113 resultaten.
Hemelkleurig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 3.717 De heimweekleuren achter de horizon
bereiken geoefende schildershanden
met jouw onbekende verlangen
zou je deze kleuren willen benoemen
als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht
tijdens een leefbare droom
met als zielsgewichten
wind, maan en sterren
achtervolg ik jou met een vogelkleur
en blijf ik nooit zonder beweging.…
Kerstdag
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.186 Er was niets anders
dan de witte dag vandaag
in de wintertuin
zag ik onzichtbare dieren
nog voor het sneeuwen
in een droom verdwijnen
in een ander, onvervangbaar leven
deed ik
net alsof je nog leefde
nooit werkelijk dood
was gegaan
en niets anders dan dat
droomde ik, in mijn waan
van de witte dag vandaag.…
Schizofrene zwaan
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.024 Ik koester geen romantische gevoelens
tegenover het bestaan van de zwaan
het zwanenmeer was in mijn jeugd
spiegelmeer van angst en doodsverlangen
mijn vader was een schizofrene zigeuner
die langs de oevers liep om verzameld hout
mijn moeder continu in perkament
blies kleine veertjes van zijn schaduw
er vielen soms dauwdruppels
van mijn…
Herfst
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 988 Het is er nu, die vergankelijkheid
die zo kan rotten op de grond
appels die niet ver van de boom vallen
we vinden er ook bodem
aardse van onachtzaamheden
na zwoele zomerse winden
ontdekken er weer eikels
zijn gevallen door koude
het intieme van de nacht
houden van zijn regens
regelmatigheid van zwijgen
tolereren stormen en dromen…
In vroegere seizoenen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 753 Wat ooit verwarring was
in vroegere seizoenen
en nu als zielsverwantschap
door deuren gaat
neem ik mee
in een lentebewonende brief
met alle eenvoud daargelaten
bewaar ik kerstspullen
op een vliegend tapijt
verkoop ik mijn dromen
aan de zon.…
Het doodspapier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 655 De herfst treedt weer toe
in mijn belevingswereld
‘t vergankelijke seizoen
van jouw trieste dood
het doodspapier wordt weer
opnieuw gelezen, en tranen wellen
uit bron van innerlijke nood
een doodsgedicht
door jou geschreven
over passie, sterven
en dagelijks brood
de laatste uren
van jouw beklemmende leven
onze gezamenlijke waarheid…
Het dodenboek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 618 In het boek der doden
speelt weer die jongen
die voor zijn sterven
de zon toelachte
in het dodenboek
waar een vlinder droomt
over levenloze nachten
zonder bezoek van dagen
die de dood verzachten
met het blonde, lieve meisje
dat na hem ging naar de wolken
in een eenzaam dood vertolken
in het boek tekent stilte
het droevig einde…
Ravenspel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 560 Er was iets ouderwets in mijn jeugd
ik deugde niet voor zwarte raven
ze loerden altijd naar mijn ogen
er zaten er twee, goedgebekt
op de grijze nok van een schuur
ze leken tegen elkaar te praten
in een gesprek over mijn ouders
sloeg mijn vader haringen
aan gort
bij het graanveld
waar de tent waarin we woonden
wind verdroeg
liet mijn…
Herfstlicht van de nacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 559 Geluidloos neemt de herfstnacht
alle gedachten mee naar toen
het begon met jouw fluisterstem,
daar bij het graf van jouw vader
vertelde je eindelijk
wat jou was overkomen
in jouw jeugd
er vlogen kraaien
boven bomen die onder herfstlicht
op het kerkhof stonden
er huppelde een verdwaald konijn
op het goed onderhouden graf
van de…
Last van list
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 416 Zij is niet langer de boom
waaraan jij je
na doping zou verhangen
hij is nooit meer de droom
waar je op jouw fiets
naar zou verlangen
droeve helden van weleer
gaan in de hemel tekeer
met helden van vandaag
en stenen in de maag
droom niet, verzin niets, verlang niet meer
de begroting van de tandarts
doet evenveel zeer
als een verleden…
Stille bagage
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 386 Het is bekend, alles wat onopgemerkt bleef
leeft in stilte onder de wolkenzoen
in het land van jouw heimwee
geen schurken die de boel bedriegen
of eenzame goden, het noodlot in de hand
geen krant met leugens over liefde
of een acteur op een zonnig strand
met slechts de zon als gezelschap
nu de liefde geluidloos is
in alles overstemmend zwijgen…
Grafschrift van mijn vader
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 383 In het grafschrift van mijn vader
dansen vlinders met dronken katers
drinken zigeuners rode wijn
met zeelieden op drift
zwijgende zeilboten
geen zuchtje wind
en in het intieme onbestemde
klinken violen als wilde dieren
in laatste noten nacht muziek.…
Jeugdhaven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 373 Er liggen zes boten
aan een steiger
in de haven van mijn jeugd
ieder met een eigen zeil
een buitenboordmotor en roeispanen
een kiel, een roer, en een reddingsboei
soms spring ik in het prille water
van het meer, met minder herinneringen
bevaar ik oceanen in mijn fantasie
waar mijn moeder plots een eiland wordt
en mijn vader een gebergte…
Vanaf de horizon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 Het gras kleurt grauw
waar jij dromen verspeelt
slapen zeemeerminnen
op vaste wal, vervreemd
golven klotsen tegen kadekust
dromen hernemen liefste lust
en jij schrijft brieven aan de toekomst
vanaf de horizon tot aan het heelal
voor wie het hoort, de zondeval
is door jouw ogen droomgestoord
maar het leven is geen carnaval
door liefde…
Stille getuige
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 350 Hoe waarheid draait in menselijk verkeer
de ziel die merkt het telkens weer
een vreemd verhaal over moraal
een man begrijpt zijn geest niet meer
maar toekomst werpt een rechte lijn
de winterkou vindt niemand fijn
klimaat hangt aan een zijden draad
en smeltend ijs ten einde raad
zorgt voor extremen in het weer
de mens die krijgt geen lente…
Het dodenlied
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 Herkende het dodenlied niet
aan het vallen van de bladeren
was voor mij iets tijdloos verbonden
een gevoel zonder heen gaan van dromen
ik dacht ook niet aan jouw stem
toen ik iets hoorde in de wildernis
was er heel ver weg liefde
een echo van stilte in een droom
herinnerde mij geen enkele noot
of muzikaal verlangen
toen je nog naast me…
Over de dood gesproken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 De vleugels van vader
zijn gestorven in teugels
van handarbeid, huisvlijt
moeders zwarte garen
stug, in winters leeg behangen
bond schaatsen
onder onze kleuterschool
toen praten nog niet kon
is mijn broertje jong gestorven
hij was niet van mijn ouders
maar kwam uit de boerenkool.…
Fluistering
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 331 In essentie van ontwaken
beroer je mij tot slapen
met accent van zwijgen
hoor ik niets anders dan
lyrische dromerige taal
die kalmte laat opbloeien
en in die fluistering herhaal jij verhalen
over openbaring van verlangen
er is geen diepere heimwee
die ik koester dan de herinnering
aan jouw geliefde warme stem.…
Woordwonden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 323 Uit eerbied voor uw schrijven
reageer ik niet
uit al uw woorden voel ik stilte
al zou ik er toe neigen
de minste liefde
voel ik niet
uit al uw wonden
stroomt inkt
naar de rivier
van nieuwe woorden
zo zwart als uw geest
ben ik in uw stilte geweest
zo duister als de nacht
voel ik uw onmacht
in de woordwonden
van uw tedere ziel…
Achter schaduw van mijn stilte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 308 Mijn woorden, ze waren vaak onzinnig
al kwamen ze dikwijls uit diepte
waar ik door mijn verslaving aan de nacht
met mijn ziel in verzeild was geraakt
ik sprak soms wel hoop uit
in een verklaring van vergankelijkheid
liet ik de dagen scharnieren
met het verlangen van de nacht
ook kleurde ik wolken
in het bijzonder op zolder
stonden duizend…
Vreemde ouders
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 306 Vader volgt rivieren
donkere schaduwen van zijn land
hij leeft zonder toekomstdromen
eerzucht verlaten in zijn hand
moeder, binnen gebleven
kan niet meer lopen zonder pijn
het zat haar tegen in het leven
geluk zal nooit meer bij haar zijn
mijn ouders zijn nu vreemden
in geen jaren, dat ik ze ergens zag
we zijn allemaal ontheemden
zo triest…
Voelbaar in herinnering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 305 Soms,
wanneer ik in schemerlicht
peins over het alleen zijn
vrees ik weer de eenzaamheid
die tijdens mijn adolescentie
zo onvruchtbaar voelbaar was
in eigenzinnigheid van dromen
ik keer dan terug
in de wilde rozentuin
probeer gevoelens
over diep verlangen
in brieven te omschrijven
na iedere zin voel ik de droomvlucht
erotiek van…
Zwijgend landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 294 Vaak wanneer ik mij verplicht
in het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de eenzaamheid
die in mijn jeugd zo voelbaar was
ik betreed dan regels der heimwee
denk weer aan dingen
in geloof van eigen ongelijk
ik bemerk weer die innerlijke pijn
onwetend in nieuwsgierigheid.
Ik schraap alle hoop bijeen
voor een beminnelijke rol
in minder…
Voetsporen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 281 Het waren geen krijtstrepen
of een rekensom voor verlangen
er stonden geen woorden in het zand
er was een zilte wandeltocht
door eenzaamheid van het verlaten land
en voor iedere dode een vlieger
een kind dat huilde op het strand
zonder moeder en strijkbout
met een touwtje in zijn hand.…
Schoon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 De waarheid bij nacht
heeft hier niet veel om het lijf
nu je naast mij ligt
blijf je voortaan onzichtbaar
licht in tijdsverblijf
schoon in jouw vergankelijkheid
neem ik ontvangst van jouw muze
met kleine gebaren omring ik
de liederlijke lethargie
van jouw ontheemde bestaan
iets in de intensiteit
heeft een vacuüm doen ontstaan
terwijl…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette
een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart
zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid
onbevlekt wit en onbevangen
er ligt geen deken van onverschilligheid
over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden
tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte
op zijn vlucht langs de…
Winter in een brief
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 254 Winterbomen staan kaal in de straat
wolkenkolossen drijven boven natte daken
jij bent slechts bij me in een laatste brief
alleen de dood kan mijn verlangen doen staken
je aarzelt in het naderbij komen
stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid
ik droom tussen het zwijgen van antwoorden
alsof ik een landschap ben in de tijd
mijn rivieren…
Zielsverwante verlatenheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 Dikwijls wanneer ik
mezelf in eenzaamheid verlicht
door over het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid
die tijdens mijn herinnerde jeugd
zo voelbaar was in heimweedromen
ik keer dan terug
in verwilderde rozentuinen
en probeer mijn gevoelens
in uitvoerige brieven te omschrijven
maar ik besef tenslotte…
Achter de horizon
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 248 Achter de horizon slapen zwanen
en moeders in japonnen
kinderen onder luchtballonnen
bij het water dromen vaders
in tranen die rivieren maken
en oceanen zonder zon
staren naar bomen
die woestijnen benijden
mieren die olifanten berijden
in een land dat niet bestaat.…
Intieme duisterklacht
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 246 Haal ze maar weg, de muizenissen
grote, kleine gebeurtenissen in de nacht
hoe ze het humeur soms droef ontstemden
pogingen die je deed, op eigen kracht
je zag niets in de kleuren
waarmee werkelijkheid schetste
een wereld die in arm en rijk
werd verdeeld
je kwam nooit achter de deuren
waarmee het geloof je vaak kwetste
leegte bleef stil,…