Alle inzendingen van J.J.L. ten Kate

Als de Bijbel wordt gelezen In het christlijk huisgezin, Poost de zorge van haar vrezen, Houdt de scherts haar lachjes in. Vader voelt zijn diere plichten, Moeder sterkt zich in gebeên, En Gods liefdestralen lichten Over 't hoofd der kindren heen! Al het goede, in 't harte slapend, Waakt en wordt op nieuw gewijd; Oud en jong voelt zich…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart! Maart, Maart, Roer vrij je staart: 'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen, En komt verklappen, Dat men u moe wordt in velden en gaard, Lelijke Maart!…

Een fabel. ‘Is dat scharrlen met je schenen!’ Riep een kreeft zijn broeder toe: ‘'t Zien allenig maakt me moe. Loop toch rechter op je benen!’- ‘Met plezier,’ zei de andre toen, ‘Als je 't mij maar vóór wilt doen!’ Laat ons geen gebreken laken, Waar wij zelf aan schuldig staan! 't Zal met de andren beter gaan, Als wij 't eerst…

Ik was gestorven Van minneweelde; En lag begraven In liefjes armen; En zie, daar wekten Me opeens haar kusjes, En in haar oogjes Zag ik de hemel.…

Eens woonde er in een nauwe straat Een knaapje, zwak en teer: Hij lag er met verbleekt gelaat Op 't eenzaam ziekbed neer. Hij lag er sedert jaar en dag, Waarin hij zon- noch maanlicht zag; En toch, bij al zijn zielsverdriet, Hij klaagde of morde niet. Maar eindlijk, op een zomernacht, Sloot hij de handjes saam', En fluisterde…

Dít kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zó snel ontvaart, Dat, eer zij ’t Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in ’t Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en —­ vliegt daarheen!…

Ik droomde – een droom vol tegenstrijdigheden, Half licht, half duisternis, half waar, half waan, Nu Profetie, dan Echo van ’t Verleden, Vaak beide in eens, en immer – half verstaan. ‘k Greep schimmen, die mij door de vingren gleden; Ik vloog, of kroop, maar niets werd afgedaan; ‘k Heb in één uur genoten en geleden, Heel ’t bonte lot eens Levens…

Beuls-professies (petten af!) Zijn sinds jaren meestal erflijk. Daarom, kind! (een mens is sterflijk, En uw vader helt naar ’t graf!) Ware ’t nimmer te vergeven, Zo ik u geen raad zes zeven Vóór mijn end te slikken gaf. Primo – Jongen, voel uw waarde! Want een echte Recensent, Schoon ’t langoorigst dier der aarde, Houdt zich voor de knapste…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier* is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

Niet naar veel te jagen, Stil zijn kruis te dragen In des Heren kracht: Dát doet starren stralen In de zwartste nacht, Dát een hemel dalen, Waar de vrede lacht! Vader van genade! Sla mij vriendlijk gade, Sterk mij tot mijn plicht! Naar des Levens kusten Zij mijn voet gericht, Tot ik uit mag rusten In uw Sabbatslicht!…

Grote Schepper, bron van zegen! U begroet ons morgenlied. Wat zou ooit ons hart bewegen, Deed Uw grote liefde 't niet? Wat wij hebben, wat wij zijn, Daaglijks brood en zonneschijn, Minnende ouders, ziel en leven, Alles hebt Gij ons gegeven! Maar de grootste gift van allen Is uw eigen lieve Zoon, Al Uw lust en welgevallen,…

Dan – wie is hij, die ginds, van elk vergeten, In mijmering verloren, neergezeten, De stilte smaakt der zwijgende natuur? Ten Kate Sakkerloot! hoe jeukt mijn maag! In geen zes kwartier gegeten. Schrale tijden. Vlooienbeten. Kwade jongens. Beestenplaag. Altijd vasten. Duivels mager. Menschenvriendschap. Fricassé. Benen. Longen. Jan de slager…

Breek aan, gij heerlijk morgenlicht, En kleur de grauwe dalen! Een glimlach van Gods aangezicht Verkwikt ons in uw stralen. Gij komt: de nevels rollen op, En als het bloempje uit zijn knop, Zo breekt met nieuwe luister Het Leven uit het duister. Toch is er nog een Beter Licht Dan van de schoonste morgen, Dat nooit meer voor de avond zwicht…

Geverfde pop, met rinkelen omhangen, Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset, Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet! Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen? Te klein om één goed denkbeeld op te vangen, Voor epigram te groot en te koket, Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet, Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen. Neen…