202 resultaten.
Kindertijd
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 155 Kind zijn kan ik niet meer
Spelen is wat ik verveeld wil
Volwassenheid nu is het lot
Kind worden lukt me ooit
Als ik een en ander afleer
In het land van moet nooit…
Bijbel en toekomstpoëzie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 202 De zondvloed duurt maar voort:
't regent reeds eeuwen Abels.
Blijft er wel een Noach over,
veel mensen hebben niet gegeten
van de appel met kennis, of ...
zwijgt hun verdrongen geweten?
Torens van Babel, gebouwd
voor verrijkende rijken,
op het zweet van armen,
in één wartaal: de ik-heb-zucht.
David versloeg Goliath niet.
Het gouden…
De verlichting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 90 De zwarte takken
verbrokkelen de witte lucht,
net verdorde grond.
De witte lucht
barst, breekt open,
de avond puilt eruit.
Halfstok hangt de zon
aan de horizon,
klaar om met rode kaken
het hazenpad te kiezen.
De sterren stellen gerust:
morgen komt er weer zon.
Op zijn beurt barst en valt
de zwarte lucht in duigen.…
Een regenavond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 Een regenavond naar huis,
een tocht naar mezelf
langs spiegelende zebrapaden
tot de andere kant.
Die akelige achtervolger
losgooien gaat niet:
om de achttien meter sta ik
in de schijnwerpers,
ze werpen beschaduwde vraagtekens af
met betraande ogen.
En plots,
oog in oog met mezelf
tussen de sluier van de nacht
een bundel overzicht…
Woorden kramen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 82 Woorden kramen, innig
Monden vol tanden, letters
Oppoetsen tot verbeten zin…
Post
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 169 Woorden schrijf ik tot kilometers
om afstanden te overbruggen.
Mijn eenzame gedachten
vormen ontelbare PS’sen;
ze vliegen als postduiven weg.
Geen grenzen kunnen
mijn minnende mijmeringen dwarsbomen
Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien
over het afscheid en de tijd heen
die ik bukkend sprokkel.…
Grafopschriften
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 322 Jij veroudert niet meer
Herinneringen houden je jong
Jij ging plots
Mooie herinneringen bleven
Als een rots
Jij vertrok en toch
Wij hielden jou want
Wij hielden van jou
Nooit meer?
Ooit nog, eens?
Wij missen jou!
Jij ging
En toch
Jij bleef
Sterker dan deze zerk
Zijn mooie herinneringen
Verdriet slijt
Jaren slijten
Wij slijten…
Postmodern
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 119 Het overkoepelende maatschappijbeeld
vergast in de 2de wereldbrand
en ontschorst in Vietnam en andere haarden ...
rest ons versplinterde hersenspinsels :
het glashelder denken
aan
d n e e
i g l n
tijdens de Kristalnacht
en postmodern opnieuw
aanmekaargelijmd…
Uitvaart van broer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 257 Toen jij nog leefde,
Was het moeilijk praten
Nu zeker: de urne blijft potdoof
Wij maken er een kruis over
Ooit waren wij vruchten aan dezelfde boom
De appels vielen al dan niet ver van de boom
Wel zeker: het waren verschillende appels
De een aan de grond; de ander verbeten…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 340 Weer een jaartje wijzer
Of is het alleen maar
Het tikken van de wijzer
Pijnlijke ledematen spreken
Wijze woorden verzwegen
Ervaring weegt door als de buik
Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…
Het bed
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 136 Het bed is de poort
Tussen Dromenland
En Doorsneeland.
Het doorgeefluik
Tussen eroderend verlangen
En erotiserende lust.…
Halikarnassos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 De opstoot van wind errond
bedwingt de burcht niet.
De rots stoot
relletjes van schuim af,
terug de lege zee in.
Verbeten altijd opnieuw
weer vloed tot eb.…
De eerste tekenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 285 Het eerste teken van jou
was een echo in nevel.
Wij dachten er van alles bij.
Het tweede teken van jou
was een buikvorming.
Ons leven werd ronder.
Het derde teken van jou
was een buikbeweging.
Je sloeg ons met verbazing.
De tekenen blijven komen.
Wij maken er een wereldje bij.
Wanneer eindelijk kom jij?…
Cefalu
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 105 De zon daalt langs
de golven naar het strand
Onze blik beklimt ze
Tot wij mekaar ontmoeten
In volle geopende zee
Langzamerhand
Verbrokkelt de lichttrap
Wij spoelen weer aan
Laatste glinsters wuiven
De horizon glimlacht…
Het stadswezen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 108 de uitbesteden uit de rand
stokken puffend aan de kant
de herstedelingen slingeren
zich te voet of met de fiets
ze vlotten als een vis in het water
en scheren langs het stadswezen
voetgangers kruisen mekaar
en weven een lappendeken
over de lichtende koppen
van killende vierwielers
toegang tot de stad
krijgt enkel wie beweegt
op haar…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 94 De landtong slurpt aan de zee.
Verrukt springen golven op.
Dit minnespel dooft uit, stilaan
wanneer de avond haar sjaal slaat
en het land tegen de bergen aanlegt.
Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
Strandjutten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 Grasduinen langs de zee
en nuttigen wat getijden brengen.
De horizon drijft gedachten
in golven naar wie zwemt.
De zon beklemtoont beweging.
Nieuws ruist tot in ons hemd.…
Mijn dode moeder opgebaard
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Mijn dode moeder opgebaard
Mijn ogen flitsen lijk een camera
Dat beeld moet in mijn geheugen
Klik, in plaats daarvan
Plots, een beeld van vroeger
Herinneringen haperen in baren
Als brakke tranen spontaan. Snik
Slik, vrees om wat komen gaat
Angst voor wat nabestaat
Hoe het ons zal vergaan. Schrik
Schrik … slik … snik … klik
Mijn dode…
Afgewerkt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 228 Getekend zijn zij
Toen nog een schets
Nu met omtreklijnen
Niet uit te gommen
Voltooid, afgewerkt…
Pas
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 518 Pas weg onze wensen.
Weer een kaartje.
Meer tranen vloeiden
dan woorden; die stokten.
Pas een kind en geen leven meer.
Nog geen stap of al de hoek om.
Nog geen woord of al monddood.
Nog geen lach of al omringd door gehuil.
Ik pas …
Staren in de lucht en zie:
een delta van gevoelens,
ertussen donkere eilanden
om verlaten te stranden…
Stormende stier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 142 Met horens voor schut gezet
ontwaakte het beest in mij.
Als een stier loop ik storm,
bedaar ik maar herinneringen
prikkelen me en haken zich vast:
dat rode doek danst uitdagend!
Kop noch staart
krijg ik nog aan mezelf.…
Eentonigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 86 Kringetjes krabbelen
in de bovenhoek van jouw blad.
In de draaikolken van jezelf.
De wereld is groter dan een hoek,
maar je ziet het niet.
Je kijkt ook niet op.
Je merkt een verder leeg blad.
Breek uit jezelf, zong een zanger,
maar je hoort het niet … eentonigheid.…
De zandloper
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 80 wij zijn een zandloper:
het zand stroomt er
van jou naar mij
en omgekeerd
altijd maar door
vermalend de tijd
die voor ons wind is
en het kaf wegblaast
zo stroomt het zand
van mij naar jou
en omgekeerd
altijd maar door…
Herfst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 In de herfst valt alles
terug in zijn plooien
en rimpels worden
dieper uitgesneden
uit opgedroogde levenskanalen
kaalheid lijkt onvermijdelijk
hoewel weggestoken
achter een tooi van bont coloriet.
neen op afgehakte boomstronken
groeien enkel zwammen
of voor wie nog hoop koestert:
paddenstoelen.
ga er maar even bij neerzitten ...…
Vertrekken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Betrekken van vroegere kamers
Vertrekken van een jong verleden
Zeer lang rekken om te merken:
Steeds meer op dreef met haltes
Trekken op de snelweg naar oud…
Rimpelloos verjaren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 282 Op Allerheiligen verjaren,
met de jaren minder rimpelloos
tussen wensen en chrysanten.
Een bittere pil om te slikken:
doe dit met een zoete dronk
om niet te verzuren.
Het is nog te vroeg
om de bodem te zien.…
Een zomerend boek
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 125 Op het terrasniveau
slaat het boek
de hand aan zichzelf:
“écriture automatique”,
niet eensluidend te lezen.
De zwoele bries verwaait
de verloste letters;
sommige op drift geslagen,
het stuifmeel achterna;
andere voorgoed verzonken.
Het boek waait de zomer lof toe
Het baadt in een gloed,
een zomerend boek.…
Rijmende ogen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 193 Je ogen rijmen,
maar een harmonie lees ik
achter een mist van netvlies.
Je verdriet giet je uit
tot regenpijpen,
zij zenden een rooksignaal.
Je ogen rijmen,
parelen ervan
zoals het enkel 's morgens kan.…
Voeling met de grootstad
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 115 De zon en rolluiken gaan op.
Winkels trekken grote ogen.
Het licht overspoelt hun goed.
Het dagelijks getij, eb en vloed,
van een grootstad in volle gloed.
Torens krijgen opnieuw voeling
met het aards paradijs van heden.
Wagenkaravanen schoorvoeten
op bedevaart naar het drukke hart
van de stad, lichtend dag en nacht.…
Poolshoogte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 78 Ik zag jou, kwam dichter,
het nam poolshoogte,
de diagnose luidde: begeerte
Je ogen zien blauw,
binnenkort niet die alleen:
ik kus je te pletter
Ik heb jouw hart gestolen,
daarvoor kreeg ik levenslang:
mij niet gelaten…