192 resultaten.
Moeder bij der wiege.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 402 ‘Ons zijvertrek is alree door de zonne verguld,
Hier zijn we nog zacht in schemer en schaduw gehuld,
Mijn zoontje rust in zijner wiege zo stil,
Dat ik het lieveke liefst nog niet wekken wil.
Vandaag is mijn dromerke jarig. Een keurig tooitje
Omgeve en siere mooi zijn schommelend kooitje.
Bij zijne ontwaken zal met de geurende rozen
Om…
De Schone Herfst
poëzie
4.0 met 3 stemmen 646 Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht
Als naar een nacht van zwoel-doorgeurde dromen:
Naar 't koele licht en naar de gouden bomen
In grauwe nevel langs de smalle gracht.
De dagen waren vreemd van vege pracht,
Een felle gloed scheen alles te doorstromen:
De bloemen baarden huivrend-zoete aromen
En wrede kleuren, bont en brandend-zacht…
Mijne wensen.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 507 Vriendschap kwam mij zoetjes strelen
In mijn blijdschap, in mijn leed,
Toen ik bij de kinderspelen
's Levens lentedagen sleet.
Mocht wie in mijn vreugden deelde,
Met een traan mijn droefheid heelde;
Mocht die vriend en speelgenoot
Mij beminnen tot de dood!
Aan een meisje zacht van zinnen
Hechte ik mij met hart en oog.
't Was mijn…
Zwarte Leeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 565 Ziet gij de zwarte leeuw niet rijzen,
Zo fier op ’t trotse gouden veld?
Ziet gij zijn forse reuzenklauwen,
Waarvan één slag de vijand velt;
Ziet gij zijn bloedige ogen gloeien,
Beschouwt zijn maan zo breed verward? –
Die leeuw is onze Leeuw van Vlaandren
Die rustend nog de wereld tart!
Hij sloeg zijn klauwen op het Oosten
En ’t Oosterheir…
IN DE AVOND
poëzie
4.0 met 4 stemmen 501 Des avonds buigt mijn lome mijmring over
Naar haar, mijn lief, en naar haar stil gemoed:
Zo nijgt een boom soms wel zijn bronzen lover
Over het koele water aan zijn voet.
En ik word droef. Want derft mijn ziel de tover
Dier lieve stem die 't wrangst gemis verzoet
Dan welkt mijn trots en ben ik naakt en pover,
Alleen verschroeid door…
HERGEBOORTE
poëzie
4.0 met 2 stemmen 384 Het is mij, lief, als had ik u verloren
En of ik u nu eindlijk wedervond:
Uw wezen draagt weer 't eigen stil bekoren
Dat eens mijn zachte deernis heeft gewond.
Ween nu niet meer. Ik zal u toebehoren:
Mijn droefenis die zoveel Leeds weerstond,
Mijn fel verlangen dat geen angst kon smoren,
Mijn sterke trots die gij toch overwont.
En samen…
HET WONDER
poëzie
4.0 met 3 stemmen 468 Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid
Tot één trouw peinzen naar de zachter uren
Waarin uw daden zijn als bleke vuren,
Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit.
Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit,
Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren.
Ik zoek haar niet: ik wil alleen de pure
En zoele droom van u die niet…
OVERDENKING
poëzie
3.0 met 3 stemmen 303 Gij zijt zo lief, gij hebt zoveel gegeven
Aan rijke warmte en loutere innigheid:
Mijn leed hebt gij met broze troost omweven,
Mijn luide angst een bed van rust bereid.
Mij, eenzame, hebt gij uw eenzaam leven,
De teerheid uwer kranke ziel gewijd:
Gij draaldet niet, gij wilder pijnlijk sneven
Om één kort uur van stille tweezaamheid.…
Levensloon
poëzie
4.0 met 2 stemmen 504 Ik neem het rijke levensloon
Van elke blije dag,
Als Gij mij reikt het gulden schoon
Van uwe mond en lach.
De dag verglijdt in stille glans
Bij mijn verholen droom,
Mijn ogen zien ten verre trans,
Of reeds de avond koom’.
Ik keer, als groot de zonne poost
En dag en werk zich sloot,
Waar Gij mij geeft zo wond’re troost,
Lijk van de vrome…
Adèle.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 640 In 't land, waar zilverbeekjens vloeien,
En gras en kruid in weelde bloeien;
Waar 't veld met eeuw'ge lente pronkt,
En liefde uit rozenstruiken lonkt;
Daar dwale, zonder vrees of schrik,
Uw kinderblik.
In 't land waar, in 't gewelf der blâren,
De vogelkens hun stemmen paren,
En gene wind het zanggebed
Van 't vliegend morgenkoor…
DE LEEGTE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 841 Eenmaal hebt gij mijn stil vertrek gewijd
Met even uw ontroerde aanwezigheid,
Met tooverklank van zoet-gesproken woorden
En teedere gebaren die bekoorden.
Ik had dat uur in zaligheid verbeid,
Met vreugd gevuld den al te langen tijd, -
En nu: in troeble bitterheid versmoorden
De droomen die me in eenzaamheid behoorden.
Uw afzijn pijnt mij…
DE GESLAGENE
poëzie
4.0 met 2 stemmen 501 Eens was ik jong: 'k begeerde een heerlijk leven,
Een leven als geen ander ooit bezat,
Een kleurig kleed. Nog heugt mij hoe ik bad,
Hoe blij 'k mijn wondre wijl begon te weven.
De tijd vervlood en 't werd een kostbre schat!
Maareens zag ik vlammen opwaarts beven
En in hun gloed mijn zere weefsel sneven, -
Niets bleef van wat ik zo had liefgehad…
Voorbijgangster
poëzie
4.0 met 3 stemmen 312 Een lief gelaat in tere lijnen
Een stille lach om jonge mond:
Zo schreed zij daar; en de eigen stond
Voelde ik een leegte in mij schrijnen.
Zag zij mijn blik bewondrend schijnen?
De lange wimpers zonken blond
Op de ogen; 'k zag haar lach verkwijnen
En voelde schaamte om wat ik schond.
Toen welde in ’t hart een diep verlangen:
Een jong…
DE VERLOREN VROUW
poëzie
4.0 met 1 stemmen 440 Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen,
De dag is triest en vol onduldbaar wee...
Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen,
Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee.
Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen,
Wellust verkoor ik boven zoele vreê.
En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen:
Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee…
De vreemde dood.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 649 Mijn peinzen kan de vreemde dood nìet loven
Die me u welhaast voor steeds genomen had:
Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat,
Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.
Dan had ik u nooit bevend meer omvat,
Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven,
Met u nooit meer door zomers blijde hoven
Gedwaald of laat door de avondlichte…
Koffieliedje
poëzie
4.0 met 3 stemmen 464 Arabia,
Batavia,
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffieboon,
Gij broedt de gloed,
Die goed ons doet;
Gij voedt ons bloed
Met vroede moed!
Gegroet, gegroet
Gij wieg en woon,
Gij hof en troon
Der koffieboon,
Arabia,
Batavia!
Daar rommelt de trom
Al over het vier,
Daar schommelt zij om
Met geurende zwier;…
Herinnering
poëzie
4.0 met 2 stemmen 462 Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
en die er 's levens wondre beelden zagen
hoorde ik elkander met verwondring vragen:
‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’
En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon!
Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’
en keerden weer naar de eigen grijze dagen.
Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…
ZOMERAVOND II
poëzie
4.0 met 2 stemmen 174 Gedachten, die de zonnige uren banden,
Bemijmer ik, waar langs de stille kreek
Het nachten naêrt en op de lage landen
De avond roerloos ligt en schemer-bleek.
Dan blaast een jongen op z'n herdersfluit
Een simpel liedje van verloren dagen;
En 't mijm'rend hart moet zachtkens medeklagen
Bij 't gaan en komen van dit week geluid.
In weedoms…
ZOMERAVOND I
poëzie
4.0 met 3 stemmen 226 Nu de schaduwen zich lengen
Rond mijn woning, vòòr de nacht,
Wil ik je mijn groeten brengen
'Wijl dags laatste uren plengen
Aan de kim hun zuiv're pracht
Al begeert' ligt diep verzwegen,
Nu ik stil naar buiten tuur,
En mijn hart heeft zich genegen
Tot de wijde avondzegen
In de schoonheid van dit uur.
Ken je deze stilte, makker,
Als des…
Dood
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven
Die me u welhaast voor steeds genomen had:
Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat,
Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.
Dan had ik u nooit bevend meer omvat,
Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven,
Met u nooit meer door zomers blijde hoven
Gedwaald of laat door de avondlichte…
De eenzame
poëzie
4.0 met 3 stemmen 383 Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild,
Moet ik om u de barre nacht vervloeken?
Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken,
Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt.
Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild...
Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken
Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken
Nu weer mijn droom…
Sapientia
poëzie
4.0 met 6 stemmen 629 Grau, theurer Freund, ist alle Theorie
Und grün des Lebens goldner Baum.
Goethes’ Faust
Zeg mij waarom, ô Vrienden, wilt ge uw brein
Met allerhande dromerij bevrachten?
Is de geschapene wereld u te klein,
Dat ge immer ijlt naar ’t rijke der gedachten?
Is al ‘t genot dat de aarde bieden kan
Te zouteloos, te smaakloos u, mijn Vrienden?
Waant…
Knapelijn bij der beke.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 638 Een knapelijn bij der beke zat
Met de blik op der golven gewiegel,
Hij wierp er menig bloemenblad
In de huppende zilverspiegel.
Hij stortte in een lief, eenvoudig lied
Het gevoel zijns jeugdige harten,
Hij zong niet van bittere zieleverdriet,
En nog min van der wereld smarten.
‘Och ware ik - zo zong hij - als geurende bloem
In de…
Madame la Marquise
poëzie
4.0 met 1 stemmen 309 Een lied ruist ijl en rank; een vrouw speelt aan 't spinet
En neurt heel zacht de wijs; de blanke toetsen schreien
Hun zoet en simpel leed door 't schemerend salet.
Maar wie haar gratie won nijgt aarz'lend haar bezijen
En zoekt haar need're blik. Een stille geur verbloeit
Van onvervulde drome' en teed're specerijen...
Ze heft 't gedoft…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.0 met 2 stemmen 514 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
Grijs landschap
poëzie
4.0 met 1 stemmen 467 Het landschap ligt, een droom zo onbewogen,
Door't ijle floers van dampen overtogen.
De dag is stil en fijne regen leekt
Wiens zoete ruising vage treurnis kweekt.
De bomen staan ontloverd en gebogen,
Hun zwarte takken grillig voor de hoge
En strakke hemel die, tot grijs verbleekt,
Geen milde zon of troost van blauwte breekt.
En hier…
AAN JACQUES PERK
poëzie
4.0 met 2 stemmen 323 De rozenknop in ranke vaas, vuurrood,
Rijst roerloos uit het tere kristallijn,
Stil in verwond’ring van zó schoon te zijn...
Dan legt hij bevend héél zijn binnenste bloot.
En hij geeft weer wat eens natuur hem bood,
Wat eens zijn deel werd van de rijke regen
En wat hij opving van de gouden zegen,
Die naar deez’ aard in gulle golven vloot!…
AFSCHEID VAN GUIELMO
poëzie
4.0 met 1 stemmen 280 Niets dan leed blijft er beklijven,
Of ik al mijn dagen tel.
Wat zal ik nog langer drijven
Dit onnozel levensspel?
Mei en juni ging verloren
En het witte oogsttij zwond,
Toen de maaier ’t volle koren
Tot de gouden schoven bond.
Vrind, m’n leven is verstreken
En ik vind geen blijheid meer
Om de akker straks te kweken
Voor de nieuwe lentekeer…
HERFST-IMPRESSIE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 314 Soms in de vroege ochtend, kleurt
De hemel zo geheimvol licht;
Dan is ’t of gij een schoon bericht
In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
En wie een donker lijden beurt,
Hem wordt de last haast blij en licht;
Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.
Gij kent dit wel als schone schijn,
Een lichtend uur,…
Meisje voor het feest
poëzie
5.0 met 3 stemmen 335 't Eérst, in blij ongeduld, kwam ze af. Nog toeft geen gast
Ter zaal. Week daar de deur...? de bout schuurt langs de luiken
En 't uur kruipt traag. De dis beurt, glanzend in 't damast,
Zwaar zilver en zoet ooft; in donker-koele kruiken
En transparante fluit smilt 't welig coloriet
Der kaarsen, die hun vlam tot een goud hart ontpluiken…