Alle inzendingen van K.Bladzij

Kalmpjes schuif ik over je te gekke meubelen en toon de kale muren een zichtbaar sms-je... Altijd heet ik je welkom. Vandaag en elke morgen. Ontvouw je nobele plannen. Ik kijk al eeuwen vooruit! Ik toon je mijn allure: soms fel of mild, verhuld. Welk duister er ook verschijnt- ik licht je bij met liefde. Na wat jaartjes kijk ik of…

Wat in sluwe vroomheid laag verraden, zonder monden uiteengescheurd, genadeloos verhangen wordt aangetroffen zal hij met voorlopige handen, naïever dan een verdrietig dier, tot de felste herinnering doen ontbranden! Ondanks gezapige generaties, weldoorvoede rechters en hemeltergende kortzichtigheid door gebrek aan zelfkritiek. Opdat…

'Je bast wordt hoe langer hoe dikker!' (bis) Wanneer je als boom door menig teder kind met zang en armen wordt omringd, moeten je nerven zich beheersen - ooit was jij een zaailing: een sprietje met trillend blad dat opkeek toen z'n moer plezier voor twee had terwijl een bries voorbijging. Die ervaring én je fratsen naast een warme stam…

Het is niet je fantasie die de doorslag geeft, noch je taaltalent of wat ook voor accent dat je vers doet excelleren. Met van alles een beetje raak je Poëtica in haar ziel. Wacht je voor de overdrijving, het rijmregime, het succes van een grapje. Realiseer je dat er Iemand staat te bonken voor een noodgeval..., een appèl dat je ijdelheid…

Als je het hebt gedaan, ben je blij dat je het kon. Stel je het uit, krijg je spijt dat je het liet rusten. Ga je er tegenaan, ben je blij dat je het hebt doorgezet. Zie je er van af, loop je kans het te vergeten. Dus ben je blij als jij weer wordt gevraagd iets onuitsprekelijks te doen!…

Stuur je Motivatie Sneltoetsgewijs. Stuffen gaat Moeilijk maar Sleepletters op rij Stimuleren je Mateloos: jouw ratelende S-tafette saved many souls!…

Heden, 1984 jaar geleden, is de dood onttroond. Ja, neem het Halleluja maar weer in de mond! Wij baren witte ogenblikken: Schoon te kunnen beginnen waar je hopeloos was ontspoord. Royaal te kunnen vergeven wat men al jaren dwarszit. Vul je zorgen maar omgekeerd in... Heden verbleekt het noodlot, het pijnlijk-nabije einde. Mensen…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

Van principes heeft hij altijd gehouden. Een blinkend vers voor Sint en Kerst, niet al te goedkoop doorlopend rijm, en als hij soms een woord niet wist, gooide hij alles om: verhoudingen moesten kloppen. In een gekke bui trakteerde hij zijn zoon op iets kolderieks bij de haard. Goed. Artikeltje hier, wedstrijdje daar, het leven kreeg voor…

Muis beweegt. Rat beweegt. Muisrat beweegt. Eekhoorn komt erbij. Rat vindt dat Eekhoorn niet mag bewegen. Maar Eekhoorn beweegt. Allen bewegen onrustig... Eekhoorn verstart: Muisrat kan zich niet bewegen! Rat kijkt onbewogen. De Beweging heeft zich opgeheven. Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht. Eekhoorn…

Apathisch zitten wij aan schermen, toetsen zachtjes op en af. Adepten die genieten als bijen op een berm margrieten met gezoem vanuit de monitor. Zoete intimiteit die lokt... Om ons afdoende te beschermen coderen wij ons werkelijk suf, verdwijnen doodleuk in een getal met letters die er niet om liegen. Toch wordt ú er uitgevist. Staalhard…

Pasen zorgt voor ommekeer. Onmogelijkheden gebeuren. Dat er tóch nog groei in zit! U kan het nauwelijks geloven. Opschonen wordt uw toverwoord. Naar de wei met die kuierkoeien! Weinig gedijt in smerigheid. Ja, u zal uit de veren moeten. Zodra de zon weer heersen gaat, krijgen mensen jubeltenen. Met licht doe je meer dan met gezeik over…

Neem bijvoorbeeld 'modder'. Je denkt direct aan klodder. Vervolgens aan aanmodderen, niet te nauw kijken en lekker onaangepast je gang gaan. Varkens komen voorbij en ja, je studieresultaten vielen tegen, maar uitgelaten kijk je rond: wie doet je wat in dit domein, hier zal niemand dat willen wegen. Je denkt aan stroop, aan brij, aan…

Geroepen uit de aarde staan wij verbaasd: geen hond, geen horde, niemand. Opzien is ons bespaard. Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op, bomen wegen aanwezigheid. Daar komt een man aan lopen. Ontgaande, scherpe blik. Kijk, hij houdt een hand voor ogen: tuurt hij naar zijn werk? Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op,…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

Aan het einde van tweeduizendveertien hebben weer velen de weg naar de knoppen gevonden, hun leven verruimd, verruild voor zicht op het Al, hun zaken versneld tot elektronische successen, het menselijk contact gedimensioneerd... Dank, dank, techneuten, computernerds en verbindingsatleten! Door jullie zien wij wat wij (niet) weten…

Weer heeft de wekker de manager gered, staat de gsm te popelen voor de flexer. Geld stelt het leven vast. Aldus de bankbediende. Gezondheid en tijd - daar gaat hij van uit. Zeker, verpleegkundige, elk uur zorgen uw handen dat breekbare ouderen hun levensavond halen. Bravo, ecologe: milieu bepaalt de cultuur. Leve de branche die hygiëne…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Kop op, knop! Je geduld is prijzenswaardig, je samenvatting concreet, je bent een vlotte codeknop. Feilloos voer je een bedoeling uit, een persoonlijke hint aan de wereld, een warrige droom in miniformaat, een wolk die iemand ergens opslaat. Electron en chip - gloednieuwe lakeien - flitsen zich gek om jouw signalen een plek te geven. Vaak…

Je fietst er tussen leven en dood: onder teder groen maar boven vale bladeren... Dan opent zich halleluja-ruim! een vroeggeboren stadium: je komt weer thuis. Water klopt al in je oren, je navel sopt, wier slaat onaardig tegen je volgroeide ogen terwijl het fietspad langs de beuken golft…

Je kunt een heleboel vergeten maar wat je inwendig raakt - muziek op z'n best, een diep doorleefd moment, een niet te plaatsen blik of een Ho-Ho, die onvoorziene Golf die jou ook nu weer overhoop haalt... Een machtig ampèrage dat tot in je haren dringt, claim je memorabel, keten je in eigen kelder. Koeien loeien elke dag maar eens per…

Het voorjaar is een bevalling. Ondanks een krachtige zon verstenen de takken. Sapstromen in bomen wantrouwen de wind. Er zijn regenbuien die modder gebruiken omdat het ijs is verdampt. Oude weefsels verteren want hongerige vormen dringen aan, dringen op, dringen aan op ontplooiing... Dan - tijdens een milde namiddag ontstaat de knop…

Met de humor aan z'n linkerpink, ironie op beide wangen en goedlachsheid om z'n nek beent hij door de weke aarde... Met een arm vol groot gezag, een stem die slakken doet springen, zal hij in hachelijkheden onverbloemd zijn lichaam lenen aan onooglijken, geringen. De geslepene verbijt zich, de koelbloedige smaakt zweet, de dief voelt…

Wat een lezer doet met taal, doet een laser met gegevens. Hoe reëel is hun verhaal? Hersenmeester: 'Eerst vertaalt een scanner HOE de lezer heeft gelezen. WAT de lezer heeft gelezen, is slechts aantoonbaar door veelzijdig te blijven streamen tot het al of niet fictieve als een cluster voor u staat: in haken, punten, strepen en plus-minnen…

Tegen een amechtige garagemuur, tussen vergeelde stengels, uitgeplozen grassen en distels kortom de jaarlijkse tragedie waar mensen met herfstproblemen uiteraard aan voorbijlopen staat daar op een verlaten namiddag zonder ons medeweten het noeste blauw van een korenbloem! Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met…

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit? Hier…

Bach had zijn Kantaten, Mondriaan zijn kwadraten, Jantje Beton z'n maten - Maar wie bezing jij in de hitte van je lied?…

Vader A houdt van een snoeihard regime. Dat ziet Broer B geramd niet zitten. Dus omhelst Zus C het compromis: ook Oom D wil ongeschonden kunnen vitten. Uitgerekend Kleinzoon E moet op de kleintjes letten... Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

Als nog iedereen z'n mond houdt, neem jij het initiatief. Je lacht de wintersluimer weg, een opkomend plezier maakt zich van je meester: ginnegappend, clownesk bespeel je de wakker geworden elementen waaronder de mens. 'Wat we kúnnen doen, is...' wordt een teken dat we moeten letten op de nieuwe rillingen in ons lijf. Leven is niet gebaat…

Huizen, bomen, tuinen, mensen - ze glippen je ogen binnen als vissen in een hongergrot. Aan jou de nobele keuze welke indrukken zullen gaan zingen voordat ze worden opgeslokt. Recht vooruitkijkend ontgaat je wat er zijdelings vliedt. Wolken blijven in rijen drijven. Je droomt hardop... en doet teniet. Inwendig roeren zich draken. Tot…