inloggen

Alle inzendingen van Julius Dreyfsandt zu Schlamm

539 resultaten.

Sorteren op:

als de wind gaat liggen

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 102
een straffe storm of bedreigende waterval ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval al wat tijdelijk is raakt uit het zicht men hoede zich, derhalve, voor het vergaan van wat achter een verscholen diepte ligt het is de tijd, die dwingt tot inzicht ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek dagen dragen…

samenhang

netgedicht
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 187
ik zoek de liefde, zij is ze leeft in mijn adem, mijn zucht, in een opgedroogde traan je raakt me aan, zo nu en dan in het wezen van mijn bestaan zij kent geen woorden noch gebaren met de hand ik droom in de echo van de nabije oorden doch immer aan de buitenrand van een verbeelde werkelijkheid in het wezen van mijn bestaan het is zeker…

in jaren vergaard

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 76
ik woon in mijn hut weliswaar van hout in vergaand stadium onthecht en op een enkel cruciaal punt gestut in de zomer warm en winter koud doch ik ben omgeven door engelen. ze laten mij met rust of laten mij bengelen aan de rand van mijn eigen woud. zo voel ik me nooit alleen praat ik mezelf aldoor toe en raak ik verliefd op een merel geen…

Het bestaan van een oceaan

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 89
Ik zie uit over een ware oceaan in mijn gedachten wel te verstaan en nader het einde van een oprit of als ik even om me heen kijk nog een kleine toegift of korte uitwijk Zo doordrenkt de natuur mij van een dikke mist, voor mij althans, het is de gang waarnaar men gist na een klim vooruit in de jaren, om alles wat stoffelijk is te vergaren…

Gerief

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 79
kort zijn mijn gedachten enkelvoudig is mijn geheugen gevuld daarbij heet in de kuil vallen verwachten het sluit aan bij menselijk ongeduld gevuld met onwaarachtig verzachten de zon schijnt door mijn venster en zie het groen van mijn tuin ook veel steen op elkaar gestapeld aan de overzijde daar wonen mensen die kijken naar beneden, schuin…

jij die blijft

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 189
nabij het sprietige groene gras halverwege mijn tijd van aanwezigheid over velden van bewegende dalen aldaar, ja daar speciaal, ervaar ik stilte is mijn gevoel aan jou gewijd  het afscheid laat zich niet wissen doch vaart schommelend mee    van oneindige kilte in mijn zijn tot warmte in verbindend missen steeds meer word ik gewaar hoe…

Scherpzinnig

netgedicht
5.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 89
naast mij bezijden de aangelijnde muis ligt wat scherp puntig hout inmiddels kort van stuk het draagt koolstof in zichzelf doorheen een ielige gang waaraan scheppen is toevertrouwd en verscheidenheid wacht op aandrang opdat ik allengs licht uit duisternis delf  zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk) en ik met duim en twee…

Het pad van gruis

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 62
het vooruitzien is gestorven ik zoek naarstig naar het heden had ze ooit verworven soms zelfs krachtig beleden de ochtend kent thans geen gloren het licht voelt als verdoofd wanneer word ik opnieuw geboren en door wie wellicht uitgeloot ik heb weet, dat ikzelf zal moeten herscheppen het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf of op…

zo hij is

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 57
de man, oud doch jong van hart spit in zijn dag met een geleefde lach omwille ongewenst groen in d'aard om jonkheid een morgen te geven op zijn wijze, een eigen trage vaart zijn gedachten, die ken ik niet misschien gevuld met verwachten hij enkel voelt wat hij ziet in de hartslag van dit moment en zucht, dat wel, en verdraagt pijn aan zijn…

Gebrij

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 138
Nu ik weer even kan dichten Als ware ik een mens in de vrije natuur En de eenvoud beheers openlijk In aanschouw van u mijn hemd te lichten En zowaar thans ergens binnen in mij Een vuurtje wordt opgestookt (Ik sta bekend als ene mens, zo warm) Daar, ja aldaar, groeit een waanzinnig poezie-gebrij Vormloos doch opstijgend Blazen luchtbellen…

Kwelgeestig

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 61
Soms schrijf ik maar wat Iets dat boven komt drijven Ik doe het zelden in het klad Wil het niet dubbel beklijven Zo ook nu is het deze weg Van dat wat bij mij binnenkomt Het is alsof ik een gekookt eitje leg Die ik losjes uit mijne hand pomp Doorgaans zonder water op het hoofd Dat hoort bij de arbeidende klasse Die van vrijelijk denken…

Ukraine

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 109
verstilde straten huilen vandaag ik zag immers ontelbare rode stenen daar ver weg, met bloed als water stromend uit lijven met gemankeerde armen en benen, aangericht door beren aangemoedigd door gestoorde heren: het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed die bidt voor vrede,…

Who you are

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 66
in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

onbegrip

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 97
nooit gedacht dat ruisen aldoor het uitzicht verblindt en zo ver en diep verscholen aan het oppervlak kan huizen en doorheen het lijf warm bloed en koude verbindt het is aldoor nog dolen in een gesloten verblijf ik zie het gras zeker wel opkomen waar kleuren mijn ogen zoeken doch niet alle tinten beleven mijn blik zij lijken bedekt met…

wandelen

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 94
wandelend langs woorden is ontdekken van plekken of doorleefde oorden die ik probeer te wekken in kruiken van mijn gedachten door straten waarin men statig woont vaak met een rijk verleden waar herinneringen op huizen plakken naargelang gecultiveerde historie wordt beleden in die sfeer kijk ik rond teken ik dromen, opgeroepen door…

verleden seizoenen

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 110
ik betreur verleden seizoenen zeker, als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog steeds ongekende gevoelens verwachten of zullen mijn herinneringen gedoemd zijn te vervagen? het heden zal zeker de spagaat verzachten !…

Uitlaten

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 70
vandaag heb ik geen woord gesproken had ze ook niet verwacht te horen uit monden met tanden was de dag dan leeg of zacht neen, de wereld legde mij aan banden ik heb zoveel gehoord en tussendoor geluisterd de stilte werd gevuld met granaten en moord ik geraak dan aan chaos gekluisterd vandaag heb ik geen woord gezegd ze werden mij ook…

Onderweg

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 136
liefde overwint de dood wat ook dat moge zijn het blijkt, zo lijkt, terugkerend en voedend soms al meer dan rouw en gemis met verdriet of het gemoed, woedend liefde overstijgt soms de grens van het bestaan en vervangt al maar meer in stilte, een mensen wens ik wil met de onzichtbare afstand leren omgaan langs een duidend hart…

diffuus

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 117
diffuus word ik belicht deze morgen de zon wil mij verrijken vraagt mij naar buiten te kijken stof en vette vingers hinderen het zicht het is goed zo! om alles zuiver te zien kan men beter naar binnen zijn gericht…

Corrie

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 98
de familie raast door het land. genoemd naar mijn grootmoeder zowel van vaders als moederskant zo ook mijn ma droeg de naam Corrie en vergeet vooral mijn zus niet zij is daar tevens mee op aarde geland mijn vader heette Cornelis. net als mijn broer (naast twee ooms en veel neven en nichten) ook aan mijn tweede voornaam gaf hij onbekend…

ikzelf

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 117
ik ben een stille rank, aldoor schouwend, teder zoekend naar licht ja zo ben ik: op unieke wijze naar binnen en buiten gericht…

zinvol

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 147
het is lang geleden. dat ik je schreef je zou haast zeggen, doorheen een gedachteloos verleden het zijn wat dwarrelende gedachten, ik stuur ze naar je op misschien heb je onnodig moeten wachten…

................

netgedicht
5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 107
stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

die ik ben

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 84
wonen in een schaduw hoort bij mij, ik ben dan zeker niet schuw of dood mijn ziel luistert naar een stem of naar een verlangen al zwevend tussen vandaag en ongekende morgen wonen in de schaduw is ook wachten op licht, het mag gerust een illusie zijn daarbij toont de werkelijkheid, zoals u weet, creatief gezien, dagelijks een ander…

opdat jij blijft

netgedicht
1.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 89
houden van overstijgt het weten ook als jouw sterven verder wegdrijft het mag dan herinnering heten maar lijkt in mijn wezen gekerfd opdat jij blijft…

automaat

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 81
denk niet dat een verleden mij wegdrijft uit het heden neen, het zet wat komt in een duidend perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin"…

miniatuur 13

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

miniatuur 15

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 142
het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het, nu en dan, een rijkdom als ik blijmoedig mijn schaduw kant vergeet…
Meer laden...