Alle inzendingen van Jasper de Jong

Ik verteder in je woorden en omhels ze als je lichaam de warmte doet me goed en het verlangen groeit.…

De treurnis in je binnenste huilt meer dan tranen elk schild is even los en muren zijn geveld. Het was op eigen verzoek maar niet uit vrije wil de weg is begaanbaar maar welke schoenen trek je aan? De zon schuilt achter wolken waar regen vrolijk uit valt genietend van de planten het zicht daar aan de horizon. Besef is groot…

De wereld maak ik net zo klein als dat de liefde mij gegeven is jij kijkt naar mij en ik kijk terug al weten we, dit gaat wat vlug. Ik zie verdriet en liefde in je ogen daarom sla ik twee armen om je heen ik heb je lief in alle staten dit zal mijn gedachten nooit verlaten.…

Met een zuiver geweten glimlach ik de dag weer in het hart geeft ritmisch aan dat het leven mooi is en er altijd iets is om voor te leven. Zie de zon schijnen en de bloemen groeien en is het niet buiten laat het dan gebeuren in je mooie hart.…

Mijn woorden zijn voor jou de lezer die mij lezen wil ik heb wat woorden nodig om te weten wat ik weten wil. Jouw vrouwelijk ogen dansen om de letters van mijn schrijven heen ik geef je prijs wat ik voel als is dat niet altijd mijn eigen hart. Nu ik besef dat dit gedeelde smart is wil ik wel weten wat je denkt waar de waarheid…

Ik heb je lief in alle staten als je weent en als je lacht met pijn en verlichting als je bij me bent of niet. Ik heb je lief om wie je bent om wat je doet in alle staten. Laat het je zo weten omdat het moet ik heb je lief of je wilt of niet.…

Toen jij je ogen sloot en het leven liet voor wat het was ik trok het even niet en ik had verdriet. Toch wist ik wel dat jij van mij zou vragen om vooral door te gaan niet stil te blijven staan en zeker niet te klagen. Toch sta ik soms nog stil aan wie jij was en bent want ergens blijf je leven en ook nog liefde geven zonder dat…

Herinneringen zijn goed als ze doen verlangen naar een vervolg naar een ontmoeting of naar een schrijven. De glimlach die ik koester in de spiegel zie wanneer ik even denk aan toen nog niet zo lang geleden. Ik wil weer verder reizen en niet alleen naar landen maar lopen over alle paden die de weg vormen in het leven van mijn…

Mijn ogen zijn gesloten en voel me niet echt ziek toch ben ik aangesloten op een innerlijk infuus. Jouw liefde stroomt heel langzaam diep in mij vermengt zich met mijn bloed en maakt mij minder moe. Gedachten zijn aangesloten door een onbekende link ik weet niet hoe te stoppen en of ik dat wel wil. Jouw liefde stroomt langzaam…

Bij het ontwaken ogen net geopend lees ik woorden niet lief of zoet maar liefdevol begrip en verbondenheid. Zacht knijp ik mijzelf in de huid het is er echt al is je zlef knijpen misschien niet ideaal. Met ogen weer gesloten dansen beelden in mijn hoofd een vlieger in de lucht die paarsgekleurd is door ondergaande zon.…

Wat is het stil zo om mij heen en waarom lig ik in een kist? Ben ik soms gestorven en hoor ik daar verdriet wie mist mij toch ik ben nu net zo blij. Even later lijkt het dat ik zweef maar wordt gedragen tot aan mijn plaats. Langzaam zak ik af en hoor de aarde dalen alles wordt donker en stil en ik? Ik geniet optimaal.…

Hoewel de hemel ervaart dat afstand slechts een gegeven is dat het overwinnen zit in het echt willen en niet zozeer in de waarde uit economische zin. Wanneer het hart de hel gezien heeft en de pijn als tranen is geweest de regen zal nu zachter zijn ook al is de wind zo koud mijn bloed is rood en warm en ik deel mijn blik met engelen…

Verstrengeld in warmte vertederd door armen het kriebelen van woorden zo waar ze raken mij diep van binnen. De neiging ontstaat om mijn geluk weg te geven - ik vind wel weer nieuw - weerstaat zonder twijfel de roep van verbondenheid waarbij ik speels een lach bezorg in de glinstering van jouw ogen.…

Warmte strekt zich uit in de stilte van jouw zijn waar kijken niet genoeg is en horen nog geen luisteren in dat licht hoef je zelfs niet te fluisteren. Jij weet dat ik weet dat wat er is niet meer wijkt je hart het verstand verslaat en stilte dit nog verder voedt omdat gedachten en gevoelens nog duidelijker zichtbaar worden.…

Ik kijk naar je terloops raak ik je aan en ik voel ja, je vindt het fijn. Stilletjes gebonden in stilte rode draden verbinden gelijke zielen.…

Het is onbegonnen werk te dralen over tranen te vieren over harten maar het is zo stil in mij. Nooit begrepen, nooit doordacht gevoel binnenste buiten parels rollen over mijn wangen want het is zo stil in mij. Geen behoefte aan wat dan ook muziek is genoeg voor mij waar gedachten wegdwalen dat maakt me nog stiller.…

Ik fluister liefde in je ogen kleur de lucht blauw en geef zon laat de wind je haren roeren en verval in stilte voor de rust. Het leven dat in mij leeft geeft de warmte op je huid niets is dat het soms lijkt maar ik ben er zeker van dat ik jou in mijn hart sluit.…

Dilemma's overwogen is de liefde onbewogen maar verleden tijd hoe ver is dat nog weg en de toekomst begint wanneer? Of was die al begonnen en schrijf ik geschiedenis nu op dit moment ik lees je in het heden ben ik nog tevreden en ga je met me mee? Als elke glimlach die jij me brengt staat voor een rode roos neem je dan de volgende…

Ik fluister vragen om je hart te spiegelen; dat is mijn antwoord.…

Als liefde in je ogen kijkt weet ik dat de warmte heelt dan zie ik sterren dansen en voel je voeten niet. Kijk, het is niet zoals het hoort en ook niet zoals wij willen verbondenheid kent vele vormen en die van ons is ook uniek. Je huid is een aanraking vandaan van alles dat je hebben wilt het simpele geluk zonder geldige hoedanigheid…

Je ogen zijn mijn liefste goed al weet je niet dat ik verdrink met lede ogen in het moois dat jij me biedt. Glans is iets dat ik niet ken wel de puurheid van bestaan eerlijkheid is mij niet onbekend ik praat en kijk en luister totdat iemand het mij verbiedt.…

Feilloos drapeer ik tranen op de grond ze moeten zichtbaar zijn want ik wil iets duidelijk maken want nee, ik ben niet blij of gelukkig kijk me aan schat, je bent nu nog van mij wil je me laten gaan of voel je mij en hou je me tot aan grijze krulspelden aan toe? Het is godvergeten dat ik je moet vragen of je nog van me houdt en of je me…

Er is iets maar ook niets dat tussen gedachten spookt gefluister in de ruimte loze woorden in je dromen. En als ik dan luisteren wil dan hoor of zie ik niets omdat de wil niet is verdwenen maar de mogelijkheid meer dan ooit. Begrijpen is wat lastig in dit moeilijke parket maar niets is onmogelijk in deze omdat je nooit weet wat niet deert…

Rekenen is altijd al een passie voor mij geweest even en oneven, alles paste in mijn straatje de som van de hele getallen was altijd deelbaar als je iets aftrok was worteltrekken ook mogelijk. Priemgetallen is voor anderen weer een tak van sport die zoeken naar alles deelbaar door zichzelf en door één en verheugen zich op verjaardagen met die…

Er is een lopend vuur dat in mij schuil gaat zonder angst het vervolgt de gang van mijn leven die ik ooit verkoos de woorden die nodig lijken berusten op een spel zoekend naar ritme en cadans wat mijn hart niet bezit. Niets is mooier dan het lijkt en brandt beter dan een kaars de vlam die wakkert behoudt mijn betere levenshoop zij is een onverwachte…

Het was zo ergens een dag in mei dat ik slenterde langs de muur weliswaar op de stoep maar zonder er aan te denken dat de weg vlak langs mij ging. Voor de tijd van het jaar was het kil en somber het leek meer herfst dan lente en ik droeg dan ook wat warms omdat de kilte mij al had gevangen. Toen werd mijn aandacht plots getrokken door…

Grijze hersencellen van oud bloed maken uit ervaring van eenzaamheid een feest. Opeens zitten er dagenlang anderen mensen op de bank liggen in het bed en drinken koffie van de "zaak". Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde…

Ogen kunnen spelen met het hart van je bestaan de kleur is ingetogen hoe zal ik verder gaan. Wegkijken is niet wat je wilt maar beter is het wel dus als je niet wilt verliezen ga dan maar, ga maar snel.…

Beelden zijn een inspiratie te overpeinzen, te bedenken wat er is dat je ziet en wat het met je doet. Trillend met mijn handen duw ik mijn pen op wit papier kan ik wel omschrijven dat, wat er nu in mij omgaat? De zee aan het strand waarop een uitkijkpost staat het lijkt zo verlaten maar ik voel me er zo thuis. Warmte die mij deelgenoot…

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen. Als die waan verdwijnt is het al te laat en ben je niets wijzer of kan je zelf niets afhankelijk van anderen dans je naar de pijpen maar hoe communiceer je met mensen die je niet begrijpen?…