Alle inzendingen van Joke Bot

de fabels doorgeprikt naar dromenland verwezen mijn waarheden in de ogen zien beperktheid van het streven tekort schiet vaak de werkelijkheid te rauw het daag'lijks leven…

verwachtingen één en al ellende ze imploderen blazen zich op het heden rest vandaag op kop…

de losse eindjes zoeken hun samenhang van verknoopte ontreddering tot uitvalbasis voor ontluiking…

mijn aarde roert zich sidderend en bevend ondergrondse spoken blijken springlevend ooit niet behapbaar in duisternis verdwenen nu genoeg draagkracht bij daglicht verschenen…

poging tot uitstel tien vingers trachten ogen te blinderen…

afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid…

stappen met muis en olifant zwemmen in vijver en oceaan spoelen met golven naar het strand op de vloedlijn komt tot staan een tel een jaar de eeuwigheid open en onaantastbaar een tijdvak van zijn grens bevrijd de mens bezint en maakt zich klaar…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

mijn werkelijkheid het topje van een ijsberg onder de zeespiegel het leeuwendeel barstensvol verrassingen zich kenbaar makend als immer opborrelende luchtbellen…

in de wijdsheid ademend geboeid door de horizon baken in peilloos heelal…

mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom…

tijdperk van steen en ijzer langzaamaan wijzer een lach en een zucht hoog in de lucht laag bij de grond hoekig en rond vormgeven aan leven…

diversiteit is een groot goed elk verschil kleurt aan het leven het aards gewoel een bonte stoet de regenboog tot vlag verheven…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…

bivak van zee zand en duin de branding dag en nacht mijn resonantie wisselstroom ongrijpbare krachtbron ik laaf mij…