126 resultaten.
De arbeid is ook de bron van het weten
poëzie
3.0 met 4 stemmen 811 De arbeid is ook de bron van het weten,
Hij is de wel van de goudenen geest.
Door zijn gestage groei groeit ongemeten
De macht van den geest binnen 's mensen leest.
O! door het storten van het bloed, en strijd,
Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid,
Dat is het gouden licht der geestesarbeid,
De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid…
De arbeid maakte de verhoudingen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 719 De arbeid maakte de verhoudingen
Der mensen en de strijd van hunne klassen.
Het bezit is uit de arbeid opgewassen
En de strijd om 't bezit, het goudene.
De adel vocht tegen de koningen,
De burgers tegen des adels woningen,
De burgers wierpen koningen en adel
Uit hun trotse en hoogverheven zadel.
De slaven vochten tegen hunne heren…
De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen
poëzie
3.0 met 4 stemmen 925 De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen,
En doet de strijd tussen die stamme' opvlammen
Rondom de hele aarde. Een woest gebeuren
Waarin de stammen elkander verscheuren.
Grotere samenarbeid schept de volken
Uit de stammen, en doet ze in grote wolken
De aard bewonen. En in bittre strijd
Om de aarde vechten voor hunne arbeid.…
Het wezen van 't heelal is energie
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.902 Het wezen van 't heelal is energie
Het wezen van de mens is zijn arbeid,
Door de arbeid is de mens een deel van die
Oneindige natuurkracht: de waarheid.
Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…
De heide is maar stil
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.595 De heide is maar stil,
het overal vol licht,
en als een zilverspil
het zonnelicht;
de wolken varen weg
over het vage blauwgrijze,
heel ver liggen witte weg
op zilvere wijze.
Ik voel de wind vergaan
om mijne oren,
ik wilde wel vergaan
in 't licht te lore.
--------------------
uit: Verzen (1903)…
De gonsregen, regen -
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.635 De gonsregen, regen -
het òpbewegen
van bladen als water valt,
de regen valt valt valt.
Zo in me zelf gedoken te zitten
in 't glanzige niet meer witte
licht - en nooit te beginnen
beweging en niet te bezinnen.
De regen maakt grauwe strepen
in de gladgrauw geslepen
lucht - de gordijnen hangen
treurig, de dag lange.…
Het is juist goed
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.451 Het is juist goed
dat ik de glorie derf,
daardoor moet
ik iets goeds maken voor ik sterf.…
In Memoriam
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.908 Verdoemd!
Allen zijn klein,
Geen is er groot.
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Aan u dank ik deez' woorden
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.044 Aan u dank ik deez' woorden, zachtste wezen,
geurend en frisser dan de dauw, gij zacht
als de atmosfeer. Gij hebt mijn hart
gewekt tot leven, het gepoetst.
In uwe aanraking heb ik geleerd wat poëzie is.
0 dronkenschap, o heilige dronkenschap,
enthousiasme, lere ik toch steeds beter
uitspreken wat uw heilige dienst mij leert.…
Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.312 Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde,
En als de hemel zijn haar blauwe ogen,
En als de ronde bergen zijn haar hoge
Borsten en buik, die nu een Mensheid baarde,
Een Mensheid, van een oneindige waarde
Van Vrijheid, en een oneindig vermogen
Van krachten, die zich nu op haar bewogen
Als in van 't paradijs de zaalge gaarde.
O zie haar…
De zee is één schuim.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.155 De zee is één schuim. Kokend van woede.
Zij vliegt voort door zich zelf heen. Dolle koppen
doelloos krulle' over zich. Zij wordt niet moede
holten te maken en holten te stoppen.
Tot bergen zet zij om het hoge floppen
van water, tot een berg wordt in het licht
een flop van water, met glooiingen, zicht
van licht schijnt daarin, maar het…
En ik herken haar! De Geest der Poëzie
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.411 En ik herken haar! De Geest der Poëzie,
Die altijd was', der Mensheid hoogst Genie,
't Streven der Mensheid naar oneindge Vrijheid
En daardoor ook haar oneindige Blijheid.
Ik ken haar. Zij is mijn gouden Geliefde
Uit de Poëten der wereld, gouden vreugd.
Ik ken haar. Zij was in mijn gouden jeugd,
Van mijn geboorte af, mijn één'ge Liefde…
In de stad met het zilverig oogerondkijken
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.427 In de stad met het zilverig oogerondkijken,
de tere omhoge volneergeblazen zachtgerande wolklucht, ’t strijkel
van de blauw wittigbespeelde lucht.
Hoe heerlijk. Het stille hoogdroge roodwange door de lucht.
Met moeie voeten, maar warm lepelende lucht;
stil langs de huizen, de lichtglazen, de donkerstenen,
dat donker geloop naast, er over henen…
Ze nam en zwolg hem in
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.190 Ze nam en zwolg hem in, ìn hare ogen,
En sprong vooruit en greep hem en gedogen
wou ze niet dat hij sprak, ze drukte hem
De lippen met de hare toe, hun stem
Werd niet gehoord, heel lang, ze zat dichtbij
Tegen hem aan en boog zich, en voorbij
Zijn borst, haar hals omhoog, stilde ze zo
haar dorst, soms snikkend en ter nauwerno
Ademend. Eind'lijk…
DE DAG GAAT OPEN ALS EEN GOUDEN ROOS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.957 De dag gaat open als een gouden roos;
ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit,
het veld is stil, en nauwlijks éen geluid
breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos.
En in mijn kamer, als een donkre doos,
waarvoor de parels hangen aan de ruit,
ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit
en ik bij donkre wand stil peinzend poos.
Ik…
AAN ZEE
poëzie
3.0 met 3 stemmen 3.095 In 't land der dromen in het dromenland,
het is als kindren badend in de zee,
met het gekniel van lichtvrouw in gebee,
de lichte armen hoog op de zee, want
er is gezweef van bove', en van de kant
ruist donkere muziek in om de vree
der wereld, der zonneberuiste steê,
en maakt het een verward doorzocht droomland.
Zachte dromen maken een…
Voorzang
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.844 Er onstaat in mijn hart een nieuwe liefde,
Stil en groot,
Die, evenals een bloem verhief de
Stengel en kelk, zo schoot
Door mijn borst, en door mijn ogen kliefde
Zich de weg, en bood
Zich aan mijn ogen bloot: een nieuwe liefde.
En nu zie ik mijn nieuwe liefde,
Die zich ontweefde
Aan het kristal
Van mijn ogen, door het Heelal
Gaan, alsof…
AAN DE GEEST DER MUZIEK DER NIEUWE MENSHEID
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.343 Nu dan de nederlaag geleden is,
De Geest der Nieuwe Mensheid, die de hoge
Geest der Muziek is, zich ver heeft onttogen
Aan het Nu, vestig ik, dwars door de duisternis
Des daags, en door mijns eigen doods donkere duisternis,
Dwars door de tijd en ruimte heen, mijn ogen,
Die mij nog nimmer, neen, nimmer bedrogen,
Op hare verre, eenzame…
Liefde, des mensen wezen, heeft drie delen
poëzie
1.0 met 12 stemmen 2.374 Liefde, des mensen wezen, heeft drie delen:
Liefde voor de Mensheid, de Vrouw, zich zelve.
Hoewel alle die liefden schijnen vele,
Zijn ze éne Liefde, - pijlers tot één gewelve.
Wanneer men de Mensheid liefheeft, dan heeft men
De Vrouw lief, of de Man, en ook zich zelve.
En omgekeerd. Als de gedachte' één geest bewelven,
Zijn alle die…
Het is niet waar
poëzie
3.0 met 4 stemmen 3.336 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…
Meiboek II
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.140 Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruigom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar:
En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordentrein.…
O als de zon schijnt
poëzie
3.0 met 5 stemmen 3.087 O als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
in die luister
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schaduw omloofd -
treedt nader, treedt nader
blankvoeten te gader
te gader de voeten, de handen -
de lachtande
de blauwoge
de blondhoge
de zilverwoorden wenende,
het lijnig hoofd lenende
achterover omhoog in de lucht -…
KARL LIEBKNECHT
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.412 Karl, Uwe trotse, machtige gestalte
Vervult Europa met een stralend licht.
Gij staat boven de massa, als boven 't dicht
Weefsel der zee een zuil, de Noors-basalten.
Gij hebt het rode vaandel opgericht,
Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte,
Wapperend stralende voor elk gezicht, -
Gij, Man van edel en zuiver gehalte…
Zacht kijkt de avondhemel heen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.711 Zacht kijkt de avondhemel heen
door 't broze loof der sparren.
Aan 't avondlichte blauw staat één
reeds van de gouden starren.
Ik ga in 't kleine sparrenwoud
zo vrij denkend te lopen,
dat 't is of mijn gevoel door 't hout
zich op de grond spreidt open.…
De lente-ik sta midden in haar-
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.035 De lente - ik sta midden in haar -
o daar komt ze, daar, daar,
daar vliegt ze op me aan, ze zoent me
ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me
haar zoete ademen woord voor woord -
o en daar vliegt ze voort
de honnige, fladderende lente
naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten,
de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente
de…
Terwijl de wind scheen en de bij bromde
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.978 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
'n stil ogenblik van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in den dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en 't heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw' and're, de zon scheen
en…
Een ogenblik
poëzie
2.0 met 5 stemmen 3.518 'k Heb mijn oor tegen zoveel stemklokken geleend,
mijn mond is door zoveel winden gegaan,
ik heb toch zoveel lachen meegemeend,
bij toch zo heel veel dingen heb ik stilgestaan
-
tot ik bij u kwam, o mijn schitterlief,
mijn edelsteenhand, u mijn oogelief,
mijn vonkend rad, mijn vogel vliegend vuur,
mijn schitterlief van altijddoore…
Verleden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.634 Ik zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer vervelend,
met groene bladen al gelend.
Mijn ogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak…
De lucht was geel als gele chrysanthemen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.495 De lucht was geel als gele chrysanthemen -
weien goudgroen in fonklende atmosferen -
van misten - goudgesmolten horizonnen -
door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd.
Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel,
overal, overal, koninklijk twijfel,
twijfelend goud, gouden vertwijfeling.
Troonden onz' harten in het gouden duister,…
Rosa Luxemburg
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.015 Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw,
Met uw klaar verstand, uwe reine liefde
Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde,
Aan welke alleen gij uw leven trouw.
Gij ging zoals een hoge klare ster
De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde,
In de strijd, - en uwe klare liefde
Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver.
Gij stierf. Waardoor? Door 't kapitaal…