170 resultaten.
Middaghitte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Lopend voel je:
het gras is moe,
onbarmhartig bestraald.
Fietsend
schroeit de wind je gezicht dicht,
kun je alleen nog 'amechtig' zeggen.
Autorijdend
ontmoet je geen kip.
Iedereen zit breed aan het bier!
Werkend weet je:
onkruid dient altijd bestreden.
Superbezweet zijg je terneer...
Middaghitte baart een monster:
een wild opzwepende…
Break
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 142 Klemmende haiku:
hoe zeg je heel eenvoudig
wat stikmoeilijk is...
Peinzend vertaal je
wat er achter 'moeilijk' zit
naar eigen zeggen.
Schrale woorden die
schrijnend zullen onthullen
wat er conflicteert:
haarkloverijen,
rancuneuze spelletjes,
raketaanvallen.
Plotseling zie je
hoe tegenstrijdigheden
't af moeten leggen.
Wapenstilstand…
Papaversap
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 147 Wat heerlijk om iets ondeugends te telen!
Iets dat geinig de wet ontgroeit.
Zet de plantjes maar richting zon, pap,
ze moeten nog emmers warmte eten
om al het serieuze uit te zweten,
mensen te doen vergeten wat ze zoal
met hun kemphaangevechten hebben aangericht...
Hoe ontsnap je anders aan de babbelmacht van de staat?
Geen plantjes in…
Verleidelijk antwoord op kritiek
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 87 Je opmerking klinkt scherp, maar redelijk.
Toch wordt het niet gepruimd.
Men vreest de pragmatiek:
o wee als het waar is,
het onomstotelijk blijkt:
de persoon in kwestie
zich voor iedereen ontkleedt...!
Mag je zulke blindheid signaleren?
Nee, gauw wissen, doen alsof
een sprookje is weerlegd -
'correctief loochenen' heet dat.
Sssssst…
Grimmige lente
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 106 Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen,
bekleedt uitbundig het onderhout.
Winden bleven maar uit het noorden komen,
Corona-Nederland had het akelig koud.
Mens en plant, ze kregen er van langs.
Men moest niet denken dat zegeningen
zonder pijniging verkregen worden.
Pasen was een paar weken terug...
Nu is de mildheid daar.
De flora…
W. en S.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 145 Ik ben woordje Zo.
Dan zal jij wel Zus zijn.
Allebei onderdeel van iets groots.
Twee snippers van de waarheid.
Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan:
we beginnen te spiegelen...
Zien elkaars trots
om te zijn wat we bedoelen.
Op te gaan in een groter geheel.
Van alle kanten joelen voor- en
tegenstanders: niet zómaar
krijgen we applaus…
De knop
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 398 Kop op, knop!
Je geduld is prijzenswaardig,
je samenvatting concreet,
je bent een vlotte codeknop.
Feilloos voer je een bedoeling uit,
een persoonlijke hint aan de wereld,
een warrige droom in miniformaat,
een wolk die iemand ergens opslaat.
Electron en chip - gloednieuwe lakeien -
flitsen zich gek om jouw signalen
een plek te geven. Vaak…
Uitzicht!
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 254 Vanuit het duister vond je het licht.
Zonder somberte kon je ópbloeien.
Inzicht heeft zich over jou ontfermd:
hardgrondig wil je met het goede stoeien!
Graag sterf je een beetje:
gaat dwaasheid haten,
ijdelheid verafschuwen,
typeringen die pijn doen, vermijden,
bluf en grootspraak verachten,
de hunkering naar macht ondermijnen -
je gaat…
Kiemtijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 210 Er is iets gaande.
De zon klimt hoger.
Bijen duiken plotseling op,
berichten dat de bloesem zucht...
Ze wenken ons naar buiten,
zoemen aangenaam rond.
Iemand is in goede stemming.
De wind vlijt langs ons rug.
Er ontwaakt wat in de tuin...
Men heeft hier iets begrepen.
Onze ogen staan op stelen:
de winter is echt weggevlucht!
Er is…
Oogkrijt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 Oogkrijt houdt me bezig.
Kleur ik met m'n kijkers?
Crêpelinnen voelt dofjes aan.
Geniet ik van m'n tastzin?
Kralen hebben iets brutaals.
Zie ik iets ongenaakbaars?
Gelukkig kruien er akkoorden...
Naar Parnassus-hoogte?
Glanzende alinea's
vullen mijn klinkerstraat.
Ik pin ze vast voordat ze vloeien
in de inkt van alles en nog wat...…
De Woorden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 194 die de dichter vormen,
dalen af op zijn afroep.
Wat hij opvangt,
noteert hij snel, hevelt
allerlei associaties, hulptroepen
die geruisloos essenties dicteren...
Daar rolt dan wat uit - ja, gaaf uitgedrukt!
Uitgebreid gaat hij anti-occuperen:
heerlijk, hiermee kan hij door.
Zonder z'n luiheid te onderschatten,
borduurt hij voort op wat…
Nota bene
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 111 Uw stem op een o
zo kleurige kandidaat
kan grijs uitpakken...
Screen dus uw voorkeur
die grijze ogen opent
voor nieuwe flitsen!
Politiek talent
dat afrekent met gedoe -
't ambtelijk kniezen.…
Doorprikken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 Ik ben een tutor.
Wat u binnen mijn cirkel presteert,
test ik graag op echtheid.
Via een opspelend gen,
een hint uit het verleden.
Wakker sta ik afgesteld.
Stelt u zich aan -
mijn naald ligt klaar.
Loopt u te snoeven -
u gáát onderuit!
Wat hebben mensen toch met Schijn?
Leven is jezelf doorzien.
De ander fair belichten.
't Frist…
Vanille-trip
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 Al bij de eerste lepel zit ik
in een koets naar Versailles.
Het paleis komt in zicht,
lichtgroen ademt alles...
Gretig neem ik een tweede lepel:
een courtisane snelt me tegemoet.
'Goeie zaken gedaan?'
Bij hap drie krijg ik een koraalsmaak,
pak ik een boot van Lille naar
de Malediven.
Violen begeleiden mij bij hap vier:
in een quadrille…
Zo is het nu, Rodenko
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 89 Dit jaar gaat de wereld
als een ziekenkamer open.
Jouw februarizon houdt elders huis.
Het straatgebeuren ligt volledig lam,
slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten.
Populieren en vogels verbazen zich:
lege pleinen - waar blijven de mensen?
De hemel is zo ver je kijkt
ontdaan van elk vliegtuigje.
Men ziet de ernst in van een lockdown…
De twee bomen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 langs de weg naar Lewedorp.
Ieder aan een kant.
Uitnodigend wachten zij,
wachten zij op... Ja, waarop?
Wat zal ik invullen?
Ga ik dichten of laat ik het open?
Niemand die me iets verplicht.
Maar het plaatje intrigeert me:
twee bomen die de ruimte attenderen
dat zij hier heersen, de verre blik
hypnotiseren met hun kracht -
overtuigend…
Ja, nu Ari-schemer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 108 Als een donkergeweven deken
valt de avondschemer in.
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen medische netwerken.
Ganzen aan de horizon
haasten zich naar warmere oorden.
Al vloeit mijn inkt wat ongelijk,
beeldrijk laten patronen hier
de hemel op koud marmer lijken.
Later zal deze stemming-ets
met hagelwit passe-partout,
in een glimmend-gouden…
Kerst-haiku II
netgedicht
1.0 met 19 stemmen 137 Micha zei het al:
Het Evangelie nestelt
Zich in Bethl'hem's stal...…
Kerst-haiku
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 126 Jahweh zond zijn Zoon.
Wij zagen Hem niet zitten.
Vooruit, met Kerst dan.…
Recept
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 135 Ban het Kwaad uit uw geheugen,
naar oorden waar men leed ontleedt.
Onthoud het nummer, de formule
waarmee u hem ontgiftigd heeft.
Soms, na jaren van ontkenning,
staat hij weer in de achterdeur.
Via een vreselijk dilemma,
omwille van de willekeur.
Geef hem dan van flink katoen:
'Ga eens Goed voor jezelf beginnen.'
Daar heeft het Kwaad nooit…
Fakir Dalí
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 182 Zodra je zijn tover
met kinderkonen waardeert,
doet hij een greep naar de verte.
Denk niet dat je zijn bedoeling
even determineert.
Hol dus naar het volgende symbool.
Daar heeft hij je begrip te pakken:
omgekeerd en in een vreemde handstand
tuimel je door de geschiedenis,
door al haar opsmuk --
Vorm en kleur hebben het mensdom
zwaar…
Poëet Onaangepast
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 147 is misschien niet zo netjes.
Kan wel indringend aankaarten.
Kersvers poneert hij
het hemels haalbare:
de werking van een onaangepast Relaas...
Neerlandici steigeren
bij zijn bizarre fratsen.
Anderen beweren dat zij
naast hun schoenen hebben gedanst.
Zo werkt dus het hemels haalbare.
Iets indringend, onaangepast aankaarten!…
Aan de hand van een woord (V)
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 174 Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers.
Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close.
Eenmaal ben je de klos.
Ga je als Kloos door het leven.
De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt:
die kans heb je diepgaand beschreven.
Als couscous voor een Marokkaan
vond je je koers bij De Gids.
Jouw klus: krasse verzen storten
waar mensen zweren bij Beets.
Tegenwoordig…
Walruswijsheid
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 120 Heueueuiijj...
Ik draai me nog maar eens om.
En drijf weg in mijn adagium:
'Heerlijk om weer niks te moeten'
Ik lig te luisteren naar Het Eiland.
De brexit die maar niet wil lukken.
Tenzij met walrusgeduld, denk ik.
Wel een bezoeking voor Europa!
Was de wereld een en al ontspanning -
ik werd een heel druk baasje:
verkocht pindarotsjes…
Onweer in de keuken
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 495 De afvoerputjes brullen.
Ik juich: de vaat is weer voorbij.
Het tafelzilver schittert me tegen.
Alleen de vloer gromt verongelijkt.
Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd.
Een opkomend stormpje. Het dreef naar
mijn domein. De Gastheer sprak:
'Later vieren wij dit zaliger!'
Boven mijn borden begon het te regenen.
Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…
De Loenense Beek
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 100 Niet zomaar een stroompje op de Veluwe.
Ik kies mijn bedding door een statig bos.
Halverwege moet ik wèl jongleren:
publiek is dol op een waterval.
Dan volgt het oergebeuren: bruinsappig
murmelen langs bladeren en boomwortels...
Soms flitst een fietser mijn diepe loop,
hoor ik gemijmer uit het calvinisme.
Als een Jabbok* voor de toerist…
Winterwoud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 Sparren als roerloze goden.
Zwartwitte, zwijgende habijten.
Daarmee lijkt alles gezegd.
Je bent geen kind meer
op dat elfenbankje,
noch die flitsgrage eekhoorn daarginds.
Onafzienbaar
heerst hier een grimmig regime.
IJselijk elegant.
Onwijs stil.
Tot
na een wending van de wind
goddank de zon zich laat zien:
humor de sneeuw doet…
Adventus est
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 165 We zijn onderweg.
Hoor je de hoop in dit zinnetje?
We zijn onderweg.
Hoor je ook dat je vol moet houden?
We hebben een gezamenlijk doel
en verheugen ons op een groots perspectief...
Verlaat de beuzelarij.
We vormen een hechte groep
die op de been wil blijven
als tunnelvisies, vreemde fobieën,
neerslachtigheden de kop op steken.
We zijn…
Marco Ambizioso
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 246 Als een vrolijke versvoet
ontlok je een saltato, ontbloot je
de jonge jaren van de maestro.
Dartelen ben je verleerd.
Des te meer ontwikkel je
een wonderlijk spiccato.
Doorgaans valt een viola niet op.
Blazers weten van zich af te bijten.
Jij beroemt je op Klee: die kwam
met kleuren die blazers vertederen!
Lege cadenzen vul jij met warmte…
Voorbij Claire de la Lune
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 158 Lees dit gedicht maar niet.
Het geeft meer aandacht aan een haar
uit uw neus dan aan een liefdevolle schone
die u al duizend keer hebt bekeken.
Lees dit gedicht maar niet.
Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal
van woorden, uitweidingen en opsommingen
door de eruditie van uw mooie ogen.
Lees dit gedicht maar niet.
Er gebeuren zoveel rampen…