539 resultaten.
als de wind gaat liggen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 een straffe storm of bedreigende waterval
ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan
ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval
al wat tijdelijk is raakt uit het zicht
men hoede zich, derhalve, voor het vergaan
van wat achter een verscholen diepte ligt
het is de tijd, die dwingt tot inzicht
ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek
dagen dragen…
samenhang
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 187 ik zoek de liefde, zij is
ze leeft in mijn adem, mijn zucht,
in een opgedroogde traan
je raakt me aan, zo nu en dan
in het wezen van mijn bestaan
zij kent geen woorden
noch gebaren met de hand
ik droom in de echo van de nabije oorden
doch immer aan de buitenrand
van een verbeelde werkelijkheid
in het wezen van mijn bestaan
het is zeker…
in jaren vergaard
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 76 ik woon in mijn hut
weliswaar van hout
in vergaand stadium onthecht
en op een enkel cruciaal punt gestut
in de zomer warm en winter koud
doch ik ben omgeven door engelen.
ze laten mij met rust of laten mij bengelen
aan de rand van mijn eigen woud.
zo voel ik me nooit alleen
praat ik mezelf aldoor toe
en raak ik verliefd op een merel
geen…
Het bestaan van een oceaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 89 Ik zie uit over een ware oceaan
in mijn gedachten wel te verstaan
en nader het einde van een oprit
of als ik even om me heen kijk
nog een kleine toegift of korte uitwijk
Zo doordrenkt de natuur mij
van een dikke mist, voor mij althans,
het is de gang waarnaar men gist
na een klim vooruit in de jaren,
om alles wat stoffelijk is te vergaren…
Gerief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 79 kort zijn mijn gedachten
enkelvoudig is mijn geheugen gevuld
daarbij heet in de kuil vallen verwachten
het sluit aan bij menselijk ongeduld
gevuld met onwaarachtig verzachten
de zon schijnt door mijn venster
en zie het groen van mijn tuin
ook veel steen op elkaar gestapeld
aan de overzijde
daar wonen mensen
die kijken naar beneden, schuin…
jij die blijft
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 189 nabij het sprietige groene gras
halverwege mijn tijd van aanwezigheid
over velden van bewegende dalen
aldaar, ja daar speciaal, ervaar ik stilte
is mijn gevoel aan jou gewijd
het afscheid laat zich niet wissen
doch vaart schommelend mee
van oneindige kilte in mijn zijn
tot warmte in verbindend missen
steeds meer word ik gewaar
hoe…
Scherpzinnig
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 89 naast mij
bezijden de aangelijnde muis
ligt wat scherp puntig hout
inmiddels kort van stuk
het draagt koolstof in zichzelf
doorheen een ielige gang
waaraan scheppen is toevertrouwd
en verscheidenheid wacht op aandrang
opdat ik allengs licht uit duisternis delf
zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk)
en ik met duim en twee…
Het pad van gruis
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 62 het vooruitzien is gestorven
ik zoek naarstig naar het heden
had ze ooit verworven
soms zelfs krachtig beleden
de ochtend kent thans geen gloren
het licht voelt als verdoofd
wanneer word ik opnieuw geboren
en door wie wellicht uitgeloot
ik heb weet, dat ikzelf
zal moeten herscheppen
het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf
of op…
zo hij is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 57 de man, oud doch jong van hart
spit in zijn dag met een geleefde lach
omwille ongewenst groen in d'aard
om jonkheid een morgen te geven
op zijn wijze, een eigen trage vaart
zijn gedachten, die ken ik niet
misschien gevuld met verwachten
hij enkel voelt wat hij ziet
in de hartslag van dit moment
en zucht, dat wel, en verdraagt pijn aan zijn…
Gebrij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 Nu ik weer even kan dichten
Als ware ik een mens in de vrije natuur
En de eenvoud beheers openlijk
In aanschouw van u mijn hemd te lichten
En zowaar thans ergens binnen in mij
Een vuurtje wordt opgestookt
(Ik sta bekend als ene mens, zo warm)
Daar, ja aldaar, groeit een waanzinnig poezie-gebrij
Vormloos doch opstijgend
Blazen luchtbellen…
Kwelgeestig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 61 Soms schrijf ik maar wat
Iets dat boven komt drijven
Ik doe het zelden in het klad
Wil het niet dubbel beklijven
Zo ook nu is het deze weg
Van dat wat bij mij binnenkomt
Het is alsof ik een gekookt eitje leg
Die ik losjes uit mijne hand pomp
Doorgaans zonder water op het hoofd
Dat hoort bij de arbeidende klasse
Die van vrijelijk denken…
Ukraine
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 109 verstilde straten huilen vandaag
ik zag immers ontelbare rode stenen
daar ver weg, met bloed als water
stromend uit lijven met gemankeerde
armen en benen, aangericht door beren
aangemoedigd door gestoorde heren:
het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater
maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed
die bidt voor vrede,…
Who you are
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 66 in de tederheid van je stem
hoor ik de echo van je hart
in de klanken van je muziek
adem ik dieper, its your part
een engel komt naar mij toe
met kleine stapjes, een voor een
het maakt me stil en zacht
had ik daarop gewacht,
was ik mezelf dan zo moe
woorden storen, denk ik even
bij de natuur, in jou geopenbaard
waar een schepper het…
onbegrip
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 97 nooit gedacht dat ruisen
aldoor het uitzicht verblindt
en zo ver en diep verscholen
aan het oppervlak kan huizen
en doorheen het lijf
warm bloed en koude verbindt
het is aldoor nog dolen
in een gesloten verblijf
ik zie het gras zeker wel opkomen
waar kleuren mijn ogen zoeken
doch niet alle tinten beleven mijn blik
zij lijken bedekt met…
wandelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 wandelend langs woorden
is ontdekken van plekken
of doorleefde oorden
die ik probeer te wekken
in kruiken van mijn gedachten
door straten waarin men statig woont
vaak met een rijk verleden
waar herinneringen op huizen plakken
naargelang gecultiveerde
historie wordt beleden
in die sfeer kijk ik rond
teken ik dromen, opgeroepen
door…
verleden seizoenen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 ik betreur
verleden seizoenen
zeker, als immer
zijn zij vergankelijk
ik blijf ze echter wel benoemen
hoe tel ik anders mijn dagen
op de meetlat van gedachten
die vooruitzichten dragen
en nog steeds ongekende
gevoelens verwachten
of zullen mijn herinneringen
gedoemd zijn te vervagen?
het heden zal zeker
de spagaat verzachten !…
Uitlaten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 70 vandaag heb ik geen woord gesproken
had ze ook niet verwacht
te horen uit monden met tanden
was de dag dan leeg of zacht
neen, de wereld legde mij aan banden
ik heb zoveel gehoord
en tussendoor geluisterd
de stilte werd gevuld met granaten en moord
ik geraak dan aan chaos gekluisterd
vandaag heb ik geen woord gezegd
ze werden mij ook…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 liefde overwint de dood
wat ook dat moge zijn
het blijkt, zo lijkt,
terugkerend en voedend
soms al meer dan rouw en gemis
met verdriet of het gemoed,
woedend
liefde overstijgt soms de grens
van het bestaan
en vervangt al maar meer
in stilte, een mensen wens
ik wil met de onzichtbare
afstand leren omgaan
langs een duidend hart…
diffuus
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 117 diffuus word ik belicht
deze morgen
de zon wil mij verrijken
vraagt mij
naar buiten te kijken
stof en vette vingers
hinderen het zicht
het is goed zo!
om alles zuiver te zien
kan men beter naar binnen
zijn gericht…
Corrie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 de familie raast door het land.
genoemd naar mijn grootmoeder
zowel van vaders als moederskant
zo ook mijn ma droeg de naam Corrie
en vergeet vooral mijn zus niet
zij is daar tevens mee op aarde geland
mijn vader heette Cornelis.
net als mijn broer
(naast twee ooms en veel neven en nichten)
ook aan mijn tweede voornaam
gaf hij onbekend…
ikzelf
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 117 ik ben een stille rank,
aldoor schouwend,
teder zoekend naar licht
ja zo ben ik:
op unieke wijze
naar binnen en buiten gericht…
zinvol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 147 het is lang geleden.
dat ik je schreef
je zou haast zeggen, doorheen
een gedachteloos verleden
het zijn wat
dwarrelende gedachten,
ik stuur ze naar je op
misschien heb je
onnodig moeten wachten…
................
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 107 stilte is niet aldoor
gevuld met leegte
er heerst dan een rust
zeldzaam van geboorte
het is er zomaar
en onbewust
die je overvalt
zonder geweld
het is dan alleen zijn
in een tevredenheid
die mijn ziel kust…
die ik ben
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 wonen in een schaduw
hoort bij mij, ik ben dan
zeker niet schuw of dood
mijn ziel luistert naar een stem
of naar een verlangen
al zwevend tussen vandaag
en ongekende morgen
wonen in de schaduw
is ook wachten op licht,
het mag gerust een illusie zijn
daarbij toont de werkelijkheid,
zoals u weet, creatief gezien,
dagelijks een ander…
opdat jij blijft
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 89 houden van
overstijgt het weten
ook als jouw sterven
verder wegdrijft
het mag dan
herinnering heten
maar lijkt
in mijn wezen gekerfd
opdat jij blijft…
automaat
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 81 denk niet dat een verleden
mij wegdrijft uit het heden
neen, het zet wat komt
in een duidend perspectief
ben me er steeds meer van bewust
dat ik vertoef op de weg van het begin
naar een onbekende tijd,
in oneindige rust, is mijn idee,
onderweg terend op lief en gerief,
vermengd met mijn eigen schaduw
een weg van inzicht naar de "zin"…
miniatuur 13
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 achter de heg, en 'n struik
zit de man achter 't raam;
'n dubbel geluidswerend luik
hij speelt in zijn theater
"de eeuwigheid in spe",
hoort al de stem, van later
en spreekt van die ruisende zee…
miniatuur 12
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 als ik vertel
van mijn droom
en het zoeken
naar gevoel
dan kan ik
nog zoveel
duiden
jij zult nooit weten
wat ik bedoel…
miniatuur 7
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 laat ons staren
doorheen haar en huid;
we zullen elkaar ervaren
zie mijn open ogen;
heb mij lief
met mededogen…
miniatuur 15
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 het is niet zo
dat ik alles beter weet
wel lijkt het, nu en dan,
een rijkdom
als ik blijmoedig
mijn schaduw kant vergeet…