Ik pak mijn schoenen
Strik mijn veters
Ik delf zuurstof
En maak meters
Ik ren geheel
Verschoond van pijn
Als een robot
Als een trein!
Ik snel nu voort
Vertrap de stenen
Zijn dit wel
Mijn eigen benen?
Mensen, kijk dan
Zie me gaan
Zie dit lichaam
Toch eens aan!
Wanneer ik hoest
Dan proef ik bloed
Ik wil ook kotsen
Als het moet…
Ergens bij mij in de laan
Staat een ijzeren poort
Mensen lopen voort
Maar ik blijf daar altijd staan
Als ik door de koude staven
Behoedzaam kijk of luister
Is het daar zo stil en duister
Alsof het leven ligt begraven
Ander loof groeit achter ‘t ijzer
En de wind blaast harder aan je hand
Als je hem doorsteekt naar die kant
Bovendien is…
Mijn moeder ben ik verloren
Oud en grijs en gek zit ze
Voorgoed in de bejaardentoren
Met mooi weer mag ze naar het park
Voortgereden door een zuster
Als ze zoet is krijgt ze kwark
Me onbewogen aan te staren
Vertel ik vurig over onze jongens
Moet ik me de moeite dan besparen?
We voelden zoveel voor elkaar
Maar nooit de moed gehad om…
Iedere avond als het schemert
Staat hij helemaal alleen
Aan de kant van zijn domein
Te wachten op één been
Ik twijfel altijd na een tijdje
Of hij nog wel leeft
En weet het pas echt zeker
Als hij Vis te pakken heeft
Tegen schemerdonker vliegt hij op
Zijn kunstje weer gedaan
Met opgeheven hoofd kan Reiger
In ’t Nest te ruste gaan…
je woorden komen zo vreemd voor
ben je niet een deel van mij?
ik kan niet geloven wat ik hoor
weet je nou wel wat je zei ?
je zo te zien doet me verdriet
ik troost me: één zo’n mensenleven
opgeofferd. Dat is ook een streven
maar je kennen? Nee, dat niet…
Je praat zo veel
kan het wat minder
Je praat zo luid
kan het wat zachter
Je praat zo schel
kan het wat warmer
Je praat zo snel
kan het wat trager
Liever vind ik je als je leest
Ik vind je lief als je lacht
Ik vind je zo lief in de tuin
Bezig met bloemen
als je zwijgt…
Ieder mens moet geknecht
Met een chip in zijn hoofd
Zodat men gelooft
Dat je bent wie je zegt
Het zaad wordt bewaard
Geen mens die meer vrijt
Want liefde kost tijd
Dat is het niet waard
De welvaart is hoog
Communicerende ijskast
Een robot die afwast
En ook nog kurkdroog
We ontvolken de aarde
En dan wordt het menens
We trekken naar…
In de hal van mijn moeder stond
een grote, bruine, aardenwerken pot
met mutsen erin
Schuin onder de kapstok
in een kleine inham tegen een muurtje
prikkend in je kinderzin
van achter de streep, de scheur in de groene tegel
mikte ik op de spleet
van muur en pot en als de stuiter ertussen bleef
weerklonk de overwinningskreet
Ik was altijd…