Alle inzendingen van Jacob Israël de Haan

Waar zal ik vluchten voor het Leven? Waar zal ik vluchten voor de Dood? O, Lied, wat kunt gij machtger geven Dan een rozenhut voor stormende nood.…

Avond; aan de bleke blauwe lucht, zie Hoe 't bloeisel van de sterren stil ontspruit, Ach: nu vieren vromen de Sabbath uit Met wijn en wierook, licht en melodie. Mijn Vader schenkt de wijn over de randen Van zijn beker, teken van overvloed; Hij ruikt de specerijen scherp en zoet, En zegent het licht met geheven handen. Dit is zijn…

Die na mij komen, lezen mijn kwatrijnen. Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartenpijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

Geniet elk ogenblik de lust, Die door uw ziel en zinnen trekt. Voor dat gij neerligt in de rust Waaruit geen God u wekt. ---------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Wat wacht ik in dit avonduur, De Stad beslopen door de slaap, Gezeten bij de Tempelmuur; God of de Marokkaanse Knaap?…

Ik was dertien jaar: toen legde zijn handen Een vrome Man ten zegen op mijn hoofd. Zijn zegen heeft mij niet behoed voor schanden, God gaf. Hij nam. Zijn Naam blijve geloofd. De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen…

Die na mij komen, lezen mijn kwatrijnen. Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartepijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

Maar lees de woorden van mijn liedren niet. Lees het onleesbare achter woorden. Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

De Eeuwige Stad. O, Lied, wat is er eeuwig? Van Rome naar Jeruzalem reisde ik Langs zee'n diep en bergen bar en sneeuwig: Ik vond niets eeuwig dan het ogenblik.…

Thans keer ik weer : mijn God heeft mij vergeven, En Zijn genade wreekt de wegen niet, Waarlangs ik zwierf bij spel en ijdel lied, Zijn liefde doet mijn stervend hart herleven. En als gij vraagt : hoe weet gij Zijn genaden, Wie zeide u zeker, dat Hij u vergaf Al ijdel dwalend langs zingende paden Bevreesd voor aardse noch hemelse straf,…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in den tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep, Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw. In een tredmolen: loop, dat niet de grond Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt; Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt Slaan wentlende treden uw voeten wond…

Als ik de zon was, kon ik vreedzaam zijn Met zijn mond, zijn ogen, zijn haren. Nu blijf ik ver, met doffe pijn, Sidderend voor gevaren.…

Wat ik verlang? Niet meer de wilde weelde, De woede, die naar donkre daden drijft, Slechts dat mijn ziel, die zoveel goed verspeelde, Na zoveel kwaad in vroomheid vreedzaam blijft. Wat ik verlang? Ik heb zoveel gewonnen In overmoed, dat ik verloor in smart: Geve mij God, gezuiverd en bezonnen Een smekende ziel en een zingend hart.…

Zeg niet: "mijn leven is mislukt." Neen: het Leven is ene mislukking van God. De hand, die heden bloemen plukt, Krampt morgen in zijn laatste lot.…

Uw vriend? Werd ik uw vriend, die graag een smader, Een hater van zijn eigen Volk eens was, Die blij verleid, op zoetste zonden ras, De zegen schond, van Moeder en van Vader? Hoe zalig troost mij dat woord: ‘Onze Vriend’ Voor al mijn dwalingen, mijn smaad en smart En drift, die tergend al tucht heeft getart, Maar 'k vraag beschaamd: ‘Waarmede…

De nacht is stil. Zo wijd als mijn oog ziet Hangt aan de lucht nu geen bloeiende schijn Van een Stad. Oovral rust. De sterren zijn Rondom de maan roerloos. Zij tinklen niet. Dit is de vrede, die ik zocht. Nooit vond Ik vrede in u. En nu haat ik u, Stad, Teedre stad, wrede stad. Ik haat de schat Van al uw lust, die harten drijft en wondt.…

Laat ik u kussen en u nogmaals kussen. Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

Dromend gaan door de specerijenstraatjes. De huisjes zijn van zoete geur doorstoofd. Het wolkt uit dozen, balen, kast en laadjes Ene bedwelming om mijn zalig hoofd.…

Of God bestaat en of Hij hoort Het smeken van mijn machtloos woord, Of Hij siddert bij mijn geween, Weet God alleen.…

Het ogenblik: waarin miljoenen stralen Zich verenigen en breken vaneen. De Eeuwigheid kan zich zelve nooit herhalen Alles wisselt, maar 't blijft wisselend één.…

Rozen zijn niet zo schoon als uwe wangen, Tulpen niet als uw blote voeten teer, En in geen ogen las ik immer meer Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. Achter ons was de eeuwigheid van de zee, Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht, Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee, Er was geen ander dan het zeegerucht. Laatste dag…

De Dood bestaat niet. Hij is maar geschapen Door 't Leven, dat geen Eind zonder Begin verstaat. Wees onbevreesd: eens zult gij slapen In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat. --------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Geen naam. Geen woord. Ik weet slechts, dat hij lachte, Hij lachte, toen hij haastig langs mij ging. Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Vraag van mijn lied geen wijsheid en geen grootheid. Dit zijn vier regels en meer heb ik niet. Maar tot de wanhoop van mijn wrede doodstrijd, Laat mij het lied, het lyrisch lied. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1919)…

Het meest verlang ik weer de taal te horen. De taal van Holland, altijd om mij heen. Hier leef ik, half verheugd en half verloren. De taal van mijne liedren spreekt niet één.…

Want altijd scheiding. Altijd weer begroeten, Gedreven door verlangen en gemis. Tot aan het uur van 't eindelijk ontmoeten, Waaruit geen scheiden is.…

Laat ik u schrijven, vriend, hoe zalig stil Het dorpje is waar ik nu woon, gevlucht Voor schrille stad en havenend gerucht, Helend mijn ziel en mijn verwoeste wil. 't Heeft weinig huizen rond een oude toren, Om ieder huis een mildbloeiende heg, Geen luide straat, maar smalle zachte weg Van zand waarin geen stappen zijn te horen. De school…

De donkere Bazaar met zijn straten. En ieder winkeltje een warme nis. Daar zitten de kooplieden zó gelaten Of handel wijsheid is. ----------------------- Kwatrijnen (1924)…

Dit spelend kind kan de sterren niet plukken Maar zijn ziel plukt bonte bundels te saam. Ik leed zó veel en in naamloos verrukken Zegent mijn Lied Gods Heilige Naam.…

Een lieve jongen en een héél lief meisje... Ik leg mijn hand op mijn hart zwaar van pijn. 't Is altijd weer dat oude, nieuwe wijsje. Misschien zal 't leven hun genadig zijn.…