46 resultaten.
Liefdes Hof
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.166 Wie liefdes hof betreedt,
de wonder- wonderschone,
wie om daarin te wonen
het verdere vergeet,
wie 't ogenblik bemint
en aanziet hoe, bescheiden
in ons gewekt, bij tijden
opnieuw geluk begint,
wie onbaatzuchtig leeft,
zijn aard zich overgeeft,
wie list en opzet haat
vindt hier zijn toeverlaat:
hoe zich de paden winden,
hij wordt het nimmer…
Aan een Dichter
poëzie
4.0 met 5 stemmen 419 Dichter, van uw zachte woorden
waar gij omgaat begeleid,
aan de nooit betreden boorden
zwervend uwer eenzaamheid,
uit de weelderige wegen
van het leven tot de rots
van uw vast geluk gestegen
langs de paden van uw trots,
als de morgenzon gerezen
boven damp en duisternis,
Dichter, uit de streek der vrezen
in het rijk, waar vrijheid…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.349 Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden.
Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven…
Augustus
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.083 Zwijgend lover hangt te dromen,
van geleden jeugd vermoeid.
Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord…
De Beek
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.134 Van de hoog omgroeide toppen
naar de vlakte, - als uit een kreek
van geheimenis en duister
en verborgen koelte, - bleek
en onzeker in het krieken
van de morgen, vloeit de beek.
Rusteloos, - alsof zij, telkens
weifelend, zich vergewist,
dat zij niet al van de aanvang
in het volgen zich vergist
van de haar bestemde voortgang, -
doolt…
De Kust
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.451 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid…
De Kust
poëzie
3.0 met 4 stemmen 661 Eens, op hun tocht vanuit het Oosten,
kwamen de mensen bij de kust
en dronken, als om zich te troosten,
de ogen zich vol aan ruimte en rust.
Over het golvende gewemel
ontwaarden zij de einder, strak
en vast onder de klare hemel
als onder een metalen dak.
En bij die verte, voor hun schreden
onoverzienbaar uitgespreid,
hervonden, ballingen…
De Lichten
poëzie
4.0 met 4 stemmen 520 Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten,
Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan:
Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan
De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten.
De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten
In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan,
En met een koene zwaai de waatren…
De Paarden
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.495 In 't Zuiden, in Zuid-Beveland,
waar over alle dijken,
waar dicht over de waterkant
de neveldiepten wijken,
Waar zich tot aan de horizon
de regelrechte lanen, -
zover, zover ik volgen kon, -
een schemerdoortocht banen,
Heb ik in het vergeelde gras,
in wat alom verdorde,
in wat alom verschrompeld was,…
De Parel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 810 De wereld, zoals onze geest die kent
ligt in de schoot van toekomst en verleden
het onvergankelijke toegewend,
dat zich voltrekt in haar verganklijkheden.
Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht
vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden,
en breidt zich uit en bloeit onder het licht, -
en gaat dan in zichzelve weer te gronde.
Maar over…
De Schutsluis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 778 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
De Zeewind en de Landwind
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.068 De zeewind komt, een blonde schone,
de verten toegesneld van 't land.
Ze wil het scheemrend blauw bewonen,
dat oprijst uit de waterrand,
het onbekende gaan verspieden,
dat in ravijn en dalkom schuilt,
en 't nog verhulde der gebieden,
waarop de morgennevel druilt.
Ze komt, de wadem op de wangen
die nog iets ziltigs in zich houdt,
van…
De Zeilen
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.005 Ver over de zonnige heide
stond tot den golvende rand,
die 't lichte van 't donkere scheidde,
de dag, - stond de morgen in brand,
en dralend en drijvend tegen
het blauw, met elkander mee,
zag men zich de wolken bewegen,
als zeilen over de zee.
Wij lagen onder de hemel,
onder de machtige dom
van wisseling en gewemel,
van peilloze stilte…
De bruid
poëzie
3.0 met 22 stemmen 6.754 De lucht, over de jonge dag,
Was helderder dan ooit.
Iets ongewoon-verblijdends lag
In weide en veld gestrooid.
De torenklok zong, wat ze kon,
De vlaggen staken uit:
De bruigom was de lentezon
En Holland was de bruid.
Ze was des morgens opgestaan,
Een ranke, frisse meid.
Ze deed haar gazen sluier aan
van dunne dauwigheid.
Ze stak zich…
De meeuwen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 886 De meeuwen vechten, vleugels hol,
en hangen aan de wind. Zij vallen
in 't bouwland neer, - en, neergevallen,
maken ze 't langs de voren vol.
Zij namen overland de wijk,
en zochten langs de brede stromen
hun toevlucht, - om op kracht te komen
achter de hoge winterdijk.
De snavels, onder pen en veer,
herstellen de geleden schade.
Maar…
De mist
poëzie
4.0 met 64 stemmen 2.724 De mist, onzeker,
dan grauw, dan bleker
hangt om ons heen.
De schim van stranden,
van lage landen,
verzonk, verdween.
Wij turen, turen
door eenzame uren
en dan, een wijl, -
als vanuit dromen
tot ons gekomen, -
verschijnt een zeil.
Wij zien, - een rimpel
in 't licht, - de wimpel
hoog in de mist
voorbij ons drijven.
Daaronder blijven…
De ploegers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 614 De trotse paarden trekken
het glimmend ijzer door den grond
en doen met kluiten, mals en rond,
de akker zich bedekken.
Eén man staat aan de ploeg
en één ziet, dat het recht gaan zal,
en beiden hebben zij aan al
hun aandacht niet genoeg.
Dan komt het tot een draaien,
de wijde zee van klei weer in.
De paarden houden even in.
De lange manen…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.279 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden…
De schuiten hebben de dag volbracht.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 231 De schuiten hebben de dag volbracht.
Zij drijven terug naar de goede haven.
Achter de kim ligt de zon begraven
onder de troost van rode pracht.
Wind is er haast niet, maar de sterke vloed
draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen,
de wijde, veilige mond tegemoet,
waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen.
Zo glijden zij voor…
De stad
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.237 De stad ligt in de avondgloed:
de torens en de tinnen blinken,
maar 't laag gedaalde zonlicht doet
wat kleurig was in schaduw zinken.
De schemerige wegen zijn
nog vol, en in de nauwe stegen
Ziet men zich in den vale schijn
een vage mensendrom bewegen:
Chinezen met hun onbehaard
gelaat, en rustige Javanen.
en Arabieren, trots-bedaard,…
De vulkanen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.591 Als donkere onverganklijkheden
Van stilte, als werelden van rouw
Tussen het uitgestrekte blauw
Des hemels en het land beneden,
Als onweerstaanbaren, die tot
Het eeuwige zich intocht banen
Vanuit het schamele aardse lot,
Staan boven Java de vulkanen
De regen ruist
en ritselt om hun zijden,
De schemer huist
Om hun gestalten heen,
Boven het…
De wagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.598 Kom, de sluier omgeslagen
en het al omhullend kleed:
buiten is de wonderwagen
met zijn driftig hart gereed,
om ons ruimten in te dragen,
wijder dan waar ‘t oog van weet,
Kom, ons beelden te vergaren,
later weer in droom begroeten
morgenweelde te bewaren
in het sneller-jachtend bloed,
en het leven in te varen
en de bergen tegemoet.
Kom…
De zomerdag
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.375 De zomerdag, onder zijn dak
van licht, en met zijne uren,
die onafzienbaar diep en strak
in de uitgestrektheid duren,
staat hoog over de kalme zee,
over die koele, zilte
bezonkenheid, van ree tot ree
vol zonneschijn, vol stilte.
Het water, in de middag zwaar
en rimpelloos gelegen,
is als een loden loomheid…
De zon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.321 Lieve meid, de lucht is dronken,
want die schandelijke zon
heeft een wonderwijn geschonken
uit de hoge hemelspon
en opeens – aan alle zijden -
van die lichte toverdrank
staan de wegen, staan de weiden
tot de polderboorden blank.
Uit de kruinen, langs de stammen,
door het diep verwonderd woud -
dat de grove schorsen vlammen -
druipt het…
De zwerver
poëzie
3.0 met 1 stemmen 947 Door de lege koude akker
Loopt een oude, arme stakker,
Zoekend in de harde grond
Of-ie geen petatters vond.
Wroetend gaan de zwarte handen,
Klapperend de zwarte tanden,
Gulzig glimt de grauwe mond
of-ie geen petatters vond.
In de avond nog, bedrogen,
ging de moede schim gebogen,
kroop de zwarte schaduw rond
of-ie geen petatters vond.…
Een vers
poëzie
3.0 met 3 stemmen 704 Een vers, al zijn de woorden nog zo klein,
wil dagen lang in ons gedragen zijn
met zachtheid en bewaakt in stil beraad,
en als een kind in zorgen opgevoed
aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed
en veilig in de grote wereld gaat.…
Geboortestad
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.816 Is dit mijn stad? De welvaart is voorbij,
De schepen liggen rottend in de haven
En door het touwwerk vliegen zwarte raven:
Het is gedaan met vloot en visserij.
Waar is het volk van dit verlopen tij?
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan…
HET GEURIGE VELD
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.057 Amangkoe Rat heeft meer dan dertig jaren
in 't oude rijk Mataram geregeerd,
en meer dan onder Soeltan Agent waren
in list en lust zijn Machtigen volleerd.
Meer nog dan in zijn vaders wrede tijden
lag zwart gebrek in 't leeggeroofde veld.
Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden
zijn trotse naam in daden van geweld.
Totdat hij zat…
HET LICHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 448 Wij zaten aan het kalme plein,
voor 't open venster van ons klein
vertrek, de avond te beschouwen.
Wij zagen hoe de hemel, bleek
en ver, over de gevels week
van de ons omringende gebouwen.
De gave stammen, vast en rond,
van olmen stegen uit de grond
en hoog, om de verspreide kronen,
zagen wij voorjaarsvogels al
de uitgebreide schemerhal…
Het Dansende Meisje
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.639 Alleen met de overschenen wemeling der golven,
met die langdeinende bewogenheid alleen,
onder de volte van het middaglicht bedolven,
en met de bodemloze ruimte over zich heen. -
met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten
tot aan de horizon onrustig is en glanst,
en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten
rondom haar aan de lucht…