71 resultaten.
In het oog (4)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Door deze ogen bezien
is in het windloze oog
toch niets zonder beweging,
zonlicht warmt het water,
dat opstijgt, onzichtbaar uitdijdt
door de lucht te vullen.
Mijn adem wordt bevochtigd
en beroert de wilde woorden,
spelend als dolfijnen voor de boeg.
Hun spel spreekt mij aan,
vertelt van hun reis, hun verleden
in het donker van
jonge…
In het oog (3)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 In het oog (3)
In het oog lopend nu,
dit duister achter mijn ogen –
zwarte maan
boven wind;
water, golvend
langs niet zichtbare lijnen,
voelbaar buiten dit lichaam –
het kleine duister wacht altijd
totdat ik weg kijk
van het meer,
en doet me geloven
dat in de diepte een kelpie waart,
levend geworden vrees.
Als ik val, roep ik…
In het oog (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Het oog
is de kluis
waarin ik mezelf opberg,
de storm de sleutel buiten.
Ik ken dit lijf niet,
denk te moeten overgeven,
maar is dat,
omdat de maag het voedsel niet verteert
of doordat het al opgenomen is?
Ik neem mijn handen
en leg ze neer op mijn buik.
Mijn ogen vallen dicht.
In het donker vormt zich een vraag,
welt als kwelwater…
In het oog (1)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 In het oog
De wereld slingert zich een weg
door de tijd
en ik blijf achter in het oog ?
ogenschijnlijk stille ruimte
in het midden van de storm.
Ik geef mijn waarde weg
en maak mezelf tot zwart gat,
waarin ik heen en weer slinger,
steeds kant noch wal raak,
geen rustpunt in beeld en
daarom zie ik jou niet,
neem ik geen
tijd…
de rest van een zin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 In de nacht wacht het weerzien,
weerlichtend in de dromen,
met het oude lichaam als de dag slaapt.
In die onbereisbare stad dwarrelt hier en daar
nog een enkel woord door lege straten,
op zoek naar de rest van de zin.
Het is geen lege tijd, geen loze stilte,
want naast me in bed klopt
nog steeds een warm hart,
veelzeggend welkom.
Flarden…
stilte s.v.p.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 43 Een Mirage raast over,
laag op de nabrander,
bulderend door mijn bier,
op weg naar zijn zachte thuis?
Mijn droom verdrinkt
in zijn decibellen,
het gesprek verstomt, sterft
bijna....
Gelukkig borrelen bellen
koolzuur nog omhoog in onze glazen
en het gesprek herpakt zich
als de herrie zich
uit de voeten gemaakt heeft.…
Anker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 56 Bron
zonder einde
(was er niet
wel een begin?)
iedere minuut
één druppel,
iedere druppel
één leven,
geschakeld,
verbonden
meer
stil in de grot.
Druppels blijven volgen,
versmelten
en toch hebben ze
geen weet van elkaar,
anders dan
via water.
Maan trekt
aan het meer
onder de rots,
al zien ze elkaar
nooit.
Meer zonder…
Siobhán
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Een rib uit mijn lijf,
toen jij achterbleef
in de arena van de ziel.
Geen wonder dat ik
mijn lichaam niet meer vulde,
mijn leven niet meer bewoonde,
toen ik opnieuw
wakker werd.
Het kostte mij werkelijk
een rib uit mijn lijf,
verloren
in de mist van het
niet meer herinneren
hoe ik hier gekomen ben...
langzaam,
mettertijd
vind…
Zeven vogels zwart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Ze kwamen
op de wind
van het Noorden,
zeven
vogels
zwart
krassend koud uit het hart
één voor elke dag
van de week
zwijgen;
negeren;
woede;
haat;
venijn;
gif
en voor de zondag
zelfhaat afgewenteld....
Ik kan mijn bloed wel drinken,
dat ik hen hoorde,
in hun nest leefde…
Mijn weg door de wereld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 63 Na een lange reis
(tol en schatting inbegrepen
in de kostprijs)
land ik op ruwe hei
en zie
een boom
(off centre in het
verder kale landschap),
aan de voet daarvan,
als een stil meer,
slagschaduw,
waarin ik tranen spui,
tranen die in de zandbodem
wegzinken,
jij bent de aarde
waarin de hei wortelt,
kronkelt, groeit, een…
Strand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Uitgestrekt
tussen schelpen en
aangespoeld zeewier,
drijfhout
beweegt zich mee
met de zee.
Zon vraagt:
‘Zou je vlees zich hechten
aan je beenderen,
als je ‘nee’ zei
tegen mijn zomer?’
drijfhout drogend
Maan trekt aan
mijn water,
maakt vloed
en ebt weg
drijfhout neemt gewicht
Sterren banen zich
stil
een weg van licht.…