In de kerker van verlangen
Ergens tussen licht en duisternis
Zit ik stilletjes gevangen
Achter een grote hindernis…
In de verte hoor ik zingen
’t lijkt een hemels kinderkoor
die de stilte gaan omringen
afgestemd op mijn gehoor…
Ik geraak lichtjes bevangen
Denk aan dingen die ik mis
Eenzaam in de donkere gangen
Wat is de betekenis?…
Avondwandeling
met de maan als metgezel
hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten…
Ik schrik van een schaduw
het geluid wordt luider
ik denk te veel…
Ik versnel mijn stap
de maan volgt me op de voet
het lawaai in mijn hoofd ook…
Ondertussen ren ik verder
gedachten worden oorverdovend…
Nog even, nog een klein stukje
ik ben er, ik sta stil…
Eenzaam mijmerend wandel ik door de stad
duistere gedachten houden me gegijzeld
Ik loop als in trance langs winkelstraten
niet eens beseffend wat ik tegenkom
niet realiserend waar ik ben
ik hoor ook geen geluiden meer
er is alleen die onophoudelijke gedachtenstroom
die zich meester maakt van mijn hoofd
en mijn hele denken controleert.
Ik probeer…
Tranen borrelen omhoog
Ik probeer ze te verbijten
maar het lukt me niet
Ik kan niet meer slikken
mijn keel zit dicht
is helemaal pijnlijk gezwollen
Je kwetste me een keer teveel
en je deed alsof je het niet zag
De pijn zit veel te diep vanbinnen
de onmacht is te groot
Tranen blijven stromen
ik kan het niet meer stoppen
het lukt me niet meer…