94 resultaten.
Een sneeuw ligt in de morgen vroeg
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.098 Een sneeuw ligt in de morgen vroeg
onder de muur aan, moe en goed
beschut en een arm kind komt toe
en staat en ziet en met zijn voet
gaat het dan schrijven over dit
prachtige vlak en schuifelt licht
bezonnen en loopt door, zijn mond
trilt in het donker klein gezicht.…
O, als ik dood zal, dood zal zijn
poëzie
4.0 met 77 stemmen 4.048 "O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.
En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn."…
Een stille dag is om mij heen (1895)
poëzie
3.0 met 37 stemmen 4.039 Een stille dag is om mij heen
en in mij is het leven flauw,
ik voel de angst des wezens nauw
en ben in mijne vrede alleen.
Is er in mij de aandacht niet
van verzen en hun stil verricht
inschikken tot dit klein gedicht
van iets geluk en licht verdriet?
dat gij nog eens mij waart nabij
en ik u koel en zuiver vond…
JEUGD
poëzie
3.0 met 31 stemmen 3.973 Veel gure regendagen bij de boeken
in studie doorgebracht; veel winternachten
bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt.
En in de zomer verre wandeltochten
en dromen in het gras, veel grote plannen,
nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien,
gezoen en nu en dan een vleugje liefde,
een wenk, een oogopslag, een stout begeren
als blauwe…
ZO stil, als lang nog na een onweersbui
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.937 ZO stil, als lang nog na een onweersbui
het laatste vocht zijgt van de zomertakken,
de avond valt, maar in het ronde drupt het
zo gul, zo stil:
Zo stil zinkt weemoed neder in mijn ziel,
gedachten, die een zacht verdriet meebrengen,
druppelen neer en vloeien effen uit
zo droef, zo stil.…
0 dromend hart
poëzie
3.0 met 42 stemmen 3.819 0 dromend hart, kies u een nieuw vertier
in vrouwenwang en purpren eglantier;
licht als kwikzilver vlieten onze dagen,
de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier.
------------------------------
'Uit de Rubaijat' (1914)…
Wij gaan en komen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.762 Wij gaan en komen en de winst is waar?
en weven draden en het kleed is waar?
In 's hemels welving zijn tot stof verbrand
vele weldenkenden; hun rook is waar?
---------------------------------------------------
uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…
Kinderpartij
poëzie
3.0 met 33 stemmen 3.618 Dans, dans tesamen een rondedans
met hand in hand en hooggedragen
omrankende armen en op een trage
zangwijze het voetverzetten thans,
rondom het meisje, dat er jarig
geworden is en zij eenparig
omgaven en dan in elkaar
schakelden zij de tengere handen,
tilden ze op als een guirlande,
waren er met hun omgang klaar;
vriendelijk, tederlijk…
Kwatrijn
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.612 Het laatste der begravenen verging
tot stof en as en door de wereldkring
drijven in ijle zweving hun atomen
als wolken ver in een luchtspiegeling.…
Die morgen was zij moe en zwaar
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.542 Die morgen was zij moe en zwaar
en talmende opgestaan
en had met achteloos besef
haar dagelijks doen gedaan.
Zij ging verloren door het vertrek
met ongevoelde schreden,
behaspelende dit en dat,
verschikkende zonder reden.
Als plotseling met een vreemd gevoel
zich iets in haar bewoog
en een nieuwe en wondere zekerheid
haar door de gedachten…
Laat de luiken geloken zijn
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.360 Laat de luiken geloken zijn
wiege wiegele weine
en de stilte onverbroken zijn
wiege wiegele wee.
Wen het kindje gedogen wil
moe en tevreeën,
dat de blinkende ogen stil
toe zijn gegleeën,
dan zal komen de dromenvrouw
zacht over de grond
zij de vrome, die schromen zou
zo zij wakenden vond.
En zij zal in de lange nacht
aan het hoofd…
Paul Verlaine †
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.284 I
Men mocht wel willen in donzen woorden
van hem te horen, nu hij pas
dood is en wat zijn leven was
voor 't eerste stil gaat worden; stoorden
nu woorden niet in zijn beginnen
der vredigheid hem toegebracht
en in de schuwe ernst betracht
door ons, die ons willen bezinnen
over het sidderende, dat wij vonden
in ons; zó het opeens…
Oosters
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.014 7.
'In blozend schoon ligt mijn gelaat gespreid;
waarom door reukwerpers mij smart bereid?'
fluistert de roos, de nachtegaal geeft antwoord:
'een dag gelachen en een jaar geschreid'.
10.
Hoe lang nog zal ik om mijn toekomst beven?
Hoe lang om mijn geluk in zorgen zweven?
schenk in, ik weet niet eenmaal of ik thans
de ingehaalde lucht…
Duizend en een nacht
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.003 Zij kwam en droeg een wa melkwit en -zacht
en hare ogen waren ingevangen
in mijmering; de rozen harer wangen
zegenden Hem, Die ze had voortgebracht.
En ik: gij gaat voorbij en ziet mij niet,
terwijl dat ik mij geef in uwe handen
als het gewillig lam der offerande,
dat zelf zijn gorgel aan de slachter biedt.
En zij: laat af van spreken en geniet…
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.997 Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind,
het werd een spel, een lief gezeg
van andere mensen, zó is het weg
en vreemd van dat, wat nu begint,
nu dat mijn leven zal gezonken
zijn tot een ernst, die 't al beschreit
en tot één grote innigheid
van heenbeklagen gaan geslonken,
en nauwelijks een flauwe lach
gebleven is van medelijden…
Mijmerij
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.995 Wanneer ik overdenk, hoe minzaam
Haar stralend oog in 't mijne zag,
Hoe vriend'lijk hare woorden waren
En hoe bekoorlijk hare lach,
Dan bonst mijn hart en vreugde komt er
En trots in mijn bewogen geest,
Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken
En mij genegen is geweest.
En als ik aan 't geluk durf vragen,
Dat eens de dag verschijnen…
[God heeft een huis gebouwd]
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.989 God heeft een huis gebouwd en dak
en zoldering bespannen strak
met kommer, druk en droefenis,
weedom er de bevloering is
en alle wanden zijn bekleed
met zorgen en met harteleed
en in betreuren ingehuld;
Hij heeft de goeden er in weggeloken
en toegesproken:
de sleutel van uw deur is het geduld.…
En de ontlokene, de rozen . . .
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.937 – En de ontlokene, de rozen,
waar zijn de rode rozen, waar?
triomf en lof en opperst blozen
van het voldongen zomerjaar.
Een levenstoppunt uitverkozen
van voorrecht is hun toegestaan
en op hen ligt het sprakeloze
van hoogste invervullinggaan.
Maar ook, hoe is in dit ontplooien
een nadere erkentenis bereid:
verwelken wordend uit voltooien…
Kerstliedje
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.934 Zij waren de dag zich moe gegaan
met zwoegen en met gezucht,
in de late avond kwamen zij aan
in Bethlehem het gehucht.
Maria en Jozef liepen tesaam
de donkere straten door
en vroegen bij alle menschen aan
en vonden er geen gehoor
En hadden eindelijk in een stal
hunnen intrek genomen
en zochten zwijgend zich terecht
in dit hun onderkomen…
Ik ben een zwerver overal
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.848 Ik ben een zwerver overal,
een doler en een vagebond
en een, die uit zich zelf geen pad,
geen ommekeer en geen uitweg vond.
Ik ben een napraatpapegaai,
ik ben een open spiegelrond,
des Eeuwigen gesproken woord,
het hapert in mijn stamelmond.…
Herfst
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.782 De blaren laten los en op de wind
drijven ze donker langs de grijze lucht,
alsof een vlucht verlate vogels wegtrok.
Onder de bomen hangt een scherpe geur
van vochte grond en van doorweekte blaren;
geen leven, geen geluid in 't grille licht,
dat gul door de ijle takken binnenvliet,
en eenzaam valt een schot, een verre knal,
die heel het woud…
Druktemaker
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.740 Een druktemaker is, wiens naam bekend is,
een intrigant, wiens leven afgewend is.
Waarlijk, hij ware 't wijste daaromtrent,
die niemand kent en die van geen gekend is.…
NACHT
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.739 Soms, als ik sluimerloos de maanden,
De jaren tel, die ik op haar wacht,
Hoor ik veel verre, doffe stemmen,
Die tot mij komen door de nacht.
Dan meen ik vaak haar naam te horen.
Ik luister,- ging een geest voorbij,
Die honend lachte om mijn verlangen?
Sprak mijn bedrogen hart tot mij?…
Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.683 Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten
in Uw geluksuren en zich niet genoeg doen kan,
Maar die de balling bij zich binnenroept en dan,
de deur toeslaat tegen de wolven buiten.…
Staren door het raam
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.657 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…
Dit zweven
poëzie
3.0 met 32 stemmen 2.624 Dit zweven
Tussen dood en leven
en deze pijn –
O dat het nu genoeg mocht zijn.…
Men zoekt zich
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.559 Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt,
men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt,
men twist en ruziet en is ontevreden
en weer verzoend en alles zonder reden.…
Verlaat mij en gaat heen, gaat heen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.523 Verlaat mij en gaat heen, gaat heen,
zorg, druk en droefenis van zinnen;
of dacht gij altijd bij mij binnen
uw wil te hebben als voorheen?
O, maar ik zeg u aan van neen;
verstand zal u wel overwinnen,
verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen,
zorg, druk en droefenis van zinnen.
En zo weer ooit voor mij verscheen
uw aankomst en…
De wereld gaat en gaat, als lang na deze
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.520 De wereld gaat en gaat, als lang na deze
mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen.
Wij werden vóór ons komen niet gemist,
na ons vertrek zal het niet anders wezen.…
Die nacht van zelfvernedering
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.456 Die nacht van zelfvernedering
van deemoed aan de dodensponde
in een gestage preveling;
"vergeef mijn zonden."
Van pogen, dat mijn leven, al
mijn zijn ik u uitgeven konde
en woorden mij niet kwamen dan
"vergeef mijn zonden."
Een simpel woord van leniging
het enigst, wat ik heb gevonden,
waarin mijn ziel uitwenen ging
"vergeef mijn zonden…