46 resultaten.
MEIDAG IN MAART
poëzie
4.0 met 7 stemmen 992 Ik dacht wel, dat zij komen zou
lang voor het iemand wist,
en hebben we ons niet werkelijk
een maand of wat vergist?
Wij dachten ons de winter nog
ternauwernood voorbij
en vinden de verwachting al
rondom ons in de velden, de
verwachting van de Mei!
De traag ontwaakte hazelaar,
die ’t niet vermoeden kon,
staat nu…
De mist
poëzie
4.0 met 64 stemmen 2.724 De mist, onzeker,
dan grauw, dan bleker
hangt om ons heen.
De schim van stranden,
van lage landen,
verzonk, verdween.
Wij turen, turen
door eenzame uren
en dan, een wijl, -
als vanuit dromen
tot ons gekomen, -
verschijnt een zeil.
Wij zien, - een rimpel
in 't licht, - de wimpel
hoog in de mist
voorbij ons drijven.
Daaronder blijven…
Levensweelde
poëzie
4.0 met 2 stemmen 667 Lopen door de bezonde velden,
drinken in de gloeiende lucht,
dromen, — en het geluks-ontstelde
zingende hoofd in vreugd gevlucht,
en het gemoed voor alles open,
alles in de stralende kring, —
o, door het bloeiende leven te lopen,
dankbaar om ieder ding...
En dan door die paleizen
van kleuren wijd en zijd
rustig 't gebaar zien rijzen
der…
Zwarte hoofden
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.880 Ik houd zo van die lage palissaden,
die van de kust de grote zee ingaan,
alsof veel mensen van de oever traden
en tot hun schouders in het water staan.
De zee, het strand, de lucht, alles is wijd
en breedgebouwd en krachtiglijk grootmoedig,
maar zij alleen leven in nederigheid
en praten niet, maar waken, trouw en goedig.
Dronken van stervensrode…
Zoals gij in de schaduw zat
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.503 Zoals gij in de schaduw zat
En al de glans in de armen had,
Die fijngesponnen, wonderbaar
Geweven lag in 't hangend haar
Van uwe zuster, - want gij zijt
Mij zusters in lieftalligheid, -
En gij die ongevlochten pracht,
Die als een bruidskleed van de nacht
Haar lichtgebogen hoofd omsloot, -
Uw handen hoog, uw schouders bloot,…
Soerabaja
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.508 Onder de bruggen van Soerabaja
slingert zich donker en diep de rivier,
en door zijn straten, en door zijn stegen
wringt de verdichting zich van het vertier.
Driftige motors, versleten karossen,
bellende trams, een bestendige drom
van al wat ratelt beweegt langs de wegen,
en komt langs andere wegen weerom.
Daar tussen door gaan de plechtige…
De Lichten
poëzie
4.0 met 4 stemmen 520 Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten,
Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan:
Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan
De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten.
De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten
In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan,
En met een koene zwaai de waatren…
De Parel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 810 De wereld, zoals onze geest die kent
ligt in de schoot van toekomst en verleden
het onvergankelijke toegewend,
dat zich voltrekt in haar verganklijkheden.
Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht
vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden,
en breidt zich uit en bloeit onder het licht, -
en gaat dan in zichzelve weer te gronde.
Maar over…
Het dansende meisje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 948 Alleen met de overschenen wemeling der golven,
met die langdeinende bewogenheid alleen,
onder de volte van het middaglicht bedolven,
en met de bodemloze ruimte over zich heen. -
met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten
tot aan de horizon onrustig is en glanst,
en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten
rondom haar aan de lucht…
Aan een Dichter
poëzie
4.0 met 5 stemmen 420 Dichter, van uw zachte woorden
waar gij omgaat begeleid,
aan de nooit betreden boorden
zwervend uwer eenzaamheid,
uit de weelderige wegen
van het leven tot de rots
van uw vast geluk gestegen
langs de paden van uw trots,
als de morgenzon gerezen
boven damp en duisternis,
Dichter, uit de streek der vrezen
in het rijk, waar vrijheid…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 233 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden zij voor…
HET LICHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 448 Wij zaten aan het kalme plein,
voor 't open venster van ons klein
vertrek, de avond te beschouwen.
Wij zagen hoe de hemel, bleek
en ver, over de gevels week
van de ons omringende gebouwen.
De gave stammen, vast en rond,
van olmen stegen uit de grond
en hoog, om de verspreide kronen,
zagen wij voorjaarsvogels al
de uitgebreide schemerhal…
De zon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.321 Lieve meid, de lucht is dronken,
want die schandelijke zon
heeft een wonderwijn geschonken
uit de hoge hemelspon
en opeens – aan alle zijden -
van die lichte toverdrank
staan de wegen, staan de weiden
tot de polderboorden blank.
Uit de kruinen, langs de stammen,
door het diep verwonderd woud -
dat de grove schorsen vlammen -
druipt het…
De bruid
poëzie
3.0 met 22 stemmen 6.761 De lucht, over de jonge dag,
Was helderder dan ooit.
Iets ongewoon-verblijdends lag
In weide en veld gestrooid.
De torenklok zong, wat ze kon,
De vlaggen staken uit:
De bruigom was de lentezon
En Holland was de bruid.
Ze was des morgens opgestaan,
Een ranke, frisse meid.
Ze deed haar gazen sluier aan
van dunne dauwigheid.
Ze stak zich…
Geboortestad
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.816 Is dit mijn stad? De welvaart is voorbij,
De schepen liggen rottend in de haven
En door het touwwerk vliegen zwarte raven:
Het is gedaan met vloot en visserij.
Waar is het volk van dit verlopen tij?
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan…
Tulpen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.632 Gij die, op uw steel gestegen,
schijnt te zijn uit zon gedegen,
die met uw doorvlamd gewaad
Drachtig in de velden staat,
gij die, nog in 't morgendomen,
tegen vroege-voorjaarsbomen
ijl de verten bloeit en brandt, -
in de verten van mijn land,
in de verten, waar de scholen
witgedekte wolken dolen,
waar de wereld in het rond
uitligt aan…
De Beek
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.134 Van de hoog omgroeide toppen
naar de vlakte, - als uit een kreek
van geheimenis en duister
en verborgen koelte, - bleek
en onzeker in het krieken
van de morgen, vloeit de beek.
Rusteloos, - alsof zij, telkens
weifelend, zich vergewist,
dat zij niet al van de aanvang
in het volgen zich vergist
van de haar bestemde voortgang, -
doolt…
Weldaad
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.526 Onbeschrijfelijk weldadig
is het, uw genegenheid
in ons innigst uur genadig
over mij te zien gespreid,
is het, in de kalme landen
waar gij zorgend zijt, te gaan,-
is het, aan de wijde stranden
van uw klaar geluk te staan.
In de stilgelegen dagen,
waar het leven mij gebeurt,
heeft uw licht in mij gedragen,
ieder ogenblik gekleurd,
mij verhelderend…
De vulkanen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.592 Als donkere onverganklijkheden
Van stilte, als werelden van rouw
Tussen het uitgestrekte blauw
Des hemels en het land beneden,
Als onweerstaanbaren, die tot
Het eeuwige zich intocht banen
Vanuit het schamele aardse lot,
Staan boven Java de vulkanen
De regen ruist
en ritselt om hun zijden,
De schemer huist
Om hun gestalten heen,
Boven het…
De Kust
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.451 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid…
De Kust
poëzie
3.0 met 4 stemmen 661 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid,
hervonden, ballingen…
De wagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.612 Kom, de sluier omgeslagen
en het al omhullend kleed:
buiten is de wonderwagen
met zijn driftig hart gereed,
om ons ruimten in te dragen,
wijder dan waar ‘t oog van weet,
Kom, ons beelden te vergaren,
later weer in droom begroeten
morgenweelde te bewaren
in het sneller-jachtend bloed,
en het leven in te varen
en de bergen tegemoet.
Kom…
De Zeewind en de Landwind
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.069 De zeewind komt, een blonde schone,
de verten toegesneld van 't land.
Ze wil het scheemrend blauw bewonen,
dat oprijst uit de waterrand,
het onbekende gaan verspieden,
dat in ravijn en dalkom schuilt,
en 't nog verhulde der gebieden,
waarop de morgennevel druilt.
Ze komt, de wadem op de wangen
die nog iets ziltigs in zich houdt,
van…
De ploegers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 615 De trotse paarden trekken
het glimmend ijzer door den grond
en doen met kluiten, mals en rond,
de akker zich bedekken.
Eén man staat aan de ploeg
en één ziet, dat het recht gaan zal,
en beiden hebben zij aan al
hun aandacht niet genoeg.
Dan komt het tot een draaien,
de wijde zee van klei weer in.
De paarden houden even in.
De lange manen…
Een vers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 713 Een vers, al zijn de woorden nog zo klein,
wil dagen lang in ons gedragen zijn
met zachtheid en bewaakt in stil beraad,
en als een kind in zorgen opgevoed
aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed
en veilig in de grote wereld gaat.…
De Schutsluis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 779 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.279 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden…
Winterhout
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.688 Alom, aan de ronde zomen
van het rustig vergezicht,
aan de lage damp ontkomen,
aan de oever van het licht,
achter 't levendig gewemel
van de daken, op het goud
van de uitgespannen hemel
opgericht, is 't winterhout.
Hoog over de lege tuinen
staat het, zuiver afgerond,
met zijn vederige kruinen
op tegen de avondstond,
met zijn neergebogen…
Het Dansende Meisje
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.639 Alleen met de overschenen wemeling der golven,
met die langdeinende bewogenheid alleen,
onder de volte van het middaglicht bedolven,
en met de bodemloze ruimte over zich heen. -
met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten
tot aan de horizon onrustig is en glanst,
en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten
rondom haar aan de lucht…
Augustus
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.083 Zwijgend lover hangt te dromen,
van geleden jeugd vermoeid.
Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord…