanzeil tastend over dansend stroomlijf
o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen,
vrouw…
PENTHESILEIA
poëzie
4.5 met 10 stemmen 3.049 De bronzen kling
omheuvelt ademend het schemerdal.
daarachter zingt de zee een zachte dood
wuivende zeilen,
dromend aan de voet der weke heuvlen,
deinen de tenten van het maagdenkamp,
Penthesileia slaapt
een laatste vrouw die haar omarmen mocht
en sluimeren in ’t warme schaduwrag van hare flank,
bezweken en ineengeworpen, ergens in de…
DE GRIJSAARD EN DE JONGELING
poëzie
4.4 met 30 stemmen 6.653 Groots en meeslepend wil ik leven!
hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis!
'ga dan niet ver van huis,
en weer vooral ook het gespuis van vrouwen
buiten uw hart, weer het al uit uw kamer;
laat alles wat tot u komt
onder grote en oorlogszuchtige namen
buiten uw raam in de regen staan:…
WACHT
poëzie
2.9 met 174 stemmen 36.530 Zee, storm en duister
en eeuwigheden breken in de nacht;
mij worde dracht van firmamenten
zeer verzacht.
ik kan der vuren huiverende wacht
niet langer hoeden
ik ben gans ontkracht
geef mij uw schemering
geef mij uw grijze wind
-------------------------------
uit: Verzamelde Gedichten.…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.6 met 12 stemmen 3.705 LI
'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif
dat stand houdt als de vloed ons overvalt
en de cultuur gelijk Atlantis zinkt;
hier alleen scheert de wiekslag van het licht
de kim van het drievoudig continent
dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt
van zacht ivoor en koolzwart…
Lex barbarorum
poëzie
4.1 met 18 stemmen 3.742 Geef mij een mes.
ik wil deze zwarte zieke plek
uit mijn lichaam wegsnijden.
ik heb mij langzaam recht overeind gezet.
ik heb gehoord, dat ik heb gezegd
in een huiverend, donker beven:
ik erken maar één wet:
léven.
allen, die wegkwijnen aan een verdriet
verraden het en dat wìl ik niet.…
Tederheid, leg nu uw hoofd
poëzie
4.1 met 12 stemmen 3.648 Tederheid, leg nu uw hoofd
aan het ademend schoudergewelf -
deze man verloor het geloof
in wat sterker was dan hijzelf.
hij reisde de wereld rond.
doch hoe weinig baat het de mens
of de ziel haar zaligheid won
nu de wereld te gronde ging.
hij stond op en liep naar het raam;
van walging vervuld en vermoeid,
zag hij neer in het pompende…
Graf
poëzie
3.5 met 12 stemmen 3.728 Dit is haar graf, onder de jonge linden
vergaan haar handen en haar zachte ogen.
moet men geloven dat wie haar beminden
haar eens hervinden en herkennen mogen?…
VERZET
poëzie
3.3 met 15 stemmen 5.013 Toen zei de man: ik ben moe;
vijand laat van mij af;
ik verweer mij niet meer;
ik lig nog maar wat en wacht af
of ik gehaald word vannacht.
en de priester: ik breng u de Heer...
maar hij met een laatste slag
sloeg het kruisbeeld weg van zijn mond
en krijste: ga weg –
neem mijn laatste bezit mij niet af:
MIJN zonden gaan mee in MIJN graf.…
Willem Kloos
poëzie
2.9 met 10 stemmen 3.235 ...toen hij verscheen
scheurde de hemel in een wilde glans
en één uur lang
is het hier brandend licht en warm geweest.
Niemand was zozeer mens,
zo schaamteloos en zonder voorbehoud
heerser en prooi;
geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn
zichzelf zo reddeloos vergooid
aan pracht en laagheid,
niemand heeft ooit
een kostbaar leven
zo blindelings…
NON
poëzie
3.1 met 13 stemmen 3.825 Toledo 1934
Tussen de kloosterzaal en de kathedraal
was een dubbel getralied hek
en achter dat hek zat die non.
zij had haast geen tand meer in haar mond,
haar huid was geel, haar blik ongezond,
zij was niet wijs en niet gek.
en het leek of zij geen spaans verstond,
want op iedere vraag kwam hetzelfde verhaal
half huilend haast door dat hek…
Geen dragender, doodlijker wonde
poëzie
3.8 met 8 stemmen 2.795 Geen dragender,
doodlijker wonde
dan het knagend en
slepend besef
van een schuld,
een erflijke zonde,
bedreven voordat
wij bestonden
en waarmee ook
het vlees is besmet.
laat het lichaam
allengs weer herrijzen
in zijn trotse
oorspronklijke staat
laat de zon ook
de huid weer genezen
van de angst
die de leden doorvaart
als het lijf,…
ONTWAKEN
poëzie
3.8 met 10 stemmen 3.492 Ik lig nog te bed in de blinkende morgen
en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee,
reuken en blijde geluiden
en de bloeiende geuren der kruiden
vervliegend als schuim in het zonlicht
en op de wind drijft het mee.
nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht;
voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom
een onpeilbaar…
QUEL ÊTRE N'AIME PAS QU'ON SE SOUVIENNE DE LUI?
poëzie
3.1 met 8 stemmen 2.158 De wolken en het water gaan voorbij;
oorlogen en gerichten, vluchtige bloesems
en oude sterrebeelden,
zij worden alle spoorloos weggewist.
en wat, mijn hart, rest er van u en mij?
een handvol verzen,
niet langer dan de wind het vallend lover draagt
en het getij hen als dood blad voorbij sleurt
en laat verrotten in vergetelheid;
en in het…
GANG
poëzie
3.3 met 9 stemmen 2.594 Smarten tasten zijn gang.
het vlak is blind
en ogen branden dieper dan het doel
o, grenzen, horizonten en vervloeien.
terzijde zal de wereld branden:
een scheve bloem in wapperende mond der ruimte
maar toen de luiken gleden voor zijn ogen,
draaide de wereld zich een kwartslag om.…
Wie zegt mij dat het verraad
poëzie
3.9 met 15 stemmen 2.795 "Wie zegt mij dat het verraad
niet herleeft in een ander land?
waarom vluchten uit weerzin en leed,
waarom hopen dat men vergeet
wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt?
slechts zolang de herinnering nog werkt
is mijn leven mijn eigen bezit,
onverschillig of het bestaat
uit vervoering of nederlaag.
als ik opbreek en wakker word
in een nieuw…
Vrees
poëzie
3.4 met 11 stemmen 2.679 Ik vraag mij af
hoe lang het nog duren zal
dat ik als een bal
heen en weer word geslingerd
en van vrezen verval
tot steeds dieper vreesachtigheid.
en hoe kort is de tijd,
hoe kort is de tijd
dat ik als een bevende voorjaarswingerd
tegen de machtige muur van het leven hang!
waarvoor ben ik bang?
ik ben bang voor het uur
dat de dood mijn…
HEERSER
poëzie
4.1 met 16 stemmen 3.516 Hij schreed
en ruimte was hem soepel kleed
aan 't koele lijf.
de gladde luchten spatten uit elkander
en rode sterren walmden àl hun wonder
in wankelende nacht.
hij schreed
en ruimte brak aan zijn metalen tred
en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht.
leven was enkle vlokken violette geur.
hij at
en aarde trok haar gillende spiralen…
CRUCIFIX
poëzie
3.8 met 10 stemmen 2.523 Tussen het venster en de donkre wand
een eenzaam man, een kruisbeeld in de hand.
zijn hart wordt stil en bovenwerelds wit:
het hoort hoe hij in duizend angsten bidt.
en het ivoren Lichaam van de Man
tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam,
die het beslagen duister diep doorlicht:
een weergaloos, doorschijnend vergezicht:
over…
HERFST
poëzie
3.1 met 14 stemmen 3.500 De avonden donkeren al.
dit is het regenende jaargetijde
waarin wij haar eenmaal ten grave droegen;
ook toen sloegen de bladeren en de regen
over de paden en de zwarte wegen
en het woei duister in de donkre groeve.
alleen was het toen vroeger herfst
en droever.…
Baai bij avond
poëzie
3.2 met 10 stemmen 2.970 De schemering valt.
een grote, rode maan
stijgt langzaam uit de golven
aan de oosterrand
der nauwlijks ademende avondzee.
de dromen komen met de golven mee
en mijmerend gewordt mij, ongezocht,
waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht,
denkende dat het geluk omstréden moest zijn
en dat het leven zonder smeken niet schenkt.
o, heerlijk is nu…