inloggen

Alle inzendingen van Jan Prins

46 resultaten.

Sorteren op:

Liefdes Hof

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.166
Wie liefdes hof betreedt, de wonder- wonderschone, wie om daarin te wonen het verdere vergeet, wie 't ogenblik bemint en aanziet hoe, bescheiden in ons gewekt, bij tijden opnieuw geluk begint, wie onbaatzuchtig leeft, zijn aard zich overgeeft, wie list en opzet haat vindt hier zijn toeverlaat: hoe zich de paden winden, hij wordt het nimmer…

Aan een Dichter

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 419
Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

Afscheid

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.349
Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden tot waar de zee van ‘t onbewogen licht de val ontvangt in wiegelend evenwicht en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden. Nog eenmaal waar de landelijke wegen elkander kruisen in het lage veld, de holle wilg over het water helt en ruine pluimen in de wind bewegen. En waar het stadje rijst boven…

Augustus

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.083
Zwijgend lover hangt te dromen, van geleden jeugd vermoeid. Kleurentrossen, moegebloeid, schuilen onder lommerige bomen, zwichten om de volle vracht zwaargedragen levenspracht. Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord…
Jan Prins1 augustus 2009Lees meer…

De Beek

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.134
Van de hoog omgroeide toppen naar de vlakte, - als uit een kreek van geheimenis en duister en verborgen koelte, - bleek en onzeker in het krieken van de morgen, vloeit de beek. Rusteloos, - alsof zij, telkens weifelend, zich vergewist, dat zij niet al van de aanvang in het volgen zich vergist van de haar bestemde voortgang, - doolt…

De Kust

poëzie
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.451
Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/ Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak. En bij die verte, voor hun schreden onoverzienbaar uitgespreid…
Jan Prins11 januari 2021Lees meer…

De Kust

poëzie
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 661
Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust. Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak. En bij die verte, voor hun schreden onoverzienbaar uitgespreid, hervonden, ballingen…

De Lichten

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 520
Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten, Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan: Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten. De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan, En met een koene zwaai de waatren…

De Paarden

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.495
In 't Zuiden, in Zuid-Beveland, waar over alle dijken, waar dicht over de waterkant de neveldiepten wijken, Waar zich tot aan de horizon de regelrechte lanen, - zover, zover ik volgen kon, - een schemerdoortocht banen, Heb ik in het vergeelde gras, in wat alom verdorde, in wat alom verschrompeld was,…
Jan Prins10 december 2009Lees meer…

De Parel

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 810
De wereld, zoals onze geest die kent ligt in de schoot van toekomst en verleden het onvergankelijke toegewend, dat zich voltrekt in haar verganklijkheden. Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden, en breidt zich uit en bloeit onder het licht, - en gaat dan in zichzelve weer te gronde. Maar over…

De Schutsluis

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 778
De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis, totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis. Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken, zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht, totdat de wachters weer de poorten…

De Zeewind en de Landwind

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.068
De zeewind komt, een blonde schone, de verten toegesneld van 't land. Ze wil het scheemrend blauw bewonen, dat oprijst uit de waterrand, het onbekende gaan verspieden, dat in ravijn en dalkom schuilt, en 't nog verhulde der gebieden, waarop de morgennevel druilt. Ze komt, de wadem op de wangen die nog iets ziltigs in zich houdt, van…

De Zeilen

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.005
Ver over de zonnige heide stond tot den golvende rand, die 't lichte van 't donkere scheidde, de dag, - stond de morgen in brand, en dralend en drijvend tegen het blauw, met elkander mee, zag men zich de wolken bewegen, als zeilen over de zee. Wij lagen onder de hemel, onder de machtige dom van wisseling en gewemel, van peilloze stilte…

De bruid

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 6.754
De lucht, over de jonge dag, Was helderder dan ooit. Iets ongewoon-verblijdends lag In weide en veld gestrooid. De torenklok zong, wat ze kon, De vlaggen staken uit: De bruigom was de lentezon En Holland was de bruid. Ze was des morgens opgestaan, Een ranke, frisse meid. Ze deed haar gazen sluier aan van dunne dauwigheid. Ze stak zich…
Jan Prins7 februari 2010Lees meer…

De meeuwen

poëzie
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 886
De meeuwen vechten, vleugels hol, en hangen aan de wind. Zij vallen in 't bouwland neer, - en, neergevallen, maken ze 't langs de voren vol. Zij namen overland de wijk, en zochten langs de brede stromen hun toevlucht, - om op kracht te komen achter de hoge winterdijk. De snavels, onder pen en veer, herstellen de geleden schade. Maar…

De mist

poëzie
4.0 met 64 stemmen aantal keer bekeken 2.724
De mist, onzeker, dan grauw, dan bleker hangt om ons heen. De schim van stranden, van lage landen, verzonk, verdween. Wij turen, turen door eenzame uren en dan, een wijl, - als vanuit dromen tot ons gekomen, - verschijnt een zeil. Wij zien, - een rimpel in 't licht, - de wimpel hoog in de mist voorbij ons drijven. Daaronder blijven…
Jan Prins17 februari 2020Lees meer…

De ploegers

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 614
De trotse paarden trekken het glimmend ijzer door den grond en doen met kluiten, mals en rond, de akker zich bedekken. Eén man staat aan de ploeg en één ziet, dat het recht gaan zal, en beiden hebben zij aan al hun aandacht niet genoeg. Dan komt het tot een draaien, de wijde zee van klei weer in. De paarden houden even in. De lange manen…

De schuiten hebben de dag volbracht.

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.279
De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden…
Jan Prins19 augustus 2019Lees meer…

De schuiten hebben de dag volbracht.

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 231
De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden zij voor…
Jan Prins19 februari 2017Lees meer…

De stad

poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 1.237
De stad ligt in de avondgloed: de torens en de tinnen blinken, maar 't laag gedaalde zonlicht doet wat kleurig was in schaduw zinken. De schemerige wegen zijn nog vol, en in de nauwe stegen Ziet men zich in den vale schijn een vage mensendrom bewegen: Chinezen met hun onbehaard gelaat, en rustige Javanen. en Arabieren, trots-bedaard,…
Jan Prins26 december 2011Lees meer…

De vulkanen

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.591
Als donkere onverganklijkheden Van stilte, als werelden van rouw Tussen het uitgestrekte blauw Des hemels en het land beneden, Als onweerstaanbaren, die tot Het eeuwige zich intocht banen Vanuit het schamele aardse lot, Staan boven Java de vulkanen De regen ruist en ritselt om hun zijden, De schemer huist Om hun gestalten heen, Boven het…
Jan Prins13 november 2019Lees meer…

De wagen

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.598
Kom, de sluier omgeslagen en het al omhullend kleed: buiten is de wonderwagen met zijn driftig hart gereed, om ons ruimten in te dragen, wijder dan waar ‘t oog van weet, Kom, ons beelden te vergaren, later weer in droom begroeten morgenweelde te bewaren in het sneller-jachtend bloed, en het leven in te varen en de bergen tegemoet. Kom…
Jan Prins8 december 2023Lees meer…

De zomerdag

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.375
De zomerdag, onder zijn dak van licht, en met zijne uren, die onafzienbaar diep en strak in de uitgestrektheid duren, staat hoog over de kalme zee, over die koele, zilte bezonkenheid, van ree tot ree vol zonneschijn, vol stilte. Het water, in de middag zwaar en rimpelloos gelegen, is als een loden loomheid…
Jan Prins2 augustus 2020Lees meer…

De zon

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.321
Lieve meid, de lucht is dronken, want die schandelijke zon heeft een wonderwijn geschonken uit de hoge hemelspon en opeens – aan alle zijden - van die lichte toverdrank staan de wegen, staan de weiden tot de polderboorden blank. Uit de kruinen, langs de stammen, door het diep verwonderd woud - dat de grove schorsen vlammen - druipt het…

De zwerver

poëzie
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 947
Door de lege koude akker Loopt een oude, arme stakker, Zoekend in de harde grond Of-ie geen petatters vond. Wroetend gaan de zwarte handen, Klapperend de zwarte tanden, Gulzig glimt de grauwe mond of-ie geen petatters vond. In de avond nog, bedrogen, ging de moede schim gebogen, kroop de zwarte schaduw rond of-ie geen petatters vond.…
Jan Prins26 oktober 2012Lees meer…

Een vers

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 704
Een vers, al zijn de woorden nog zo klein, wil dagen lang in ons gedragen zijn met zachtheid en bewaakt in stil beraad, en als een kind in zorgen opgevoed aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed en veilig in de grote wereld gaat.…
Jan Prins6 december 2013Lees meer…

Geboortestad

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.816
Is dit mijn stad? De welvaart is voorbij, De schepen liggen rottend in de haven En door het touwwerk vliegen zwarte raven: Het is gedaan met vloot en visserij. Waar is het volk van dit verlopen tij? Men zag het vroeger langs de kaden draven, Het is vergeten nu of reeds begraven, Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij. Voorgoed gedaan…

HET GEURIGE VELD

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.057
Amangkoe Rat heeft meer dan dertig jaren in 't oude rijk Mataram geregeerd, en meer dan onder Soeltan Agent waren in list en lust zijn Machtigen volleerd. Meer nog dan in zijn vaders wrede tijden lag zwart gebrek in 't leeggeroofde veld. Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden zijn trotse naam in daden van geweld. Totdat hij zat…

HET LICHT.

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 448
Wij zaten aan het kalme plein, voor 't open venster van ons klein vertrek, de avond te beschouwen. Wij zagen hoe de hemel, bleek en ver, over de gevels week van de ons omringende gebouwen. De gave stammen, vast en rond, van olmen stegen uit de grond en hoog, om de verspreide kronen, zagen wij voorjaarsvogels al de uitgebreide schemerhal…

Het Dansende Meisje

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.639
Alleen met de overschenen wemeling der golven, met die langdeinende bewogenheid alleen, onder de volte van het middaglicht bedolven, en met de bodemloze ruimte over zich heen. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht…
Jan Prins3 februari 2009Lees meer…
Meer laden...