inloggen

Alle inzendingen van Iniduo

970 resultaten.

Sorteren op:

Uit de duim

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 244
Er is een waarheid die staat langs de kieren van sluitende muren met formules die bezweren de fictie op maat zonder dat duizenden zich wanhopig keren met dampend lokkend aas als lamme lammeren zo tam en toch de werkelijkheid de baas vertrouwen zij de wolf toe aan het lam.…
Iniduo28 januari 2012Lees meer…

Zelfprojectie

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 107
Achter gesloten deuren, daar voeren rivieren zonder oevers woorden van leegte mee. Uiteindelijk vloeit elk woord naar een volle, woordenloze zee. Zinnen treden bij woorden in om te worden tot woorden zonder zin en zin zonder geest of god. Het zoet van de regen valt in druppels gestadig zodat het de zee is tot zegen en het zout ongenadig…
Iniduo26 januari 2012Lees meer…

Datumgrens

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 163
Voetstappen, een versnelde gang. Vluchtend voor een bliksemschicht. Je hart klopt bang om wat in het verschiet ligt. Steen, glas, scherven, verwaaid papier op straat. Sporen van wreed besterven, van een huis dat niet meer bestaat. Een gapend zwart gat, een schaduw, het licht zelf zie je niet. Gewond is de stad die je achter je liet.…
Iniduo24 januari 2012Lees meer…

Nefast

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 73
Over theewater gesproken. Geen vleugellamme vogel ontstijgt de as van verschroeide aarde, gedoogt neerwaartse druk, of wijkt voor bittere rampspoed. In stofpluimen lijkt zich zowaar een gezicht af te tekenen. Het moet in de verbeelding zijn van de verworpenen die hun eigen schaduw opwerpen. Zoals zo vaak tijdens de naborrel van berustende…
Iniduo23 januari 2012Lees meer…

Maaltijd

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 66
Alles wat in starre kluizen wordt opgeborgen eist ruimte op, steeds weer. Geen kans om iets weg te sluizen, wat er in zit, verdwijnt nooit meer. Ongepast, zoals de hele santenkraam de dagelijkse gang verstoort. Zoiets als een naam die niet bij een gezicht hoort. Elke trilling van het blad eist aandacht op. Ik heb het wel gehad, ik overweeg…
Iniduo16 januari 2012Lees meer…

Tussentijds verslag

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 134
Een vlakke vlucht in kleurloze tonen. Het is gebakken lucht, er valt niets te belonen. Tekens aan de wand als voorbode van een broos bestand tussen een man en een vrouw die louter zwijgen. Geen spijt of berouw, wel stilte aaneenrijgen. Een vruchteloos gebaar, door niemand gedragen. Allen staan daar maar en idealen vervagen. De vroege…
Iniduo14 januari 2012Lees meer…

Scheiding der geesten

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 100
In een ogenblik, dat wil zeggen na het sluiten van de oogleden, realiseer ik mij de gevolgen van kortzichtigheid. In het licht van het korte bestaan, op de splitsing van wegen, zo tegen het late uur, moet ik kiezen waarheen te gaan. Ik wil niet vertrouwen op de tast, niet in getallen verloren gaan, me niet binden zonder uitweg. Tot mijn…
Iniduo12 januari 2012Lees meer…

Scriptorium

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 93
Naam, geschreven met louter letters Zo kaal en droog Waarin een naam zich openbaart Naam, galmend in een gewelf Meegenomen op de golven Van de tijd die nooit verjaart Naam, geschreven in het leven Vol van vuur Een naam zoals die na de dood nog rondwaart…
Iniduo8 januari 2012Lees meer…

Bericht aan de reizigers

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 91
Slakken trekken sporen door het land, schuilen in koepels van staal, bijeengedreven door onzichtbare hand. Te laat zijn ze, allemaal. Blindgangers die zich afwenden van elkaars aanwezigheid, zij die elkaar niet kenden, doden zwijgend de tijd. Vanaf hier scheiden elkanders wegen, eindelijk verlost van stremming. Zij hebben nu lang genoeg…
Iniduo7 januari 2012Lees meer…

Vlaktespiegeling

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 93
Langs het snijvlak van naamloos land en een onbegrensde zee, loop ik over korrelig zand met het ritme van de golven mee. Waterrijke ruigte, weelderig behept, tijdloos doch tijdig van aard. Mijn weemoed, zoals de zee die schept is hier een terloopse gedachte waard. Eeuwig gedurig lijkt de bekoring van verleden en vooruitgeschoven tijd.…
Iniduo6 januari 2012Lees meer…

De overkant

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 285
Het is de luwte van de storm. Contouren, krijgen weer vaste vorm. Het is de blinde regen die nooit verdwijnt. Er is geen zon, die mij beschijnt. Het is de andere kant van de dag. De droom, die mij wegvoeren mag. Het is de rand van de stad. Ik woon, in een boerengat. Het is de schaduw van helder licht. Zwart, heeft een lief gezicht…
Iniduo3 januari 2012Lees meer…

Borgtocht

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 106
Het moet een soort pelgrimage worden, vol boetedoening en bezinning. Een inkeer naar vaste grond, op voeten gedragen naar zelfoverwinning. De schaduw biedt de luwte van beslotenheid, gelijk een vlucht naar veilig gebied. Echter behoed u; er ligt slechts een gang naar Canossa in het verschiet.…
Iniduo4 oktober 2011Lees meer…

Zonder titel

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 341
Je was altijd een mysterie. Je voedde mijn nieuwsgierigheid, mijn fantasie. Een naam zonder gezicht, een titel zonder gedicht. Je was onaantastbaar, een Heilige Graal, een zoektocht naar het verloren paradijs. Misschien wilde ik dat het zo zou blijven, als een lichaam dat niet verouderen mag, rimpelloos van tijd en ruimte. Op een dozijnmatige…
Iniduo1 oktober 2011Lees meer…

De poortwachter

netgedicht
1.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 165
Wanneer de werkelijkheid zich in een droom hult, op het einde van de dag, tijdens het blauwe uur, dan treed ik in het schemergebied van de onschuld, of sta ik aan de poort naar het vagevuur. En er is ginds niemand die mij begroet, het is er kaal en door herinneringen verlaten. De gedachte alleen voldoet, aan het schimmenrijk van hen die zichzelf…
Iniduo29 september 2011Lees meer…

Herfsttij

netgedicht
0.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 166
Een zomer sterft weg, gedaan met het buitenleven. Een spin wacht geduldig in haar web, het doodskleed is reeds geweven. Zomergasten vluchten, de schaduw van de avond werpt zich gulzig op de late dagen alsof de julimaand nooit bestond. Koudvuur van het aangezicht, bloeddoorlopen, koperkleurig, gehuld in de geur van aarde, met een stem…
Iniduo28 september 2011Lees meer…

Blauwe zon

netgedicht
1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 90
Ingetogen tonen vermagerd door de nacht schaduwen van brak licht drijven mee op het ritme van een onmerkbaar gevoel in de wachtkamer van leegte waar de drukte van de ochtend wacht. Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw. Een…
Iniduo24 september 2011Lees meer…

Verloren vuur

netgedicht
0.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 93
Er gaan eindeloos dagen voorbij, samengepakt in een bundel van tijd, van op afstand als een amorfe brei en zij lijken allen aaneen gebreid. Krampachtig het gesprek gaande, geen moment te laten blijken, alle dagen ten overstaande voor een obligate pose te wijken. Verloren is het juiste moment. Achteloos, voorbij voor je het weet. Voor iemand…
Iniduo23 september 2011Lees meer…

Middernachtzon

netgedicht
1.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 404
Het mag geen vrijbrief zijn om maar raak te leven, er een puinhoop van te maken. Maar het kan troost geven, de gedachte, dat toch iets overeind blijft, het onverwachte, dat zelfs is gegroeid, autonoom, naar het licht van de zon, dat bloeit ondanks duisternis of zwaar weer. Iets dat beklijft, tot vreugde vermag, onmiskenbaar, aan het…
Iniduo21 september 2011Lees meer…

Weidse beslotenheid

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 76
Geborgen ligt in eenzaamheid het eiland onder de hemelboog. Onttrokken aan de horizon, bijna verloren voor het oog. Door zeewind voortgedreven, wuiven stralend witte wolken het eiland toe, dat zich slechts door zonderlingen laat bevolken. Alle golven zijn gesmoord die in de branding breken. Zo ver het oog reiken kan, is de wereld er gladgestreken…
Iniduo19 september 2011Lees meer…

Wedertijd

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 90
Op zwijgzame momenten vervaagt het gezicht. Later, dan komt het verlangen naar weerzien. Of vergeten, wat het verleden heeft aangericht, in het licht der eeuwigheid, misschien. De honger naar heimwee is nooit gestild. Het leven is voor mijmeringen veel te kort. Gedachten dwalen af naar nergens, ongewild. Een toekomst die nooit geschiedenis…
Iniduo9 september 2011Lees meer…

Heen en weer

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 111
Van hier heb ik zicht op de overkant, niet meer dan vage contouren. Ik weet niets uit eerste hand, alleen de plek waar ik nooit was kan me kennelijk vervoeren. Het beloofde land is mooi omdat het onzichtbaar is. Gehuld in altijd zomerse tooi, als fantasierijke belevenis. Ik laat me gaan, met de stroming mee. Het lijkt er op dat ik altijd…
Iniduo8 september 2011Lees meer…

Perpetuum mobile

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 348
Niets blijft hetzelfde, alles wijzigt, elk uur. Verandering als constante, geen trend zonder cesuur. Water warmt op, lucht koelt af. Het keerpunt, de wisseling van de wacht. Een hapering, een twijfeling in mij. Verschil van dag en nacht. De stroming gaat op het ritme van het tij. Perfectie is een dood evenwicht. Alleen pijn prikkelt,…
Iniduo3 september 2011Lees meer…

Binnengrenzen

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 172
Ver van onze buitengrenzen, in het epicentrum van het verstand, ligt de remming van de mensen, onzichtbaar aan de buitenkant. Het is een ontweken verwijt van een ontketend geweten. In schaamteloze onzindelijkheid van hen die naamloos heten. Welgelegen is elke geboden kans. Wij dienen slechts onszelf ter ere, onbekommerd in beschonken dans…
Iniduo26 augustus 2011Lees meer…

Woorddadig

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 212
Duizenden woorden van alledag. En niet één die het slechte nieuws verzachten mag.…
Iniduo22 augustus 2011Lees meer…

Solipsis

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 79
Er is geen getuigenis zonder waarnemer. Leven, ofwel de kunst van het scherp zien bij tanend licht van een wankele schemer, wachtend op een verruimde blik misschien. Wanneer ben ik tot acceptatie bereid? Als ik hoor, voel, proef, ruik of zie? Of is er nog een verborgen waarheid, als echo van een onbekende dimensie? Is alles om mij heen vluchtig…
Iniduo19 augustus 2011Lees meer…

Hoge gronden

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 295
Het jonge kind speelt in een glooiende weide. Nergens is de toekomst zo ver als juist hier. Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden, zonder reden of doel, gewoon voor het plezier. Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken. Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand. De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken, als…
Iniduo5 augustus 2011Lees meer…

Wereldkinderen

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 372
Mijn kinderen gaan misschien nergens heen maar zij komen uit alle uithoeken vandaan. Alle mensen zijn zo verschillend en toch één, zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan. Langs de grenzen van het stille avondwater gaan schepen over een spiegel naar de horizon. Daar ginds rekent men af met de mensenhater die niet terugkeerde toen het…
Iniduo3 augustus 2011Lees meer…

Een haast perfecte dag

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 128
Hete stoom welt op uit vurige gloed. De vitale zinnen houden zich schuil in een lommerrijke hoek. Vogels doen er zich aan de koelte te goed. Liefde vloeit als gesmolten goud door warmgelopen aderen. In het licht van een fontein sprankelt vers leven dat de stralen van de zon vasthoudt. Vogels in eeuwige bomen, vissen in slome wateren, zetten…
Iniduo2 augustus 2011Lees meer…

Sinds mensenheugenis

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 160
Waar tijdlijnen door een snijpunt gaan, is uit een nagalmende oerknal geboren, de oorsprong waar tijd nooit stil kan staan. Er gaat iets in eindeloze ruimte verloren in een baan van cirkels en hyperbolen. Er zijn zacht ruisende echo’s te horen van zingende golven die eeuwig ronddolen op klanken van ontelbare rotaties geleden. Iets onbekends…
Iniduo31 juli 2011Lees meer…

Zilveren cirkels

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 135
Wie is schuldig? Wie de moed heeft werpt de eerste steen. Het kalme water schrikt met een doffe kuch. De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen. Weldra keert de rust weer terug. Water is geduldig.…
Iniduo30 juli 2011Lees meer…
Meer laden...