46 resultaten.
Morgenzee
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.758 Onder de hemel,
bleek om Dag´s nadering,
drijvend gewemel
binnen de kring.
Dromende spiegel
zwijgend en afgemat,
in lome wiegel
glimmend en glad
Diep van de wolken
dalen de schimmen af,
Donker bevolken
´t groot watergraf.
Zo wel bevaren,
vreugden en leed ontvlucht,
doodmoede blaren
doodstille lucht.
Rimpels verdwijnen…
Rotterdam
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.720 Te Rotterdam ben ik geboren
onder de adem van de Maas
en liep in mijn eigen stilte
te midden van het straatgeraas.
Van zwaarbespannen sleperswagens
ben ik er passagier geweest.
Door heel de stad heb ik gezworven
maar aan de kaden toch het meest.
Daar lag aan de stoet uit aller streken
de klipper en de keulenaar,
het driemastschip, zijn tuig…
Het lijsternest
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.481 Een lijsternest, onder mijn dak,
Had zich tot een gezin ontwikkeld.
De moeder, geel en bruin gespikkeld,
De vader in zijn effen pak
Vloog af en aan, dat het de jeugd aan niets ontbrak.
Maar toen de morgen was gekomen,
Dat hun de ruimte daar te nauw
Werd, en zij naar het verre blauw
Des hemels hebben koers genomen,
Vond elk zijn richting, vliegensvlug…
Geboortestad
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.816 Is dit mijn stad? De welvaart is voorbij,
De schepen liggen rottend in de haven
En door het touwwerk vliegen zwarte raven:
Het is gedaan met vloot en visserij.
Waar is het volk van dit verlopen tij?
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan…
De wagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.599 Kom, de sluier omgeslagen
en het al omhullend kleed:
buiten is de wonderwagen
met zijn driftig hart gereed,
om ons ruimten in te dragen,
wijder dan waar ‘t oog van weet,
Kom, ons beelden te vergaren,
later weer in droom begroeten
morgenweelde te bewaren
in het sneller-jachtend bloed,
en het leven in te varen
en de bergen tegemoet.
Kom…
Weldaad
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.526 Onbeschrijfelijk weldadig
is het, uw genegenheid
in ons innigst uur genadig
over mij te zien gespreid,
is het, in de kalme landen
waar gij zorgend zijt, te gaan,-
is het, aan de wijde stranden
van uw klaar geluk te staan.
In de stilgelegen dagen,
waar het leven mij gebeurt,
heeft uw licht in mij gedragen,
ieder ogenblik gekleurd,
mij verhelderend…
Soerabaja
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.507 Onder de bruggen van Soerabaja
slingert zich donker en diep de rivier,
en door zijn straten, en door zijn stegen
wringt de verdichting zich van het vertier.
Driftige motors, versleten karossen,
bellende trams, een bestendige drom
van al wat ratelt beweegt langs de wegen,
en komt langs andere wegen weerom.
Daar tussen door gaan de plechtige…
De mist
poëzie
4.0 met 64 stemmen 2.724 De mist, onzeker,
dan grauw, dan bleker
hangt om ons heen.
De schim van stranden,
van lage landen,
verzonk, verdween.
Wij turen, turen
door eenzame uren
en dan, een wijl, -
als vanuit dromen
tot ons gekomen, -
verschijnt een zeil.
Wij zien, - een rimpel
in 't licht, - de wimpel
hoog in de mist
voorbij ons drijven.
Daaronder blijven…
Het Dansende Meisje
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.639 Alleen met de overschenen wemeling der golven,
met die langdeinende bewogenheid alleen,
onder de volte van het middaglicht bedolven,
en met de bodemloze ruimte over zich heen. -
met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten
tot aan de horizon onrustig is en glanst,
en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten
rondom haar aan de lucht…
Tulpen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.628 Gij die, op uw steel gestegen,
schijnt te zijn uit zon gedegen,
die met uw doorvlamd gewaad
Drachtig in de velden staat,
gij die, nog in 't morgendomen,
tegen vroege-voorjaarsbomen
ijl de verten bloeit en brandt, -
in de verten van mijn land,
in de verten, waar de scholen
witgedekte wolken dolen,
waar de wereld in het rond
uitligt aan…
De vulkanen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.591 Als donkere onverganklijkheden
Van stilte, als werelden van rouw
Tussen het uitgestrekte blauw
Des hemels en het land beneden,
Als onweerstaanbaren, die tot
Het eeuwige zich intocht banen
Vanuit het schamele aardse lot,
Staan boven Java de vulkanen
De regen ruist
en ritselt om hun zijden,
De schemer huist
Om hun gestalten heen,
Boven het…
De Kust
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.451 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid…
De zon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.321 Lieve meid, de lucht is dronken,
want die schandelijke zon
heeft een wonderwijn geschonken
uit de hoge hemelspon
en opeens – aan alle zijden -
van die lichte toverdrank
staan de wegen, staan de weiden
tot de polderboorden blank.
Uit de kruinen, langs de stammen,
door het diep verwonderd woud -
dat de grove schorsen vlammen -
druipt het…
Augustus
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.083 Zwijgend lover hangt te dromen,
van geleden jeugd vermoeid.
Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord…
De zomerdag
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.375 De zomerdag, onder zijn dak
van licht, en met zijne uren,
die onafzienbaar diep en strak
in de uitgestrektheid duren,
staat hoog over de kalme zee,
over die koele, zilte
bezonkenheid, van ree tot ree
vol zonneschijn, vol stilte.
Het water, in de middag zwaar
en rimpelloos gelegen,
is als een loden loomheid…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.349 Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden.
Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven…
De Zeewind en de Landwind
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.068 De zeewind komt, een blonde schone,
de verten toegesneld van 't land.
Ze wil het scheemrend blauw bewonen,
dat oprijst uit de waterrand,
het onbekende gaan verspieden,
dat in ravijn en dalkom schuilt,
en 't nog verhulde der gebieden,
waarop de morgennevel druilt.
Ze komt, de wadem op de wangen
die nog iets ziltigs in zich houdt,
van…
De Beek
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.134 Van de hoog omgroeide toppen
naar de vlakte, - als uit een kreek
van geheimenis en duister
en verborgen koelte, - bleek
en onzeker in het krieken
van de morgen, vloeit de beek.
Rusteloos, - alsof zij, telkens
weifelend, zich vergewist,
dat zij niet al van de aanvang
in het volgen zich vergist
van de haar bestemde voortgang, -
doolt…
Zwarte hoofden
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.879 Ik houd zo van die lage palissaden,
die van de kust de grote zee ingaan,
alsof veel mensen van de oever traden
en tot hun schouders in het water staan.
De zee, het strand, de lucht, alles is wijd
en breedgebouwd en krachtiglijk grootmoedig,
maar zij alleen leven in nederigheid
en praten niet, maar waken, trouw en goedig.
Dronken van stervensrode…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.279 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden…
Winterhout
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.686 Alom, aan de ronde zomen
van het rustig vergezicht,
aan de lage damp ontkomen,
aan de oever van het licht,
achter 't levendig gewemel
van de daken, op het goud
van de uitgespannen hemel
opgericht, is 't winterhout.
Hoog over de lege tuinen
staat het, zuiver afgerond,
met zijn vederige kruinen
op tegen de avondstond,
met zijn neergebogen…
De Paarden
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.495 In 't Zuiden, in Zuid-Beveland,
waar over alle dijken,
waar dicht over de waterkant
de neveldiepten wijken,
Waar zich tot aan de horizon
de regelrechte lanen, -
zover, zover ik volgen kon, -
een schemerdoortocht banen,
Heb ik in het vergeelde gras,
in wat alom verdorde,
in wat alom verschrompeld was,…
Molen op Tessel
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.410 De grauwe reus die, gans een bezig leven,
tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend,
staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven
en stevig op zijn stenen fondament.
Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude
beplanking, is verschrankt en uitgeteerd
en staat, ternauwernood bijeengehouden,
nu in de wind verwinterd en verweerd.
‘t Armzalig…
De bruid
poëzie
3.0 met 22 stemmen 6.756 De lucht, over de jonge dag,
Was helderder dan ooit.
Iets ongewoon-verblijdends lag
In weide en veld gestrooid.
De torenklok zong, wat ze kon,
De vlaggen staken uit:
De bruigom was de lentezon
En Holland was de bruid.
Ze was des morgens opgestaan,
Een ranke, frisse meid.
Ze deed haar gazen sluier aan
van dunne dauwigheid.
Ze stak zich…
Liefdes Hof
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.166 Wie liefdes hof betreedt,
de wonder- wonderschone,
wie om daarin te wonen
het verdere vergeet,
wie 't ogenblik bemint
en aanziet hoe, bescheiden
in ons gewekt, bij tijden
opnieuw geluk begint,
wie onbaatzuchtig leeft,
zijn aard zich overgeeft,
wie list en opzet haat
vindt hier zijn toeverlaat:
hoe zich de paden winden,
hij wordt het nimmer…
Het Vergezicht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.343 De wereld ligt met haar gewemel, -
één niet te omvatten vergezicht, -
onder de welving van de hemel
als onder een gebouw van licht.
Tegen de heuvels, in de straten,
tot in de diepste verten zijn
de mensen samen in de late
verzadigde namiddag-schijn.
Hun vele kledingen versieren
't rustige landschap. - In het rond
zijn zij tezamen, en…
Zoals gij in de schaduw zat
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.503 Zoals gij in de schaduw zat
En al de glans in de armen had,
Die fijngesponnen, wonderbaar
Geweven lag in 't hangend haar
Van uwe zuster, - want gij zijt
Mij zusters in lieftalligheid, -
En gij die ongevlochten pracht,
Die als een bruidskleed van de nacht
Haar lichtgebogen hoofd omsloot, -
Uw handen hoog, uw schouders bloot,…
IK DENK AAN U
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.191 Ik denk aan u zoals gij waart, toen de eerste maal
ik uw gestalte donker op zag komen tegen
het licht gewemel in de feestelijke zaal,
en ik van uw gelaat mijn welkom heb gekregen.
‘k Hoor van uw woorden nog ’t beminnelijk onthaal,
ik zie, bij ‘t golvend gaan, de ranke leest bewegen,
en dat gebeiteld schoon, dat in ’t rijk gestraal
der luchters…
De Parel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 810 De wereld, zoals onze geest die kent
ligt in de schoot van toekomst en verleden
het onvergankelijke toegewend,
dat zich voltrekt in haar verganklijkheden.
Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht
vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden,
en breidt zich uit en bloeit onder het licht, -
en gaat dan in zichzelve weer te gronde.
Maar over…
MEIDAG IN MAART
poëzie
4.0 met 7 stemmen 989 Ik dacht wel, dat zij komen zou
lang voor het iemand wist,
en hebben we ons niet werkelijk
een maand of wat vergist?
Wij dachten ons de winter nog
ternauwernood voorbij
en vinden de verwachting al
rondom ons in de velden, de
verwachting van de Mei!
De traag ontwaakte hazelaar,
die ’t niet vermoeden kon,
staat nu…