1922 resultaten.
mijn kind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 ik weet niet meer
dat jij er niet was
dat je nog niet bestond
in de stilte van de nachthemel
kan ik de aarde
niet meer verdragen
het kleine leven
zal als de doden
niet weerkeren
rouwen kan ik niet
in ijstijden is de lente
een slechte leugen
de winter eindigt niet
je onschuld je tederheid
kan ik niet vergeten
in deze kille…
Dodensprong
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 Keizer Wenzuan
lafhartige ooggetuige
van arme drommels
Die op bevel hoge ogen
moesten gooien
vlieg vlieg als een vogel
Spring spring
met deze vlieger
van de toren
Gevangenen één voor één
op weg naar het
onverbiddelijke einde
En toen was jij daar Yuan
jij overleefde de hellevaart
de dodensprong wonderwel
Een doodsbange…
Lush for life
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Ik kwam er vaak
in de echte gay bars, clubs, restaurants
places to be waar je je ontspant
Op de as van het levenswiel waar
jazz en passerende cocktails
je tot leven wekken
De meisjes die ik kende
hadden droefgeestige gezichten
opvallend getooid met sporen van make up
Teveel meiden wasten thuis
de mascara van het gezicht
schopten…
Zwanendons
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 119 Zo helemaal niet klaar
voor de opmars
van pukkels van boobs
van overal dons
onder oksels
ook op benen
Oh my god
wie verzint dit
ik zie er niet uit
iedereen ja
IEDEREEN
kijkt naar mij
Als de dood ben ik
voor I Me en Myself
pimp me krimp me
kill mijn aversie
het komt nooit meer goed
MAMA help
Of wie dan ook
verbeter me…
Torens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Een watertoren
ten dode opgeschreven
wordt een dodentoren
Een steen des aanstoots
een drooggevallen watervat
dat kil de zwaarte
Van stenen harten torst
verzaagde levens
in de toren van de dood
Wie haalt dan de doden weg
wie zal ze dragen naar
de torens van stilte
Zal iemand ze aan de hemel schenken…
niemand anders dan mijzelf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 plots staat hier een vreemd object
storm er niet op af pas op de plaats:
eerst denken dan doen
niet over één nacht ijs
met mijn slurf mijn ware zelf
een verkennend onderzoek nu
de achterkant van het object
is gesloten wellicht de onderkant
wacht…kijk eens even
zie mijn oorflappers
mijn slurf:
masseur en krachtpatser ineen…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 88 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
niet te laat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 59 we beginnen met taal
in de lichte ruimte
van het volledig leven
volgen eenvoud klank
en ritme vanzelf
we verkeren op de rand
van zingen en denken
onze plaats in het landschap
afgeschut en open
het is niet te laat…
petroglief
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 69 onder een eucalyptusboom
in de basaltwoestijn
wachtte ik op regen
een wachten in niets
dan het zand en het trage
afzetten van een slang
tussen al die zwarte stenen
dacht ik aan mijn moeder
en aan het kind
dat zij in het graf
in haar armen houdt
ik proefde zoute tranen
ik voelde het branden
van de genadeloze zon
ik wachtte op…
varen in een notendop
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 103 hoe schraag je
in loopgraven
een smeulend vuur
hoe de geselende wind
hoe spalk je
gebroken vleugels
de lege taal
hoe kapotte woorden
hoe kijk je
naar het gezicht van het
gescheurde hart naar de tijd
geschoffeld onder stenen
hoe aard je
op bodemloze aarde
in de centimeters
van je geheugen
je zegt:
het is leven
het is niets…
aanroep
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 74 na elke oorlog
moet iemand
opruimen
de demonen
de laatste kogel
het heilige gelijk
het opperste kwaad
de muren
het prikkeldraad
na elke oorlog
moet iemand
blijven
op verstikkende
zwarte grond
om plaats te maken
voor het rouwen
om verdwenen geliefden
de dood van het kind
na elke oorlog
moet iemand
zich vasthouden…
Reflecties
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Als zilvermeeuwen
zich schreeuwend
op het brood storten
zet de glinsterende zon
de rietkraag in brand.
Als reusachtige zeearenden
landen en elkaar begroeten
kakelen hoge opgewonden
klanken over het water
naar de ondergaande zon.
Als een blauwe kiekendief
over houtduiven in de
populieren zweeft
speurt hij verlangend naar
een plek…
Tussen gissen en missen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 90 scharnieren tussen
gissen en missen
het voor- het achteruit
de wisselsporen van
de ene na de andere tijd
verloren speelgoed
in een oogopslag
onder getekende lucht
zoveel duisternis onder
onbegaanbare grond
wonden en scherven
uit sponningen gespat
werkelijkheid
vergeefsheid
alles is er
altijd andere tijden
gisteren en vandaag…
laten liggen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 72 ze hadden zoveel
plaats om te zwerven
waar ze maar wilden
maar ze stapten niet
uit hun verlatenheid
noch uit hun woorden
ze hadden zoveel
armen om de stilte
van de zee te vangen
maar ze hielden
de handen met gebalde
vuisten op de rug
ze hadden zoveel
laten liggen tot ze elkaar
niet meer konden zien
ze hadden alles
laten…
..er gebeurt wat niet kan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 105 als zwarte engelen
zwermen bommen
boven daken van de stad
de hemel herhaalt zich
in het water weet niet
wie en wat hij wiegt
in het lege landschap
voorbij de verre verte
verwaait het verlangen
de werkelijkheid
zo ondraaglijk
dat er gebeurt wat niet kan…
vóór de stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 60 hoelang nog
spartelt de vlieg
in de draden
van het web
de dag is nog
niet definitief
verloren
alles wacht
hoelang nog
hangt een prooi
aan vloeibare
gestolde zijde
de vogel
vindt een tak
de gans zoekt
het water
hoelang nog
klampt hij zich
vast aan het
brekend licht
de zon zakt
in de kruinen
van de bomen…
Dia de los Muertos - De Dag van de Doden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 Ze rusten niet de doden
ze dwalen al werden ze in
graftombes te ruste gelegd
Ze komen terug de doden
houd je vast aan dit hangend koord
lispelt de turquoise slang
Ik ben een Lemniscaat
volg mij ik wijs de weg
naar de wereld
Een onzichtbare reis
een gemaskerd bezoek
aan levende wezens
Waar Kali haar bloedige
scepter zwaait…
Panorama
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 154 Harlekijn draagt
een kap met bellen
zijn stem slaat over
als hij in volkstaal rapt
over zijn panorama
op de wereld
de wereld op zijn kop
om zijn middel draagt hij
een koord waaraan
een kleine spiegel hangt
die ritmisch meedanst
als Arlecchino spreekt
op de maat van muziek
de mensen keren hem
de rug toe als
de snelle satirische…
Tussen de regels
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 91 De bomen broos van ijs
hoe verdragen zij het diepe
geweld van de aarde?
Onder de ijsvelden trillen
weidevelden van een
vergeten diep verlangen.
De goden rouwen
om vernietiging en
dwalende doden
Wij bouwen een grafkelder
voor het opslaan van
ondraaglijke herinneringen.
Zullen we binnenkort
alles tussen de regels
vergeten…
De dag dat alles niets werd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 80 De dag dat jouw
liefste voelt dat
het leven binnenin
net als jullie
halsreikend naar
daglicht verlangt
De dag waarop
de wereld haar
woorden wikt
belangen weegt
soebat over steun
of vliegdekschip
De dag waarop
jij de liefdes van
je leven verliest
de rode lucht
inktzwart kleurt
dat is de dag
dat alles niets werd…
Dichterlijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 62 Onzichtbaar zijn in
de berg van middelmatigheid
En toch die bijna sacrosancte
drang dichter te zijn
De onbenoembare dingen
willen vangen in een dodelijke strik
Zwarte merktekens
krassen op muren van beton
Een Medka getekend
tussen de werelden
De liefde blijven oefenen
met potlood en een beetje gum
Droeve woorden dopen
in…
Hoog als een berg, diep als een rivier
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 233 als de zeearend boven het wad zweeft
en de sperwer uit het bos tevoorschijn schiet
klautert zij zonder klimtouw de hoogste berg op
als de albatros te pletter vliegt
en de kiekendief een kikker grijpt
ligt zij lethargisch dagenlang in bed
terwijl een leeuwerik de hemel bekleedt
en de kievit boven de polder buitelt
zingt zij op straat het…
vogelman
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 42 de vogelman sprak niet over liefde
wilde niet dichterlijk zijn
hij was niet blij met een gebroken strik
met de ontkomen bijna dode sijs
de vogelman was niet uit op doden
leestekens wilde hij nalaten
sporen achterlaten
het gevederde van zijn merktekens voorzien
de vogelman god in het woud
de ziel gevangen in zijn eigen strik…
slechtnieuwsgesprek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 105 het was niet
dat ze zijn stem
niet hoorde
ze voelde alleen
kilte die
haar lijf besloop
het was niet
dat ze hem
niet zag
ze staarde slechts
naar zijn
pratende mond
het was niet
dat ze niet op hem
reageerde
ze knikte ja en nee
een flauwe glimlach
zo nu en dan
het was niet
dat ze bleef zitten
na het gesprek…
knap lastig
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 67 voor een dwarsliggend
mensenkind in de wieg gelegd
om aan rust en roest te knagen
is de krib al gauw te krap
enfant terrible dat in
beweging groeit als de
verst afdwalende tak
van een stam
de dwarsdenker doet
de wereld kantelen
scheurt zich los van alles
wat altijd al zo was
een bevlogen rebel
overstijgt de kasseien
ontregeld…
Stukjes van het venster
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 90 Ik Ares moedige zoon van Zeus en Hera
god van oorlog en geweld
iemand moest het zijn
ik spuw vuur als mijn paarden.
Dit is de arena waarin jullie en ik hetzelfde
van mijzelf zien en weten
De Anderen zeggen: hij is impulsief
ontembaar wild zijn naam draagt
de geur van bloed. Hij vindt iets anders
van zichzelf dan wij.
Dit is mijn blinde…
Het verdriet van Ariadne (2) In de greep van Fatum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 Ariadne, slim moedig
hulpvaardig zo vast
en zo zeker verliefd.
Maar Fatum trekt
het zwaard dwars door
huid hart en liefde heen
Eenzaamheid
dat veelkoppige monster
houdt de prinses in haar greep.
Ariadne, je geliefde liet je achter
vind jij een uitweg in
het helse labyrint?
Het noodlot heeft gesproken
haalt malend de schouders…
een aanhoudend koeren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 98 de witte duif
vliegt niet meer
stille apostel van vrede
liefde en hoop wacht
vleugellam op een tak
van de oude boom
wie hoort de aanhoudende
mantra’s van zijn droeve koeren
hoort iemand de schreeuw
verbijsterend jankend gehuil
in vermoeide vleugelslag verlaat
de vredesduif zijn oude boom
zal iemand hem zien
iemand hem horen…
Ongeschonden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 161 In het grote blauwe woelen
van de wereld schitteren
okergele Zonnebloemen
in een vaas
Hun uitgesproken
zeggingskracht
in drie tinten geel
bijeengehouden
Door moederlijke
troostrijke armen
zachtjes wiegend in
ongeschonden samenzijn…
Op de fiets naar Tolstoi
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Op de fiets van hier naar Tolstoi
blijkt alles anders te zijn
Opgetild uit alledaagsheid
uit de raderen van de tijd
De fiets wipt uit de groeven
weg van de wereld die ik ken
Peddelend op het stalen ros
van oorlog naar vrede.
Van kindertijd naar de mazurka
met eerste liefde Sonjetska.
Denkend aan Anna K.
haar liefde haar schuld…