Alle inzendingen van Jacques Sterk

Ik had dit hier liever niet geschreven of zien staan. Liever toch een stukje voor feesten en partijen. Ik voel echter de nood u te vertellen van wat ik voel. Dat wat door velen onder ons ongezegd blijft of uit schaamte wordt verzwegen. Een wapenbroeder is niet langer onder ons. Uit onze gelederen werd hij ruw en zinloos weggerukt. Waakzaam…

Zo’n kortstondig ogenblik in tijd onklaar moment ongrijpbaar klein in niets dat heen en weer geslingerd tussen amplitude vaak herhaald en verlengd dan wel verkort dat schenkt, wat rust en af en toe ook vrede…

Hierna zijn woorden stil gebleven zo ook de tranen ongezien door mij geplengd Hierna ligt roerloos en onuitgesproken diep mijn noodkreet het verlangen Hierna klinkt in mijn stem zacht door het timbre van verdriet de roep om haar Hierna omarm ik Hem die mij zal leiden naar haar die ik tot sterven toe bemin.…

In azuur of lapis kleuren die overgaan in oranjerood en purperen diversen, ziet men de dans van glijden. De sluiers licht en zwevend of wollig, gelaagd, in kleine plukken torens hoog, ja zelfs giganten donkergrauw, bezwangerd zwaar van hagel, sneeuw of regen. Als schepen varend aan de kim met zeilen groot en klein of als ‘n mythisch…

Boekdelen kan ik spreken, in houding en gebaar geen letters, woorden en geen hele zinnen wordt men bij mij dan ook gewaar. Wel kan men zien ’t hele verhaal van boosheid, liefde of verdriet ’t is van mijn lichaam af te lezen Zo moeilijk lezen is dat niet. Een geluidloos schrijven, zonder woorden Men noemt dat nonverbaal een ieder kan ‘t…

Voel toch hoe teder zijn haar armen, als vleugels van een vlinder teer. Hoor haar hartslag telkens klinken, ritmisch pompend in haar borst. Streel de zachtheid van haar dijen. Volg iedere curve van haar lijf. Hoe vol toch zijn haar schone lippen, verlangend naar een eerste kus. Hoe schitterend toch die grote ogen, stralend als een verre…

Mij wordt de adem stil ontnomen als ik in haar blauwe ogen kijk die schoonheid van haar ziel ’t is daarvoor, dat ik bezwijk. En als ik onmachtig wordend mijn ogen eventjes dan sluit, dan hoor ik haar lief fluisteren Zo mooi! Dat lief en schoon geluid. Dan kijk ik in haar fijn gelaat dat mij in liefde heeft gevangen en zie de schoonheid…

Als ik denk aan jou, Een mooie lieve vrouw, Denk ik aan jouw gelaat, De manier waarop je staat. Als ik denk aan de glimlach op jouw gezicht, Je donkere haren in het licht, Of hoe jij je kleine handen vaak gebruikt, Of hoe je aan bloemen ruikt. Als ik denk aan je vreugde en verdriet, De pijn die men dan even ziet, Of de schoonheid van je…

Niet in stenen staan geschreven maar in bakeliet of digitale strepen je woorden over lief en leed bezongen met grandeur. Je schuurpapieren stem verwoordde duizend dingen. Het vogeltje gevlogen klinkt je stem nu nimmer meer? In vele huizen blijft men horen, je schorre kreten zoet gevoiced. Verhalend over doodgewone dingen dat wat in mensenharten…

Gedachten, vaak in flarden, met geluid en met gevoel. Ik herinner nog de beelden jouw gezichtje, wit en koel. Wij samen op het strand ik beleef het telkens weer. Dan voel ik ook de pijn wat doet dat vreselijk zeer! Immer hoor ik de klaagzang klinken, voel ik de tranen, het verdriet, van ‘n jaar, heel lang geleden. In mijn gedachten echter…

“Ach,” zei mijn buurman vol bravoure. “Je voelt er niks van zelfs geen steek. Trouwens ’t staat ook noch heel stoer zo helemaal bloot en kaal en week.” In ’t ziekenhuis dus aanbeland Daar werd ik vrij vlot opgeroepen. Ik gaf de arts ’n klamme hand en dacht “Oh shit! Nu moet ik ook nog poepen.” Mijn sokken, pantalon en onderbroek, zij hangen…

Huilen is vaak moeilijk je doet het niet voor niets. Huilen doe je als je iets is overkomen. Iets rots, iets leuks of gewoon: Voor niets.…

Haastig is het jachtig leven in de stad waar ik nu woon. vluchtig slechts zijn de contacten. Karig noem ik het gewoon! Nee! Geef mij maar de Maleier de Balinees of de Javaan! Tempo dulu hun devies. Het laat de pillen vaker staan!…

In ‘t letterlijke woordenspel van lettergreep naar greep van spelling en in speling en in de kroontjespen zijn keep in ‘t ritmisch rijm belerend of in zinloos zwetsende zinnen of in duidelijke taal vertellend over liefde, ‘t eindeloos beminnen Een gedicht is als muziek altijd helder, nimmer zonneklaar zowel de meester als de prulpoëet…

Gevleugeld en aan grenzen niet gebonden, word ik gezocht, doch ó zo schaars gevonden. Als een kleinood waar miljarden naar verlangen, word ik geschonken en met mythen vaak omhangen. Bezongen in alle landen word ik in een prachtig lied, mij als rijkdom, bezit daarvan waardeert men niet. Als de brenger van het goede nieuws, de vreugde, het jolijt…

Ochtendstilte in nevelen gehuld en heidegroen met purperen accenten bosrandloof dat langzaam prijs geeft de everzwijnen en de reeën Korhoenbalts op kleine terpen hazelworm verscholen in 't gras adders in holtes weggekropen wachtend op de warme zon. Een das betreedt zijn burcht langzaam stijgt muziek omhoog in kwinkelerend mooie tonen…

Laat mij staan in ’t gedrang van zalen vol, met stemmen. Laat mij lopen op de paden gemaakt voor één, mens. Laat mij rusten in de kerkers en de krochten van mijn geest.…

Ik wandel. Door een woud van eiken. Iedere stap die ik zet... Geschiedenis. Ik denk, ik voel. Ik doe en ik heb lief. Iedere stap die ik zet... Geschiedenis. Mijn zijn. Nietig en van weinig waarde. Iedere stap die ik zet... Geschiedenis. Mijn leven. Mijn liefde. Mijn heengaan. Kort, onbeduidend. Ieder stap die ik zet... Geschiedenis…

Ik zie de rook als nevel hangen boven velden groen, besmeurt de veile stank, de afgerukte armen en het karmozijn dat bruin verkleurt Ik zie het kruit de huid verbranden de holle ogen, ‘t bleek gelaat. hoor de stem niet langer spreken van de kameraad die sterven gaat het tafereel blijft op mijn netvlies branden vervormt mijn geest, totaal…

Klaterend weerklinkt de klank van spetters spattend nat op rotsen, steen en kei. Wind die wapperend dan waait en takken ruisend zwaaien doet en wolken verder drijven laat. Zon die zonnig schijnt met dodelijke stralen straalt en steppen en savannen geselt. Kou die koel en kil zijn vinger wijst waardoor uit hagel, sneeuw en ijs ontstaan…

Ik val niet gauw voor popmuziek of voor een groot auteur. Noch boeit mij ook het levenslied, klassiek en in mineur. Noch ben ik fan van Brood, U2 of Gerard van het Reve. Dat alles is toch een pot nat. Het is mij om het even. Ook kan ik niet begrijpen, waarom men fluit of gilt, Als Backstreet Boys gaan zingen als aangeschoten wild. Mozart, Brahms…

Gaat heen! Gaat heen! Ares’s broeders onversaagd Met opgeheven hoofd de schouders recht De tred zeker, onvertraagt, Aegis hoog geheven. Ziet, om de krijg door u bemind bracht wrede smartelijke pijn doch ook de rust van vrede Uiteindelijk geschonken Bacchanale vrijheidsvreugde…

Liggend naast jouw naakte lichaam. Samen, hand in hand. Beiden nog onwennig, zelfs zenuwachtig. Mij gedragend als een zot. Je rug heel langzaam strelend. Je borsten pakkend, elk met een hand. Je lieflijk met mijn tong betastend. ‘k hoor je zuchten van genot. Strelend voel ik gaan jouw handen, En voel jouw mond; de lippen zacht. Je…

In mijn leven eerder niet gekend de woorden, het gevoel van één zijn met elkander. In de stilte van gespannen wachten met hoop die levend houdt mijn reeds zo bloedend hart…

In mijn fantasie laat ik jouw lichaam leven. En schrijd jij voor mij langs Door ’n stralenkrans omgeven. In mijn gedachtegoed is de aarde niet meer rond Daar zweef ik tussen sterren en voel jouw zachte mond. In mijn denken Beschrijf ik onverbloemd Hoe ik jou wil beminnen de wens mijn lief, blijft ongenoemd Ondanks al mijn groot verlangen…

Schitterend gemaakt als heldendicht de opmaat voor de zinnenvriend die vertwijfeld zijn gedachtestroom ziet verdwalen in een woordenzee. Roemrucht eind, dat letterlijk ten ondergaat als vers gevallen als ’t avondlicht in de duisternis van inkt.…

IJzig op zijn troon gezeten een majesteit in kil grandeur; grimmig wordt hem vaak verweten een koud en grauw humeur. In hermelijnen kleed gehuld met winden als zijn hellehonden, raast de vorst met veel tumult over toendra’s en bevroren gronden. De kou, die velen heeft bevangen, ijzingwekkend in haar kracht, die een raam met bloemen doet…

In de ziel verblindt de tijd de toekomst van de dromen en zet ze in de zalen van de Dood die wacht op hem van wie hij weet dat hij uiteindelijk zal komen en dan zal geven alles dat hij nu bezit zelfs meer, zijn schamel bestaan zijn leven. Hij brengt een heildronk uit en daagt de doden uit zich daar te melden waar niemand waart nog spreekt…

Als tijd en ruimte worden afgemeten, in maten van oneindigheid. Wat is de maat van mijn verlangen, gemeten in verdriet? Als tijd begin noch einde kent, en ook geen voor- of achteruit. Wat is de tijdsduur van mijn leven, brandend, als een kaars? Als passie óók geen grenzen kent, en liefde alles overwint. Wat is de grens dan van mijn hart…

Als ik had jouw grote vleugels, kon ik zweven op thermiek, dan was mijn leven zonder leugens, en de wind dus mijn muziek. Als ik had jou scherpe blik, kon ik vliegen huizenhoog, dan was mijn leven niet complex, en kon ik zien wie mij bedroog. Als ik had jouw scherpe klauwen, kon ik vechten met venijn, dan was mijn leven zonder zorgen,…